Η ταξική αλληλεγγύη το όπλο μας
Διαμαρτυρία – Διαδήλωση: Παρασκευή 28/1, 18.00, Καμάρα
Τις τελευταίες μέρες έχουν έρθει στο φως και προβάλλονται ιδιαίτερα δύο υποθέσεις βιασμών: αυτή της 24χρονης από κροίσους και επιχειρηματίες στη Θεσσαλονίκη και της 17χρονης έφηβης από τον ιερέα στα Πατήσια. Και είναι μόλις δύο περιπτώσεις καταγγελιών ανάμεσα στα δεκάδες παρόμοια φριχτά περιστατικά που έχουν υποστεί οι γυναίκες, που δεν μπόρεσαν να μιλήσουν. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ιδιαίτερα μέσα στα τελευταία δύο της πανδημίας, η σωματική και ψυχική βία κατά των γυναικών έχει αυξηθεί και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Δεν ήταν άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις δολοφονιών γυναικών μέσα στο 2021, που τάραξαν την κοινή γνώμη και έφεραν στην επιφάνεια αυτό το χρόνιο πρόβλημα.
Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση. Μέσα σε αυτή, βασικά θύματα αποτελούν οι γυναίκες, ως ένα από τα πιο αδύναμα τμήματα της εργατικής τάξης και της κοινωνίας, μαζί με τα παιδιά. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο οι βιασμοί, ξυλοδαρμοί και δολοφονίες των γυναικών. Η ανεργία ακόμη μαστίζει περισσότερο τις γυναίκες. Οι χαμηλότερες οικονομικά θέσεις στην αγορά εργασίας ακόμη καταλαμβάνονται κατά πλειοψηφία από γυναίκες. Πολλές γυναίκες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά για να φροντίσουν τα παιδιά ή τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας, γιατί όχι μόνο το κράτος δεν αναλαμβάνει αυτό το κομμάτι, αλλά αντίθετα οι νεοφιλελεύθεροι ιδιωτικοποιούν και διαλύουν τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, τα νοσοκομεία και τη δημόσια εκπαίδευση, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες να επιστρέφουν στον «μεσαίωνα» της οικονομικής εξάρτησης και του νοικοκυριού.
Η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση έχουν οδηγήσει σε μια συνολική αύξηση της βίας, των ψυχικών ασθενειών, της εγκληματικότητας. Ασθένειες με βασικό μεταδότη την αστική τάξη, τους πολιτικούς και το κράτος της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει κανείς στην ελίτ, όσο πιο βαθιά σκάβει μέσα στους κρατικούς μηχανισμούς και στα αστικά κόμματα, τόσο μεγαλύτερη διαφθορά και ανηθικότητα συναντάει, που μένει πλήρως στο σκοτάδι και ατιμώρητη! Δεν είναι μόνο ο κορονοϊός και η διαχείριση της πανδημίας, για την οποία φέρει ευθύνη η ντόπια και ξένη ελίτ και φυσικά το επιτελείο της εγκληματικής κυβέρνησης Μητσοτάκη! Κυβερνούν με τη βία του κράτους έκτακτης ανάγκης, απαγορεύουν τις απεργίες, χαρακτηρίζοντας τις παράνομες, απαγορεύουν ουσιαστικά τις διαδηλώσεις. Ταυτόχρονα στους χώρους δουλειάς μεγαλώνει η καταπίεση, η υποτίμηση και απαξίωση των εργαζόμενων, η πίεση και ενοχοποίηση με τον μπαμπούλα κάθε «αξιολόγησης». Οι ξυλοδαρμοί εργαζομένων, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της καθημερινής καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας της εργατικής τάξης.
Η οικονομική ανεξαρτησία μέσα από την ισότιμη συμμετοχή στην εργασία. Ο σεβασμός δικαιωμάτων και κατακτήσεων (όπως π.χ. στις ελεύθερες και ασφαλείς εκτρώσεις, στο οικογενειακό δίκαιο και άλλα), είναι κατακτήσεις του γυναικείου και του εργατικού κινήματος, που έχουν συμβάλλει καθοριστικά στον εξανθρωπισμό της κοινωνίας. Πρέπει να τα υπερασπιστούμε πάση θυσία, ενάντια στο αντιδραστικό πισωγύρισμα και τον σκοταδισμό που προωθούν οι νεοφιλελεύθεροι, είτε είναι δεξιοί και ακροδεξιοί, είτε είναι δήθεν «κεντρώοι» και «προοδευτικοί».
Τα «τέρατα» που γεννούν οι ίδιοι και το σύστημά τους, προσπαθούν να τα εκμεταλλευτούν η αστική τάξη, οι μηχανισμοί των ΜΜΕ και “social media”, όλα τα αστικά και νεοφιλελεύθερα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.). Κάνουν συστηματική προπαγάνδα για τη δήθεν «ευαισθησία» τους απέναντι στην «έμφυλη βία» – αυτοί που με την πολιτική τους κανιβαλίζουν τους εργαζόμενους και την κοινωνία, τσαλαπατούν κυνικά κάθε ηθική και ανθρώπινη αξία!
Πρέπει να ορθώσουμε ένα μέτωπο σε αυτή την υποκρισία. Να σταματήσουμε το δηλητήριο αυτού του κάλπικου, ατομικίστικου «δικαιωματισμού». Που μόνο στόχο έχει να φυτέψει τεχνητούς διαχωρισμούς στο εσωτερικό της εργατικής τάξης, για να αλληλοφαγωνόμαστε μεταξύ μας, για να μένει ο πραγματικός ένοχος στο απυρόβλητο. Για να κατακερματίσουν, να πολτοποιήσουν τις κοινωνικές αξίες και κάθε ταξική οργάνωση σε κατασκευασμένες, ακίνδυνες «ταυτότητες».
Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην ταξική οργάνωση και αγώνα μας. Όπου μόνο εκεί μπορούν και πρέπει να βρουν την σταθερή θέση και προβολή τους τα αιτήματα και η πάλη για τα δικαιώματα των γυναικών. Η γυναικεία καταπίεση δεν υπήρχε πάντα και ούτε θα υπάρχει για πάντα. Είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ταξική κοινωνία και το καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο σε μια κοινωνία πραγματικής ισότητας και πολιτισμού –μια σοσιαλιστική/κομμουνιστική κοινωνία– θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε κάθε τέτοια μορφή εκμετάλλευσης, ρατσισμού, βίας.
Σε αυτή την κατεύθυνση, Γυναίκες και Άντρες, εργαζόμενες και εργαζόμενοι, νέες και νέοι, πρέπει να ενωθούμε πέρα και πάνω από τεχνητούς διαχωρισμούς. Να προωθήσουμε την ισότιμη και αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στις οργανώσεις και τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος – αυτό είναι το πιο σίγουρο θεμέλιο κάθε αξιοπρέπειας. Να δώσουμε αυτή τη μάχη διαρκείας, που πρέπει να φτάσει μέχρι τη συθέμελη ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος. Για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, δημοκρατικής, ριζοσπαστικής και σοσιαλιστικής, η οποία θα εγγυηθεί το οριστικό ξερίζωμα της βίας και καταπίεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου