ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Κρατικοποίηση Των Ιδιωτικών Κλινικών Εδώ Και Τώρα

Οι θάνατοι από την πανδημία σκαρφαλώνουν σε νέα τραγικά ρεκόρ από μέρα σε μέρα, αλλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παίζει με τη λέξη «επίταξη» για να παριστάνει ότι κάτι κάνει. Σκέφτεται, λέει, να «επιτάξει» ιδιώτες γιατρούς για να καλύψουν ανάγκες του ΕΣΥ. Πρόκειται για προκλητική κοροϊδία.

Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν άμεση ανάγκη από υποδομές και προσωπικό για να ανταποκριθούν στις πιέσεις από το νέο κύμα του κορονοϊού χωρίς να εγκαταλείψουν όλους τους άλλους ασθενείς. Αυτή την ανάγκη τη διαπιστώνουν οι πάντες: το εξαντλημένο προσωπικό των νοσοκομείων, οι ασθενείς που περιμένουν στα ράντζα, οι συγγενείς τους που αγωνιούν για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Οι δυνατότητες για κάλυψη αυτών των αναγκών πριν είναι αργά υπάρχουν. Ένας μεγάλος ιδιωτικός τομέας Υγείας διαθέτει σύγχρονα κτίρια και κλινικές με ειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Ελέγχεται όμως από μεγάλους επιχειρηματικούς όμιλους που δεν νοιάζονται παρά μόνο για το πώς θα επωφεληθούν από τη συγκυρία για να ανεβάσουν το τζίρο και τα κέρδη τους.

Χωρίς αποζημίωση

Η κρατικοποίηση όλου αυτού του τομέα, χωρίς καμιά αποζημίωση για τους μετόχους των ομίλων που τον λυμαίνονται, θα έδινε τη δυνατότητα να βρεθούν εδώ και τώρα όλες οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) που λείπουν. Ταυτόχρονα, η μονιμοποίηση των συμβασιούχων και ένα κύμα προσλήψεων θα βοηθούσε να καλυφθούν τα κενά σε όλες τις κλινικές του ΕΣΥ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνει στους διαδρόμους ούτε ένας ασθενής.

Κι όμως, ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του προτιμούν να παίζουν το ρόλο του Χάροντα πιέζοντας τους γιατρούς του ΕΣΥ να επιλέγουν ποιος νοσηλεύεται και ποιος όχι. Το «επιχείρημα» ότι δεν θα χρειαζόμαστε τόσο μεγάλο ΕΣΥ όταν περάσει η πανδημία έχει καταρριφθεί τόσες φορές από τα αλλεπάλληλα κύματα του κορονοϊού, ώστε δεν αξίζει ούτε τον τηλεοπτικό χρόνο που ξοδεύουν οι κυβερνητικοί απολογητές. Άλλωστε, με το να μένει στα χέρια των καπιταλιστών της Υγείας όλο το δυναμικό του ιδιωτικού τομέα, δεν σημαίνει ότι παύει να χρειάζεται. Καλύπτει ανάγκες, αλλά μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν. Τώρα είναι ο καιρός ώστε η χρησιμότητά του να κοινωνικοποιηθεί.

Η κυβέρνηση που έλεγε ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα» βρήκε και σπατάλησε δισεκατομμύρια για επιδοτήσεις στους εφοπλιστές, στους βαρόνους του τουρισμού, στην Aegean και τη Fraport αλλά και για τις φρεγάτες και τα Ραφάλ του Μακρόν. Τώρα που οι διεθνείς τραπεζίτες σφίγγουν ξανά τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, ο Σταϊκούρας και το οικονομικό επιτελείο του Μητσοτάκη αρχίζουν ξανά να επικαλούνται το έλλειμμα του Προϋπολογισμού και τις δεσμεύσεις της ΕΕ.

Πρέπει να πάρουν την απάντηση που αξίζει σε τέτοιες απατεωνιές. Δίπλα στους εργάτες της Υγείας που απεργούν την 1 Δεκέμβρη πρέπει να βρεθεί απεργιακά όλο το εργατικό κίνημα. Για να σώσουμε ζωές και από την άμεση απειλή της πανδημίας και από τη μόνιμη ασφυκτική λαβή των τραπεζιτών και του χρέους.