ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Πολιτική Καραντίνα Για Τους Μητσοτάκηδες

Ο κόσμος της δουλειάς δίνει τη μάχη της πανδημίας με φοβερές απώλειες. Απώλειες σε αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται, σε χιλιάδες που ζουν αβοήθητοι τον φόβο του ιού, σε εκατομμύρια που χάνουν δουλειές και μηνιάτικο.

Αλλά η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες. Για τον κόσμο δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο από το πρωτόγονο μέτρο της καραντίνας. Ούτε γιατρούς και ΜΕΘ για τα νοσοκομεία, ούτε στέγη για τους φτωχούς και τους πρόσφυγες, ούτε λεφτά για τον κόσμο που μένει απλήρωτος ή χωρίς δουλειά.

Σαν να μην έχουν περάσει τόσοι αιώνες από την εποχή της πανούκλας που θέρισε την Ευρώπη τον 14ο αιώνα. Η επιστήμη έχει κάνει άλματα, έχει πετύχει να γίνεται τηλε-εργασία από το σπίτι, αλλά η έρευνα για τη δημόσια Υγεία έχει εγκαταλειφθεί στα χέρια των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών που νοιάζονται μόνο να λαδώνουν πολιτικούς. Κι έτσι οι κυβερνήσεις λένε ότι δεν υπάρχουν λύσεις πέρα από το αρχαίο μέτρο της καραντίνας με “εκσυγχρονισμένα” ονόματα: lockdown, social distancing και τα παρόμοια.

Τα αίσχη τους, όμως, δεν σταματάνε εδώ. Ήδη έχουν ξεκινήσει τις απειλές για το ποιος θα πληρώσει το κόστος της οικονομικής αναταραχής που απλώνεται μαζί με τον κορονοϊό σαν δεύτερη κατάρα αυτού του συστήματος. Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής 29 Μάρτη, ο προϋπολογισμός εμφανίζει τρύπα 5 δισ. ευρώ για κάθε μήνα που περνάει. Και ο Σταϊκούρας εξετάζει το ενδεχόμενο να κόψει τους μισθούς των εργαζόμενων στο δημόσιο. Ουσιαστικά αυτό που εξετάζουν τα κυβερνητικά επιτελεία είναι ένα “κορονομνημόνιο” με όλα τα γνωστά μέτρα- περικοπές στις συντάξεις, στις δαπάνες της Παιδείας, ακόμη και στις καταθέσεις για να σωθούν οι τράπεζες.

Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ετοιμάζουν από τώρα τις δικαιολογίες. Πίσω από τα υποκριτικά θαυμαστικά για τους εργαζόμενους στα Νοσοκομεία, αρχίζει το μοτίβο ότι δεν υπάρχουν λεφτά, επειδή ...“δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα”. Οι πιο προκλητικοί απολογητές του συστήματος το λένε ανοιχτά: “Τι να κάνουμε, καπιταλισμό έχουμε”. Ουσιαστικά λένε ότι το σύστημα δεν αλλάζει και είναι “φυσιολογικό” οι πλούσιοι να επιβιώνουν και οι φτωχοί να πεθαίνουν.

Ανοίγει, όμως, και η συζήτηση για το ποιος φταίει για αυτή την κατάσταση. Είναι προκλητικό να ακούμε από τους Μητσοτάκηδες ότι λυπούνται επειδή η Γερμανία μπλόκαρε στην ΕΕ την πρόταση για “Ευρωομόλογο”. Λες και ο Μητσοτάκης δεν ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια με την Μέρκελ. Όλοι μαζί εκεί στα επιτελεία της ΕΕ έχουν κοινή προτεραιότητα τη στήριξη των επιχειρήσεων σε βάρος της εργατικής τάξης.

Όλοι αυτοί θέλουν λεφτά για επιδότηση των καπιταλιστών, οι διαφωνίες τους ξεκινάνε από το γεγονός ότι κάθε κυβέρνηση θέλει προτεραιότητα για τις επιχειρήσεις της δικής της χώρας. Η Φολκσβάγκεν χάνει σε εισπράξεις 2 δισ. ευρώ τη βδομάδα αυτή τη στιγμή. Η Μέρκελ θέλει τα λεφτά να πάνε εκεί. Ο Κόντε και ο Μακρόν θέλουν λεφτά για να σώσουν τις ιταλικές και τις γαλλικές τράπεζες που κινδυνεύουν ξανά όπως το 2009-10. Κανένας τους δεν θέλει “ευρωομόλογα” για να δώσει λεφτά για τα εργατικά αιτήματα. Και όλοι τους συμφωνούν να πετάνε λεφτά για να πνίγουν πρόσφυγες στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στον Έβρο.

Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να εξαφανίσει τη λαϊκή οργή για την αποτυχία του συστήματός τους. Όσες συναινέσεις και να προσφέρει ο Αλέξης Τσίπρας στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη, όσες φορές και να πει ότι συμφωνούν για το ευρωομόλογο, αυτά δεν μετριάζουν τον πόνο του κόσμου που υποφέρει και θέλει αλλάξει αυτή την ανυπόφορη κατάσταση. Γι' αυτό όλο και περισσότερο η οργή θα μετατρέπεται σε δράση.

Δράση

Οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Παίζουν τις ζωές τους κορώνα-γράμματα καθημερινά και απαιτούν ενισχύσεις σε αυτόν τον αγώνα όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά για όλο τον κόσμο που κινδυνεύει. Η πρωτοβουλία για κοινή μέρα δράσης στις 7 Απρίλη, μέρα αφιερωμένη επίσημα και παγκόσμια στην Υγεία, με στάση εργασίας και συγκεντρώσεις στις πύλες των Νοσοκομείων είναι ένας αγώνας που αξίζει την υποστήριξη όλων μας.

Κάθε εργαζόμενος, κάθε σωματείο πρέπει να συμπαρασταθεί και να στηρίξει την επιτυχία αυτής της δράσης. Και παράλληλα να ξεκινήσει την προσπάθεια για να απλωθεί αυτό το παράδειγμα σε όλους τους χώρους.

Θέλουμε εδώ και τώρα μέτρα προστασίας για όλους και όλες που κρατάνε σε λειτουργία ζωτικές τροφοδοσίες για τον πληθυσμό σε τροφή, σε ενέργεια, σε επικοινωνία. Απαιτούμε να μην χάσει ούτε ένα ευρώ το εργατικό μηνιάτικο στους χώρους που κλείνουν. Διεκδικούμε προτεραιότητα στις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη. Και συσπειρωνόμαστε γύρω από την Αριστερά που παλεύει για να μπουν σε μόνιμη πολιτική καραντίνα οι Μητσοτάκηδες και η τάξη τους. Μαζί και βήμα-βήμα θα το πετύχουμε!