Γιατί Δεν Συμμεριζόμαστε Την Πολιτική Θέση Της «Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Κοινής Δράσης» Σχετικά Με Τον Πόλεμο Στην Ουκρανία

Κείμενο μελών της Συντονιστικής Επιτροπής

 

Η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία, υπήρξε ένα «μεγάλο γεγονός», που θα έχει σημαντικές οικονομικές, πολιτικές, γεωπολιτικές συνέπειες. Ο κόσμος μετά τις 22 Φλεβάρη γίνεται ένας διαφορετικός, ένας πολύ πιο επικίνδυνος τόπος.

Η Αρι­στε­ρά, διε­θνώς, το­πο­θε­τή­θη­κε σύ­ντο­μα και στη με­γά­λη πλειο­ψη­φία της κα­τα­δι­κά­ζει απε­ρί­φρα­στα την ει­σβο­λή. Ακόμα και κόμ­μα­τα και ορ­γα­νώ­σεις που στην ιστο­ρι­κή τους δια­δρο­μή είχαν στε­νές σχέ­σεις με την ΕΣΣΔ, κά­νο­ντας σή­με­ρα τη διά­κρι­ση με τη Ρωσία του Πού­τιν, δεν είχαν δυ­σκο­λία να το­πο­θε­τη­θούν.

Η «Αρι­στε­ρή Πρω­το­βου­λία Δια­λό­γου και Κοι­νής Δρά­σης», επί τρεις πε­ρί­που εβδο­μά­δες μετά την ει­σβο­λή, πα­ρέ­μει­νε συλ­λο­γι­κά σιω­πη­λή. Ήταν μια έν­δει­ξη για το πρό­βλη­μα που υπέ­βο­σκε.

Στη συ­νε­δρί­α­ση της Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της «Πρω­το­βου­λί­ας» (που συ­γκλή­θη­κε στις 14/3) προ­τεί­να­με μια πο­λι­τι­κή στάση που θα στη­ρι­ζό­ταν σε δύο άξο­νες:

1. Τη σαφή κα­τα­δί­κη της ρω­σι­κής ει­σβο­λής, το αί­τη­μα για την άμεση απο­χώ­ρη­ση των ρω­σι­κών στρα­τευ­μά­των από το ου­κρα­νι­κό έδα­φος, την απαί­τη­ση για άμεση ει­ρή­νη.

2. Τη σαφή κα­τα­δί­κη των ευ­θυ­νών της ηγε­σί­ας του στρα­το­πέ­δου της Δύσης, των ΗΠΑ και της ΕΕ, την κα­τα­δί­κη των ευ­θυ­νών της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη που ευ­θυ­γραμ­μί­ζε­ται απο­λύ­τως με το ΝΑΤΟ, τα αι­τή­μα­τα να κλεί­σουν οι βά­σεις, να κα­ταγ­γελ­θούν οι εξο­πλι­σμοί, να προ­ω­θη­θεί μια συ­νο­λι­κή πο­λι­τι­κή ρήξης απέ­να­ντι στον ευ­ρω­α­τλα­ντι­σμό.

Κατά πλειο­ψη­φία (πα­ρό­τι γνω­ρί­ζου­με και ανα­γνω­ρί­ζου­με δια­φο­ρε­τι­κές ευαι­σθη­σί­ες και δια­κυ­μάν­σεις...) οι δυ­νά­μεις που συμ­με­τέ­χουν στην «Πρω­το­βου­λία» ενέ­κρι­ναν μια πο­λι­τι­κή που υπο­βαθ­μί­ζει τη ση­μα­σία της ρω­σι­κής ει­σβο­λής και τις ευ­θύ­νες του κα­θε­στώ­τος Πού­τιν. Αυτή η επι­λο­γή είναι, κατά τη γνώμη μας, ανα­ντί­στοι­χη με τις πραγ­μα­τι­κές εξε­λί­ξεις, ενώ κα­τα­λή­γει να υπο­νο­μεύ­ει και την αξιο­πι­στία της ανα­γκαί­ας αντι­να­τοϊ­κής αιχ­μής.

Στο δια­βό­η­το διάγ­γελ­μα ανα­κοί­νω­σης της ει­σβο­λής, ο Πού­τιν αι­σθάν­θη­κε την υπο­χρέ­ω­ση να επι­τε­θεί στην πα­ρά­δο­ση του Λένιν, ει­δι­κά στη θέση για το δι­καί­ω­μα των λαών στην αυ­το­διά­θε­ση, όπως και στην ανει­ρή­νευ­τη αντί­θε­σή του στο με­γα­λο­ρώ­σι­κο σο­βι­νι­σμό. Θε­ω­ρού­με ότι μια άλλη θέση του Λένιν, που δια­μορ­φώ­θη­κε στις πα­ρα­μο­νές του Πρώ­του Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, απο­κτά σή­με­ρα με­γά­λη αξία για την Αρι­στε­ρά, σε όλες τις εκ­δο­χές της: Μπρο­στά σε μια σύ­γκρου­ση με­τα­ξύ «χορ­τά­των» και «πει­να­σμέ­νων» ιμπε­ρια­λι­στών, έχει κα­θο­ρι­στι­κή ση­μα­σία η δια­τή­ρη­ση της από­λυ­της ανε­ξαρ­τη­σί­ας του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι και στα δύο συ­γκρουό­με­να στρα­τό­πε­δα.

Για τους πα­ρα­πά­νω λό­γους δεν υπο­γρά­ψα­με και δεν συμ­με­ρι­ζό­μα­στε την τε­λι­κή ανα­κοί­νω­ση της «Πρω­το­βου­λί­ας» σχε­τι­κά με τον πό­λε­μο στην Ου­κρα­νία.

Πα­ρα­μέ­νου­με υπο­στη­ρι­κτές της με­τω­πι­κής τα­κτι­κής μέσα στη ρι­ζο­σπα­στι­κή/αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά. Όμως γνω­ρί­ζου­με ότι η «Πρω­το­βου­λία» βγαί­νει τραυ­μα­τι­σμέ­νη μετά από τη δο­κι­μα­σία να δια­μορ­φώ­σει μια γραμ­μή απέ­να­ντι στη ρω­σι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νία, που θα μπο­ρού­σε να στα­θεί στο ύψος των πε­ρι­στά­σε­ων.

Τα μέλη της Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής της «Πρω­το­βου­λί­ας Δια­λό­γου και Κοι­νής Δρά­σης»:

Γιώρ­γος Σα­που­νάς (εκ μέ­ρους της ΑΠΟ)

Μαρία Μπό­λα­ρη και Αντώ­νης Ντα­βα­νέ­λος (εκ μέ­ρους της ΔΕΑ)