ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Οι Κυβερνήσεις Πέφτουν Με Απεργίες Στους Δρόμους : Να Κλιμακώσουμε Το Απεργιακό Κίνημα

Τα κόμματα της Βουλής μπαίνουν σε φάση απολογισμού μετά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας. Η Νέα Δημοκρατία κλείνει τα μάτια και παριστάνει ότι ξεπέρασε τον κάβο χωρίς απώλειες. Κάνουν πως δεν βλέπουν την μαζική οργή του κόσμου ενάντια στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Η πραγματικότητα όμως είναι επίμονη.

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων είναι το φούντωμα της αγανάκτησης μέσα στην εργατική τάξη και τα φτωχότερα στρώματα. Η επέλαση του χιονιά ήρθε να συμπυκνώσει τις σκληρές εμπειρίες όλου του τελευταίου εξάμηνου: από τις πυρκαγιές του περασμένου Αύγουστου στις εκατόμβες των νεκρών από τα κύματα του κορονοϊού όλο το φθινόπωρο που συνεχίζονται ακόμα, περνώντας μέσα από πλήθος σκάνδαλα. Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του βουλιάζουν μέσα στη σεξιστική βρομιά των πλούσιων βιαστών και στην πολεμοκάπηλη ξεφτίλα των Ραφάλ που ψάχνουν να βρουν τον χαμένο αγωγό Eastmed. Μια κρατική μηχανή που «καθαρίζει» τους αιθέρες του Αιγαίου αλλά πνίγηκε στα χιόνια στην Αττική οδό θα προκαλούσε περίγελο αν δεν φόρτωνε τόσο πόνο στους ανθρώπους της δουλειάς. 

Οργή

Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, την λαϊκή οργή που φουντώνει, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα είχε προχωρήσει στην κατάθεση πρότασης μομφής στην κυβέρνηση. Όλοι και όλες το ξέρουμε αυτό. Είναι πολύ νωπή η εικόνα του Τσίπρα να διαγράφει τον Κουρουμπλή επειδή χαρακτήρισε δολοφονική τη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε τους τόνους καθώς χιλιάδες και χιλιάδες λένε το ίδιο πράγμα.

Ωστόσο, παρά τη στροφή του, ο Τσίπρας χαράμισε την ευκαιρία. Όχι μόνο γιατί αυτά που είπε μέσα στη Βουλή ήταν πολύ λίγα μπροστά στα αίσχη του Μητσοτάκη. Μια αριστερή εργατική αντιπολίτευση θα άρπαζε την ευκαιρία να πει, παραδείγματος χάρη, ότι την ώρα που το χιόνι είχε παραλύσει την Αθήνα, το ίδιο γινόταν και στην Κωνσταντινούπολη: οι εργάτες και στις δυο πλευρές του Αιγαίου έχουν κοινό συμφέρον να ενώσουν δυνάμεις ενάντια σε αυτούς που κάνουν αγώνα δρόμου εξοπλισμών πάνω στις πλάτες μας. Να πει επίσης ότι η ακρίβεια δεν θα σταματήσει εξασφαλίζοντας «δικό μας» φυσικό αέριο: σε μια χώρα πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στο Καζακστάν ο κόσμος εξεγέρθηκε γιατί η κυβέρνηση ανέβασε την τιμή των καυσίμων. Τα κοιτάσματα και οι ΑΟΖ δεν ανήκουν στους εργάτες ούτε εκεί, ούτε εδώ, ούτε στην Τουρκία.

Ακόμα πιο σημαντική, όμως, είναι μια άλλη έλλειψη στην πολιτική της αντιπολίτευσης. Λείπει ο προσανατολισμός στην κινητοποίηση του κόσμου. Η λαϊκή αγανάκτηση δεν μετατρέπεται σε δύναμη που ρίχνει κυβερνήσεις απλά και μόνο με καταγγελίες μέσα στη Βουλή. Χρειάζεται μαζική δράση με την εργατική τάξη μπροστά, εκεί που βρίσκεται η δύναμή της -στις απεργίες. Ο κόσμος παίρνει αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να παλέψει την καταστροφική κυβέρνηση όταν εμπνέεται από τους απεργούς της COSCO, της efood, της Καβάλας. Μια αριστερή εργατική αντιπολίτευση θα έμπαινε μπροστά να οργανώσει και να κλιμακώσει αυτή τη δυναμική. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση κρατάει αποστάσεις.

Είναι καιρός να αλλάξουμε αυτή την εικόνα. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ο κόσμος της δουλειάς σπρώχνει προς τα εκεί και αναγκάζει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να ξεκουνήσουν από την αδράνειά τους. Η απεργία για την Υγεία που έκανε ποδαρικό στον Φλεβάρη είναι ένα καλό βήμα μπροστά.  Έρχεται ένα επόμενο βήμα με απεργία για την Παιδεία στις 21 Φλεβάρη και ακολουθεί η απεργιακή 8 Μάρτη των Γυναικών. Χρειάζεται να οργανώσουμε και να επιταχύνουμε αυτά τα βήματα. Έτσι θα φέρουμε πιο κοντά την ανατροπή του Μητσοτάκη με ένα κίνημα ικανό να επιβάλει το δίκιο του εργάτη.