ΜέΡΑ25 Τομέας Παιδείας : Για Την Πανεπιστημιακή Αστυνομία

Τις τελευταίες ημέρες, για άλλη μια φορά η κυβέρνηση δείχνει απροκάλυπτα το πιο αυταρχικό της πρόσωπο και τον ιδεοληπτικό τρόπο που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Σε μια περίοδο που λόγω της πανδημίας υπάρχουν δεκάδες προβλήματα στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η κυβέρνηση αποτυγχάνει παταγωδώς να τα διαχειριστεί αποτελεσματικά και για ακόμη μια φορά επιλέγει να ασχοληθεί με ζητήματα που μάλλον αφορούν την ικανοποίηση της δικής της πολιτικής ατζέντας παρά τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

H νέα κυβερνητική εξαγγελία για τη δημιουργία Αστυνομίας Πανεπιστημίων που θα λειτουργεί τελείως ανεξέλεγκτη από την πανεπιστημιακή κοινότητα και τη Σύγκλητο, σε συνδυασμό με την πολιτική κάλυψη που δίνει στην αστυνομική βία ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. κ. Χρυσοχοΐδης, θα θυμίζει περισσότερο το Σπουδαστικό της Ασφάλειας που υπήρχε στους πιο σκοτεινούς καιρούς της ελληνικής ιστορίας, παρά τις υπηρεσίες φύλαξης πανεπιστημίων μίας δημοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας.

Η σύσταση της ειδικής Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (Ο.Π.Π.Ι.), η οποία θα υπάγεται άμεσα στην ΕΛ.ΑΣ. έχοντας μάλιστα αρμοδιότητες σύλληψης και προανάκρισης, έρχεται εν μέσω πανδημίας και παρά τη ρητή διαφωνία της ακαδημαϊκής κοινότητας και των θεσμικών φορέων. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί ένα σημαντικό πλήγμα στη δημοκρατική διάρθρωση και στο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων και για άλλη μια φορά επιλέγει να αντιμετωπίσει τους πανεπιστημιακούς χώρους ως οχυρά προς ανακατάληψη και όχι ως πεδίο παραγωγής εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου και ως χώρο μάθησης, ιδεολογικής ζύμωσης και ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών.

Τόσα χρόνια η Νέα Δημοκρατία στήνει τον μύθο της ανομίας και εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια, κατηγορώντας το άσυλο για φαινόμενα που είναι κατά κύριο λόγο μητροπολιτικά. Όμως πριν υποστηρίξει ότι πρέπει να θυσιαστεί η ελευθερία της ακαδημαϊκής κοινότητας και του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων, για χάρη μιας ασφάλειας, η οποία στην πραγματικότητα υπάρχει ήδη στη συντριπτική πλειοψηφία των Πανεπιστημίων, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει, γιατί αφού έχει καταργηθεί νομικά το άσυλο εδώ και καιρό, αυτό δεν εμπόδισε καθόλου το θλιβερό φαινόμενο κακοποίησης του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου και που ήταν η αστυνομία για να εμποδίσει το συμβάν αφού δεν υπάρχει κανένα άσυλο που σύμφωνα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τόσο καιρό της έδενε τα χέρια.

Η διαρκής αύξηση της επιτήρησης και του ελέγχου δεν μπορεί να εξαφανίσει τα φαινόμενα βίας, αλλά αντίθετα, αυξάνοντας την ένταση και τη δυσαρέσκεια μπορεί κάλλιστα να τα αυξήσει, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς τέλος. Δεν είναι δύσκολο άλλωστε να φανταστούμε ότι μια προκλητική αστυνόμευση, όπως αυτή που υλοποιεί ο κ. Χρυσοχοΐδης στην κοινωνία, μάλλον θα αυξήσει τη βία στα Πανεπιστήμια αντί για να τη μειώσει.

Το ΜέΡΑ25 πιστεύει ότι το καλύτερο μέτρο για την εύρυθμη λειτουργία και ασφάλεια στους πανεπιστημιακούς χώρους είναι ο συνδυασμός της φύλαξης με την εμπέδωση μιας ακαδημαϊκής κουλτούρας που θα μειώνει τα φαινόμενα εντάσεων και βίας. Γι’ αυτό συντάσσεται σε σημαντικό βαθμό με την άποψη της Συνόδου των Πρυτάνεων που αναφέρει ότι οποιοδήποτε σώμα φύλαξης των πανεπιστημίων πρέπει να σέβεται το ακαδημαϊκό αυτοδιοίκητο και να λογοδοτεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Το ΜέΡΑ25 επαναλαμβάνει την πάγια θέση του για τη δημιουργία Υπηρεσίας Φύλαξης των πανεπιστημίων που θα λογοδοτεί στην ακαδημαϊκή κοινότητα, σε συνδυασμό όμως με την επαναφορά του ασύλου. Τα πανεπιστήμια είναι ζωντανοί χώροι δραστηριοτήτων και κοινωνικοποίησης. Τα πανεπιστήμια είναι χώροι διαλόγου, δημιουργικότητας, αμφισβήτησης και παραγωγής ιδεών και τέτοιοι πρέπει να παραμείνουν.