Απόφαση Π.Σ. ΛΑ.Ε.: Για Την Εναλλακτική Πρόταση, Το Μέτωπο, Την Ανατροπή

1. Σοβαρές ανατροπές στις διεθνείς εξελίξεις

Στις διεθνείς εξελίξεις διαμορφώνονται ορισμένες νέες τάσεις και κυρίως συντελούνται σοβαρές ανατροπές, που επηρεάζουν τους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου, αλλά και την παρέμβαση της Αριστεράς και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Η εκλογή του Τράμπ στις ΗΠΑ, η άνοδος πολιτικών ρευμάτων, που παρουσιάζονται – ενώ στην ουσία δεν είναι – ως αντισυστημικά, στις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού, η άνοδος της ακροδεξιάς στη Βόρεια Ευρώπη, αλλά από την άλλη πλευρά και το μεγάλο ριζοσπαστικό ρεύμα που εκφράστηκε από τον Σάντερς στις ΗΠΑ, τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων σε Βρετανία και Ιταλία, που κλόνισαν συθέμελα την ΕΕ, προκαλούν σοβαρές ανατροπές στις διεθνείς εξελίξεις. 

Αναδεικνύουν τις νέες μεγάλες δυσκολίες του καπιταλισμού να αντιμετωπίσει την κρίση του, που συμπυκνώθηκε το 2007-2008, και να συνεχίσει να αναπαράγεται με τη μορφή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς, ρωγμές και αμφισβητήσεις. Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύουν και τη δυνατότητά του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να διαιωνίζει την ηγεμονία του και να αυξάνει με νέες πολιτικές και οικονομικές μορφές την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Στις ΗΠΑ η εκλογή Τραμπ ήταν αποτέλεσμα της σύγκρουσης διαφορετικών τακτικών και στρατηγικών τοποθετήσεων μερίδων της αμερικανικής αστικής τάξης, ενώ εκμεταλλεύτηκε τις κρίσιμες εκλογικές μετατοπίσεις λαϊκών στρωμάτων σε βάρος της θεωρούμενης ως εκπροσώπου του συστήματος Χ. Κλίντον. Ωστόσο, ο πυρήνας του προγράμματος Τραμπ είναι επίσης νεοφιλελεύθερος, αλλά με όρους οικονομικού προστατευτισμού, αποσκοπεί στην ενίσχυση της καπιταλιστικής συσσώρευσης στο εσωτερικό των ΗΠΑ και μέσω αυτής σε μία ιμπεριαλιστική πολιτική οικονομικής επέκτασης και στην ενδυνάμωση του ρόλου τους διεθνώς. Επίσης, συνδυάζεται με έναν έντονο αυταρχισμό απέναντι στην εργατική τάξη και τις μειονότητες, αλλά και με ξενοφοβικές κατευθύνσεις. Στην εξωτερική πολιτική συνδυάζει, σε επίπεδο προγράμματος, την ρεαλιστικότερη προσέγγιση με τη Ρωσία αλλά και την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την Κίνα και χώρες όπως το Ιράν, χωρίς να εγκαταλείπει τη σπουδή για τον πλήρη έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων του πλανήτη και των δρόμων διακίνησης τους, που οδηγεί σε γενίκευση των οικονομικών και στρατιωτικών επεμβάσεων σε βάρος αδύναμων χωρών. Την ίδια στιγμή η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης γύρω από τους «ρώσους χάκερς», οι παρεμβάσεις των μυστικών υπηρεσιών, αποτυπώνουν και εσωτερικές αντιφάσεις και αντιθέσεις σε επίπεδο αστικών μερίδων και σε επίπεδο κράτους και ιδεολογικών μηχανισμών, που οδηγούν σε μια περίοδο μετάβασης σε νέες ισορροπίες ακόμα και ανατροπές. Την ίδια στιγμή εντείνεται στις ΗΠΑ με πρωτόγνωρο για τα δεδομένα τους τρόπο, η κοινωνική και πολιτική πόλωση.

Η αδυναμία της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων να δώσουν εναλλακτική διέξοδο με συγκεκριμένο σχέδιο σε προοδευτική και βιώσιμη κατεύθυνση, αφήνει σοβαρά πολιτικά κενά, που αξιοποιούν και προσπαθούν να καλύψουν υπερσυντηρητικές, ακροδεξιές και ανορθολογικές πολιτικές δυνάμεις, παρότι στην ουσία αυτές δεν αμφισβητούν τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, προβάλλοντας έστω ένα άλλο δρόμο στα πλαίσια του συστήματος, αλλά τις μορφές παγκοσμιοποίησής της. Το αποτέλεσμα είναι να κεφαλαιοποιούν πολιτικά την απέχθεια των λαών απέναντι στις παραδοσιακές συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, που τις αντιμετωπίζουν ως σάπιο κατεστημένο.

Στις διεθνείς εξελίξεις κυριαρχεί πλέον ένα κλίμα αβεβαιότητας, αστάθειας, όξυνσης των αντιθέσεων, έντασης των ανταγωνισμών, αύξησης των περιφερειακών ανισορροπιών και αναζήτησης δημιουργίας νέων ισορροπιών και συσχετισμών δύναμης, με πολλά από τα κέντρα ισχύος – κυρίως οικονομικής και τεχνολογικής – να μεταφέρονται στην Ανατολική Ασία.

Όσον αφορά τις εξελίξεις στη ΣΥΡΙΑ, η ΛΑΕ, λαμβανομένων υπόψη των εξελίξεων που έχουν διαμορφωθεί, υποστηρίζει από άποψη αρχών μία πολιτική λύση Δημοκρατίας, με διάλογο όλων των πλευρών, ενάντια σε ιμπεριαλιστικές λογικές συνέχισης του εμφυλίου πολέμου, των ξένων επεμβάσεων, αποδιάρθρωσής της και αλλαγής συνόρων. Αυτή θεωρούμε ως αναγκαία αφετηρία για μια ειρηνική διέξοδο, που πρέπει να συνδυαστεί με πραγματικές δημοκρατικές εξελίξεις, πλήρη κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων των εθνοτήτων και μειονοτήτων και φυσικά την απεξάρτηση από όλες τις παραλλαγές ιμπεριαλιστικής κηδεμονίας.

Το κυπριακό επιχειρείται να λυθεί στα πλαίσια του ευρωατλαντισμού. Λύση, όμως, για την Κύπρο με την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων και στρατιωτικών βάσεων στο νησί, με εγγυήτριες δυνάμεις και με το κεντρικό ομόσπονδο κράτος χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες δεν είναι δίκαιη, λειτουργική και ως εκ τούτου σταθερή λύση, που οδηγεί σ’ ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αλλά μετατροπή της Κύπρου σε αδύναμο ευρωατλαντικό προτεκτοράτο. Η ΛΑΕ δεν έχει καμία πολιτική εμπιστοσύνη στους χειρισμούς των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συνεχίζει να αγωνίζεται για μια Κύπρο, ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς, στρατιωτικές βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις, με διασφαλισμένα πλήρως τα δικαιώματα όλων των λαών της.

Στην Τουρκία, λόγω και των πολιτικών Ερντογάν εσωτερικεύονται και αναπαράγονται οι ανταγωνισμοί και η ρευστότητα που κυριαρχούν στην ευρύτερη περιοχή. Οι επεκτατικές, επεμβατικές, αντιδημοκρατικές και αυταρχικές διακηρύξεις και πρακτικές του καθεστώτος Ερντογάν μετά το Ιουλιανό πραξικόπημα καθώς και η πρόσφατη αναθεωρητική ρητορική του για τα σύνορα και τις διεθνείς συνθήκες, μπορεί να οδηγήσουν σε χάος την ίδια την Τουρκία, όπως έδειξαν οι πρόσφατες τρομοκρατικές ενέργειες με εκατόμβες θυμάτων, σε τυχοδιωκτισμούς και σε αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, η οποία δεν βρήκε λέξη καταδίκης για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή μας, παρακολουθεί τις εξελίξεις κινούμενη ως δορυφόρος των ΗΠΑ και της ΕΕ. εκθέτοντας έτσι τη χώρα μας σε κινδύνους πολεμικών περιπετειών.

Η ΛΑΕ θεωρεί ότι στον αυταρχισμό των κυβερνήσεων και τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, πολέμων και ανταγωνισμών πρέπει να αντιτάξουμε τον κοινό αγώνα των λαών για δημοκρατία, ελευθερία και ειρήνη. Επίσης ότι αυτός ο κοινός αγώνας περνάει μέσα από την πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, την προσπάθεια για ρήξη με όλο το πλέγμα των ιμπεριαλιστικών οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών επεμβάσεων και πρακτικών.

Η ΛΑΕ επισημαίνει επίσης την ανάγκη δημιουργίας ενός φιλειρηνικού κινήματος και στη χώρα μας και διεθνώς σε αντιπαράθεση με τις ψυχροπολεμικού τύπου αποφάσεις του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα στην τελευταία σύνοδό του στην Βαρσοβία. Ταυτόχρονα η χώρα μας πρέπει να κινηθεί στα πλαίσια μίας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής ισότιμων διεθνώς και οικονομικών σχέσεων.

Μέσα σε αυτό το ασταθές διεθνές περιβάλλον η αριστερά επείγει να παρέμβει ενεργητικά, και κυρίως με βάση ένα νέου τύπου συντονισμό της ίδιας αλλά και των εργατικών συνδικάτων καθώς και των κοινωνικών κινημάτων, ώστε να επηρεάσει τις εξελίξεις σε θετική – προοδευτική κατεύθυνση. Με ένταση της αντιιμπεριαλιστικής, φιλειρηνικής και ταξικής πάλης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με ενίσχυση των ιδεολογικών, πολιτικών, προγραμματικών και αξιακών μετώπων της απέναντι στην ακροδεξιά, το φασισμό και το νεοφιλελευθερισμό. Ενάντια στις διατλαντικές συμφωνίες (TTIP, CETA, TiSA), οι οποίες επιχειρούν να κατοχυρώσουν τα υπερκέρδη των πολυεθνικών σε βάρος χωρών και λαών.

Επίσης η Αριστερά θα πρέπει να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα από τα πισωγυρίσματα, ανατροπές ή και καταρρεύσεις των εναλλακτικών στον καπιταλισμό πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εγχειρημάτων. Όχι για να μηδενίσει αυτές τις προσπάθειες, αλλά για να διαμορφώσει μία νέα πορεία επαναθεμελίωσής της, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος με ορίζοντα και προοπτική ένα σύγχρονο Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Η ΛΑΕ, μετά και την τραγική εμπειρία της προσχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ στη στρατηγική των αντιπάλων μας, προσπαθεί να συμβάλλει σε αυτή τη νέα προσπάθεια για την επαναθεμελίωση της Αριστεράς στη χώρα μας.

2. Κλιμάκωση της κρίσης και αμφισβήτησης της ΕΕ και της Ευρωζώνης

Η συνεχιζόμενη αντιδραστικοποίηση της ΕΕ και η μετατροπή της Ευρωζώνης σε φυλακή λιτότητας των λαών επιβεβαιώνει την εκτίμησή μας ότι το διαμορφωμένο ευρωσύστημα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί. Αντίθετα πρέπει, με τους αγώνες των λαών, να ανατραπεί και να θεμελιωθούν μεταξύ όλων των λαών και χωρών της Ευρώπης νέες σχέσεις ισότιμης συνεργασίας.

Η διαδικασία εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ, τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία, που όμως επηρεάστηκαν και από λόγους εσωτερικών πολιτικών αντιθέσεων, η αδυναμία αντιμετώπισης της κρίσης, η τρομακτική κοινωνική βία των μνημονίων λιτότητας, οι παραβιάσεις της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας ως προϋπόθεσης εφαρμογής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και η φθίνουσα πορεία του ευρώ εντείνουν τα αδιέξοδα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και τις τάσεις αποδιάρθρωσής τους αναδεικνύοντας ως πραγματική ιστορική δυνατότητα την σύγκρουση λαών και χωρών με το ευρωσύστημα.

Όλα δείχνουν ότι δημιουργούνται σοβαρές ρωγμές στην ευρωσυστημική συναίνεση. Στην Γερμανία τμήματα των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η ευρωζώνη των 19 δεν έχει πολύ μέλλον, όχι μόνο για τους λόγους που προαναφέρθηκαν αλλά και γιατί αμφισβητείται ακόμα και από την Ιταλία και τη Γαλλία. Γι αυτό, παρότι κυρίαρχο σχέδιο τους παραμένει η ευρωζώνη, εξετάζουν και το ενδεχόμενο για μία ζώνη ευρώ με χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης «συγκλίνουσες» με τη Γερμανία.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η ενεργή παρουσία ενός πολιτικού ρεύματος, που θα δώσει προοδευτική – αριστερή διέξοδο στην εντεινόμενη λαϊκή αντίθεση στο ευρωσύστημα και στο διάχυτο αντισυστημισμό, θα τον μπολιάσει με αιτήματα και στόχους, που εκπροσωπούν τις δυνάμεις της εργασίας και δεν θα επιτρέψει στην ακροδεξιά και σε αστικές δυνάμεις να εκμεταλλευτούν αυτή τη δυναμική αμφισβήτησης του ευρωσυστήματος. Ενός πολιτικού ρεύματος, που θα συνδέει το αίτημα της εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ με την παράλληλη επεξεργασία και ζύμωση ενός μεταβατικού φιλολαϊκού αντινεοφιλελεύθερου προγράμματος μ’ ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό ορίζοντα.

Η αυτοτελής ανάδειξη μιας τέτοιας κατεύθυνσης μέσα στο τοπίο της Αριστεράς στην Ευρώπη το επόμενο διάστημα είναι κομβική προτεραιότητα. Θεωρούμε σημαντικές τις μετατοπίσεις κομμάτων ή προσωπικοτήτων της Αριστεράς στην Ευρώπη σε πιο επικριτικό τόνο για την ΕΕ, αλλά δεν αρκεί. Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε την Αριστερά, που θα ηγηθεί της σύγκρουσης και ρήξης με το ευρωσύστημα.

Στη χώρα μας, ακόμα και οι συστημικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες δεν έχουν κανένα συμφέρον να «φουσκώνουν» την αντίθεση στην ευρωζώνη, υποχρεώνονται πλέον να εμφανίζουν ότι ο ελληνικός λαός γυρίζει όλο και περισσότερο την πλάτη του στο ευρώ, στην ευρωζώνη και στην ΕΕ και ότι αυτό ρεύμα αγκαλιάζει κατά κύριο λόγο τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η ΛΑΕ αγωνίζεται για την έξοδο από την ευρωζώνη και τη σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ με προοδευτικό – αριστερό πρόσημο και με βάση την συνολική εναλλακτική πρόταση της. Ταυτόχρονα, είναι ενάντια στον εθνικισμό της δεξιάς και άκρας δεξιάς. Θα πάρει μάλιστα πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση τέτοιων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σε ρήξη με την επίσημη γραμμή μη αμφισβήτησης της ευρωζώνης και της ΕΕ κομμάτων, που συμμετέχουν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

3. Η κυβέρνηση σε αδιέξοδο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ περνά μια φάση απότομης κατάρρευσης της πολιτικής επιρροής της, λόγω της κοινωνικής δυσαρέσκειας, την οποία εντείνει η συνέχιση της εφαρμογής των μνημονίων.

Επιχειρεί να κλείσει το γρηγορότερο τη δεύτερη αξιολόγηση, υποχωρώντας κατά κράτος στις απαιτήσεις των δανειστών, όπως φάνηκε και από την επιστολή Τσακαλώτου για το έκτακτο βοήθημα στους συνταξιούχους, παρά την εικόνα σύγκρουσης μαζί τους, που θέλει για λόγους επικοινωνιακούς να εμφανίζει. Το πολιτικό αφήγημά της για γρήγορη αξιολόγηση χωρίς νέα ακραία αντικοινωνικά μέτρα, αμέσως μετά ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και σε βραχυπρόθεσμα μέτρα για τα χρέος, άνευ βέβαια ουσίας για το μέγεθός του, ανάπτυξη και έξοδο της χώρας στις αγορές δεν βγαίνει.

Οι δανειστές αποθρασυνόμενοι από την υποχωρητικότητά της κυβέρνησης καθυστερούν την δεύτερη αξιολόγηση και έχουν αυξήσει τις απαιτήσεις τους για συμπληρωματικό 3^ο μνημόνιο και για πρόσθετο 4^ο μνημόνιο με ακραία μέτρα νέας εργασιακής, ασφαλιστικής και φορολογικής κατεδάφισης.

Με αυτά τα δεδομένα είναι σαφές ότι η κυβέρνηση διαρκώς θα αναγκάζεται να κάνει επιλογές, που θα την αποξενώνουν από την κοινωνία. Με αυτή την έννοια μπορούν ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσουν κοινωνικές εκρήξεις ή να δημιουργηθεί νέα ένταση της πολιτικής κρίσης και επιτάχυνση απρόβλεπτων πολιτικών εξελίξεων. Αυτό δεν αναιρεί, όπως είδαμε με το εφάπαξ βοήθημα στους συνταξιούχους, την αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τα προγράμματα απασχόλησης, τους οδικούς άξονες, προσλήψεις στις ΜΚΟ για τους πρόσφυγες και μετανάστες κλπ, την ικανότητά της να παίρνει κάποιες πρωτοβουλίες, για να κερδίζει πολιτικό χρόνο, να προσκολλάται κυνικά στην εξουσία, να αξιοποιεί πολιτικά την πλήρη συμμόρφωσή της με τις απαιτήσεις των δανειστών για συμμαχίες με επιχειρηματικά συμφέροντα, που ωφελούνται από αυτές, να προχωρά σε επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς όπως είναι η προσπάθεια εμμέσως πολιτικής επανανομιμοποίησης της Χρυσής Αυγής (βλ. επίσκεψη στα ακριτικά νησιά κ.λπ.).

Φυσικά οι κινήσεις αυτές δεν ακυρώνουν ότι την ίδια στιγμή οι συνταξιούχοι θα υποστούν τις μειώσεις των συντάξεων, οι ελεύθεροι επαγγελματίες τις αυξήσεις των εισφορών, τα λαϊκά στρώματα την αύξηση της φορολογίας αλλά και τις επιπτώσεις από τις συνεχιζόμενες ιδιωτικοποιήσεις.

Κυρίως, όμως, δεν πρέπει να υποτιμάμε ότι με την παρουσία και τη δράση της και τον τρόπο που αυτή η κυβέρνηση επιμένει να μιλάει και να παίρνει αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της Αριστεράς επιτείνει την απογοήτευση, την ηττοπάθεια, την αίσθηση ότι «τίποτα δεν μπορεί να γίνει» σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, επιτείνοντας χαρακτηριστικά αποσυσπείρωσης, κατακερματισμού, επιβιωτισμού και παθητικότητας των λαϊκών τάξεων.

Οι δανειστές δεν θέλουν εκλογές, γιατί θεωρούν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις. Η κυβέρνηση, επίσης, δεν θέλει εκλογές, γιατί θα συντριβεί εκλογικά, αλλά μπορεί να οδηγηθεί σε αυτές, λόγω πολιτικής αδυναμίας της να περάσει το νέο σκληρό μνημονιακό πακέτο και όχι γιατί διαφωνεί με αυτό. Από την άποψη αυτή η ΛΑΕ τίθεται σε πολιτική εγρήγορση και επαγρύπνηση για έγκαιρη και αποτελεσματική προετοιμασία σε περίπτωση προώρων εκλογών.

Η ΝΔ, έχοντας σταθερό δημοσκοπικό προβάδισμα, προσπαθεί να οξύνει την πολιτική πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας όμως στο ρόλο του δεξιού δεκανικιού του, αφού τον πιέζει για πιο γρήγορη και πιο πιστή εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών. Βασικό της πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα η πλήρης αποδοχή των μνημονίων και η επιθετική προβολή του νεοφιλελευθερισμού ως λύσης. Ενισχύεται σε αυτό το στίγμα από το ότι έχει ηγεσία γύρω από τον Κ. Μητσοτάκη που με συνέπεια υπηρέτησε εξαρχής αυτή την πολιτική χωρίς «αντιμνημονιακές» ταλαντεύσεις.

Τα μικρότερα μνημονιακά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ) διατηρούν ένα δορυφορικό ρόλο στα πλαίσια του μικρού δικομματισμού ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ.

Η νεοναζιστική ΧΑ, προσπαθεί να ξαναβγεί στο δρόμο, ενώ κάνει αντιΕΕ και αντιευρώ στροφή για να ανέβει στο κύμα της εκλογικής ενίσχυσης ακροδεξιών και ξενοφοβικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

Το ΚΚΕ παραμένει εγκλωβισμένο στην αντιενωτική γραμμή του – χωρίς ουσιαστικά να ενοχλεί και να φοβίζει το σύστημα – αρνούμενο εμμονικά κάθε προσπάθεια για κοινή δράση και μετωπική συνεργασία στο χώρο της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Ακόμη και στις θέσεις για το συνέδριό του μπορεί να αναλύει πλευρές του σύγχρονου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, εντούτοις υποτιμά την κεντρικότητα του κόμβου μνημόνια-ευρώ-χρέος προς όφελος ενός πιο γενικόλογου αντικαπιταλισμού που δεν εντοπίζει την ανάγκης ρήξης σε αυτό τον κόμβο ως διπλή σύγκρουση με τη ντόπια αστική τάξη και με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Την ίδια ώρα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναδιπλώνεται σε σεχταριστική κατεύθυνση. Η θέση της ότι δεν υπάρχουν όροι για κεντρική πολιτική συνεργασία με τη ΛΑΕ, όχι μόνο εμποδίζει προκαταβολικά το διάλογο, αλλά δυστυχώς γίνεται προσπάθεια να επεκταθεί και στο μαζικό κίνημα με αρνητικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, όπου χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για μία αγωνιστική και νικηφόρα συνεργασία των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων. Παρ’ όλα αυτά, σε αυτό το χώρο υπάρχουν και δρουν ενωτικές και μετωπικές τάσεις, που επιδιώκουν γόνιμο διάλογο, αλλά είναι μειοψηφικές.

Σε άλλα ρεύματα, όπως είναι δυνάμεις, που έχουν φύγει από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ήρθαν στη ΛΑΕ, δυνάμεις που διαφώνησαν με την σεχταριστική γραμμή του ΚΚΕ, επικρατούν γόνιμες αναζητήσεις σε μια μάχιμη και μετωπική κατεύθυνση αλλά και διστακτικότητα και ατολμία ως προς αποφασιστικά βήματα για τη διαμόρφωση μετώπου.

Η ΛΑΕ, παρά την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Αριστεράς, θα συνεχίσει τις ενωτικές της προσπάθειες και σε πολιτικό επίπεδο, στα πλαίσια της στρατηγικής της για την δημιουργία μετώπου, και σε κοινωνικό επίπεδο για την οργάνωση και την ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών και λαϊκών αγώνων, ακόμα και για επιμέρους λαϊκά προβλήματα.

4. Οι κοινωνικοί αγώνες

Οι λαϊκοί και ιδιαίτερα οι εργατικοί αγώνες δεν είναι αυτή την περίοδο στο επίπεδο που απαιτεί η μεγάλη αντικοινωνική επίθεση, που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και όλος ο λαός. Μεγάλες αντεργατικές ανατροπές περνούν χωρίς να υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις μεγάλης κλίμακας, συλλογικές πρακτικές υποχωρούν, άνθρωποι που πριν είχαν κινητοποιηθεί τώρα στρέφονται σε ατομικές λύσεις επιβίωσης. Σχεδόν κανείς δεν υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, αλλά κυριαρχεί η δυσπιστία ως προς τη δυνατότητα να πάνε αλλιώς και ως προς την ύπαρξη και ρεαλιστικότατα μίας εναλλακτικής πρότασης.

Σε αυτό έχει συμβάλλει το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης λόγω της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, ο διαβρωτικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά και η κατάσταση πολυδιάσπασης και αντιπαραθέσεων στο χώρο της Αριστεράς και των συνεπών αντιμνημονιακων δυνάμεων

Θετικές εξαιρέσεις αποτέλεσαν οι αγώνες, οι οποίοι αφορούν την αποτροπή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και λαϊκής περιουσίας, που ήταν δυναμικοί και νικηφόροι, αφού επί τέσσαρις μήνες τους έχουν αποτρέψει, οι μαζικοί και μαχητικοί αγώνες των συνταξιούχων και των ΑμεΑ, οι κινητοποιήσεις ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, καθώς και ο πολυήμερος και νικηφόρος αγώνας των ναυτεργατών, που ανάγκασαν σε υποχώρηση την κυβέρνηση.

Οι μεγάλες μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των συνταξιούχων και των ΑμεΑ το τελευταίο διάστημα, που οφείλονται στη συνεργασία – παρά τα μεμονωμένα παρατράγουδα – όλων των αριστερών αγωνιστικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων σε αυτούς τους χώρους, μας δείχνουν το δρόμο, που πρέπει να ακολουθήσουμε και στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Το δρόμο δηλαδή της ενότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα, του καλού σχεδιασμού και της κλιμάκωσης για την μεγάλη αντιμνημονιακή ανατροπή και την επιβίωση του λαού και της χώρας μας.

Η ΛΑΕ χρειάζεται να αναπτύξει μια ολόπλευρη και συστηματική δουλειά σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα της περιόδου (πλειστηριασμοί, εργασιακή και ασφαλιστική κατεδάφιση, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, φοροεπιδρομή, ιδιωτικοποιήσεις, προσφυγικό, απόκρουση των προωθούμενων συμπληρωματικού 3^ου και πρόσθετου 4^ου μνημονίου, νέος γύρος αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση κλπ).

Ωστόσο, χρειάζεται να δούμε, πώς μπορούμε να παρέμβουμε πιο αποτελεσματικά ανασυνθέτοντας τη δυνατότητα των κινημάτων, αντί να κάνουμε απλή επίκλησή τους. Καταρχάς χρειάζεται να μπορέσουμε να έχουμε κατάλληλες μορφές σε κάθε μέτωπο, ικανές να συσπειρώνουν ευρύτερα κοινωνικά τμήματα. Για παράδειγμα στο μέτωπο κατά των πλειστηριασμών, δεν πρέπει να μας αρκεί η κινητοποίηση ενός πολιτικοποιημένου δυναμικού. Χρειαζόμαστε πλατιές συσπειρώσεις με τοπική κοινωνική γείωση, με επικοινωνία και σχέση με τις τοπικές μορφές οργάνωσης του λαϊκού κινήματος (συνδικάτα, δημοτικές κινήσεις, τοπικές λαϊκές συνελεύσεις, ενώσεις γονέων κ.λπ.), ιδίως στην επόμενη φάση που θα ανοίξει ακόμα πιο έντονα το ζήτημα.

Σε αρκετούς χώρους χρειαζόμαστε δουλειά, για να υπάρξουν νέες ουσιαστικά μορφές οργάνωσης. Για παράδειγμα στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι δυνατό να ανασυγκροτηθούν αντιστάσεις με αφετηρία τη ΓΣΕΕ, αλλά χρειάζεται δουλειά στη βάση, στήριξη σωματείων, οικοδόμηση νέων σωματείων, όπου χρειάζεται, και συστηματική παρέμβαση βάσης, με αξιοποίηση και νέων μορφών και σχημάτων, που δεν εντάσσονται στο παραδοσιακό συνδικαλιστικό επίπεδο (π.χ. μέσα από πρωτοβουλίες όπως το 400 generation ή δράσεις σαν κι αυτές, που έγιναν στα Everest).

Αυτό σχετίζεται, ούτως ή άλλως, με τη μεγάλη έμφαση, που πρέπει να δώσουμε στη δουλειά στη νεολαία, όχι μόνο τη σπουδάζουσα (όπου υπάρχουν σημαντικά μέτωπα προφανώς) αλλά και τη νεολαία της εργασίας, της ανεργίας και της επισφάλειας, τη νεολαία που την αντιμετωπίζουν ως το αναλώσιμο υλικό των μνημονιακών πολιτικών.

Αντίστοιχα, χωρίς να υποβαθμίζουμε την κεντρικότητα της δουλειάς μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να στηρίζουμε διάφορες πρωτοβουλίες αυτόνομης δράσης, διεκδίκησης, αλληλεγγύης σε τοπικό επίπεδο, ακριβώς επειδή είναι πεδία που συντηρούν, με θετικό και όχι διακηρυκτικό τρόπο, μορφές αγωνιστικής στράτευσης.

Προϋπόθεση γι αυτό είναι η επιμονή μας για συγκρότηση ενιαίου κέντρου αγώνων, σε αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, χωρίς οργανωτική διάσπαση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με τον συντονισμό και την κοινή δράση αγωνιστικών συνδικάτων, ταξικών δυνάμεων, αυτοδιοικητικών κινήσεων, κοινωνικών κινημάτων, θα στηρίζεται κυρίως σε διεργασίες από κάτω, ώστε να μην είναι απλώς το άθροισμα κάποιων υπογραφών, και θα συμβάλλει στην ανάπτυξη ενωτικών, μαχητικών, αποτελεσματικών και νικηφόρων αγώνων με στόχο την απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων και την αντιμνημονιακή ανατροπή.

Επίσης βασική προϋπόθεση ανάκαμψης των κοινωνικών αγώνων είναι να πείσουμε τα λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση, να την επεξεργαστούμε καλά και να την παρουσιάσουμε με ειλικρίνεια ως προς τις πραγματικές δυσκολίες, αλλά και με κατάδειξη του πώς μια αγωνιζόμενη κοινωνία μπορεί να καταφέρει να δώσει αυτή τη μεγάλη μάχη, σε συνάρτηση με τη προσπάθεια για επιμέρους αγώνες που να έχουν αποτελέσματα.

5. Η αντιμνημονιακή ανατροπή είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Σε μια περίοδο μεγάλων διεθνών ανακατατάξεων, όπου η ΕΕ βρίσκεται σε βαθιά κρίση και αποσύνθεση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν υποστεί ρωγμές στην παντοδυναμία τους, και πολλές από τις παλιές διεθνείς ισορροπίες αλλάζουν ή ανατρέπονται προς ασταθή και αβέβαιη αυτή τη στιγμή κατεύθυνση.

Σε μια τέτοια περίοδο που τα μνημόνια διαλύουν την παραγωγική βάση της χώρας, συνεχίζουν την φτωχοποίηση του λαού και την υπονόμευση της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας δεν μπορεί το μνημονιακό καθεστώς να μένει αμετακίνητο. Η αντιμνημονική ανατροπή είναι πλέον προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού και της χώρας.

Συνεπώς το αίτημα για κατάργηση των μνημονίων, διαγραφή του δημοσίου χρέους αλλά και του ιδιωτικού για τους κοινωνικά αδύναμους, οι προοδευτικοί μετασχηματισμοί στην παραγωγή, στην οικονομία και την κοινωνία, η καλά σχεδιασμένη, προετοιμασμένη και συγκροτημένη έξοδος από την ευρωζώνη και η έκδοση εθνικού νομίσματος, που θα συνοδεύεται από ένα αναπτυξιακό φιλολαϊκό πρόγραμμα είναι στόχοι επίκαιροι και αναγκαίοι για μία θετική και ελπιδοφόρα διέξοδο.

6. Το πολιτικό μέτωπο των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι αναγκαίο όσο ποτέ

Σήμερα, η διαπίστωση ότι τα μνημόνια και οι δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές, που τα στηρίζουν, δεν είναι ακλόνητες και πολύ περισσότερο παντοδύναμες, αποτελεί βάσιμο ισχυρισμό.

Η ανάγκη ενός μεγάλου πολιτικού, κοινωνικού, κινηματικού, αλλά στην εξέλιξή του και εκλογικού μετώπου, των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων αποκτά πιο επείγουσα από ποτέ σημασία.

Σήμερα χρειαζόμαστε ένα μέτωπο, που να βασίζεται σ’ ένα κοινό πολιτικό σχέδιο, σε κοινές προγραμματικές αφετηρίες και επεξεργασίες και σε μια κοινή στάση μέσα στα βασικά μέτωπα των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Μέτωπο ανοιχτόκαρδο και πλατύ, ικανό να χωράει διαφορετικές διαδρομές και ιστορικότητες, μέτωπο που να μην ταυτίζεται με τη μία ή την άλλη ιστορική παράδοση της Αριστεράς, μέτωπο με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα και μέτωπο με σαφές πολιτικό στίγμα, με θέσεις πάνω στα κρίσιμα ζητήματα, με σαφή εναλλακτική στα μνημόνια πρόταση, ακριβώς για να μπορεί να φαντάζει –και να είναι– αξιόπιστο.

Αυτήν την ενωτική στρατηγική έχει επιλέξει η ΛΑ.Ε., από άποψη αρχής αλλά και αναγκαιότητας για την εργατική τάξη το λαό και τη νεολαία, και όχι με το άγχος της εκλογικής επιβίωσης, που δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί, και θα εντείνει τις πρωτοβουλίες της με διάλογο, διμερείς και πολυμερείς συναντήσεις, κοινές κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου.

Από δω και πέρα, όσες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις αντιστέκονται σε αυτήν την ενωτική προοπτική, φέρνουν εμπόδια στην υλοποίηση της και ιδιαίτερα όσες την υπονομεύουν, εμμένοντας σε αντιενωτικές διαιρετικές επιλογές και σε άγονες ενδοαριστερές διαμάχες ή σε αλαζονικές και αυτάρκεις μοναχικές και στην ουσία διασπαστικές πορείες, θα τους καταλογίζονται οι αρνητικές για το λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία συνέπειες αυτών των πολιτικών επιλογών τους. Γιατί στην ουσία, με την άρνηση ή υπονόμευση αυτής της ελπιδοφόρας εναλλακτικής στα μνημόνια προοπτικής, θα υποβοηθούν τη διαιώνιση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος των μνημονίων.

7. Πρόγραμμα δράσης της ΛΑΕ για το επόμενο εξάμηνο

Με απόφαση της προηγούμενης συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη μία διαρκής πολιτική καμπάνια της για:

• Την προώθηση της εναλλακτικής πολιτικής πρότασής της.
• Τη συγκρότηση στη βάση αυτής της πρότασης του αναγκαίου πολιτικού, κινηματικού και εκλογικού μετώπου αριστερών, αντιμνημονιακών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων στο πλαίσιο των αποφάσεων της συνδιάσκεψης.
• Την στήριξη και ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.

Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί στα πλαίσια αυτής της πολιτικής καμπάνιας δεκάδες ανοικτές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, κυκλοφόρησε η κεντρική αφίσα, εκδοθήκαν και μοιράζονται 4 φυλλάδια (για τη διαγραφή του δημοσίου χρέους, για τη σεισάχθεια του ιδιωτικού χρέους, για τα εργασιακά και για τους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους), ενώ μέσα στον Ιανουάριο θα βγει και το φυλλάδιο για την έξοδο από το ευρώ και το εθνικό νόμισμα με στόχο όχι μόνο να απαντήσει στην τρομοκρατία των αντιπάλων μας αλλά και να δώσει εξηγήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα σε γνήσιες και αυθεντικές λαϊκές φοβίες. Έχουμε κάνει βήματα στην ανάπτυξη της καμπάνιας αλλά είμαστε πολύ πίσω από τις ανάγκες και κυρίως από τις πολιτικές και οργανωτικές δυνατότητες μας.

Κατά τη διάρκεια ανάπτυξης της πολιτικής μας καμπάνιας αναδείχτηκαν και σοβαρές πολιτικές, λειτουργικές και οργανωτικές μας αδυναμίες, που έχουν να κάνουν με ελλείμματα πολιτικής και οργανωτικής καθοδήγησης και συλλογικής δουλειάς και κατανομής αρμοδιοτήτων της Πολιτικής Γραμματείας και του Πολιτικού Συμβουλίου, χαμηλή λειτουργικότητα και απουσία πολιτικής εξωστρέφειας πολλών οργανώσεων βάσης, που συνοδεύεται με κλίμα αποστράτευσης μελών μας, μη αξιοποίηση νέων μορφών στις συγκεντρώσεις – περιοδείες αλλά και νέων στελεχών, μη δραστηριοποίηση της νεολαίας της ΛΑΕ, αδύναμη πολιτική δουλειά στη νεολαία κλπ.

Το κλίμα αυτό μπορεί και πρέπει να αντιστραφεί και η κατάσταση να βελτιωθεί, ρίχνοντας κυρίως το βάρος στη λειτουργία των πολιτικών και θεματικών επιτροπών και στην ενίσχυση της συλλογικότητας στη δουλειά μας. Όσον αφορά την πολιτική καμπάνια πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε κεντρικό θέμα συζήτησης και παρέμβασης μας το σύνολο της εναλλακτικής μας πρότασης και ιδιαίτερα τους όρους και τα βήματα ρήξης με την ευρωζώνη, να αξιοποιήσουμε όλες τις μορφές προβολής της (μαζικό υλικό, αναλύσεις και επεξεργασίες, εκδηλώσεις, θεματικές εκδηλώσεις και ημερίδες, διεθνής πρωτοβουλία). Επομένως, είναι μεγάλη ανάγκη να δούμε με ποιο τρόπο μπορούμε όντως να ξεδιπλώσουμε μια πολιτική καμπάνια γύρω από τον κεντρικό πολιτικό και προγραμματικό στόχο.

Συνεχίζουμε και το επόμενο εξάμηνο την καμπάνια μας με:

1. Συγκεντρώσεις – συζητήσεις σε όλες της πόλεις για την παρουσίαση της εναλλακτικής μας πρότασης, που έχει ως πυρήνα την έξοδο από την ευρωζώνη και την έκδοση εθνικού νομίσματος. Αξιοποιούμε νέες μορφές, όπως το συνδυασμό τους με πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνεστιάσεις, VIDEO κλπ, και αναδεικνύουμε και νέα στελέχη από όλες τις συλλογικότητες της ΛΑΕ. Στις συγκεντρώσεις αυτές καλούμε για ομιλίες ή παρεμβάσεις και συντρόφους ή συναγωνιστές από άλλες αριστερές, αντιμνημονιακές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, με τους οποίους έχουμε αναπτύξει αγωνιστικούς και πολιτικά αλληλέγγυους δεσμούς μέσα από κοινές πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες εκτός από τις συγκεντρώσεις που απευθύνονται συνήθως βασικά στα μέλη μας αξιοποιούμαι και τη μορφή των μικρών συσκέψεων με ευρύτερο ακροατήριο. Σε κάθε περίπτωση δίνουμε ιδιαίτερο βάρος να επικοινωνήσουμε τις θέσεις μας σε λαϊκά στρώματα και στη νεολαία.
2. Δυναμικές κινηματικές δράσεις από τη ΛΑΕ ή μετωπικά σχήματα για την παραγωγή πολιτικών γεγονότων για τα κοινωνικά μέτωπα της κάθε φορά συγκυρίας.
3. Με την έκδοση του φυλλαδίου της ΛΑΕ για την έξοδο από την ευρωζώνη θα δώσουμε νέα πνοή και ουσιαστικά θα επανεκινήσουμε την καμπάνια μας. Η πολιτική καμπάνια μας, επιδιώκει οι θέσεις της ΛΑΕ γύρω από αυτό τον κεντρικό στόχο και τη συνολική εναλλακτική της πρόταση να γίνουν πλατιά γνωστές στο λαό και στη νεολαία και να συζητηθούν. Μέσω της μαζικής δράσης των ΠΕ στις γειτονιές επιδιώκουμε να σπάσουμε τον κλοιό αποκλεισμού μας από τα ΜΜΕ, να γίνει γνωστή η ΛΑΕ, αλλά κυρίως να ανακτήσει την αξιοπιστία της η πρόταση για ανατροπή των μνημονίων. Όλες οι ΠΕ συζητούν την απόφαση του ΠΣ και οργανώνουν τη δράση τους, ορίζοντας καταμερισμούς και καθήκοντα για τις βασικές πλευρές της καμπάνιας.
4. Με την καμπάνια μας επιδιώκουμε να δώσουμε πειστικές απαντήσεις στους φόβους που υπάρχουν σε λαϊκά στρώματα στο ζήτημα της εξόδου από την ευρωζώνη. Κάθε ΠΕ θα οργανώσει εξορμήσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε γειτονιές και χώρους εργασίας με την αφίσα της ΛΑΕ, με το φυλλάδιο μας, με ανάρτηση πανό σε πλατείες και εισόδους των πόλεων με το κεντρικό σύνθημα της καμπάνιας. Επίσης με άλλους κατάλληλους κάθε φορά τρόπους (πχ βίντεο), αναμετάδοσης βασικών συνθημάτων της καμπάνιας ή για την προβολή διάφορων θεμάτων, που σχετίζονται με την έξοδο από την ευρωζώνη.
5. Οι ΠΕ οργανώνουν τη δράση τους και πρωτοστατούν τοπικά στα επιμέρους κοινωνικά μέτωπα (πλειστηριασμοί, ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακά, συντάξεις). Δεν θέτουμε ως προαπαιτούμενο για την κοινή δράση σε γειτονιές ενάντια στα μνημόνια και την κυβερνητική πολιτική τη θέση για την ευρωζώνη και την Ε.Ε., αλλά τη ζυμώνουμε και την προβάλλουμε.
6. Οργανώνουμε περιφερειακές ημερίδες γύρω από ειδικά θέματα (βιομηχανία, ανεργία, αγροτική παραγωγή), αλλά και γενικά θέματα (ανάπτυξη – αναδιανομή – απασχόληση), ως ένα επιπλέον «εργαλείο» αφενός μετωπικής απεύθυνσης σε επιστήμονες, μαζικά στελέχη, κινήματα και φορείς και αφετέρου εμπλουτισμού της συνολικής εναλλακτικής μας πρότασης.
7. Προσφεύγουμε στο ΕΣΡ για τον αποκλεισμό της ΛΑΕ από τα ΜΜΕ και οργανώνουμε και κινητοποιήσεις έξω από αυτά.
8. Πρωτοστατούμε στους εργατικούς, αγροτικούς και λαϊκούς αγώνες για τα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα της περιόδου:

• πλειστηριασμοί,
• εργασιακή και ασφαλιστική κατεδάφιση,
• ανεργία,
• αγροτικό,
• υπεράσπιση δημόσιας υγείας και παιδείας,
• εξόντωση μικρομεσαίων επαγγελματιών επιστημόνων και έμπορων,
• φοροεπιδρομή,
• ιδιωτικοποιήσεις – υπεράσπιση δημόσιων κοινωνικών αγαθών,
• αλληλεγγύη στους πρόσφυγες – μετανάστες

και κυρίως για την απόκρουση των προωθούμενων συμπληρωματικού 3^ου και πρόσθετου 4^ου μνημονίου κλπ.

9. Αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες στο μαζικό κίνημα για τη δημιουργία διακριτού ενιαίου κέντρου αγώνων ενάντια στα μνημόνια, ως κοινωνικού χώρου που θα συσπειρώνει συνδικαλιστικές δυνάμεις, πρόσωπα, συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, δημοτικές παρατάξεις κλπ
10. Η ΛΑΕ παίρνει δημόσια πρωτοβουλίες για διμερείς ή πολυμερείς συναντήσεις για συμπαράταξη και συγκρότηση μετώπου των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων (συναντήσεις, καλέσματα για τοποθετήσεις σε δικές μας εκδηλώσεις, διοργάνωση κοινών εκδηλώσεων κλπ).
11. Προετοιμασία και Σύγκληση στην Αθήνα διεθνιστικού αγωνιστικού διήμερου, αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων της Ευρώπης με κατάληξη σε κοινή διακήρυξη ότι υπάρχει άλλος δρόμος και συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας (σχεδιασμός περίπου σαν φόρουμ). Αναζήτηση δυνατοτήτων, ώστε αυτή η συνάντηση να πάρει ευρύτερα διεθνή χαρακτηριστικά με την ισότιμη πρόσκληση και συμμετοχή αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων από τη Ρωσία, την Τουρκία, τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή με κεντρικά θέματα : ευρωζώνη, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, πόλεμος – ειρήνη, στρατιωτικές βάσεις κλπ.
12. Προώθηση ειδικής καμπάνιας για τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες και αγρότες.
13. Συνέχιση και ενίσχυση της πολιτικής, κινηματικής και αλληλέγγυας παρέμβασης της ΛΑΕ για τους πρόσφυγες – μετανάστες.
14. Ειδική φροντίδα για τη βελτίωση της σχέσης της ΛΑΕ με τη νεολαία. Ειδικός σχεδιασμός σε όλα τα τμήματα και τα όργανα της ΛΑΕ και ειδικά από το τμήμα νεολαίας για: α) τη δημόσια εικόνα της ΛΑΕ (ανανέωση στελεχών, επικοινωνία), β) τη μετωπική δράση της ΛΑΕ στο χώρο της σπουδάζουσας νεολαίας, γ) το κυριότερο, την απεύθυνση των νέων της ΛΑΕ, φοιτητών και μη, ηλικιών έως και 30-32 ετών, στη νεολαία του ΟΧΙ, στη νεολαία της γειτονιάς, στην «αόρατη» νεολαία, που κρατά αποστάσεις από το οργανωμένο κίνημα. Οι ΠΕ της ΛΑΕ αλλά και το τμήμα νεολαίας θα σχεδιάσουν την παρέμβαση των νέων μας μέσα από κατάλληλες πολιτικές – κοινωνικές πρωτοβουλίες, που θα οργανώνουν σε επίπεδο γειτονιάς την αντίσταση στα αδιέξοδα που συσσωρεύουν στη νέα γενιά τα μνημόνια (ανεργία, μισθοί πείνας, μερική απασχόληση, μετανάστευση, έλλειψη προοπτικής). Κυρίως χρειαζόμαστε μαζικές πρωτοβουλίες, που θα απευθύνονται και θα συγκροτούν το κοινωνικό δυναμικό της νεολαίας ανάλογα σε ποιες κοινωνικές σχέσεις εντάσσεται (άνεργοι, ελαστικά εργαζόμενοι κλπ) με όρους μαζικής απεύθυνσης και όχι ιδεολογικοπολιτικής ενότητας.

Η οργανωτική επιτροπή σε συνεργασία με την επιτροπή πολιτικού σχεδιασμού και την επιτροπή επικοινωνίας σχεδιάζει, παρακολουθεί, αξιολογεί και ελέγχει την πορεία της καμπάνιας.