ΟΚΔΕ Σπάρτακος : Νίκη Στον Αγώνα Των Εργαζομένων Της Γαλλίας!

Η εργατική τάξη της Γαλλίας βρίσκεται και πάλι στον δρόμο! Η τεράστια δύναμη των εργαζομένων ξύπνησε και έχει παραλύσει τη χώρα!

Η γενική απεργία της 5ης Δεκέμβρη έβγαλε 1.500.000 διαδηλωτές στο δρόμο. Περισσότερο από μια εβδομάδα μετά, τα μετρό, τα λεωφορεία και οι σιδηρόδρομοι είναι καθηλωμένα, καθώς οι εργαζόμενοι έχουν κηρύξει σκληρή απεργία επ’ αόριστον. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, τα νοσοκομεία και η ενέργεια βρίσκονται επίσης σε απεργίες διαρκείας, ενώ μια νέα ημέρα «εθνικής δράσης», δηλαδή μαζικής διακλαδικής απεργίας, προετοιμάζεται για την Τρίτη 17 Δεκέμβρη.

Στο πλευρό των εργαζομένων βρίσκονται μαθητές και φοιτητές, με καταλήψεις σε σχολεία, συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Η νεολαία πρωτοστατεί στην πρώτη γραμμή των απεργιακών διαδηλώσεων. Δεν πρόκειται καθόλου για έναν αγώνα των παλιών συνδικαλιστών που υπερασπίζονται τα «προνόμιά τους», όπως θα ήθελε να παρουσιάσει την κατάσταση η κυβέρνηση Μακρόν.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις είναι επίσης μια μεγάλη ευκαιρία να συναντηθεί το οργανωμένο εργατικό κίνημα με τα κίτρινα γιλέκα. Η γραφειοκρατία εξακολουθεί να αρνείται να καλέσει στις κινητοποιήσεις του Σαββάτου, όμως όλο και περισσότερα εργατικά μπλοκ εμφανίζονται στα κίτρινα γιλέκα, και όλο και περισσότερα μπλοκ των κίτρινων γιλέκων εμφανίζονται στις εργατικές διαδηλώσεις. Η σύμπλευση με το εργατικό κίνημα αποδυναμώνει τα ακροδεξιά στοιχεία που προσπάθησαν να ηγεμονεύσουν στα κίτρινα γιλέκα κι ενισχύει τις ταξικές μερίδες του κινήματος.
Το φιτίλι που πυροδότησε το εργατικό κίνημα είναι η προγραμματιζόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ο Μακρόν και ο πρωθυπουργός του Εντουάρ Φιλίπ προετοιμάζουν ενοποίηση των ταμείων, με εξίσωση όλων των εργαζομένων προς τα κάτω και μαζικές περικοπές συντάξεων για τους περισσότερους κλάδους. Ταυτόχρονα, εισάγουν το point system που έχει οδηγήσει σε διαρκείς μειώσεις των συντάξεων σε άλλες χώρες όπου εφαρμόστηκε (Σουηδία, Γερμανία), και μάλιστα με απλές διοικητικές αποφάσεις, χωρίς προσφυγή στη βουλή. Εισάγεται έτσι ένα πλήρως εξατομικευμένο και ανταποδοτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που στην πράξη σημαίνει περισσότερα χρόνια εργασίας και μικρότερες συντάξεις για όλους τους εργαζομένους.

Η μεταρρύθμιση αυτή έρχεται να προστεθεί στα σκληρά φιλελεύθερα αντεργατικά μέτρα που έχει πάρει από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ο Μακρόν. Η αύξηση της τιμής των καυσίμων, που πυροδότησε τα κίτρινα γιλέκα, ο τεμαχισμός της δημόσιας εταιρείας σιδηροδρόμων (sncf) που ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση, η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών για τους σιδηροδρομικούς, η κατάργηση της προτεραιότητας των κλαδικών συμβάσεων, η διευκόλυνση των απολύσεων μέσω ενός πιο περιοριστικού καθεστώτος προσφυγής στη διαιτησία και τα εργατικά δικαστήρια, η περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης στα πανεπιστήμια, θυμίζουν εντυπωσιακά τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα κατά την εποχή των μνημονίων. Το σχέδιο των καπιταλιστικών τάξεων για να βγουν από την κρίση του συστήματός τους είναι η υποτίμηση της εργασιακής δύναμης παντού, με ή χωρίς μνημόνια.

Οι διάφοροι κλάδοι των εργαζομένων έχουν, επομένως, κάθε λόγο να εξεγείρονται. Αυτό που ενοποιεί το κίνημα, όμως, περισσότερο και από τα μέτρα που το πλήττουν είναι η ταξική οργή ενάντια στην αλαζονεία της κυβέρνησης Μακρόν, του Προέδρου των αφεντικών», όπως φωνάζουν οι εργατικές διαδηλώσεις. Η οργή αυτή είναι βαθιά και δεν μπορεί να καθησυχαστεί από τις πρώτες υποχωρήσεις και υποσχέσεις του Εντουάρ Φιλίπ, που ανακοίνωσε την εξαίρεση διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων από τη μεταρρύθμιση, τη διατήρηση ορισμένων ειδικών καθεστώτων, την αναβολή ορισμένων μέτρων και τον ηλικιακό διαχωρισμό – σε μια χονδροειδή προσπάθεια να διασπάσει το κίνημα. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται δυναμικά.

Η άνοδος του εργατικού κινήματος μπορεί να αλλάξει εντελώς το πολιτικό κλίμα στη Γαλλία, με την άνοδο της ακροδεξιάς Λεπέν, την ισλαμοφοβία, τον στρατιωτικό νόμο που ακολούθησε τις επιθέσεις του 2015 στο Παρίσι κλπ. Στα εργατικά μπλοκ, στις συνελεύσεις, στους αποκλεισμούς των γκαράζ, λευκοί, μαύροι, άραβες και ασιάτες εργάτες, άντρες και γυναίκες, αγωνίζονται πλάι-πλάι. Η ταξική συνείδηση κάνει σημαντικά βήματα. Η ταξική πάλη βάζει στο περιθώριο την υποτιθέμενη «μάχη των πολιτισμών» που σπέρνει το μίσος ανάμεσα στους εργαζόμενους, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Η αριστερά στη Γαλλία βρίσκεται σε κρίση εδώ και χρόνια. Ωστόσο, το εργατικό κίνημα είναι μια σημαντική ευκαιρία. Η αντικαπιταλιστική αριστερά, ιδιαίτερα οι δυνάμεις του ΝΡΑ και άλλες τροτσκιστικές οργανώσεις, πρωταγωνιστούν. Τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα αγωνίζονται για τη διάρκεια και μαχητικότητα των απεργιών και για την οικοδόμηση συνελεύσεων και μορφών αυτοοργάνωσης που ενώνουν τους εργαζομένους πέρα από συντεχνιακούς διαχωρισμούς, από τα κάτω και σε ρήξη με τις γραφειοκρατίες των ομοσπονδιών. Οι σύντροφοί μας οργανώνουν μαζικά μπλοκ, όπου οι εργαζόμενοι στις μεταφορές βρίσκονται μαζί με ταχυδρομικούς, καθηγητές, φοιτητές, μαθητές, νοσοκόμους, ταξικά συνειδητές μερίδες των κίτρινων γιλέκων και εργάτες από κάθε κλάδο, από το κέντρο και από τα προάστια.

Οι απεργίες της Γαλλίας είναι έμπνευση και για τους εργαζομένους στην Ελλάδα. Η πρόσφατη και η παλιότερη εμπειρία μας έχει διδάξει τη σημασία του διεθνισμού και της διεθνούς αλληλεγγύης. Συνάδελφοι και σύντροφοι της Γαλλίας, ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας! Είναι ο αγώνας για τη χειραφέτηση των εργαζομένων σε όλες τις χώρες!