ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Να Κάνουμε Την Αντίσταση Πανεργατική

“Πώς ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Από το ένα μέρος καταστρέφοντας αναγκαστικά μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από το άλλο, καταχτώντας νέες αγορές και εκμεταλλευόμενη πιο βαθιά τις παλιές. Πώς λοιπόν; Προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και πιο τεράστιες κρίσεις και ελαττώνοντας τα μέσα για να προλαβαίνει τις κρίσεις”

Καρλ Μαρξ, Το κομμουνιστικό μανιφέστο

Έχει περάσει πάνω από ενάμισης αιώνας από τότε που ο Μαρξ προειδοποιούσε με αυτά τα λόγια για την τάση του καπιταλισμού να τρεκλίζει από κρίση σε κρίση. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, αλλά οι άρχουσες τάξεις παραμένουν αμετανόητες.

Οι (φιλο)ευρωπαϊκές εφημερίδες πανηγυρίζουν με την είδηση ότι ο γαλλογερμανικός άξονας της ΕΕ αποφάσισε να προτείνει τη δημιουργία κοινού Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 500 δισ ευρώ. Η “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη” είναι παρούσα, λένε, οι χώρες-μέλη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα μπορούν να δανειστούν φτηνά από ένα τέτοιο ταμείο που έχει ακλόνητη την εμπιστοσύνη των αγορών.

Οι ίδιοι σοβαροφανείς “αναλυτές” και πολιτικοί που μας έλεγαν ότι το ελληνικό δημόσιο πρέπει να πάψει να δανείζεται, αντίθετα πρέπει να εξασφαλίζει υπερπλεονάσματα του προϋπολογισμού για να κάνει το δημόσιο χρέος “βιώσιμο”, τώρα διαφημίζουν ως λύση τον μεγαλύτερο δανεισμό.

Θηλιά

“Μα πρόκειται για έκτακτα μέτρα λόγω του κορονοϊού” έρχεται αμέσως η δικαιολογία από τα ίδια στόματα. Μόνο που ο κορονοϊός δυστυχώς σκοτώνει ανθρώπους και όχι το χρέος. Το χρέος μπορούμε και πρέπει να το διαγράψουμε μόνο εμείς με τους αγώνες μας, αλλιώς όσους γλυτώσουν από την πανδημία θα τους πνίξει η θηλιά του χρέους.

Πρέπει να θυμηθούμε ότι οι προκάτοχοι του Σταϊκούρα και του Μητσοτάκη, ο Αλογοσκούφης και ο Καραμανλής έλεγαν ότι τα φτηνά δάνεια σε ευρώ είναι αναπτυξιακά, το ΑΕΠ τρέχει πιο γρήγορα από το χρέος, όλα πάνε καλά. Και ύστερα ήρθε το Κραχ του 2008-2010 και τα Μνημόνια. Τότε ισχυρίζονταν ότι δεν ήξεραν τι έρχεται, τώρα όμως ξέρουν πολύ καλά και ξαναπαίρνουν το ίδιο ρίσκο με την προοπτική ότι θα φορτώσουν ξανά τον λογαριασμό στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Αυτή την προοπτική πρέπει να τη σταματήσουμε. Δεν έχουμε ανάγκη από νέα δάνεια από την ΕΕ, αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα τοκοχρεολύσια για τα παλιά δάνεια θα βρούμε αρκετά λεφτά για τις άμεσες ανάγκες. Αν το κράτος σταματήσει να επιδοτεί τους καπιταλιστές και προχωρήσει σε επίταξη των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους μεγαλομέτοχους που τις λυμαίνονται, μπορούμε να βάλουμε σε κίνηση την οικονομία προστατεύοντας την απασχόληση, τους μισθούς και τις συντάξεις που τώρα κινδυνεύουν.

“Και ποιος θα τα κάνει όλα αυτά”; είναι το ερώτημα. Δεν υπάρχει άλλη δύναμη πέρα από το οργανωμένο εργατικό κίνημα που να μπορεί να επιβάλει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Ο κόσμος που αυτή τη στιγμή βγαίνει στον αγώνα ενάντια στις κυβερνητικές επιθέσεις στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στο μηνιάτικο και τις δουλειές όλων των εργαζόμενων σε όλους τους κλάδους, έχει κάθε συμφέρον να κάνει δική του την αντικαπιταλιστική προοπτική.

Γι' αυτό, η πρώτη απάντησή μας στους απατεώνες που κυβερνάνε είναι να οργανώσουμε, να συντονίσουμε και να κλιμακώσουμε τους αγώνες που έχουν ξεκινήσει, να τους κάνουμε πανεργατικό κύμα αντίστασης. Και παράλληλα να δυναμώσουμε την αντικαπιταλιστική, την επαναστατική αριστερά που δεν παύει ούτε στιγμή να θυμίζει στην τάξη μας ότι έχει έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσει.