Συλ/ος Μαρξ. Σκέψης «Γ. Κορδάτος» : Να Γίνουν Τα Σύμβολα Της Ιστορικής Λαϊκής Πάλης, Υλική Δύναμη Στο Σήμερα!

 Α. Χαιρετίζουμε τις πολύμορφες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού σε ολόκληρη τη χώρα που

• τίμησαν τον αγώνα του ελλ. λαού ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών στην 47^η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου,
• αναδεικνύοντας το σύγχρονο περιεχόμενο της λαϊκής πάλης για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία», για ειρήνη και εθνική ανεξαρτησία ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΗΠΑ και τα φιλοπόλεμα σχέδιά του, αλλά και για την υγεία και επιβίωση του λαού ενάντια στην τραγικά επικίνδυνη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας του κορωνοϊού εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ.

Η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, για ακόμα μια χρονιά, γίνεται εφιάλτης για την ολιγαρχία και τους κρυφο- ή νεο- φασίζοντες πολιτικούς της εκπροσώπους, φάρος και ελπίδα για τους κατατρεγμένους, πείσμα και υποθήκη για την ανατροπή της πολιτικής της βάρβαρης και εκσυγχρονισμένης νέας τάξης.

Β. Η φετινή λαϊκή κινητοποίηση αναμετρήθηκε με την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τριών προσώπων, η οποία συνιστά αφενός μεν αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική εκτροπή της κυβέρνησης, και αφετέρου προβοκατόρικη πρόκληση προς τον λαό, προς κάθε δημοκράτη, πατριώτη, αριστερό, ή κομμουνιστή, δεδομένου του συμβολισμού της επετείου αυτής. Η κυβέρνηση «έριξε το γάντι» με αυτήν την κίνηση, επιδιώκοντας να αποπροσανατολίσει τον λαό από τις καταστρεπτικές συνέπειες της πολιτικής της (θάνατοι από κορωνοϊό, ασφυξία του ΕΣΥ, οικονομική καταστροφή, φτώχεια και ανεργία λόγω λοκντάουν, επίθεση στη λαϊκή περιουσία, παζάρεμα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και «παιχνίδια πολέμου» σε Αιγαίο και Ανατολ Μεσόγειο, κοκ), και να μεταφέρει τις ευθύνες της στην «ατομική ευθύνη» και στον λαό που αγωνίζεται.

Ωστόσο, φάνηκε ότι δεν υπήρχε επαρκές «στρατηγικό βάθος» σε αυτήν την τακτική της κίνηση (αν και δεν πρέπει να υποτιμώνται και οι «πειραματικές» -πολιτικές, επιχειρησιακές- πλευρές της, οι οποίες πιθανόν να ανασυρθούν στο μέλλον όταν δυσκολέψει περισσότερο η διαχείριση της πολιτικής κρίσης για την κυβέρνηση και την ολιγαρχία). Η στάση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και του μεγαλύτερου μέρους της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης με την υπογραφή κοινής καταγγελίας της αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης, η οποία υποστηρίχτηκε από χιλιάδες συνδικαλιστές και κοινωνικές οργανώσεις, ακόμη και η κριτική που δέχτηκε από μέρος της συμπολίτευσης, ανέδειξαν την έλλειψη στήριξης της κοινωνίας στην αυταρχική αυτή εκτροπή, και δημιούργησαν συνθήκες για μια σοβαρή πολιτική ήττα, απομόνωση και αποδυνάμωσή της.

Γ. Υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αλλά και υπό το βάρος χρόνιων αδυναμιών, η λαϊκή κινητοποίηση «σήκωσε το γάντι» της κυβέρνησης. Απέδειξε ότι ο λαός μπορεί να κινητοποιηθεί μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, τηρώντας όλα τα μέτρα υγειονομικής προφύλαξης, αλλά και ότι η κυβέρνηση και η ολιγαρχία θα πρέπει να «ματώσουν» πολιτικά για να «βάλουν το λαό στον γύψο», ακόμη και σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία. Πρωτοπόρος ήταν ο ρόλος των πολιτικών οργανώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των κομμουνιστών σε αυτήν την προσπάθεια.

Ωστόσο, δεν εξαντλήθηκαν οι δυνατότητες για μια πιο μεγάλη ή και συντριπτική ήττα της κυβέρνησης, κάτι που θα απαιτούσε τη συμμετοχή ή ενεργή υποστήριξη μεγαλύτερου μέρους του λαού και των οργανώσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως και καλύτερο συντονισμό σε πολιτικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Η παλλαϊκή κινητοποίηση σε συνθήκες πανδημίας, με τις κατάλληλες για την περίσταση μορφές πάλης, είναι όχι μόνο αναντικατάστατη για την επίτευξη οποιουδήποτε στόχου του λαϊκού κινήματος, αλλά και, καταρχήν, δυνατή. Πέραν της χθεσινής κινητοποίησης, αυτό προκύπτει και από τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα για τη δυνατότητα ελαχιστοποίησης του κινδύνου μετάδοσης του κορωνοϊού σε υπαίθριους χώρους, αλλά και από τις εμπειρίες των αναπτυσσόμενων αγώνων των λαών ανά τον κόσμο, σε χώρες με παρόμοια ή χειρότερα επιδημιολογικά δεδομένα (επί μήνες ενάντια στον κρατικό φυλετικό ρατσισμό στις ΗΠΑ, η χθεσινή κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων Γάλλων ενάντια σε αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μακρόν κοκ). Είναι θέμα πολιτικού σχεδιασμού, και οργάνωσης, εκ μέρους των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων, αντίστοιχα, του λαϊκού κινήματος, το να μετατρέψουν τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.

Δ. Η καθολικότητα της κυβερνητικής απαγόρευσης συναθροίσεων, η έμμεση υποστήριξή της από τη δικαστική εξουσία σε συνδυασμό με τη φανατική υποστήριξή της από τα κυρίαρχα ΜΜΕ των ολιγαρχών, και, εν τέλει, το εύρος και η βαρβαρότητα της κατασταλτικής της εφαρμογής επί δικαίων και αδίκων, κάνει ξεκάθαρο ότι δεν είναι μόνο οι κίνδυνοι για την ανθρώπινη ζωή, την υγεία, την ειρήνη, και την ευημερία του λαού που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά, πλέον, στρέφονται ενάντια στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού και η κρατική βία και μια αυξανόμενη απειλή για βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες,. Ανάλογες τάσεις, επιβολής «καθεστώτων εξαίρεσης» ή «ορμπανοποίησης» της πολιτικής, παρατηρούνται σε πολλές χώρες στην Ευρώπη και στον κόσμο, χρησιμοποιώντας και ως πρόσχημα τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης λόγω της πανδημίας, πέραν του βαθμού αναγκαιότητας κάποιων εξ’ αυτών κατά περίπτωση.

Σε λίγο τα ξερονήσια και τα στρατόπεδα «φιλοξενίας» του ακραία νεοφιλελεύθερου και αυταρχικού κράτους και των κυβερνήσεων που το διαχειρίζονται, από «δεξιά» ή «αριστερά», μπορεί να μην είναι μόνο για τους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και για τους αγωνιστές του λαού και της εργατικής τάξης! Κανείς να μη πει αύριο, ότι δεν γνώριζε! Σήμερα, και όχι αύριο, πρέπει να γίνει η συγκρότηση του δημοκρατικού μετώπου, χωρίς μικρομματισμούς και μικρομεγαλισμούς. Λαέ πάρε θέση!

Ε. Αναδεικνύεται, επομένως, από τη μια ότι ανοίγει στο επόμενο χρονικό διάστημα ένα νέο ιστορικό παράθυρο ευκαιρίας για τον λαό, ώστε να επιφέρει ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, και, από την άλλη, η επείγουσα ανάγκη για ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, ώστε να προκύψει εκείνη η υλική δύναμη που θα έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.

Ο Σύλλογός μας επαναλαμβάνει τις προτάσεις του, και προτρέπει όλες τις πολιτικές οργανώσεις του κινήματος, και ιδιαίτερα τις κομμουνιστικές, να αναλάβουν άμεσα θαρραλέες και καινοτόμες πρωτοβουλίες, στις παρακάτω κατευθύνσεις:

• για την ανάπτυξη ενός ενωτικού, μαζικού, λαϊκού κινήματος ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής, με πρώτο σταθμό την απεργία στις 26 Νοέμβρη, και ξεκινώντας, άμεσα, με κοινές πρωτοβουλίες έμπρακτης αλληλεγγύης στα θύματα της κρατικής καταστολής, για απελευθέρωση/απαλλαγή όλων των συλληφθέντων και διαγραφή των προστίμων,
• για ένα μέτωπο πολιτικών δυνάμεων που θα διευκολύνει μια τέτοια κοινωνική κίνηση, γύρω από μια προγραμματική συμφωνία που θα βάζει στο στόχαστρο την πολιτική εξουσία του ιμπεριαλισμού και της (φιλο-)μονοπωλιακής ολιγαρχίας (ενδεικτικό της αναγκαιότητας αυτής η ώθηση που έδωσε στο λαϊκό κίνημα ακόμη και μια απλή συνυπογραφή μιας ανακοίνωσης εκ μέρους των ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25, όσο και αν απείχε -αναμενόμενα- από το αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο),
• για την ανασυγκρότηση του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, ώστε να δημιουργηθεί εκείνη η πολιτική οργάνωση, το κόμμα, που θα λειτουργήσει ως ενοποιητικός καταλύτης, και θα τραβήξει μπροστά, με πρωτοπόρα και ενιαία δράση, για να βγούμε από τη βαρβαρότητα και το ιστορικό αδιέξοδο για την ανθρωπότητα που ανέδειξαν με καθαρότητα η πανδημία και η παγκόσμια οικονομική κρίση, προς ένα σοσιαλιστικό μέλλον χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.