ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Κέρδη Βουτηγμένα Στο Θάνατο

Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καμαρώνουν ότι έχουν οδηγήσει την οικονομία σε εντυπωσιακή ανάκαμψη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το τρίτο τρίμηνο ο ρυθμός εκτινάχτηκε σε σύγκριση με τα τάρταρα όπου είχε βυθιστεί μετά την περσινή καραντίνα. «Μπαίνουν οι βάσεις για επιστροφή σε μια κανονικότητα καλύτερη από το παρελθόν» είναι το συμπέρασμα που θα ήθελαν να βγάλουμε όλοι αυτοί που υπηρετούν αυτό το σύστημα. Δεν μπορούν, όμως, να κρύψουν την πραγματικότητα.

Πρώτα απ’ όλα, δεν κρύβεται η ταξική ανισότητα αυτής της «ανάκαμψης». Η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε για τους πρώτους εννιά μήνες του 2021 αύξηση των οργανικών εσόδων της κατά 49% και κέρδη 714 εκατομμύρια ευρώ! Οι δαπάνες για το προσωπικό της τράπεζας, όμως, μειώθηκαν κατά 15% σε ετήσια βάση. Λιγότερο και πιο φτηνό προσωπικό, εκτίναξη των κερδών -να η «μαγική» φόρμουλα της «ανάκαμψης».

Αιματηρό

Κι αν κοιτάξουμε πέρα από τις τράπεζες, το κόστος γίνεται πιο αιματηρό. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς από εργατικά «ατυχήματα» στην COSCO και στους ντελιβεράδες, στις εργολαβίες της ΔΕΗ και του Μετρό, σε κάθε κλάδο όπου οι ιδιωτικοποιήσεις στρώνουν το δρόμο για παραβίαση κάθε μέτρου προστασίας των εργαζόμενων.

Και βέβαια, σαν κορώνα στον απολογισμό τους στέκεται το ρεκόρ των ημερήσιων θανάτων από την πανδημία που έφτασε τους 116 και ανεβαίνει! Παγκόσμια πρωτιά για την Ελλάδα σε σύγκριση με τον πληθυσμό. Με τα ημερήσια κρούσματα να ξεπερνάνε τις 7 000, η κυβέρνηση επέμενε στην αναστολή για 7000 εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Αυτή η εκατόμβη ανήκει στον Μητσοτάκη και στον Πλεύρη.

Γι’ αυτό, το γνωστό σύνθημα των διαδηλώσεων στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου -«στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες»- παίρνει πια άλλη διάσταση: «Στα αφεντικά λεφτά, σε όλους τους άλλους θάνατο». Δίπλα στο όνομα του Αλέξη ήρθε να προστεθεί το όνομα του Νίκου Σαμπάνη στη λίστα των δολοφονημένων από τις σφαίρες των μπάτσων. Και δεκαπέντε ονόματα γυναικών που έπεσαν θύματα σεξιστικών δολοφονιών μέσα στη χρονιά. Κι αυτές τις δολοφονίες τις χρεώνεται η παράταξη του «Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» που ακόμα απαιτεί «η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα».

Έχουμε κάθε δίκιο να ξεσηκωνόμαστε για να απαιτήσουμε να μπει τέλος σε αυτό το θανατερό σύστημα που βάζει τόσο προκλητικά τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας. Δεν είναι μόνο οι επαναστάτες που λένε ότι το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι πια ο καπιταλισμός. Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, νέοι και όχι τόσο νέοι, νιώθουν την ανάγκη να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο. Η επαναστατική αριστερά, και το ΣΕΚ μαζί της που γιορτάζει πενήντα χρόνια αγώνων για την επανάσταση και τον Σοσιαλισμό, είναι η ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να ανοίξουμε αυτό το δρόμο.