ΟΚΔΕ Σπάρτακος
Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει στη Βουλή το νέο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, σε συνέχεια των νόμων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Διατηρεί τη βασική λογική του νόμου Κατρούγκαλου και ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης.
- Οδηγεί σε πλήρη ιδιωτικοποίηση την επικουρική ασφάλιση, καθώς από 1/1/2021 τα αποθεματικά θα τα διαχειρίζονται ιδιωτικές εταιρίες παίζοντάς τα στα χρηματιστήρια.
- Καταργεί οριστικά τη 13η και τη 14η σύνταξη, που είχαν κοπεί με τους μνημονιακούς νόμους του 2010-2012.
- Μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές και κόβει οριστικά το ΕΚΑΣ.
- Δρομολογεί την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών (ΒΑΕ).
- Λεηλατεί τις υγειονομικές εισφορές και τις παραδίδει στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, μέσω ΣΔΙΤ του ΕΣΥ με ιδιώτες.
- Αυξάνει τις εισφορές για τις φτωχότερες κατηγορίες των αυτοαπασχολούμενων και τα μπλοκάκια.
Παράλληλα, διατηρεί όλες τις πρόσφατες αντεργατικές διατάξεις, όπως:
Τη διχοτόμηση της σύνταξης σε μια «εθνική» σύνταξη πείνας (384€) και σε ένα «ανταποδοτικό» σκέλος, με χαμηλά ποσοστά αναπλήρωσης και υπολογισμό με βάση τις εισφορές όλου του εργάσιμου βίου, αντί για την καλύτερη πενταετία.
Τη διχοτόμηση της σύνταξης σε μια «εθνική» σύνταξη πείνας (384€) και σε ένα «ανταποδοτικό» σκέλος, με χαμηλά ποσοστά αναπλήρωσης και υπολογισμό με βάση τις εισφορές όλου του εργάσιμου βίου, αντί για την καλύτερη πενταετία.
Την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 για όλους ή στα 62 με 40 χρόνια εργασίας.
Τις μειώσεις των επικουρικών συντάξεων (50%) και του εφάπαξ.
Τις μειώσεις των επικουρικών συντάξεων (50%) και του εφάπαξ.
Τη λεηλασία στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.
Ο ισχυρισμός ότι δεν έχουν λεφτά τα ταμεία είναι πρόσχημα, καθώς, μόνο το 2018, οι ασφαλιστικοί φορείς είχαν πλεόνασμα 1 δισ. €. Μεγάλο ψέμα είναι και οι δήθεν αυξήσεις των συντάξεων που θα έδινε η ΝΔ, αφού το σχετικό κονδύλι του φετινού προϋπολογισμού είναι μειωμένο κατά 226 εκ. €.
Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης των κυβερνήσεων στα δικαιώματα και την εξασφάλιση των εργαζόμενων σε όλους τους κλάδους εργασίας. Βρίσκεται σε απόλυτο συντονισμό με τις απαιτήσεις των μεγάλων εργοδοτικών συμφερόντων για απαξίωση της εργασίας και των εργαζόμενων. Η κυβερνητική πολιτική έχει αποθρασύνει τους εργοδότες, οι οποίοι απολύουν, εκβιάζουν τους εργαζόμενους για να δεχθούν χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες ώρες δουλειάς, διαλύουν το όποιο πλαίσιο εργασιακής ασφάλειας έχει απομείνει, καταργούν το οκτάωρο, τις άδειες και τις αργίες που έχουν με αγώνες. Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών επιταχύνει τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και οδηγεί τους εργαζόμενους στα χέρια των ιδιωτικών δομών παροχής υπηρεσιών υγείας, των οποίων τα κέρδη διογκώνονται.
Τα ΜΜΕ αποκρύπτουν την αυξανόμενη εργοδοτική αυθαιρεσία και αποσιωπούν ή συκοφαντούν κάθε απεργία και διεκδίκηση, όπως την πολυήμερη απεργία στον ΟΤΕ, τις κινητοποιήσεις των τραπεζικών, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ενάντια στους Τούρκους γείτονες και τον ρατσισμό ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες, για να ξεχάσουν οι εργαζόμενοι τον πραγματικό τους εχθρό, τους καπιταλιστές και το πολιτικό τους σύστημα.
Η κοινωνική ασφάλιση αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε κάθε κλάδο, ντόπιοι και μετανάστες, ενωμένοι σε μαζικούς αγώνες διαρκείας μπορούμε να σταματήσουμε τη διάλυσή της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες μπορούμε να μπλοκάρουμε την παραγωγή και τη μηχανή του κράτους, όπως πρόσφατα έδειξε η εργατική τάξη της Γαλλίας με την απεργία ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο του Μακρόν, που ξεπέρασε σε διάρκεια ακόμα και τις απεργίες του Μάη του 1968. Αυτό φοβούνται περισσότερο από όλα οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες.
Για να το πετύχουμε χρειάζεται οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, συντονισμός των κλάδων και κλιμάκωση των αγώνων. Χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα των μαζικών εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στις επιθέσεις το κεφαλαίου και των διακρατικών του οργανισμών (ΕΕ & ΔΝΤ) που έχουν προωθήσει όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία. Χρειάζεται να συγκρουστούμε με τη στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που λειτουργεί σαν δεκανίκι της εκάστοτε κυβέρνησης, και να την ξεπεράσουμε στην πράξη, μέσα από τον μαζικό, ενιαίο και ακηδεμόνευτο αγώνα.
Ό,τι κέρδισαν ποτέ οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, το κέρδισαν μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις τους, την αυτοοργάνωσή τους. Έτσι μπορούμε να κερδίσουμε και σήμερα.
Ο ισχυρισμός ότι δεν έχουν λεφτά τα ταμεία είναι πρόσχημα, καθώς, μόνο το 2018, οι ασφαλιστικοί φορείς είχαν πλεόνασμα 1 δισ. €. Μεγάλο ψέμα είναι και οι δήθεν αυξήσεις των συντάξεων που θα έδινε η ΝΔ, αφού το σχετικό κονδύλι του φετινού προϋπολογισμού είναι μειωμένο κατά 226 εκ. €.
Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης των κυβερνήσεων στα δικαιώματα και την εξασφάλιση των εργαζόμενων σε όλους τους κλάδους εργασίας. Βρίσκεται σε απόλυτο συντονισμό με τις απαιτήσεις των μεγάλων εργοδοτικών συμφερόντων για απαξίωση της εργασίας και των εργαζόμενων. Η κυβερνητική πολιτική έχει αποθρασύνει τους εργοδότες, οι οποίοι απολύουν, εκβιάζουν τους εργαζόμενους για να δεχθούν χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες ώρες δουλειάς, διαλύουν το όποιο πλαίσιο εργασιακής ασφάλειας έχει απομείνει, καταργούν το οκτάωρο, τις άδειες και τις αργίες που έχουν με αγώνες. Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών επιταχύνει τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και οδηγεί τους εργαζόμενους στα χέρια των ιδιωτικών δομών παροχής υπηρεσιών υγείας, των οποίων τα κέρδη διογκώνονται.
Τα ΜΜΕ αποκρύπτουν την αυξανόμενη εργοδοτική αυθαιρεσία και αποσιωπούν ή συκοφαντούν κάθε απεργία και διεκδίκηση, όπως την πολυήμερη απεργία στον ΟΤΕ, τις κινητοποιήσεις των τραπεζικών, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Σπέρνουν το εθνικιστικό μίσος ενάντια στους Τούρκους γείτονες και τον ρατσισμό ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες, για να ξεχάσουν οι εργαζόμενοι τον πραγματικό τους εχθρό, τους καπιταλιστές και το πολιτικό τους σύστημα.
Η κοινωνική ασφάλιση αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε κάθε κλάδο, ντόπιοι και μετανάστες, ενωμένοι σε μαζικούς αγώνες διαρκείας μπορούμε να σταματήσουμε τη διάλυσή της. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες μπορούμε να μπλοκάρουμε την παραγωγή και τη μηχανή του κράτους, όπως πρόσφατα έδειξε η εργατική τάξη της Γαλλίας με την απεργία ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο του Μακρόν, που ξεπέρασε σε διάρκεια ακόμα και τις απεργίες του Μάη του 1968. Αυτό φοβούνται περισσότερο από όλα οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες.
Για να το πετύχουμε χρειάζεται οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, συντονισμός των κλάδων και κλιμάκωση των αγώνων. Χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα των μαζικών εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στις επιθέσεις το κεφαλαίου και των διακρατικών του οργανισμών (ΕΕ & ΔΝΤ) που έχουν προωθήσει όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία. Χρειάζεται να συγκρουστούμε με τη στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που λειτουργεί σαν δεκανίκι της εκάστοτε κυβέρνησης, και να την ξεπεράσουμε στην πράξη, μέσα από τον μαζικό, ενιαίο και ακηδεμόνευτο αγώνα.
Ό,τι κέρδισαν ποτέ οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, το κέρδισαν μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις τους, την αυτοοργάνωσή τους. Έτσι μπορούμε να κερδίσουμε και σήμερα.
- Άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό.
- Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
- Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, με βάση τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και όχι ό,τι επιτρέπουν τα λογιστικά μεγέθη.
- Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης.
- Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
- Όχι στην μείωση των εργοδοτικών εισφορών.
- Να επιστραφούν στα ταμεία όσα τους έκλεψαν οι κυβερνήσεις.
- Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων.
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών Υγείας.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και δωρεάν περίθαλψη για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου