1500 Φύλλα ΠΡΙΝ : Τρεις Δεκαετίες, Μια «Ακίδα» Στο Μάτι Της Εξουσίας

Η Συντακτική Επιτροπή

 

Το Σαββατοκύριακο κυκλοφόρησε το 1.500ο φύλλο της εφημερίδας μας. «Απίστευτο φαίνεται και ταυτόχρονα τόσο φυσιολογικό», όπως έγραφε ο Γιώργος Δελαστίκ τον Σεπτέμβριο του 2010, για τα 1.000 φύλλα του Πριν (το άρθρο του έχει αναρτηθεί στο prin.gr).  Θα είμαστε εδώ, άραγε, στα 2.000 φύλλα; Αν ναι,
ποιοι και –κυρίως– πώς;

Τριάντα και πλέον χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου του φύλλου και πάνω από 31 από την εμφάνιση του ομότιτλου περιοδικού, πολλά είναι αυτά που δείχνουν πως το Πριν έχει βάλει το λιθαράκι του στην υπόθεση η οποία ενέπνευσε τους πρωτεργάτες του και το ρεύμα στο οποίο συνειδητά ανήκαν. Όλα αυτά τα χρόνια, με τα πάνω του και τα κάτω του, με τις επιτυχίες του και τις αστοχίες του, με τη δυναμική και τις αδυναμίες του, πότε ξεπερνώντας και πότε κουβαλώντας τις «πληγές» του, προσπάθησε να είναι συνεπές, ακολουθώντας μια πορεία η οποία έχει σφραγιστεί ανεξίτηλα από την παρουσία του Γιώργου Δελαστίκ και των δεκάδων δημοσιογράφων και συνεργατών του. Την ίδια στιγμή, δεν έπαψε ποτέ (ή τουλάχιστον αυτό προσπάθησε) να είναι αιχμηρό και ενοχλητικό για το σύστημα εξουσίας, σεβόμενο τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των αναγνωστών και των αμετανόητων «πιστών» του, που σπεύδουν πάντοτε αρωγοί όποτε τους έχει ανάγκη, ενισχύοντάς το.
Είναι, όμως, χρήσιμο σήμερα το Πριν — και, πολύ περισσότερο, θα εξακολουθήσει να είναι χρήσιμο και αύριο; Υπάρχει ακόμη η ανάγκη για την έκδοση μιας εφημερίδας και τη λειτουργία μιας ιστοσελίδας που, σε πείσμα των καιρών, επιμένουν στο πρόσημο της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής, της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης; Συγκινεί, άραγε, τη νεολαία ή μήπως αποτελεί πλέον ένα ξεπερασμένο είδος, που υπερασπίζονται κάποιοι αμετανόητοι και γερασμένοι εκπρόσωποι μιας άλλης εποχής; Και αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι «ναι», ποιες αναπροσαρμογές και αλλαγές πρέπει να υποστεί το Πριν, ώστε να συνεχίσει τη μάχιμη παρουσία του, στο χαρτί και το Διαδίκτυο;

Τίποτα, προφανώς, δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητο, όσο κι αν έτσι θέλουμε να πιστεύουμε όλοι όσοι αφιερώνουμε πολλές ώρες καθημερινά για την έκδοση της εφημερίδας και, εδώ και κάποιους μήνες, για να υπάρχει «ροή» στην ιστοσελίδα prin.gr. Ωστόσο –κι αυτό ουδόλως έχει να κάνει με κάποια τάση πολιτικής αυτοϊκανοποίησης ή δημοσιογραφικής διαστροφής– οι ενδείξεις συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι το Πριν όχι απλώς εξακολουθεί να έχει ρόλο, αλλά μπορεί αυτός να είναι πιο καίριος και αναβαθμισμένος.

 

Θα ρωτήσει κανείς: μα γιατί; Επειδή μπαίνουμε στην καρδιά της εποχής του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού. Επειδή ζούμε στον αστερισμό της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης. Επειδή το αστικό σύστημα εξουσίας προσπαθεί συστηματικά να λοβοτομήσει και να χειραγωγήσει τους νέους. Επειδή τα ΜΜΕ του αποτελούν πολιορκητικό κριό στον πόλεμο για τις συνειδήσεις. Επειδή οι αγώνες και οι αντιστάσεις «πνίγονται», μαζί με τις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού. Αλλά και επειδή το Πριν και το prin.gr, ως οι δύο κόψεις του ίδιου «μαχαιριού», μπορούν να αξιοποιήσουν τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία στις επικοινωνίες και την ενημέρωση. Και μάλιστα, να τις πολλαπλασιάσουν εκθετικά με την ώθηση που μπορεί να προσφέρει το τεράστιο δίκτυο των «ανταποκριτών» τους — σε κάθε πόλη, χωριό και γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο ή πανεπιστήμιο, σε κάθε μέρος της γης.

Φυσικά, λίγα μπορούν να γίνουν με τη σημερινή (μας) κατάσταση. Απαιτείται τόλμη, έμπνευση και ένα άλμα προς τα εμπρός — που για ορισμένους ίσως μοιάζει ως άλμα στο κενό. Σίγουρα, πάντως, «στον παράδεισο δεν γίνονται κρατήσεις, αν μες στην κόλαση δεν πας να λειτουργήσεις».