ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Κλιμακώνουμε Με Έμπνευση Από Το Πολυτεχνείο

Η πορεία στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου την περασμένη Τετάρτη ήρθε να δώσει ώθηση στις μάχες που δίνουμε μέσα στις σκληρές συνθήκες του νέου κύματος της πανδημίας. Όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στις άλλες πόλεις οι πορείες ήταν μαζικές, αψηφώντας όλες τις προσπάθειες υποβάθμισης που ξετυλίχτηκαν. Και ταυτόχρονα, παντού ηγεμόνευσαν τα συνθήματα και τα μηνύματα πώς το Πολυτεχνείο δεν ήτανε «γιορτή» και πώς ο δρόμος του Νοέμβρη είναι επαναστατικός.

Χωρίς αμφιβολία, αυτή η επιτυχία τροφοδοτήθηκε από τους αγώνες που προηγήθηκαν αυτό το φθινόπωρο- τις απεργίες στην efood και την COSCO, τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και των φοιτητών, τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συλλαλητήρια στον ένα χρόνο από την καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Με τη σειρά της, όμως, η πορεία του Πολυτεχνείου ήρθε να ενισχύσει αυτή τη δυναμική. Όσο και να προσπαθούν ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, αυτή η εικόνα δεν κρύβεται. Με έμμεσο τρόπο το ομολόγησαν οι ίδιοι με την επιλογή τους να αποφύγουν την περσινή αστυνομική απαγόρευση. Ο Μητσοτάκης και ο Θεοδωρικάκος ξέρουν ότι η πολιτική ήττα τους θα ήταν χειρότερη αν επιχειρούσαν να απαγορεύσουν την πορεία με τα ΜΑΤ.

Εργατική οργή

Η επιδείνωση της πολιτικής απομόνωσης της κυβέρνησης είναι ασφαλώς ο ένας παράγοντας που καθορίζει τη συγκυρία. Οι θάνατοι ασθενών από κορονοϊό που σπάνε κάθε προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ, οι περικοπές στις δαπάνες για την Υγεία που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός, τα εργατικά «ατυχήματα»-δολοφονίες που σπέρνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα προκαλούν την εργατική οργή που δεν εκτονώνεται με απόπειρες του Μητσοτάκη να μοιράσει ψίχουλα ως έκτακτη ενίσχυση τον Δεκέμβρη.

 

Το πραγματικό ζήτημα που αναδεικνύεται είναι το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυναμική. Χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες αναζητούν την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Η απάντηση σίγουρα δεν περνάει μέσα από μια κοινοβουλευτική αντιπολίτευση που περιμένει πότε θα γίνουν εκλογές και στο μεταξύ διστάζει να στηρίξει τις κινητοποιήσεις του κόσμου. Ο Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε μετά την πορεία του Πολυτεχνείου να δώσει συγχαρητήρια στην ...αστυνομία! Η ηγεσία της ΟΕΝΓΕ που πρόσκειται στο ΚΚΕ ακόμη δεν έχει βγάλει κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία στα Νοσοκομεία την 1 Δεκέμβρη!

Η σωστή επιλογή είναι να κλιμακώσουμε τους αγώνες εδώ και τώρα. Η απεργία των εργατών της Υγείας μπορεί και πρέπει να γίνει πανεργατική. Να την αγκαλιάσουν οι εκπαιδευτικοί που έχουν συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ αυτό το Σάββατο. Να την απλώσει η ΑΔΕΔΥ καθώς οι περικοπές του Προϋπολογισμού χτυπάνε όλους τους εργαζόμενους. Να συνεχίσουν οι ναυτικοί της ΠΝΟ την απεργία στα πλοία δίπλα στην συνέχιση της απεργίας στην COSCO για να κερδίσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού. Πριν τριάντα χρόνια, ένα απεργιακό κύμα τσάκισε την κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη, τώρα είναι εφικτό να κάνουμε το ίδιο με την κυβέρνηση του γιου του.

Για να πάνε τα πράγματα προς τα εκεί, χρειαζόμαστε πιο δυνατή επαναστατική αριστερά. Ο δρόμος του Νοέμβρη απαιτεί την αντίστοιχη αριστερά. Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα που γιορτάζει τα 50χρονα του έχει τις ρίζες του και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στους αγώνες της δεκαετίας του 1990. Η γιορτή για τα 50 χρόνια του ΣΕΚ στο γήπεδο του Πανελλήνιου στις 5 Δεκέμβρη δεν είναι μόνο μια ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε αυτή την πορεία. Είναι κάλεσμα για να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που ανοίγουν οι αγώνες της τάξης μας σήμερα για να απαλλαγούμε από τις βαρβαρότητες του καπιταλισμού.