To Εditorial Του Νέου Φύλλου Της "Εργατικής Αριστεράς" (Νο 453)

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κορυφώνοντας στον Έβρο την αντιπροσφυγική πολιτική της, επιχειρεί να χτίσει μια συντηρητική πολιτική στροφή, με αιχμές το ρατσισμό και τον εθνικισμό, που αυτή τη φορά δεν θα ηγεμονεύεται, λέει, από τη Χρυσή Αυγή αλλά από τη mainstream Δεξιά, από το κόμμα της ΝΔ.

Τα ούλ­τρα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα στε­λέ­χη του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη που κά­πο­τε κα­μώ­νο­νταν ότι υπο­στη­ρί­ζουν ασύ­στο­λα την κυ­ριαρ­χία «των αγο­ρών» επει­δή, τάχα, αυτός είναι ο μο­να­δι­κός δρό­μος για τη δη­μο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία, σή­με­ρα δεν έχουν πρό­βλη­μα να κρύ­βο­νται πίσω από τις ρα­τσι­στι­κές κο­ρώ­νες του Αδ. Γε­ωρ­γιά­δη και τις εθνι­κι­στι­κές-φι­λο­πό­λε­μες κραυ­γές του Ν. Πα­να­γιω­τό­που­λου.

Ο ρα­τσι­σμός γί­νε­ται η μέ­θο­δος απά­ντη­σης σε πάσα νόσο. Ακόμα και για τον κο­ρω­ναϊό φταί­νε, μας είπε ο Κυρ. Μη­τσο­τά­κης, οι πρό­σφυ­γες που έχουν τα­ξι­δέ­ψει από το Αφ­γα­νι­στάν μέσω Ιράν. Τώρα, το γε­γο­νός ότι ο ιός τα­ξί­δε­ψε ως εδώ μέσω του Μι­λά­νου της Βό­ρειας Ιτα­λί­ας (μιας από τις μη­τρο­πό­λεις της ΕΕ…) πα­ρα­μέ­νει μια δευ­τε­ρεύ­ου­σα λε­πτο­μέ­ρεια.

Η αγω­νία των απλών λαϊ­κών αν­θρώ­πων απέ­να­ντι στην απει­λή μιας επι­δη­μί­ας COV-19 είναι ένα γε­γο­νός αυ­θε­ντι­κό. Γιατί ο κό­σμος γνω­ρί­ζει ότι η μα­ζι­κή φτώ­χεια που έχει δη­μιουρ­γή­σει η μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή απο­τε­λεί ένα πραγ­μα­τι­κά θα­να­τη­φό­ρο υπό­στρω­μα. Αυτό το αί­σθη­μα αδυ­να­μί­ας κα­νέ­νας γρα­βα­το­φο­ρε­μέ­νος φι­λε­λές δεν δι­καιού­ται να το χλευά­ζει. Οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις που πρε­σβεύ­ει ο Κ. Μη­τσο­τά­κης φέ­ρουν την ευ­θύ­νη για την εξα­σθέ­νι­ση της άμυ­νας της κοι­νω­νί­ας, του­λά­χι­στον στο επί­πε­δο που αφορά τη μοίρα πλα­τιών στρω­μά­των του πλη­θυ­σμού.

Τα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία είναι το πιο απο­κα­λυ­πτι­κό πα­ρά­δειγ­μα. Η Βό­ρεια Ιτα­λία χρειά­στη­κε αιφ­νι­δί­ως την πλήρη ισχύ τους. Όμως οι προη­γού­με­νες δε­κα­ε­τί­ες των πε­ρι­κο­πών τα έχουν οδη­γή­σει στο όριο. Ακόμα και οι πλού­σιοι που μέχρι σή­με­ρα στη­ρί­ζο­νταν στην αυ­τα­πά­τη της πα­νά­κρι­βης ιδιω­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης, δια­πι­στώ­νουν διε­θνώς, με τρόμο, ότι η άμυνα απέ­να­ντι σε μια σο­βα­ρή απει­λή στη­ρί­ζε­ται στην ποιό­τη­τα του δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος υγεί­ας.

Τα νο­σο­κο­μεία δεν είναι κτί­ρια, είναι συσ­σω­ρευ­μέ­νη γνώση, είναι για­τροί, νο­σο­κό­μες, προ­σω­πι­κό. Όλοι αυτοί και αυτές θα χρεια­στεί να δου­λέ­ψουν ηρω­ι­κά για το καλό όλων μας. Και είναι στιγ­μή να σκε­φτού­με σο­βα­ρά και απο­φα­σι­στι­κά για τους μι­σθούς, για τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, για τις συν­θή­κες της δου­λειάς τους. Είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά πρό­κλη­ση να εμ­φα­νί­ζει ο Κι­κί­λιας και ο Μη­τσο­τά­κης ως απο­τε­λε­σμα­τι­κή άμυνα τις προ­σλή­ψεις με­ρι­κών εκα­το­ντά­δων «ελα­στι­κο­ποι­η­μέ­νων» νο­ση­λευ­τών.

Ο φόβος για τις συ­νέ­πειες της φτώ­χειας και των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων είναι, όμως, κακός σύμ­βου­λος. Δεν είναι τυ­χαίο ότι τα ΜΜΕ δεν δι­στά­ζουν να τον συν­δαυ­λί­ζουν.

Η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή συν­δέ­ει το φόβο με το ρα­τσι­σμό. Προ­σπα­θεί να χτί­σει είτε ένα κλίμα ανη­μπό­ριας, είτε ένα κλίμα ξε­σπά­σμα­τος ενά­ντια στους ακόμα πιο αδύ­να­μους, ενά­ντια στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες.

Η πραγ­μα­τι­κή «ασύμ­με­τρη απει­λή» που αντι­με­τω­πί­ζει η κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία είναι η φτώ­χεια και ο ρα­τσι­σμός. Απέ­να­ντι σε αυτήν την απει­λή η μόνη αντι­με­τώ­πι­ση είναι η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η κι­νη­το­ποί­η­ση, η αλ­λη­λεγ­γύη. Η υπε­ρά­σπι­ση των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών, η απο­μό­νω­ση των φι­λο­πό­λε­μων πο­λι­τι­κών, είναι σε άμεση σύν­δε­ση με την πάλη για το μισθό, για τη σύ­ντα­ξη, για τα δη­μό­σια σχο­λεία και τα νο­σο­κο­μεία.

Απέ­να­ντι στην πο­λι­τι­κή που διαι­ρεί τον κόσμο για να επι­βά­λει τις αντερ­γα­τι­κές αντι­κοι­νω­νι­κές πο­λι­τι­κές, οφεί­λου­με να αντι­τά­ξου­με την ενό­τη­τα των εκ­με­ταλ­λευό­με­νων και κα­τα­πιε­σμέ­νων, την ενό­τη­τα μέσα στους αγώ­νες μας και για την επι­βο­λή των δικών μας στό­χων και αι­τη­μά­των.