ΜΕΤΑ : Να Τελειώνουμε Με Τον Κυβερνητικό Εμπαιγμό!

 ΜΕΤΑ

Η πανδημία σαρώνει ξανά τη χώρα. Σε προηγούμενες φάσεις, μεγάλα τμήματα των εργαζομένων κλήθηκαν να σταματήσουν τη δουλειά τους, χωρίς να αποζημιωθούν ή με πενιχρές αποζημιώσεις. Αυτή τη φορά, σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων καλείται να συνεχίσει να εργάζεται, χωρίς επαρκή μέτρα προστασίας, να στοιβάζεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα παιδιά του να πηγαίνουν σε υπερπληθείς σχολικές τάξεις. Και το εισόδημά του να κινδυνεύει ξανά, καθώς σε μια σειρά από κλάδους που δεν θα κλείσουν επίσημα η πτώση, λόγω της τεράστιας διασποράς του ιού, είναι δεδομένη.

Την ίδια στιγμή, τεράστιο κύμα ακρίβειας σαρώνει τη χώρα. Το κόστος των μέσων θέρμανσης (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ) έχει εκτοξευτεί, και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ έχουν πολλαπλασιαστεί από τα επιπλέον τέλη και την αύξηση της τιμής της κιλοβατώρας. Έχουν πεθάνει 17 άνθρωποι από φωτιές στα σπίτια τους μόνο τον τελευταίο μήνα, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, αφού δεν είχαν ασφαλή μέσα. Οι αυξήσεις έχουν περάσει και σε πολλά είδη κατανάλωσης, βυθίζοντας σε νέα κατάσταση κρίσης ολόκληρα κομμάτια της κοινωνίας, την ώρα που οι μεγάλες επιχειρήσεις βλέπουν την κερδοφορία τους να ενισχύεται σημαντικά, παρά την πανδημία. Μαζί με τα παραπάνω, τα ενοίκια συνεχίζουν την ανιούσα, λόγω της πολιτικής του κεφαλαίου για τα κέντρα των πόλεων, που δεν θα χωράνε κατοίκους αλλά μόνο τουριστικές και εμπορικές χρήσεις, μέσα από τις επιπτώσεις των πολιτικών της golden visa, του airbnb κ.λπ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση φέρνει «αύξηση» στο μισθό 13 ευρώ το μήνα, όταν η αγοραστική δύναμη του μισθού έχει καταποντιστεί, ειδικά για τα χαμηλότερα εισοδήματα, καθώς οι δαπάνες τους είναι ανελαστικές, δεν έχουν αποταμιεύσεις και ίσα ίσα φτάνουν για να καλύψουν τα βασικά καταναλωτικά αγαθά. Πρόκειται για εμπαιγμό, την ώρα που χρειάζεται να επανέλθουν ο βασικός μισθός στα προ μνημονίων επίπεδα και το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και να ασκηθούν πολιτικές ελέγχου των τιμών στα βασικά αγαθά, τη στέγαση και την ενέργεια. Αλλά αντί για αυτά, η κυβέρνηση προωθεί πολιτικές που θα ακυρώσουν και άλλα τμήματα του «έμμεσου μισθού» που παρέχει ο δημόσιος έλεγχος ή ιδιοκτησία. Η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση στο νερό και η είσοδος των ιδιωτών στην υγεία θα έχουν ακόμα μεγαλύτερες επιπτώσεις∙ αυτές τις ημέρες, ήδη έχουμε πάρει μια πικρή γεύση: χρειαζόμαστε 60 ευρώ για ένα τεστ PCR, αν δεν θέλουμε να περιμένουμε άρρωστοι μέσα σε βροχή 3 ώρες, για να κάνουμε δωρεάν τεστ στις ελάχιστες δημόσιες δομές.

Είναι ανάγκη τα Σωματεία να βγουν μπροστά. Να συντονίσουν τους εργαζομένους για να διεκδικήσουν πραγματικές αυξήσεις, αλλά και πολιτικές ελέγχου των τιμών και αύξησης του «έμμεσου μισθού», δηλαδή των δημόσιων κοινωνικών παροχών. Αυτό μπορεί να προκύψει μόνο με το συντονισμένο αγώνα τους, με τη διεκδίκηση απέναντι στην εργοδοσία, με το συντονισμό των Σωματείων που βλέπουν μια τέτοια κατεύθυνση, την ώρα που η ΓΣΕΕ αρκείται στα δελτία τύπου και αποφασίζει απεργία, μόνο όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ή δεν κάνει μια -έστω- συμβολική κινητοποίηση για το ζήτημα της ακρίβειας.

Δεν πρόκειται να μας χαριστεί τίποτα χωρίς αγώνα. Πρέπει να τα επιβάλλουμε!