ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Καθώς Η Κυβέρνηση Βυθίζεται Στα Αδιέξοδά Της : Πανεργατική - Καμπή

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σε αδιέξοδο. Όλοι οι προγραμματισμοί της σκοντάφτουν. Η Πανεργατική απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό-σφαγείο του Βρούτση είναι μια ευκαιρία για να βαθύνουμε την κρίση τους.

Βρισκόμαστε μόλις στον δεύτερο μήνα του 2020, αλλά οι εξελίξεις ήδη δείχνουν ότι τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν. Οι διακηρύξεις ότι η ΝΔ στην κυβέρνηση σημαίνει επιτάχυνση της ανάπτυξης διαψεύδονται με γοργούς ρυθμούς. Οι διεθνείς οικονομικές επιπτώσεις της επιδημίας του κορονοϊού αναγκάζουν όλα τα επιτελεία να αναθεωρούν προς τα κάτω όλες τις ήδη ασθενικές εκτιμήσεις τους.

Η επίτευξη του στόχου για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ γίνεται βουνό και ο συνδυασμός αυτού του στόχου με φοροαπαλλαγές γίνεται ανέφικτος. Γι' αυτό ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του τρέχουν να παρακαλέσουν τα επιτελεία της ΕΕ να ανοίξουν κάποια παράθυρα όπως τον λογιστικό υπολογισμό των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν σαν τμήμα του πλεονάσματος ή/και την μεταφορά ποσών από το πλεόνασμα του 2019 στο 2020. Στην πράξη, η πραγματική επιλογή της κυβέρνησης είναι η ακόμη μεγαλύτερη περικοπή των κοινωνικών δαπανών χωρίς κανένα αντίκρυσμα που να χρυσώνει το χάπι.

Χαριστική βολή

Όμως, ακόμη και αν η λεηλασία των δαπανών για Υγεία, Παιδεία και συντάξεις καταφέρει να βουλώνει τρύπες οικονομικά, το πολιτικό έλλειμμα μεγαλώνει. Γι' αυτό η κυβέρνηση τρέχει να αναθερμάνει τις υποσχέσεις για “φοροαπαλλαγές ύψους 1,8 δις στη μεσαία τάξη” ...αργότερα. Θέλουν να ξεχνάνε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πια αντιπολίτευση για να μοιράζει υποσχέσεις, είναι κυβέρνηση που μοιράζει επιθέσεις. Το ασφαλιστικό του Βρούτση είναι η χαριστική βολή στο παραμύθι περί “μεσαίας τάξης” που τάχα θα ευνοηθεί.

Τα πολιτικά προβλήματα της κυβέρνησης δεν περιορίζονται στην οικονομία. Η μακρόσυρτη οικονομική κρίση συμβαδίζει με την όξυνση των ανταγωνισμών και την αστάθεια που απλώνεται σε όλη τη γύρω περιοχή από τη Λιβύη μέχρι το Ιράν περνώντας από το Αιγαίο και την Κύπρο. Οι πολεμοκάπηλες κραυγές για μια ανατολική Μεσόγειο που θα είναι ελληνο-ισραηλινή λίμνη το μόνο που καταφέρνουν είναι τη μεγαλύτερη εμπλοκή σε συγκρούσεις που είναι έξω από τον έλεγχο του ελληνικού καπιταλισμού.

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη όλο και περισσότερο μοιάζει με καρυδότσουφλο πάνω σε άγρια κύματα. Σε μικρογραφία αυτό φάνηκε με το φιάσκο της κυβέρνησης μπροστά στον ποδοσφαιρικό καυγά Μαρινάκη-Σαββίδη. Αν, όμως, αυτό είναι για γέλια, ένα φιάσκο στις γεωπολιτικές συγκρούσεις θα είναι για κλάματα.

Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν αυτή την κατάσταση και μπαίνουν σε δράση για να αντιμετωπίσουν τις κυβερνητικές επιθέσεις. Αυτή την οργή προσπαθεί να αποπροσανατολίσει ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του με το χαρτί του ρατσισμού. Το κυνήγι των προσφύγων, οι φράχτες, οι πνιγμοί και τα κλειστά στρατόπεδα-φυλακές δεν έχουν άλλο στόχο από την εκτροπή της μαζικής δυσαρέσκειας σε ρατσιστικές κατευθύνσεις. Η πάλη για να είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες καλοδεχούμενοι, να πάρουν χαρτιά και να ζήσουν ελεύθεροι μαζί μας είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του αγώνα για να μην περνάνε οι αντεργατικές επιθέσεις.

Σε αυτή τη συγκυρία, η Πανεργατική απεργία της Τρίτης 18 Φλεβάρη μπορεί να αποτελέσει καμπή για τις πολιτικές εξελίξεις. Μπορούμε να στείλουμε το μήνυμα ότι ήδη μέσα σε εφτά μήνες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει χρεοκοπήσει. Και να συνδεθούμε με τις εργατικές εκρήξεις που δεν λένε να σταματήσουν από τη Χιλή και τη Γαλλία μέχρι τον Λίβανο. Στην Ιρλανδία η ίδια δυναμική εκφράστηκε στις κάλπες, εδώ έχουμε την ευκαιρία να τη δείξουμε στους δρόμους.