ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Ρατσισμός, Λιτότητα, Τρομοκρατία - Κάτω Η Νέα Δημοκρατία

Ένα-ένα καταρρέουν τα ιδεολογήματα με τα οποία κέρδισε τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία. Πίσω από τη φιλολογία περί επιστροφής στην κανονικότητα, ξεπροβάλλει η χυδαιότητα των ΜΑΤ. Πίσω από την “προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής” έρχονται τα κλειστά κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών, το αγκάλιασμα με τους Βελόπουλους και τους χρυσαυγίτες. Πίσω από τις υποσχέσεις για “καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας” βγαίνουν απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις και ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων. Πίσω από τις “φοροελαφρύνσεις” ξεπηδούν μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ωστόσο, ακόμη και τα κυβερνητικά επιτελεία ανησυχούν ότι η γρήγορη μετατροπή των “αναπτυξιακών” υποσχέσεων σε αντεργατικές επιθέσεις έχει ρίσκο. Αυτή είναι μια αλήθεια γραμμένη με μεγάλα γράμματα στη σημερινή διεθνή συγκυρία. Ακόμη και ο Μπολσονάρο αναγκάζεται να αναβάλει σκληρές “μεταρρυθμίσεις” από το φόβο μήπως το κύμα εξεγέρσεων που συγκλονίζει τη Λατινική Αμερική περάσει στη Βραζιλία. Εδώ ο Μητσοτάκης ξέρει πολύ καλά τι γίνεται όταν μια κυβέρνηση προβοκάρει την οργή του κόσμου.

Γι' αυτό βλέπουμε συνεχείς προσπάθειες της Νέας Δημοκρατίας να συγκαλύψει τις επιθέσεις. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ανακοινώνει το μάντρωμα των προσφύγων σε νέες Αμυγδαλέζες, ο Μητσοτάκης αυτοανακηρύσσεται σε προστάτη των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων. Η Κεραμέως μεταθέτει το νέο νόμο-πλαίσιο για τις σχολές ελπίζοντας να ξεθυμάνουν οι καταλήψεις. Ο Βορίδης θέλει να γλυκάνει στα λόγια τον αστυνομικό καταναγκασμό ως “αναγκαστικότητα”. Ο Άδωνις Γεωργιάδης που θα έβαζε τις μπουλντόζες στο Ελληνικό εδώ και καιρό, τώρα ψάχνει κομπίνες για να χρηματοδοτήσουν οι χρεοκοπημένες τράπεζες την “επένδυση” του Λάτση με λεφτά που παίρνουν από το κράτος με το σχέδιο “Ηρακλής”.

Απεργίες

Απέναντι σε τέτοιους ελιγμούς, χρειάζεται να είμαστε καθαροί ότι η απάντηση δεν είναι η αναβλητικότητα στους αγώνες. Ο κόσμος που αντιστέκεται με απεργίες, με καταλήψεις, με συλλαλητήρια δεν έχει τίποτε να κερδίσει αναβάλλοντας τους αγώνες μέχρι να έρθει η επόμενη κυβερνητική πρόκληση. Η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είναι ακραίο παράδειγμα διαλυτικής στάσης καθώς από αναβολή σε αναβολή περιόρισε ένα πρόγραμμα με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες σε μια 24ωρη. Αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται εκεί. Πολιτικά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κήρυκας της “υπεύθυνης αντιπολίτευσης”.

Το βάρος πέφτει στην επαναστατική αριστερά να γίνει δύναμη κλιμάκωσης και συντονισμού των αγώνων. Αυτό απαιτεί ο κόσμος που δίνει τις μάχες του. Το είπε συνολικά ο φετινός γιορτασμός του Πολυτεχνείου, το λένε οι απεργοί στα Νοσοκομεία, οι φοιτητές με τις καταλήψεις, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ που θέλουν να σταματήσουν τον Χατζηδάκη, οι συμβασιούχοι των υπουργείων, οι γυναίκες που διαδηλώνουν ενάντια στη σεξιστική βία, οι συνταξιούχοι που βγαίνουν στους δρόμους, οι αντιφασίστες και οι αντιρατσιστές που στηρίζουν τους πρόσφυγες, ο κόσμος που αντιστέκεται στην περιβαλλοντική καταστροφή στο Βόλο, στην Τήνο, στην Κεφαλλονιά, παντού. Εμπρός να το κάνουμε πράξη.