ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Φοιτητές Και Εργάτες Μαζί Στο Δρόμο Του Νοέμβρη

Την Κυριακή 17 Νοέμβρη πλημμυρίζουμε τους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων στις πορείες για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Απέναντι στις επιθέσεις της δεξιάς κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα με όπλο το δόγμα «νόμος και τάξη», στέλνουμε το μήνυμα ότι η απάντηση του κινήματος της εργατικής τάξης και της νεολαίας θα είναι η κλιμάκωση των αγώνων με την έμπνευση της εξέγερσης του Νοέμβρη του '73.

Αυτή την προοπτική φοβούνται, σαρανταέξι χρόνια μετά τον ξεσηκωμό που οδήγησε στην πτώση της χούντας, η κυβέρνηση της ΝΔ και η άρχουσα τάξη στη χώρα μας. Και έχουν κάθε λόγο. Η επέτειος του Πολυτεχνείου, με αποκορύφωμα τη μεγάλη πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, κρατά κάθε χρόνο ζωντανό το μήνυμα της εξέγερσης, όχι μόνο στη μνήμη όλου του κόσμου που τιμά την αντιδικτατορική πάλη, αλλά και στις μάχες που δίνει από τότε ενάντια στις επιθέσεις των από πάνω. Φέτος αυτό ισχύει στο πολλαπλάσιο.

Εξεγέρσεις 

Καταρχάς, το ίδιο μήνυμα έρχεται πλέον από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Από τη Χιλή, το Εκουαδόρ και την Ουρουγουάη μέχρι την Καταλωνία και από το Λίβανο, το Ιράκ και την Αλγερία μέχρι το Χονγκ-Κονγκ, παντού βλέπουμε διαδηλώσεις εκατομμυρίων εργατών και νεολαίας, συγκρούσεις στο δρόμο και γενικές απεργίες που τσακίζουν απόπειρες καταστολής και στρατιωτικών νόμων, παραιτούν κυβερνήσεις και υπουργούς ή τους αναγκάζουν σε άτακτη υποχώρηση. Οι εξεγέρσεις κάνουν το γύρο του κόσμου, αυτή είναι η εικόνα παγκόσμια που δίνει έμπνευση και τροφοδοτεί τα κινήματα διεθνώς.

Είναι μια εικόνα ενός κόσμου σε αναβρασμό, όχι πολύ διαφορετική από τα τέλη της δεκαετίας του '60 και τις αρχές της δεκαετίας του '70. Το ίδιο το Πολυτεχνείο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Έπιανε το νήμα των σκληρών εργατικών και νεολαιίστιων αγώνων της δεκαετίας του ’60 που είχαν κορυφωθεί στα Ιουλιανά του 1965 και είχαν ανακοπεί από τη χούντα, εμπνευσμένο από το “παγκόσμιο '68” που συγκλόνιζε τότε τον κόσμο ολόκληρο -από τη Γαλλία μέχρι τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Σε μια τέτοια περίοδο είμαστε, με εξεγέρσεις, επαναστάσεις και μεγάλα κινήματα που αποδεικνύονται μεταδοτικά και τρομοκρατούν τις άρχουσες τάξεις διεθνώς και εδώ.
Γι' αυτό και οι τελευταίες, όσες διακηρύξεις δημοκρατικότητας κι αν κάνουν, δεν διστάζουν να προχωρούν σε πραξικοπήματα και αντιδραστικά καθεστώτα. Το πραξικόπημα της δεξιάς στη Βολιβία ενάντια στον Έβο Μοράλες, με τη στήριξη των ΗΠΑ, είναι η τελευταία απόδειξη ότι δεν έχουν εγκαταλείψει “λύσεις” όπως το 1967 στην Ελλάδα όταν βρίσκονται στριμωγμένες από την οργή του κόσμου. Θα είμαστε απέναντί τους και η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου αυτό το μήνυμα θα στείλει. Είμαστε κομμάτι του διεθνούς ξεσηκωμού και δεν θα αφήσουμε καμία από τις επιθέσεις των από πάνω αναπάντητη.

Ταυτόχρονα θα αναδείξουμε και θα ενώσουμε όλες τις μάχες εδώ. Το Πολυτεχνείο συνεχίζει να αποτελεί ορόσημο και κορυφαία στιγμή του κινήματος στην Ελλάδα. Η χούντα είχε βάλει την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα συνδικάτα και την Αριστερά στο «γύψο» της καταστολής και του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», απογειώνοντας τα κέρδη της άρχουσας τάξης και βάζοντας τη χώρα, σε συμμαχία με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, σε όλα τα βρώμικα οικονομικά και πολεμικά παιχνίδια της εποχής. Η εξέγερση ήταν η αρχή του τέλους της, όσο και αν οι αστοί και οι απολογητές τους προσπαθούν μέχρι τώρα να την μειώσουν ή και να την συκοφαντήσουν.

Ταυτόχρονα ήταν η αρχή της αντεπίθεσης των εργατών και της νεολαίας, του μεγάλου κινήματος της Μεταπολίτευσης, που έφερε σπουδαίες κατακτήσεις και δικαιώματα. Νέα συνδικάτα και συλλογικές συμβάσεις, κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, άδειες και επιδόματα, δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, πολιτικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες, μέτρα ενάντια στην καταπίεση και τις σεξιστικές διακρίσεις, κερδήθηκαν από τα κάτω τα χρόνια που ακολούθησαν. Είναι κατακτήσεις που η άρχουσα τάξη αναγκάστηκε να παραχωρήσει κάτω από την πίεση του κινήματος και ακόμα και σήμερα προσπαθεί να ξηλώσει και να πάρει πίσω. Ο παραδοσιακός εκφραστής της, το κόμμα της ΝΔ, ως κυβέρνηση ξανά σήμερα, αυτή την προσπάθεια συνεχίζει σε όλα τα επίπεδα.

Γι' αυτό θα διαδηλώσουμε μαζικά την Κυριακή, ενώνοντας όλα τα κομμάτια του κινήματος που παλεύουν εναντίον της. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που τα δίνει όλα στους καπιταλιστές, θα φωνάξουμε ότι η κατάργηση των ΣΣΕ, οι απολύσεις των συμβασιούχων, οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, η λιτότητα και οι περικοπές στην υγεία και την εκπαίδευση, δεν θα περάσουν. Ότι η επίθεση στα πανεπιστήμια, οι διαγραφές των φοιτητών, η εξίσωση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων και όλα τα μέτρα της Κεραμέως δεν θα προχωρήσουν.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που πολύ θα ήθελε να βάλει στο «γύψο» το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα και να διαλύσει την οργανωμένη πάλη τους, όπως δείχνουν το χτύπημα των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης, το ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζόμενων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, οι διακηρύξεις και σχέδια για περιορισμό των διαδηλώσεων, τα ντου της αστυνομίας σε σχολές και από εκεί στα Εξάρχεια, την Κυριακή θα είμαστε στο δρόμο. Για να φωνάξουμε ότι ούτε οι αντισυνδικαλιστικοί νόμοι, ούτε η κρατική καταστολή και η τρομοκρατία πρόκειται να μας σταματήσουν.

Καλοδεχούμενοι

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που κλιμακώνει τις ρατσιστικές πολιτικές με νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατάργηση του ασύλου, εκκενώσεις καταλήψεων προσφύγων, απελάσεις, αφαίρεση του ΑΜΚΑ και κλείσιμο της πόρτας των νοσοκομείων και των σχολείων στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ενίσχυση των δολοφονικών μέτρων αποτροπής στο Αιγαίο και τα σύνορα, θα είμαστε εκεί μαζί με τα αδέρφια μας από τα στρατόπεδα. Για να πούμε ότι οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι και να διεκδικήσουμε ανοιχτά σύνορα και πόλεις, δωρεάν σίτιση και στέγαση, ελεύθερη πρόσβαση σε Υγεία και Παιδεία για όλους.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που ανοίγει το δρόμο στους “αγανακτισμένους” ακροδεξιούς και φασίστες να οργανώνουν ρατσιστικά “μπάρμπεκιου” και νέες φασιστικές επιθέσεις, θα εκφράσουμε την αντιρατσιστική πλειοψηφία του κινήματος της αλληλεγγύης. Θα απαιτήσουμε την οριστική καταδίκη των ναζί δολοφόνων της Χρυσής Αυγής και θα στείλουμε το μήνυμα στους επίδοξους μιμητές της, όλους τους πολιτικούς απογόνους της χούντας των συνταγματαρχών, ότι θα έχουν την τύχη του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη, του Λαγού και όλων των μελών της εγκληματικής οργάνωσης.

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που αναβιώνει το «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» με επιθέσεις στις γυναίκες και το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα και το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» για όλους, μαζί με την αστυνομία, το παπαδαριό, τις τσιρίδες των Γεωργιάδηδων, τους τσεκουροφόρους Βορίδηδες, τους Βελόπουλους, θα δείξουμε ότι όλη η αντιδραστική τους εκστρατεία θα πέσει στο κενό. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που συνεχίζει όλη την πολεμοκάπηλη πολιτική για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή, θα φωνάξουμε να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι εξοπλισμοί. Απέναντι σε μια κυβέρνηση που καταστρέφει το περιβάλλον για χάρη των πετρελαιάδων και όλων των αρπακτικών της αγοράς, θα απαιτήσουμε ξανά όπως και στις 20 Σεπτέμβρη “αλλαγή συστήματος, όχι κλίματος”.

Η συνέχεια όλων αυτών των αγώνων αλλά και κρίσιμος σταθμός που θα δώσει έμπνευση και δύναμη για όσους ακολουθούν είναι η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου. Για να νικήσει η απεργία διαρκείας των εργαζόμενων της ΔΕΗ που ξεκινά την ίδια μέρα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, για να κλιμακωθούν οι φοιτητικές καταλήψεις που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων που πάνε για νέα απεργία στις 27 Νοέμβρη και όλοι οι αγώνες, για να ξηλωθούν τα ρατσιστικά μέτρα, για να μπουν οι φασίστες οριστικά στις τρύπες τους, για να σωθεί το περιβάλλον. Και να ανοίξει ο δρόμος για να ξεφορτωθούμε την κυβέρνηση της ΝΔ.

Η μόνη δύναμη

«Η μόνη δύναμη που μπορεί να συντρίψει τη χούντα είναι το μαχητικό μαζικό κίνημα» έγραφε τον Απρίλη 1973, αμέσως μετά την κατάληψη στη Νομική της Αθήνας το Φλεβάρη και πριν την κατάληψη του Πολυτεχνείου, άρθρο της Μαμής (της παράνομης εφημερίδας της Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση απ’ την οποία προέρχεται το ΣΕΚ) με τίτλο «Δεν θα χαρίσουμε τις πολιτικές νίκες του κινήματος στους Καραμανλήδες». Μπορεί σήμερα να μοιάζει αυτονόητο ότι τη χούντα την έστειλε μια και καλή στον αγύριστο η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά αυτός ο προσανατολισμός δεν ήταν καθόλου δεδομένος τότε.

Μέσα στο Πολυτεχνείο δόθηκαν μεγάλες πολιτικές μάχες για να μη σταματήσει η κατάληψη, για να πάρει το χαρακτήρα της σύγκρουσης με τη χούντα και να μην περιοριστεί σε φοιτητικά αιτήματα, για να γίνει το κάλεσμα στους εργάτες να τη στηρίξουν και να κλιμακώσουν οι ίδιοι με πολιτική απεργία. Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς, ανάμεσά τους η ΟΣΕ, έπαιξαν κρίσιμο ρόλο σε όλες αυτές. Αντίθετα, οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς της περιόδου, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, μέχρι και την κατάρρευση της χούντας το καλοκαίρι του 1974, όχι μόνο στάθηκαν κόντρα στην κατάληψη του Πολυτεχνείου αλλά και την καταδίκασαν σαν μια λάθος, καταστροφική, ακόμη και “προβοκατόρικη” ενέργεια της επαναστατικής αριστεράς. Πίστευαν ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να σταματήσει η δικτατορία ήταν ένα σταδιακό ξεχείλωμα της διαδικασίας φιλελευθεροποίησης που είχε ξεκινήσει η χούντα.

Σαρανταέξι χρόνια μετά, το ερώτημα αν μπορούν να υπάρξουν ανατροπές και ποιος έχει τη δύναμη να τις επιβάλει συνεχίζει να είναι κεντρικό. Η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια έδειξε με τρανταχτό τρόπο πού οδηγεί ο “ρεαλισμός” και η στρατηγική του κοινοβουλευτικού δρόμου. Αντίθετα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου στέλνει για άλλη μια χρονιά το μήνυμα μιας διαφορετικής προοπτικής για το κίνημα και την Αριστερά, της μόνης νικηφόρας ενάντια στο σύστημα της φτώχειας, του ρατσισμού και του πολέμου. Την Κυριακή θα είμαστε στο δρόμο για να βροντοφωνάξουμε το σύνθημα που τη συμπυκνώνει: «Δεν υπάρχει δρόμος κοινοβουλευτικός, ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός».