Μέρες Πανώλης

Κ.Μαραγκός για το Avantgarde

Χωρίς αμφιβολία, είτε λόγω κορωνοϊού, είτε λόγω των μέτρων υποχρεωτικού εγκλεισμού, είτε και των δυο μαζί, ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, που βρίσκει όχι μόνο την κοινωνία άλλα και την αριστερά ανέτοιμη να την αντιμετωπίσει. Ακόμα και όταν αντιδράει το κάνει αμήχανα και περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά κατά βάθος αποδέχεται, σιωπηλά ως αναγκαία, την έκτακτη συνθήκη.

Όπως και να χει θα πρέπει να υπερασπίσουμε το ζωτικό χώρο της ελευθερίας της γνώμης προκείμενου να αναπτυχθεί κάθε προβληματισμός.

Το καθεστώς απαγόρευσης δεν εξαντλείται μόνο στον περιορισμό της κίνησης, αλλά κυρίως στον έλεγχό της καθώς και στην ενδεχόμενη απόδοση ευθυνών για «διασπορά» του ιού, για να κλιμακωθεί εντός του σπιτιού η πλύση εγκεφάλου μέχρι να πειστεί και ο τελευταίος για την αναγκαιότητα των έκτακτων μέτρων. Η απαγόρευση επεκτείνεται επίσης στον περιορισμό της ελευθερίας της γνώμης, αφού πρώτα έχει απαγορευτεί το δικαίωμα στην απεργία και τις συναθροίσεις. Αφού εξασφαλίστηκαν αυτά ο Βρούτσης ανακοινώνει το δικαίωμα περικοπής των μισθών κατά το ήμισυ, την ώρα που ο κατασταλτικός μηχανισμός μοιράζει πρόστιμα σε όσους δεν αυτοεξευτελίζονται δηλώνοντας την ακριβή διαδρομή προς τους επιτρεπόμενους προορισμούς, για δουλειά, σούπερ και νάνι, άντε και για προαυλισμό του σκύλου τους ή του εαυτού τους. Τέλος νομιμοποιεί τον κανιβαλισμό και την υστερική καχυποψία όλων εναντίον όλων ως ύποπτοι ασυμπτωματικοί φορείς ενός αόρατου εχθρού που «απειλεί την ύπαρξή μας».

Η καταπολέμηση της επιδημίας μετατρέπεται σε κυνήγι μαγισσών μέσα από μια σειρά ενεργειών, νουθετήσεων και νομοθετημάτων και ως εκ τούτου η όλη πανστρατιά δεν στοχεύει στο συγκεκριμένο κορωνοϊό αλλά στον αόρατο εχθρό. Από αυτή την άποψη δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση εναντίον του ιού. Το κράτος -εδώ και σε όλη τη δύση- συνεχίζει να αδιαφορεί για τα θύματα που προκαλεί με τον ίδιο τρόπο που αδιαφορούσε στην αρχή όταν έλεγε ότι όλα αυτά αφορούν την Κίνα. Η υπεραντίδραση είναι η άλλη όψη της αδράνειας. Η υπεραντίδραση άλλωστε δεν στοχεύει στην καταπολέμηση του ιού αλλά στη μετατόπιση των πιθανών ευθυνών και στην ιδεολογική εκμετάλλευση του φόβου που μέσω των προπαγανδιστικών μηχανισμών του κράτους και των εφοπλιστών μετατρέπεται σε τρομοϋστερία και κυνήγι αόρατων εχθρών.

Όσοι σπέρνουν την κορωνοϋστερία ενδιαφέρονται μονάχα για να σώσουν το κύρος και την υπόληψή τους σε κάθε ενδεχόμενο. Η αστική εξουσία πασχίζει να μας πείσει ότι είναι η μόνη μας ελπίδα, όχι μόνο για τον κορωνοϊό αλλά κυρίως για οποιοδήποτε αόρατο εχθρό. Αλλά είναι και μια συγκεκριμένη συνθήκη για τους αντιπάλους της. Μπορεί να μην υπάρχει το υποκείμενο για να την ανατρέψει αλλά υπάρχουν αυτοί που την αμφισβητούνε και αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να εφευρεθούν ως ο αποδιοπομπαίος τράγος που να αντιπροσωπεύει το αόρατο εχθρό επί του πεδίου. Ο αποδιοπομπαίος τράγος δεν χρειάζεται να είναι πραγματική απειλή με τον ίδιο τρόπο που οι εβραίοι δεν ήταν μια πραγματική απειλή της απολυταρχίας και του φεουδαλισμού στην εποχή της πανούκλας.

Δεν είμαστε από θέση αρχής ενάντια στην κήρυξη κατάστασης ανάγκης. Αλλά δεν θα δώσουμε κανένα πράσινο φως στην κήρυξή της από το αστικό κράτος και τις συμμορίες που το διαχειρίζονται. 

Δεν αναγνωρίζουμε καμία καλή πρόθεση στους σύγχρονους εμπόρους της ζωής και του θανάτου.

Σε κάθε περίπτωση απαιτούμε συγκεκριμένα μέτρα καταπολεμήσης προς το παρόν των επιπτώσεων της ίωσης και ιδιαίτερη μέριμνα και προστασία στις ευπαθείς ομάδες. Τα οριζόντια μέτρα περιορισμού και εγκλεισμού δεν ωφελούν σε τίποτα πέρα από τις πολιτικές σκοπιμότητες της εμπέδωσης και επιβολής στο όνομα της αντιμετώπισης ακαθόριστων αόρατων εχθρών συνεχούς καταστάσεως έκτακτου ανάγκης και περιστολής των δημοκρατικών και συλλογικών ελευθερίων. 

Επιπλέον βάζουν ποικιλοτρόπως σε θανάσιμο κίνδυνο τη δημόσια υγειά αφού ο πληθυσμός που αποδεδειγμένα δεν κινδυνεύει τίθεται εκτός μάχης, με αποτέλεσμα να έχουν εκμηδενισθεί οι εφεδρείες των αιμοδοτών, τα υπόλοιπα νοσήματα να περιμένουν με απρόβλεπτες συνέπειες την λήξη της κατά φαντασία επερχόμενης καταστροφής, ο κρατικός μηχανισμός αντί να επικεντρώνεται στην καταπολέμηση των επιπτώσεων της επιδημίας να κυνηγάει τους ύποπτους ασυμπτωματικούς φορείς που βρίσκονται ανάμεσα μας, και γενικώς να περιμένουμε ένα θαύμα που θα μας σώσει.

Η επιλογή της οριζόντιας καραντίνας είναι μια μεσαιωνική τακτική ανάλογη των κυρίαρχων σκοταδιστικών αντιλήψεων εκείνης της εποχής. Είναι εντελώς γελοίο αν δεν είναι ύποπτο για τέλεση άλλων εγκλημάτων κατά της δημόσιας υγείας, η καταφυγή σε μεθόδους καραντίνας την εποχή της αποκρυπτογράφησης του dna, της συμπυκνωμένης εμπειρίας καταπολέμησης αντιστοιχών ιώσεων, της πυρηνικής φυσικής, του τεράστιου δυναμικού ερευνητικών εργαστηρίων, πανεπιστημίων και δομών υγείας στον 21ο και όχι στον 11ο αιώνα. Αν όλο αυτό το δυναμικό που χρηματοδοτείται με δισεκατομμύρια καταρρέει μπροστά σε μια νέα ίωση γιατί δεν έχει αναπνευστήρες όπως καταγγέλλουν οι γιατροί στην Ισπανία και την Ιταλία τότε ας σκεφτούμε για τα καθάρματα που μας κυβερνάνε και συνολικά για το κοινωνικό μοντέλο και το σύστημα εν γένει.

Αν δεν είναι αυτό, τότε ας τους εμπιστευτούμε. Ας εμπιστευτούμε αυτούς που μας δείχνουν πως ανακαλύπτουν πεθαμένους εγκαταλελειμμένους και αβοήθητους τους γέροντες στα γηροκομεία της Μαδρίτης (αυτό είναι ο κανιβαλισμός αποτέλεσμα της υστερίας και του απόκοσμου αόρατου εχθρού), ας ανεχτούμε να ακούμε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν στο Μπέργκαμο και τη Μαδρίτη γιατί δεν υπάρχουν αναπνευστήρες (!!!!) αλλά κανείς δεν αναρωτιέται που δεν υπάρχουν, ας ανεχτούμε ότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά χιλιάδες μπάτσοι στο δρόμο επιδίδονται σε εξευτελιστικούς έλεγχους στους αναγκαστικά κυκλοφορούντες έστω και για τους λόγους που τους επιτρέπεται μπας και συλληφθεί κανένας «ανεύθυνος που κυκλοφορεί ασκόπως διασπείροντας τον ιό» λες και αν είχε άδεια κυκλοφορίας δεν θα το έκανε επειδή θα είχε στείλει sms στο 13033. Ας εμπιστευτούμε τους υπόδικους του πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ, τους κυνηγούς των οροθετικών, όσους συστηματικά λεηλατούν τη δημόσια περιούσια, αυτούς που έχουν διαλύσει το σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, εκείνους που μετατρέπουν την υγειά από δημόσιο σε ιδιωτικό αγαθό, όσους ευθύνονται για τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών σε γκέτο, την διάσωση μας. Ας κάνουμε μια ανακωχή για το καλό της πατρίδας και επειδή η μέρα το επιτάσσει ας τραγουδήσουμε όταν μας πει η Μαρέβα τον εθνικό ύμνο από τα μπαλκόνια μας κουνώντας και μια ελληνική σημαία για να δείξουμε ότι μένοντας σπίτι και υπακούοντας στις αρχές θα νικηθεί ο αόρατος εχθρός. Ας μπούμε στο γύψο, ίσως έτσι θα αποφύγουμε τον αρμαγεδώνα. Και προπαντός μην αναζητήσουμε τις ευθύνες, ούτε να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα τους. Η ιερά εξέταση τα ξέρει όλα (ακόμα κι αν σηκώνει τα χέρια ψηλά) και κυρίως θέλει το καλό μας.