Τα γνωστά «ευχολόγια» της ΕΕ απέναντι στις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης, οι εξαγγελίες για υποτιθέμενες «κυρώσεις» - χάδι, με μετάθεση των σχετικών αποφάσεων ξανά στο μέλλον, δείχνουν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις «σχέσεις αλληλεξάρτησης» για τις οποίες μίλησαν οι ηγέτες των κρατών - μελών μετά το πέρας της Συνόδου ανάμεσα στην Τουρκία και την ιμπεριαλιστική ένωση, κυρίως των ισχυρότερων κρατών - μελών της.
Δείχνουν ότι το βασικό και το πρωτεύον είναι η διατήρηση των πολύπλευρων οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών δεσμών με τη «στρατηγική εταίρο» Τουρκία, η προσπάθειά τους να την κρατήσουν στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, και με τα ξεχωριστά συμφέροντα ηγετικών κρατών - μελών να παίζουν τον δικό τους ρόλο, εξελίσσεται το «μεγάλο παζάρι» των ιμπεριαλιστών με την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα: Από τα σχέδια συνεκμετάλλευσης στην Ανατολική Μεσόγειο έως το «πάτημα» της ΕΕ στη «Νότια Γειτονία», τη Βόρεια Αφρική και τον Καύκασο, τα ζητήματα του Μεταναστευτικού με βάση την άθλια Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, των εμπορικών σχέσεων κ.ά.
Τα Ελληνοτουρκικά είναι μέρος αυτού του σύνθετου ευρωτουρκικού παζαριού, όπου τα ανταλλάγματα που συζητιούνται εκθέτουν σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Παράλληλα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και η στάση της ΕΕ εμπλέκονται άμεσα στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών - μελών για τη διαχείριση της πανδημίας και της νέας οικονομικής κρίσης, όπου εκφράζονται μεγάλες αντιθέσεις.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει τεράστιες ευθύνες, αφού μοιράζεται με όλους τους άλλους «εταίρους» της τον στόχο της διατλαντικής συνοχής και της οικοδόμησης σχέσεων «στρατηγικού εταίρου» με την Τουρκία. Υπηρετεί με συνέπεια τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και επιδιώκει την αναβάθμιση του ρόλου και των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή, βαθαίνοντας επικίνδυνα την ιμπεριαλιστική εμπλοκή.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος στρώνεται το τραπέζι του διαλόγου ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, με την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπου «ζυμώνεται» η «λύση» της συνεκμετάλλευσης. Αλλωστε, ούτε η κυβέρνηση αρνείται ότι επεδίωκε τις κυρώσεις για να φέρει την Τουρκία στον διάλογο. Ενώ μετά τη σύνοδο, για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, διαδίδει ότι σημασία έχει η απειλή των κυρώσεων και όχι αυτές καθεαυτές.
Από το κάδρο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ΗΠΑ, που για τους δικούς τους λόγους συζητούν την επιβολή κυρώσεων για τους «S-400» στην Τουρκία και παρουσιάζονται από την ελληνική κυβέρνηση ως παράδειγμα «αποφασιστικότητας», απέναντι στη «διστακτικότητα» και την «αναβλητικότητα» της ΕΕ.
Πρόκειται για δόλωμα που δεν πρέπει να τσιμπήσει ο λαός. ΗΠΑ και ΕΕ, παρά τις διαφορές και τους ανταγωνισμούς τους, υπηρετούν τους ίδιους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που περιλαμβάνουν τις «σύμμαχους» Τουρκία και Ελλάδα.
ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δίνουν με τη στάση τους αέρα στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής», καλούν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στα «διαφιλονικούμενα ύδατα», «ανοίγουν» παραπέρα την ατζέντα για «εφ' όλης της ύλης» παζάρι στα Ελληνοτουρκικά, όπως έδειξε και η πρόσφατη απόφαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που θέτει επί της ουσίας ζήτημα συνόρων.
Συμμάχους στο δηλητηριώδες παραμύθι, ότι ο «ευρωατλαντικός άξονας» αποτελεί πεδίο θωράκισης και υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η κυβέρνηση έχει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που έσπευσαν να καλύψουν τον ρόλο της ΕΕ, καλώντας μάλιστα την κυβέρνηση να αναδείξει την «αμοιβαιότητα των συμφερόντων», που δεν γίνεται τάχα κατανοητή!
Καμία «αμοιβαιότητα συμφερόντων» όμως δεν έχει ο λαός μας με την αστική τάξη, τους συμμάχους της ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους.
Εμπιστοσύνη ο λαός μας μπορεί να έχει όχι σε όσους τον σέρνουν στην άβυσσο των επικίνδυνων εξελίξεων, αλλά μόνο στη δική του δύναμη. Ο δικός του αγώνας, η αλληλεγγύη με τους γείτονες λαούς, η σύγκρουση με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, μπορεί να τον βγάλει από τα σημερινά μεγάλα αδιέξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου