Το Τελευταίο Αντίο Στην Πολιτική Κηδεία Του Μάκη Σέρβου

Τον τίμησαν όπως του άξιζε!

Νίκος Ξηρουδάκης

Αποχαιρετήσαμε με πολιτική κηδεία τον ακατάβλητο αγωνιστή της επαναστατικής αριστεράς Μάκη Σέρβο που έφυγε από τη ζωή μετά από καρδιακό επεισόδιο την Τρίτη 9/6/2020.

Με μια λιτή τελετή, όπως άρμοζε, και με έκδηλη τη συγκίνηση σε όλους, εκατοντάδες φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, είπαν το τελευταίο αντίο στον ακριβό σύντροφο Μάκη Σέρβο την Πέμπτη 11 Ιούνη 2020 στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Ήταν όλοι εκεί. Ήταν η μητέρα του. Ήταν η Γιάννα και η Αγγελική. Ο Βαγγέλης. Ήταν οι σύντροφοί του. Του παρελθόντος, του παρόντος, του μέλλοντος. Ο Μάκης άφησε γερό αποτύπωμα στη διαδρομή της ζωής του. Δεν πέρασε τυχαία από δω.

Ήταν οι συναγωνιστές του από την Επιτροπή για το Στρατό. Από τη σύγκρουση στο Κάραβελ.  

Από τις μάχες στους δρόμους, στις οποίες ο ίδιος είχε πάντοτε ενσώματη παρουσία. Από το Δίκτυο και παλιότερα την Κίνηση για την Υπεράσπιση των Κοινωνικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων.  

Από τους Δρόμους, το περιοδικό στη δημιουργία του οποίου πρωτοστάτησε. Από δεκάδες άλλες συλλογικότητες, από εκατοντάδες αγώνες στους οποίους έβαλε πλάτη αθόρυβα και σεμνά. Από το Πολυτεχνείο του ’73.

Η ανακοίνωση της ΟΚΔΕ για το θάνατο του Μάκη (θα αναρτηθεί τις επόμενες ημέρες), μεταξύ άλλων σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη και εξέγερση του Πολυτεχνείου. Παρέμεινε μέχρι το τέλος στην πρώτη γραμμή αυτού του ιστορικού αγώνα του ελληνικού εργατικού κινήματος. Όλοι τον θυμόμαστε να πέφτει από την κολώνα της πύλης του Πολυτεχνείου όταν τανκ τη γκρέμισε.»

Τιμώντας τον Μάκη, το παρών έδωσαν και πάρα πολλές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, έχοντας στον ένα ή τον άλλο βαθμό συνεργαστεί κάποτε μαζί του.

Συμμετείχαν και συντρόφισσες πολιτικών κρατουμένων του παρελθόντος. Διακριτικά ο Μάκης περίμενε με το ταξί, να τις μεταφέρει στον Κορυδαλλό ώστε να προλάβουν το επισκεπτήριο…

Όλοι εκεί. Για το Μάκη. Μ’ ένα δάκρυ οι περισσότεροι. Με λυγμούς ασυγκράτητους άλλοι. Με τη φλόγα του αγώνα να την ανάβει για άλλη μια φορά ο Μάκης. Η ήρεμη δύναμη της Άκρας Αριστεράς.

Ήταν βέβαια και συναγωνιστές του Μάκη από άλλες εποχές. Ακόμη κι αν οι δρόμοι χώρισαν κάποτε. 

Δεν είναι παράλογο. Άλλωστε και ο ίδιος, στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, είχε την άποψη ότι οι καρδιές δεν πρέπει να χαλάνε. Θυμάμαι κάποια λόγια του πριν από τριάντα ένα χρόνια: «Οι πολιτικές διαφωνίες πρέπει να ξεκαθαρίζονται –οι καρδιές δεν πρέπει να χαλάνε…»

Όμως και όσοι τυχαία βρέθηκαν εκεί χωρίς να τον γνωρίζουν, κατάλαβαν από το πλήθος και το κλίμα, ποιος ήταν ο Μάκης…

Όπως γράφτηκε κάπου, από νεώτερο άνθρωπο που δεν γνώριζε πρόσωπα, όταν οι πάντες, αριστεροί, αντιεξουσιαστές, κομμουνιστές, αναρχικοί σου λένε το τελευταίο αντίο, αυτό σημαίνει ότι ήσουν απώλεια για το κίνημα…

Πρώτος πήρε το λόγο (προσπάθησε δηλαδή…) ο Νίκος Γιαννόπουλος. Σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης αποχαιρέτησε τον Μάκη δίνοντας με λίγα αλλά εύστοχα λόγια το στίγμα του.

Ακολούθησε η Έφη Γανιάρη, φίλη και συντρόφισσα του Μάκη επί σειρά δεκαετιών. Θύμισε πολλούς σταθμούς στην πορεία της ζωής του Μάκη, σταθμούς στην Ιστορία του κινήματος.

Το λόγο πήρε στη συνέχεια το ιστορικό στέλεχος της ΟΚΔΕ και της Άκρας Αριστεράς στην Ελλάδα, Σωφρόνης Παπαδόπουλος. Σημειώνουμε ότι ο σ. Σωφρόνης ήταν πρόεδρος της εργατικής συνέλευσης στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στην οποία είχε ενεργό συμμετοχή και ο Μάκης.

Τελευταίος, είπε δυο λόγια αποχαιρετισμού ο Γιάννης Αργυροκαστρίτης εκ μέρους των Κερκυραίων φίλων του Μάκη.

Στη συνέχεια, στους ώμους των συντρόφων του ο Μάκης, ξεκίνησε για την τελευταία πορεία. Ένα βουβό ποτάμι ακολούθησε το φέρετρο με τη μαυροκόκκινη.

Μπροστά στον τάφο, διακριτικά, σχεδόν ξέπνοα, κάποιοι έψαλαν το «Πέσατε θύματα».