κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ : ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας βρίσκονται επί ποδός πολέμου. Η όξυνση των αντιθέσεων τους έχει αντικειμενική βάση.

• Η αύξηση της δύναμης της Τουρκίας τα τελευταία 20 χρόνια αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης στην περιοχή. Η Τουρκία είναι μέλος του G20, έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, και ισχυρότερη βιομηχανία από την Ελλάδα. Η αλλαγή συσχετισμών δύναμης ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη εκφράζεται και στις μεταξύ τους σχέσεις και διεκδικήσεις. Η Τουρκία επιδιώκει εδώ και καιρό αλλαγές στο καθεστώς που επέβαλλε η συνθήκη της Λωζάννης το 1923 σε μια ηττημένη και πιο αδύναμη Τουρκία.
• Η Τουρκία επίσης αντιλαμβάνεται ότι το κέντρο βάρους στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό μετατοπίζεται προς τα ανατολικά με την άνοδο της Ασίας (κυρίως της Κίνας) και την αύξηση της σχετικής ισχύος της Ρωσίας. Έχοντας λιγότερα να περιμένει από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ και Γερμανία/ΕΕ), βλέποντας το κενό που αφήνει η απόσυρση των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει λόγους να αυξήσει την ισχύ της και να αναλάβει ρόλο περιφερειακής δύναμης. Αυτό φυσικά σκοντάφτει στα όρια που θέτουν οι άλλες δυνάμεις στην περιοχή και στα δικά τους συμφέροντα, ανάμεσά τους και Ελλάδα.
• Η εξεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο και η πιθανή ύπαρξη κι άλλων τέτοιων σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και η χάραξη των αγωγών για τη μεταφορά τους, αποτελεί πεδίο κερδοφορίας για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και η Τουρκία θέλει κομμάτι από την πίτα. Μια πίτα που για την ώρα έχουν μοιράσει μεταξύ τους η Ελλάδα, με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Όλα τα παραπάνω εντείνουν τις πάντα τεταμένες σχέσεις των δύο μικρών ιμπεριαλιστών της περιοχής. Εντάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τις αστικές τάξεις και των δύο χωρών για δεκαετίες για την πειθάρχηση των εργατικών τάξεων και των λαών των δύο χωρών, τη στήριξη της καπιταλιστικής εξουσίας, την ενίσχυση των εξοπλισμών και τη στρατιωτικοποίηση της πολιτικής ζωής.

Την ίδια στιγμή που και στις δύο ακτές του Αιγαίου οι λαοί δοκιμάζονται από την καπιταλιστική οικονομική κρίση· που η φτώχεια εξαπλώνεται και βαθαίνει· που οι κυρίαρχοι καπιταλιστές ροκανίζουν τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη για να διασώσουν την ύπαρξη τους και την εξουσία τους, οι πολιτικές ηγεσίες και η αστική τάξη επιδιώκουν να στοιχίσουν πίσω από τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία την εργατική τάξη, να την κάνουν να συναινέσει σε μεγαλύτερες θυσίες με τον μπαμπούλα του αντίπαλου δέους: της χώρας και του λαού που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου.

Ο πραγματικός εχθρός δεν είναι ο τουρκικός λαός: είναι οι καπιταλιστές στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Η συζήτηση για κυριαρχικά δικαιώματα είναι προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι διεκδικήσεις των καπιταλιστών, Ελλήνων και Τούρκων, για επέκταση των συμφερόντων τους του ενός σε βάρος του άλλου. Είναι προπέτασμα καπνού για να κρυφτεί η βαθιά οικονομική κρίση του τουρκικού και του ελληνικού καπιταλισμού και να αποτραπούν οι αντιδράσεις των εργαζομένων που πλήττονται από αυτή. Είναι προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν τα μέτρα λιτότητας και βαθύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε Ελλάδα και Τουρκία.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι και μετανάστες της Ελλάδας καλούμαστε να σιωπήσουμε για τις πολιτικές που μας οδηγούν στην εξαθλίωση (όπως τη διάλυση κάθε προστασίας για την εργασία, τη συρρίκνωση των μισθών/μεροκαμάτων, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία), πολιτικές που αυξάνουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Καλούμαστε να σιωπήσουμε για τα δισ. που πληρώνουμε από το δικό μας ιδρώτα στους δανειστές-τοκογλύφους για να διασωθούν οι Έλληνες τραπεζίτες, οι οποίοι όμως έχουν πάρει αμνηστία για την κακοδιαχείριση των τραπεζών τους. Καλούμαστε να πληρώσουμε με το ξεζούμισμά μας τα προνόμια των κορυφών του κεφαλαίου στην Ελλάδα: τη φορολογική ασυλία των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, της Εκκλησίας και το ξεκοκάλισμα του δημόσιου χρήματος μέσω επενδυτικών προγραμμάτων. Καλούμαστε να δώσουμε όχι μόνο τον ιδρώτα μας αλλά και το αίμα μας γι’ αυτά τα συμφέροντα σε μια πιθανή σύρραξη με την Τουρκία. Μέχρι την στιγμή εκείνη, θα πρέπει να απλώς να δεχθούμε να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες, παρόλο που τα αφεντικά της χώρας μάς μεταχειρίζονται ως καύσιμη ύλη για να διασώσουν τα κέρδη τους.

Έχουμε το συμφέρον και τη δύναμη να σταματήσουμε αυτές τις εξελίξεις. Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να βροντοφωνάξουμε: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

Η ενεργή αντιπολεμική δράση μπορεί να σταματήσει την πολεμική σύγκρουση. Σύμμαχός μας είναι η εργατική τάξη της Τουρκίας αλλά και όλων των άλλων χωρών, που και εκείνες δεν έχουν κανένα λόγο να πολεμήσουν για τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Δεν έχουμε και δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα καλό από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, την Ρωσία και την Κίνα. Οι αστικές τάξεις αυτών των χωρών δρουν με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα και όχι με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ τρέφονται από τον ιδρώτα των εργαζομένων σε Ελλάδα και Τουρκία μέσα από την αποπληρωμή δανείων και εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Η εργατική τάξη σε Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να διατρανώσει τη θέλησή της να ζήσει ειρηνικά και να ζήσει αξιοπρεπώς. Από τη μεριά της εργατικής τάξης της Ελλάδας, αυτό σημαίνει αγώνα ενάντια στα προνόμια και την εξουσία της κυρίαρχης τάξης, όπως και αγώνα ενάντια στην αστική προπαγάνδα που βαφτίζει τις διεκδικήσεις της ελληνικής αστικής τάξης «κυριαρχικά δικαιώματα». Η αστική τάξη επιδιώκει να στοιχίσει πίσω από τα συμφέροντά της τους εργαζόμενους και να πείσει ότι μια πολεμική σύγκρουση θα είναι ένας «δίκαιος πόλεμος» από τη μεριά της Ελλάδας. Οι πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης έχουν καθήκον να αντιμετωπίσουν και να υπονομεύσουν την προπαγάνδα αυτή, αναδεικνύοντας την αλήθεια.