ΔΕΑ Αλληλεγγύη Στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Παλαιστίνη υπενθυμίζουν με δραματικό τρόπο σε όλους κι όλες ότι στη γειτονιά μας παραμένει ενεργό ένα εγκληματικό σχέδιο κατοχής και εθνοκάθαρσης.

Το πώς φτά­σα­με στην πρό­σφα­τη ανά­φλε­ξη είναι απο­κα­λυ­πτι­κό. Εδώ και καιρό, το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ επι­διώ­κει να ξε­ρι­ζώ­σει από τις εστί­ες τους οι­κο­γέ­νειες Πα­λαι­στι­νί­ων στην Ανα­το­λι­κή Ιε­ρου­σα­λήμ, για να εγκα­τα­στή­σει στη θέση τους εποί­κους. Τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες συμ­μο­ρί­ες φα­να­τι­κών, έχουν προ­χω­ρή­σει σε πο­γκρόμ σε αρα­βι­κές συ­νοι­κί­ες της Ανα­το­λι­κής Ιε­ρου­σα­λήμ, υπό την κραυ­γή «θά­να­τος στους Άρα­βες». Ισ­ραη­λι­νές δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής ει­σέ­βα­λαν στο Τέ­με­νος Αλ Ακσά στην Παλιά Πόλη και επι­τέ­θη­καν σε προ­σκυ­νη­τές. 

Κα­θη­με­ρι­νές δια­δη­λώ­σεις Πα­λαι­στι­νί­ων για όλα αυτά τα ζη­τή­μα­τα αντι­με­τω­πί­ζουν τις σι­δη­ρό­φρα­κτες ισ­ραη­λι­νές δυ­νά­μεις. Όλες αυτές οι εξε­λί­ξεις έχουν ως κοινή αφε­τη­ρία την κλι­μά­κω­ση της διεκ­δί­κη­σης όλης της Ιε­ρου­σα­λήμ από το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ, μια επι­θε­τι­κό­τη­τα που έχει βρει ισχυ­ρό έρει­σμα στην ανα­γνώ­ρι­σή της ως «ενιαία κι αδιαί­ρε­τη πρω­τεύ­ου­σα» του Ισ­ρα­ήλ από τις ΗΠΑ επί Τραμπ –ένα «τε­τε­λε­σμέ­νο» που δεν έχει αμ­φι­σβη­τή­σει ο Τζο Μπάι­ντεν.

Απέ­να­ντι σε αυτή την επι­θε­τι­κό­τη­τα, ορ­γα­νώ­σεις της Πα­λαι­στι­νια­κής Αντί­στα­σης εκτό­ξευ­σαν ρου­κέ­τες προς το Ισ­ρα­ήλ, αφού πρώτα είχαν προει­δο­ποι­ή­σει και ζη­τή­σει τον τερ­μα­τι­σμό των προ­κλη­τι­κών επι­θέ­σε­ων στην Ιε­ρου­σα­λήμ. Η απά­ντη­ση της πο­λε­μι­κής μη­χα­νής του Ισ­ρα­ήλ υπήρ­ξε σα­ρω­τι­κή, επι­λέ­γο­ντας την κα­τα­κό­ρυ­φη κλι­μά­κω­ση. Χτυ­πώ­ντας υπο­δο­μές και πο­λυό­ρο­φα κτί­ρια, σκο­τώ­νο­ντας δε­κά­δες Πα­λαι­στι­νί­ους και με­τα­ξύ τους αρ­κε­τά παι­διά από τις πρώ­τες επι­δρο­μές, με τον Νε­τα­νιά­χου να υπό­σχε­ται «ένα γερό χέρι ξύλο» στην ανυ­πό­τα­κτη Γάζα. Το μή­νυ­μα είναι σαφές: οι Πα­λαι­στί­νιοι οφεί­λουν να υπο­μεί­νουν πα­θη­τι­κά και σιω­πη­λά τις βά­ναυ­σες προ­κλή­σεις και πα­ρα­βιά­σεις των δι­καιω­μά­των τους και όταν «τολ­μούν» να απα­ντή­σουν, θα δέ­χο­νται ακόμα πιο βά­ναυ­σα πλήγ­μα­τα «για να μά­θουν».

Η «διε­θνής κοι­νό­τη­τα» εκτι­μά ότι η κα­τά­στα­ση ολι­σθαί­νει προς γε­νι­κευ­μέ­νη σύρ­ρα­ξη και καλεί σε «αυ­το­συ­γκρά­τη­ση» για την «απο­τρο­πή» της. Όποιος εν­δια­φέ­ρε­ται ει­λι­κρι­νά για την απο­τρο­πή των χει­ρό­τε­ρων σε­να­ρί­ων (η Γάζα δεν έχει ακόμα συ­νέλ­θει από την ανεί­πω­τη κα­τα­στρο­φή που υπέ­στη το 2014), δεν κάνει αφη­ρη­μέ­νες εκ­κλή­σεις «και στους δύο». Υπάρ­χει υπέρ­τε­ρη και υπαί­τια δύ­να­μη που πρέ­πει να πιε­στεί να στα­μα­τή­σει: το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ. Την πα­λαι­στι­νια­κή στάση συ­νό­ψι­σε ο ηγέ­της της Χαμάς: «Αν (το Ισ­ρα­ήλ) θέλει κλι­μά­κω­ση, η αντί­στα­ση είναι έτοι­μη, αν (το Ισ­ρα­ήλ) θέλει να στα­μα­τή­σει, εί­μα­στε επί­σης έτοι­μοι». Καθώς το Ισ­ρα­ήλ δεν δεί­χνει να θέλει να στα­μα­τή­σει, χρειά­ζε­ται διε­θνής κι­νη­το­ποί­η­ση (που έχει ήδη αρ­χί­σει σε μια σειρά πό­λεις), που να απαι­τεί δράση για την απο­τρο­πή της Ισ­ραη­λι­νής επι­θε­τι­κό­τη­τας, που να δη­λώ­νει την υπο­στή­ρι­ξη στο δι­καί­ω­μα της Πα­λαι­στι­νια­κής Αντί­στα­σης να αμυν­θεί.

Είναι κοντά η 15η Μάη, η επέ­τειος της «Νάκ­μπα», της «κα­τα­στρο­φής» όπως απο­κα­λούν οι Πα­λαι­στί­νιοι τα γε­γο­νό­τα του 1948, όταν ένα κρά­τος εποί­κων ιδρύ­θη­κε πάνω σε κλεμ­μέ­νη γη, πάνω στο αίμα νε­κρών και τα δά­κρυα ξε­ρι­ζω­μέ­νων. Όσα συμ­βαί­νουν αυτές τις μέρες, υπεν­θυ­μί­ζουν ότι δεν πρό­κει­ται για «προϊ­στο­ρία». Δεν είναι μόνο ότι ακόμα δεν έχει απο­δο­θεί δι­καιο­σύ­νη για αυτό το με­γά­λο συλ­λο­γι­κό «τραύ­μα», αλλά ότι πρό­κει­ται για ένα έγκλη­μα που πα­ρα­μέ­νει «ενερ­γό», είναι ένα σχέ­διο σε πλήρη εξέ­λι­ξη, από το 1948 μέχρι σή­με­ρα, που συ­νε­χί­ζει να πα­ρά­γει κα­θη­με­ρι­νά νέες αδι­κί­ες.

Η ιστο­ρι­κή αδι­κία εις βάρος των Πα­λαι­στι­νί­ων έγινε εφι­κτή εξαι­τί­ας της συ­νε­νο­χής της «διε­θνούς κοι­νό­τη­τας», που πα­ρα­δο­σια­κά κλεί­νει τα μάτια. Γι’ αυτό και πά­ντο­τε το διε­θνές κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον Πα­λαι­στι­νια­κό λαό είχε ση­μα­ντι­κό ρόλο να παί­ξει στον τερ­μα­τι­σμό της αδι­κί­ας. Στη χώρα μας, αυτό το κα­θή­κον έχει γίνει πιο δρα­μα­τι­κά επι­τα­κτι­κό, καθώς τα τε­λευ­ταία χρό­νια έχει κλι­μα­κω­θεί κα­τα­κό­ρυ­φα η συ­νε­νο­χή του ελ­λη­νι­κού κρά­τους. Οι ένο­πλες δυ­νά­μεις των δύο κρα­τών εκ­παι­δεύ­ο­νται μαζί, ανταλ­λάσ­σουν φο­νι­κή τε­χνο­γνω­σία, ενώ η «στρα­τη­γι­κή συ­νερ­γα­σία» βα­θαί­νει σε όλα τα επί­πε­δα (οι­κο­νο­μι­κά, δι­πλω­μα­τι­κά, ενερ­γεια­κά κλπ), σε μια εποχή που το πα­λαι­στι­νια­κό και διε­θνές κί­νη­μα BDS (Μποϊ­κο­τάζ-Απο­ε­πέν­δυ­ση-Κυ­ρώ­σεις) εξη­γεί επί­μο­να ότι ο δρό­μος για τη δι­καιο­σύ­νη περνά από την άσκη­ση υλι­κής πί­ε­σης στο Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ, δια της απο­μό­νω­σής του. Η ντρο­πια­στι­κή συ­νερ­γα­σία με το Κρά­τος-Τρο­μο­κρά­τη απο­τε­λεί στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή, όπως έχει φανεί από την προ­σή­λω­ση όλων των κυ­βερ­νή­σε­ων. Ο ΓΑΠ έκανε τα πρώτα βή­μα­τα, ο Σα­μα­ράς την προ­χώ­ρη­σε συ­στη­μα­τι­κά, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας την εμ­βά­θυ­νε σε απί­στευ­τα επί­πε­δα, για να έρθει σή­με­ρα η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη να βγά­ζει κα­τά­πτυ­στες ανα­κοι­νώ­σεις που δεν κρα­τά­νε καν τα προ­σχή­μα­τα των «ίσων απο­στά­σε­ων»...

Είναι υπό­θε­ση του κι­νή­μα­τος και της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς να στα­θού­με στο πλευ­ρό των Πα­λαι­στι­νί­ων αδελ­φών μας, να φω­νά­ξου­με «Όχι στο όνομά μας!», να σπά­σου­με τον αντι­δρα­στι­κό άξονα Ελ­λά­δας-Κύ­πρου-Ισ­ρα­ήλ-Αι­γύ­πτου.

-Να στα­μα­τή­σου­με τη σφαγή στη Γάζα

-Να απο­μο­νώ­σου­με το Κρά­τος-Τρο­μο­κρά­τη

-Δια­κο­πή της οι­κο­νο­μι­κής-στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας Ελ­λά­δας-Ισ­ρα­ήλ