- Να καταχτήσουμε με αγώνα την ελπίδα!
- Να πάρουμε στα χέρια μας την ζωή που μας στερούν κεφάλαιο, κυβέρνηση και κράτος!
1. Το 2020 τελειώνει μέσα στην αβεβαιότητα, τον φόβο για την ίδια την ζωή, την οργή που φουντώνει ενάντια σ’ αυτούς που μας μαυρίζουν το σήμερα και μας στερούν το αύριο. Η πάλη μας την χρονιά που αρχίζει είναι πάλη για την ίδια την Ζωή.
Η πανδημία σαρώνει τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα και οι κρατούντες κοιτούν πώς θα σώσουν το σύστημα του κέρδους που υπηρετούν κι όχι τις ζωές των ανθρώπων. Ο καπιταλισμός αποδεικνύεται εντελώς ασύμβατος με τις πιο άμεσες και πιεστικές ανάγκες της Ζωής.
Οι καραντίνες των κυβερνώντων αποτυχαίνουν, επιδεινώνοντας την κοινωνική δυστυχία, ενώ η ανεργία καλπάζει, οι τόποι δουλειάς βρίσκονται χωρίς μέτρα προστασίας, στο έλεος των αφεντικών, ο λαός στριμώχνεται στα μαζικά μέσα μεταφοράς, κι οι μαθητές στα σχολεία (όταν δεν ρίχνονται στον Καιάδα της “τηλε-εκπαίδευσης”, μόνο για λίγους προνομιούχους, της Κεραμέως.
Ενώ η Ελλάδα πρωτοστατεί στην Ευρώπη σε ποσοστό θανάτων από τον κορωνοϊό, ο “ανεύθυνος” πρωθυπουργός της ‘Κούλης’ Μητσοτάκης κάνει ανέμελος ποδήλατο στην Πάρνηθα, καταγγέλλοντας συνάμα την “ατομική ευθύνη” των άλλων. Ενώ το ΕΣΥ, παρόλο τον ηρωισμό γιατρών και υγειονομικών, βρίσκεται σε κατάρρευση, ο κυβερνητικός προϋπολογισμός της Δεξιάς κόβει μισό δισεκατομμύριο ευρώ από τις ανεπαρκείς δαπάνες για την Υγεία, σκορπάει εκατομμύρια στα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ, προσφέρει θέσεις και προνόμια στους “ημετέρους”, και πλουτίζει τους εμπόρους του πολέμου δίνοντας 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ για αεροπλάνα και πολεμικά σκάφη.
Οι βασιβουζούκοι του υπουργού ΠΡΟΠΟ Χρυσοχουντίδη εξαπολύουν όργιο βίας με ρόπαλα, κανόνια νερού, χημικά, συλλήψεις, εισβολές σε σπίτια, κλείσιμο μικρομάγαζων, εξοντωτικά πρόστιμα. Την ίδια στιγμή οι διαφημιστές της κυβέρνησης στήνουνε φιέστες για τους λίγους, πρώτους εμβολιασμούς, προσδοκώντας σήμερα να σπείρουν επανάπαυση κι αργότερα, αν κάπως φανεί ότι βελτιώνεται προσωρινά η κατάσταση, να αρπάξουν ξανά με εκλογές την εξουσία, πριν γίνει αμετάκλητη η πολιτική τους φθορά.
Ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος αλλά δεν είναι πανάκεια. Χρειάζεται αρκετό χρόνο για να δώσει επαρκή ανοσία στον πληθυσμό. Η ανοσία δεν ξέρουμε ακόμα, ακριβώς πόσο θα διαρκεί. Κυρίως, ο εμβολιασμός δεν αρκεί από μόνος του να προασπίσει τον λαό. Χρειάζονται να γίνονται μαζικά, δωρεάν τεστ και ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, πρωτόκολλα ασφάλειας στους τόπους δουλειάς κάτω από των έλεγχο των εργαζομένων, πολλαπλάσια οχήματα και υγειονομική ασφάλεια των μέσων μεταφοράς, περισσότεροι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και λιγότεροι μαθητές στις τάξεις.
Προπαντός χρειάζεται να αναπτυχθεί μαζικό λαϊκό κίνημα για να στηριχθεί και να αναβαθμιστεί το ΕΣΥ, με ενίσχυση οικονομική και βελτίωση των όρων εργασίας των γιατρών, νοσηλευτών, κι όλων των εργαζομένων, με χιλιάδες προσλήψεις του αναγκαίου όσο ποτέ υγειονομικού προσωπικού, με υλικά μέσα. Να πάψει το σκάνδαλο το 70% των θανάτων από τον κορωνοϊό στην Ελλάδα να συμβαίνουν εκτός ΜΕΘ, να βλέπουμε ΜΑΤ παντού και ΜΕΘ πουθενά.
Να αναπτυχθεί η ανύπαρκτη και τόσο αναγκαία, προπαντός σήμερα, πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Αντί να πλουτίζουν ασύστολα και να επιχορηγούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ πλουσιοπάροχα οι μεγαλοκλινικάρχες κι οι άλλοι ιδιώτες εκμεταλλευτές της υγείας του λαού, να απαιτήσουμε μαχητικά την άμεση επίταξη χωρίς αποζημίωση του ιδιωτικού τομέα της Υγείας και των φαρμακευτικών εταιρειών, την συγκέντρωση όλων των εφοδίων σε ένα δημόσιο φορέα κάτω από τον έλεγχο των υγειονομικών και των εργαζομένων, με διαφανές σχέδιο δράσης για την υπεράσπιση της ζωής όλων κι όχι του κέρδους των λίγων.
2. Η πανδημία είναι η κορύφωση της άλυτης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε το 2008. Αναστατώνει όλες τις ήδη κλυδωνιζόμενες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές σχέσεις.Στην πάνω από 12 χρόνια χρεοκοπημένη Ελλάδα, τον αδύνατο κρίκο της ΕΕ που έσπασε ανεπανόρθωτα, η κοινωνική κατάσταση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών μικροαστικών στρωμάτων είναι τραγική.
Η τραγωδία γίνεται δαντική κόλαση για τους πιο ευάλωτους κι ανυπεράσπιστους συνανθρώπους μας, τα θεωρούμενα σαν αόρατα θύματα της βαρβαρότητας του συστήματος, τους πρόσφυγες στα εφιαλτικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φυλακισμένους, τους εξαρτημένους, τους άστεγους, κάθε αποκλεισμένο, κάθε καταπιεσμένη κοινότητα.
Η μαζική ανεργία αποκτά νέες τερατώδεις διαστάσεις που δύσκολα κρύβονται προσωρινά από τα ελάχιστα έκτακτα επιδοματικά μέτρα. Καθώς κλείνει το 2020 και το δεύτερο lock down είναι αμφίβολο πότε θα κλείσει ή θα ακολουθηθεί από ένα τρίτο ή και τέταρτο το 2021, θα κλείσουν μαζί τους κι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομάγαζα, βιοτεχνίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Κλείνουν και μεγάλες βιομηχανίες όπως η ΛΑΡΚΟ. Το διογκούμενο ποσοστό “μαύρης”, “ελαστικής” αποσπασματικής, επισφαλούς εργασίας, με όρους σκλαβιάς, στην Ελλάδα είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Ο τουρισμός που άλλοτε αποτελούσε το 30% του ΑΕΠ της χώρας πέφτει στα Τάρταρα, παρόλη την άθλια από υγειονομική άποψη διαχείρισή του το καλοκαίρι του 2020 από την κυβέρνηση της Δεξιάς. Η εστίαση που απασχολούσε πάνω από 700 χιλιάδες εργαζόμενους πνέει τα λοίσθια. Καταδικασμένοι στην ανεργία κι όσοι δουλεύουν δημιουργώντας στον χώρο του Πολιτισμού και της Τέχνης που ενταφιάζεται ή (τσι)Μενδώνεται, υπό την αιγίδα της “υπέρκομψης” Μαρέβας, της επίδοξης Μαρίας Αντουανέτας των Βαλκανίων.
Καμιά και κανένας δεν πρέπει να παρασύρεται από τα “επίσημα” παραμύθια για μια “επιστροφή στην κανονικότητα” στην “μετά Covid εποχή”. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία που έχει ήδη πάθει ανεπανόρθωτες βλάβες βρίσκεται προσωρινά στον “αναπνευστήρα” της ρευστότητας των κεντρικών τραπεζών εκτινάσσοντας στα ύψη την υπερχρέωση όλων των χωρών και εταιρειών παγκοσμίως. Στην Ελλάδα φτάνει αισίως πάνω από το 200% του ΑΕΠ. Νέα συντριπτικά χρέη σημαίνει νέα βάρβαρα μνημόνια. Αυτά επαγγέλλεται το περιβόητο σχέδιο Πισσαρίδη που πάει χέρι-χέρι με το νομοσχέδιο Βρούτση για την διάλυση κάθε εργασιακής σχέσης, με την κατάσχεση της πρώτης κατοικίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τους διεθνείς γύπες, με τον νέο πτωχευτικό κώδικα για τον αφανισμό των μικρομάγαζων.
Τα μικροαστικά στρώματα που είδανε τις προσδοκίες τους να ποδοπατιούνται από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑ και το τρίτο μνημόνιο και στράφηκαν εκλογικά στη Δεξιά, βλέπουν τώρα να επελαύνει ο όλεθρος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυβερνητική φθορά είναι ορατή κι επιταχύνεται – χωρίς όμως να κερδίζει από αυτήν ο ΣΥΡΙΖΑ κι η αντιπολίτευση.
Το πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο μπορεί και πρέπει να σπάσει με την κλιμάκωση της ταξικής πάλης, την συμμαχία των λαϊκών μικροαστικών στρωμάτων με την εργατική τάξη επικεφαλής, την συγκρότηση ενός Ενιαίου Μετώπου πάλης πάνω σε ταξικές βάσεις. Το ταξικό εργατικό κίνημα, ενάντια στους καρεκλοκένταυρους της ΓΣΕΕ και του κρατικού-εργοδοτικού ψευτοσυνδικαλισμού, πρέπει να οργανωθεί και να προετοιμάσει τους όρους για την Γενική Απεργία Διαρκείας ενάντια σε όλα τα αντεργατικά κι αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ, των διεθνών τοκογλύφων, για το ψωμί, την δουλειά, την ελευθερία, την υγεία, την παιδεία, την στέγη, την ίδια την ζωή.
Ενάντια στην άθλια καπιταλιστική διακυβέρνηση της πανδημίας και της κρίσης να παλέψουμε να πάρουν στα χέρια τους την ζωή τους, την κυβέρνηση και την εξουσία οι ίδιοι οι εργάτες, επικεφαλής όλης της φτωχολογιάς των πόλεων και της υπαίθρου, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
3. Αναμφίβολα, οι δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία και εκμεταλλεύτηκαν οι κυβερνώντες, παριστάνοντας τον “φρουρό της υγείας του πληθυσμού”, προκάλεσαν μια ανάσχεση των κινητοποιήσεων κι εξεγέρσεων που σε ορισμένες χώρες (Λίβανος, Χιλή) μεταμορφώνονταν σε επανάσταση.
Η ανάσχεση, όμως, φάνηκε ότι ήταν προσωρινή ήδη από το δεύτερο μισό του 2020. Στο ίδιο το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, της κρίσης και της πανδημίας, την Αμερική ξέσπασε η λαϊκή εξέγερση μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ κι εντάθηκε η ριζοσπαστικοποίηση και η πόλωση που έφερε και την εκλογική ήττα του Τραμπ.
Η Λατινική Αμερική, όπου θερίζει ο κορωνοϊός και η φτώχεια, γίνεται ξανά ηφαίστειο σε κοινωνική έκρηξη που ήδη έφερε την καταψήφιση του φασιστικού Συντάγματος του Πινοσέτ στην Χιλή, την εκλογική πανωλεθρία του Μπολσονάρο στην Βραζιλία, την ήττα του πραξικοπήματος στην Βολιβία, τις εξεγέρσεις στην Γουατεμάλα, την Κόστα Ρίκα, το Περού, την Κολομβία.
Μετά από τις ήττες και την προσωρινή υποχώρηση του, το λαϊκό κίνημα ξαναφουντώνει στην Μέση Ανατολή, από το Ιράκ και τον Λίβανο μέχρι το Μαρόκο. Στην ίδια την Ευρώπη και τον πυλώνα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ που αποτελεί η Γαλλία, παρόλη την δεύτερη καραντίνα, οι μαζικές εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις εντείνονται σε σύγκρουση με το “κράτος καθολικής ασφάλειας” του Μακρόν. Η Ελλάδα θα αποτελέσει εξαίρεση;
Παρά τους φόβους και τις απαγορεύσεις της πανδημίας, στις 7 Οκτωβρίου 2020 πενήντα χιλιάδες λαού, όχι μόνον των οργανωμένων στην Αριστερά αλλά κυρίως ανοργάνωτων πολιτών, όλων των ηλικιών, συγκεντρώθηκαν σε μια μεγαλειώδη διαδήλωση, την μεγαλύτερη από τα χρόνια των αντιμνημονιακών αγώνων, μπροστά στο Εφετείο της Αθήνας, όπου θα ανακοινώνονταν οι αποφάσεις της Δίκης της ναζιστικής “ Χρυσής Αυγής”. Οι μάζες και μάλιστα οι ανοργάνωτες βγαίνανε ξανά, μαχητικά, στη σκηνή που καθορίζονται τα πεπρωμένα τους. Οι φόβοι των κρατούντων άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα. Γι’ αυτό και το αστυνομικό κράτος αντέδρασε τόσο βίαια ενάντια στους αντιφασίστες διαδηλωτές- το ίδιο κράτος που έκλεινε στους κόλπους του τους χρυσαυγίτες φασίστες, τους ψήφιζε κατά πλειοψηφία, τους εξασφάλιζε την ατιμωρησία κι άφηνε, μετά την καταδίκη, τους Λαγούς να γίνονται λαγοί και παίζει τον παπά με τον άφαντο Παππά.
Είναι η ίδια αστυνομοκρατία που παραβιάζει το άρθρο 11 του Συντάγματος, για να βεβηλώσει και επιχειρήσει να σβήσει την ιστορική μνήμη ενός λαού με την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων για το Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου και για το φόνο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου. Η δεξιά κυβέρνηση και το αστυνομικό κράτος δείξανε καθαρά ότι εντελώς προσχηματικά μιλούν για μέτρα “υγειονομικής ασφάλειας”, τα οποία, οι ασφαλίτες τους κυνικά ποδοπατούν μαζί με τους πολίτες και τις ελευθερίες.
Δεν πρόκειται απλώς για μια ακόμα επίδειξη κρατικού αυταρχισμού. Η κρατική καταστολή προσπαθεί να πνίξει όλα τα ζητήματα που μείνανε ανοιχτά μπροστά στην αστική εξουσία μετά τον εμφύλιο και τη χούντα. Ταυτόχρονα επιχειρεί προληπτικά να πάρει μέτρα ενάντια στο κύμα των αγώνων που βλέπει να επέρχεται απειλητικά, λόγω της ανεξέλεγκτης κρίσης. Αυτός είναι ο ρόλος που έχει αναλάβει από το 2019, η τωρινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνολικά κι όχι μόνον οι ακροδεξιοί “αστέρες” της, οι Αδώνηδες, οι Πλεύρηδες κι οι Βορίδηδες με τα τσεκούρια.
Το αστυνομικό κράτος της Δεξιάς απλώνεται κι ενισχύεται παντού, μέσα κι έξω από την Βουλή, στην δικαστική εξουσία, στα αργυρώνητα μονοφωνικά ΜΜΕ, στα Πανεπιστήμια και τα σχολεία, στις πλατείες και τις λαϊκές γειτονιές, στο εφιαλτικό καθεστώς των φυλακών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων. Η εκτελεστική εξουσία υψώνεται πάνω από την νομοθετική, το Κράτος πάνω από την κοινωνία.
Ένα Κράτος που προσπαθεί να στηριχτεί μόνο στον φόβο των μαζών, είναι ένα Κράτος που τρέμει τις μάζες. Μια εξουσία ευάλωτη αλλά που δεν θα πέσει από μόνη της εάν δεν ανατραπεί από τις ίδιες τις κινητοποιημένες μάζες και την αυτο-οργανωμένη εξουσία των μέχρι τώρα καταπιεσμένων.
4. Το Κράτος του κεφαλαίου που υπηρετεί τώρα πιστά η κυβερνώσα Δεξιά -και που, πιο πριν, στην “συνέχειά” του ορκιζόταν και η πρώην κυβερνώσα “Αριστερά” της “κωλοτούμπας”- έχει εξαπολύσει πόλεμο ενάντια στον εχθρό-λαό. Στους μισθωτούς σκλάβους με τους μισθούς πείνας, στις στρατιές των ανέργων, στη νεολαία, στους συνταξιούχους. Την ίδια στιγμή πουλάει πατριδοκαπηλία στον λαό για να τον μπλέξει, στο όνομα της αντιδραστικής ελληνοτουρκικής διένεξης, στους ανταγωνισμούς των πετρελαιάδων και τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών και των αρχουσών τάξεων της περιοχής, στο Αιγαίο, την διχοτομημένη Κύπρο, την Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή.
Οι αστικές κυβερνήσεις, η τωρινή και η προηγούμενη, συνεχίζοντας την παραδοσιακή και κερδοφόρα για την “δική μας” άρχουσα τάξη γραμμή της υποτέλειας του “ανήκομεν εις την Δύσιν”, έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε προχωρημένο προπύργιο των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην πόρτα της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής και στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Με την όξυνση της παγκόσμιας και γεωπολιτικής κρίσης, και τις φλόγες του πολέμου να απλώνονται από την Υεμένη ως τον Καύκασο, ο ρόλος του “ορμητηρίου” αναβαθμίζεται. Η Σούδα είναι η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ανατολική Μεσόγειο, μετατρέποντας την Κρήτη σε αεροπλανοφόρο των ΕΠΑ. Η Αλεξανδρούπολη γίνεται κύρια αμερικανονατοϊκή βάση στα Βαλκάνια με στόχο την Ρωσία. Η ελληνική κυβέρνηση στέλνει πυραύλους Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία με στόχο το Ιράν, συνδεόμενη με τον αντι-ιρανικό μέτωπο των αντιδραστικών καθεστώτων της περιοχής που συγκροτείται με άξονα το Ισραήλ, την Σαουδική Αραβία και την συμμετοχή της Αιγύπτου του δικτάτορα αλ Σίσι. Ταυτόχρονα, κι ενώ ο ελληνικός λαός πεινάει η κυβέρνησή του πλουτίζει τις βιομηχανίες πολέμου της Γαλλίας και της Αμερικής με τους ακατάπαυτους πανάκριβους εξοπλισμούς και συνάμα τον εκθέτει στην άμεση απειλή ενός πολεμικού Αρμαγεδδώνα που μπορεί να βάλει φωτιά σε όλη την περιοχή. Συναγωνίζεται σε λεονταρισμούς τον τυχοδιώκτη επίδοξο Σουλτάνο Ερντογάν και την ίδια στιγμή, στα παρασκήνια των ιμπεριαλιστικών μαγειρείων σε Βρυξέλες, Παρίσι, Βερολίνο και Ουάσιγκτον ετοιμάζεται και για την οριστικοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου και για συναλλαγή και “συνεκμετάλλευση” στο Αιγαίο, σε ένα κυνικό παζάρι όπου παίζεται η ζωή και ο θάνατος των γειτονικών λαών, θυμάτων των αφεντάδων τους.
Το ΕΕΚ, ακλόνητο στην αντιπολεμική, προλεταριακή διεθνιστική γραμμή του, διατρανώνει ότι ο κύριος εχθρός είναι μέσα στην ίδια μας την χώρα! Σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία βρίσκεται στις τράπεζες και στα υπουργεία: είναι η κεφαλαιοκρατία κι η κυβέρνησή τους, οι υπηρέτες με το αζημίωτο των ιμπεριαλιστών σφαγέων των λαών. Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών και των αφεντικών – ειρήνη στους λαούς! Για την συναδέλφωση και σοσιαλιστική ενοποίηση των λαών στην περιοχή, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στον κόσμο!
5. Οι καιροί είναι δύσκολοι, κρίσιμοι. Αλλά κι εμείς, οι μαχητές και μαχήτριες του ΕΕΚ, με στράτευση ζωής για την ζωή, στις γραμμές πάντα του επαναστατικού προλεταριάτου και παλεύοντας ανυποχώρητα για τη νίκη του, τη νίκη της κοινωνικής χειραφέτησης και του κομμουνισμού, αρνούμαστε κάθε ηττοπάθεια, σκεπτικισμό και συνθηκολόγηση. Η Ελπίδα δεν πρόκειται να μας χαριστεί από κανένα – πρέπει να την βρούμε εκεί που υπάρχει αντικειμενικά, στις κοινωνικές αντιφάσεις του υπαρκτού κόσμου και να την κατακτήσουμε, αλλάζοντας με την επαναστατική πράξη τον κόσμο.
Πάντα ανοιχτοί στο διάλογο και την κοινή δράση με όλους τους καταπιεσμένους και τις οργανώσεις τους, απορρίπτουμε μόνον κάθε συνεργασία με τον ταξικό εχθρό και τους μηχανισμούς του. Η ανάγκη της ταξικής ενότητας στην δράση δεν αποκλείει την πολιτική ανεξαρτησία της κάθε οργάνωσης και συλλογικότητας. Το ΕΕΚ θα συνεχίσει την πάλη να συσπειρώσει στο πρόγραμμα, τις προοπτικές και την μέθοδο του επαναστατικού μαρξισμού τους πιο πρωτοπόρους μαχητές στην ταξική πάλη, για την οικοδόμηση της επαναστατικής οργάνωσης και προπαντός της επαναστατικής Διεθνούς, της Τετάρτης Διεθνούς. Συνεχίζουμε την Μεγάλη Πορεία, στον δρόμο της διαρκούς παγκόσμιας επανάστασης που χάραξε η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση των Σοβιέτ του 1917, με ηγεσία τους μπολσεβίκους, τον Λένιν και τον Τρότσκυ. Ταυτόχρονα εμπνεόμαστε από κάθε απελευθερωτική εμπειρία της μαχόμενης και σκεπτόμενης ανθρωπότητας.
Ο μαρξισμός είναι η συνειδητή έκφραση της ασυνείδητης διαδικασίας της Ιστορίας. Η νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση, όπως έλεγε ο Τρότσκυ, είναι “η συνένωση του μαρξισμού ως της υψηλότερης θεωρητικής συνείδησης της εποχής με τις μάζες τις πιο απομακρυσμένες από κάθε θεωρία – είναι η βίαιη έμπνευση της Ιστορίας”.
Καθώς η αποσύνθεση του καπιταλιστικού συστήματος, που προχωράει γοργά με την “τέλεια καταιγίδα” της πανδημίας και της κρίσης, αποσαθρώνει τον κοινωνικό δεσμό κι αφήνει στην μοίρα τους τα θύματά του, πρέπει εδώ και τώρα να παλέψουμε για το πιο πλατύ κίνημα και δίκτυο αλληλεγγύης στο πλευρό όλων των εγκαταλειμμένων στην αρρώστια τους, την πείνα τους, την ανεργία, την στέρηση από στέγη, την καταστολή, τον κάθε είδους ρατσισμό, την προσφυγιά, την φτώχεια- μαζί κι από την φτώχεια να μην ανήκεις πουθενά.
Πρέπει να το κάνουμε όχι μόνο ενάντια στην αναλγησία των αστών και του κράτους, ούτε φυσικά, σαν υποκριτική φιλανθρωπία – το γνωστό άλλοθι των βολεμένων. Ζητούμε να στηρίξουμε και να σφυρηλατήσουμε όλους τους δεσμούς πάλης και στήριξης της πάλης της ζωής για την Ζωή. Για μια αληθινά ανθρώπινη ζωή, με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη κι ελευθερία σε ένα κόσμο αλλαγμένο, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο – τον κόσμο του πανανθρώπινου ελευθεριακού κομμουνισμού.
Στηρίζουμε όλα τα αγωνιστικά κινήματα. Δεν μένουμε, όμως, σε έναν στείρο κινηματισμό χωρίς στρατηγικό σκοπό, αφήνοντας άθικτους τους μηχανισμούς της εξουσίας και του κράτους. Στρατηγικός σκοπός της επανάστασης δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή, η διεκδίκηση κι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, όχι για χάρη κάποιας μειοψηφίας ή γραφειοκρατίας, όχι με κάποια “αριστερή” αστική κυβέρνηση που μένει πιστή στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά με τις αυτο-οργανωμένες μάζες, για τις μάζες και την απελευθέρωσή τους από το σύστημα.Μετά από όλη την επική και τραγική εμπειρία του 20ού αιώνα, παραμένουν ζωντανά, όσο ποτέ, στον 21ο αιώνα, τα λόγια του Μαρξ: Η χειραφέτηση των εργαζομένων είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων ή δεν θα υπάρξει!
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της Ιστορίας που βρισκόμαστε ό,τι θεωρείται σαν όραμα μακρινό ή κι απλησίαστο είναι επείγουσα αναγκαιότητα.
Πρέπει να ετοιμαστούμε για την έκπληξη, να γίνουμε έκπληξη, να κατακτήσουμε με αγώνα και οργάνωση την Ελπίδα:
Εμπρός να κάνουμε το 2021 Χρονιά της μαχόμενης και σκεπτόμενης Ελπίδας!
Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΕΚ-Τροτσκιστές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου