ΟΚΔΕ Σπάρτακος : Εργασιακές σχέσεις στα χρόνια της Corona ή γιατί τα αφεντικά μας αποτελούν από μόνα τους μια πανδημία...

Η εργατική τάξη οφείλει να βάλει επ’ αόριστον σε καραντίνα τα αφεντικά της. Η πανδημία του COVID-19 έχει καταδείξει απολύτως τόσο το ποιοι είναι απαραίτητοι για να ζούμε, όσο και το ποιοι είναι παντελώς άχρηστοι και επιζήμιοι για το κοινωνικό σύνολο. Κι αυτό που αποκαλύπτεται ξεκάθαρα είναι πώς τα αφεντικά προσπαθούν για μία ακόμα φορά «να κάνουν την κρίση ευκαιρία».

Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πώς η εργασιακή εκμετάλλευση δεν έχει τέλος. Ο ήδη μεγάλος αριθμός ανέργων αυξάνεται εκθετικά, αφού εταιρίες στον χώρο της εστίασης, τον τουρισμός κ.ά. απολύουν από τις πρώτες κιόλας μέρες. Ένα μεγάλο κομμάτι ανέργων και ανασφάλιστων βρίσκεται στο έλεος της κρατικής «ευαισθησίας» όσον αφορά την υγεία του, έτοιμο να υποταχθεί σε οποιαδήποτε συνθήκη εργασίας για ένα μεροκάματο. Κάθε μέρα διαβάζουμε δεκάδες καταγγελίες από εργασιακούς χώρους, ακούμε δεκάδες κραυγές αγωνίας από εργαζόμενους/ες που τα δικαιώματά τους καταπατούνται.

Απολύσεις, αυθαιρεσίες, εκβιασμοί είναι ο κανόνας της καθημερινότητας:

-“Business as usual” λέει η Teleperformance και εννοεί παρακολούθηση των σπιτιών των εργαζομένων της με κάμερα εν ώρα εργασίας.

-2.000.000€ δίνει δωρεά ο όμιλος ΟΤΕ στα νοσοκομεία, για να δείξει δήθεν πόσο νοιάζεται για τη δημόσια υγεία, και ταυτόχρονα “δεν έχει” λάπτοπ να δώσει στους εργαζόμενους του Ομίλου και τους αναγκάζει είτε να πηγαίνουν για δουλειά, είτε να πάρουν πλαστή αναρρωτική άδεια (όταν δε δικαιούνται άδεια ειδικού σκοπού).

-Με μήνυμα στο κινητό ενημερώθηκαν ότι απολύονται 400 εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο.

-Μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο LinkedIn ο διευθύνων σύμβουλος της Blueground ενημερώνει ότι απολύθηκαν 130 εργαζόμενοι (1/4 του προσωπικού όπως ο ίδιος λέει), αλλά αθωώνεται γιατί προτείνει σε άλλους εργοδότες να τους προσλάβουν, γιατί, όπως λέει, είναι καλοί εργαζόμενοι και σε άλλη περίπτωση θα έκανε τα πάντα να τους κρατήσει.

-Οι εργαζόμενοι της ΕΛΤΑ Courier βλέπουν έναν έναν τους συναδέλφους τους να αρρωσταίνουν και μέτρα προστασίας από την πλευρά της εργοδοσίας δεν υπάρχουν.

-Στην Πάτρα οι εργοδότες εκβιάζουν τους εργαζόμενους, σαν προϋπόθεση για να τους γράψουν στην ΕΡΓΑΝΗ και να πάρουν το επίδομα, να τους δώσουν 100€ από αυτό.

-Δάσκαλοι και καθηγητές δίνουν μάχη να συνδεθούν σε τηλε-τάξεις χωρίς καν να έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε υπολογιστές και ίντερνετ, ενώ ήδη σε ιδιωτικά σχολεία υπάρχουν αδικαιολόγητες μειώσεις μισθών.

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Για την πλειοψηφία της εργατικής τάξης το «μένουμε σπίτι» δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Για να εξυπηρετηθεί ένας κολοσσιαίος αριθμός ανθρώπινων αναγκών, από την παρασκευή, αποθήκευση και μεταφορά τροφίμων, μέχρι την παραγωγή της ενέργειας, την υγειονομική περίθαλψη ή την αποκομιδή των σκουπιδιών, χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά χέρια, τα οποία δεν μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι ή τον υπολογιστή. Η εργατική τάξη δεν μένει σπίτι, είναι αυτή που με κίνδυνο της ζωής της συντηρεί μια κοινωνία σε κρίση. Αυτή είναι που δεν αφήνει να καταρρεύσει η κοινωνία, όχι η κυβέρνηση των καπιταλιστών.

Το καπιταλιστικό κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνίας, γιατί ο σκοπός του δεν είναι αυτός, αλλά η εξασφάλιση του ιδιωτικού κέρδους. Δεν είναι ανίκανο, είναι φτιαγμένο για άλλη δουλειά.

Κι αυτό είναι που πρέπει να αντιπαλέψουμε. Δεν μοιραστήκαμε τα κέρδη τους, δεν πρόκειται να μοιραστούμε τη ζημία τους. Δεν είμαστε “όλοι μαζί” σε έναν “κοινό αγώνα”. Χωρίς την κίνηση της εργατικής τάξης, ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, θα δούμε τα δικαιώματά μας να χάνονται με πρόσχημα την πρόληψη και αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID-19.

Για να προστατεύσουμε την τάξη μας φυσικά και υιοθετούμε τις συστάσεις των γιατρών της πρώτης γραμμής, αλλά ταυτόχρονα τα σωματεία και οι οργανώσεις πρέπει από τώρα να οργανώσουν κάθε ευκαιρία αντίστασης στα αφεντικά. Για να μη χαθεί κανένας μισθός, κανένα ένσημο, καμιά θέση εργασίας. Για να εξασφαλίσουμε και να επεκτείνουμε τα μέτρα θωράκισης των εργαζόμενων τόσο απέναντι στον κίνδυνο του κορωνοϊού, όσο και στην εργοδοτική απληστία και εκδικητικότητα.

Για να κρατηθεί όρθια η εργατική τάξη που κρατάει όρθια όλη την κοινωνία.