Για άλλη μια φορά αυτές τις μέρες ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του διαπραγματεύονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση τους όρους για μια νέα συμφωνία χρηματοδότησης του ελληνικού δημόσιου χρέους, άλλο ένα μνημόνιο που η αρίθμησή του δεν έχει καμιά σημασία.
Τις προηγούμενες φορές υπήρχε πάντα η δικαιολογία ότι τέτοιες συμφωνίες κερδίζουν χρόνο και στο μεταξύ θα αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην ΕΕ καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει συμμάχους- τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Ομπάμα. Τώρα πια, αυτό το μοτίβο έφτασε στο τέρμα του, για έναν πολύ απλό αλλά βασικό λόγο: Οι συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόσο οι μνημονιακές όσο και οι ρατσιστικές όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον αποκλεισμό των προσφύγων, φέρνουν την κυβέρνηση σε σύγκρουση με τον κόσμο που αντιπαλεύει τη λιτότητα και το ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη.
Τις προηγούμενες φορές υπήρχε πάντα η δικαιολογία ότι τέτοιες συμφωνίες κερδίζουν χρόνο και στο μεταξύ θα αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στην ΕΕ καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει συμμάχους- τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Ομπάμα. Τώρα πια, αυτό το μοτίβο έφτασε στο τέρμα του, για έναν πολύ απλό αλλά βασικό λόγο: Οι συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόσο οι μνημονιακές όσο και οι ρατσιστικές όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον αποκλεισμό των προσφύγων, φέρνουν την κυβέρνηση σε σύγκρουση με τον κόσμο που αντιπαλεύει τη λιτότητα και το ρατσισμό σε όλη την Ευρώπη.
Φόρμουλες
Όσες φόρμουλες κι αν εφεύρουν ο Τσίπρας με τον Μοσκοβισί, δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι μιλάνε για να κάνουν «βιώσιμο» το χρέος μέσα από τη διαιώνιση αιματηρών πρωτογενών πλεονασμάτων που βγαίνουν από τη σφαγή των κοινωνικών δαπανών. Όσες φορές κι αν επαναλάβει ο Μουζάλας ότι η τήρηση της συμφωνίας Μέρκελ-Ερντογάν είναι το καλύτερο που μπορεί να γίνει, δεν μπορεί να σβήσει τη βαρβαρότητα της κούρδισας γιαγιάς που κάηκε μαζί με το εγγονάκι της μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που έφτιαξε.
Αντί για κομμάτι της λύσης, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του έχουν γίνει κομμάτι της πολιτικής που βυθίζει όλη την Ευρώπη στη δίνη της πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Αντί να αλλάζουν τους συσχετισμούς προς το καλύτερο, συνεργάζονται με αυτούς που οι πολιτικές τους δίνουν αέρα στα πανιά της ακροδεξιάς παντού.
Γι’ αυτό, έχει ξεχωριστή σημασία στη σημερινή συγκυρία να αναδείξουμε τον άλλο δρόμο που υπάρχει, το δρόμο του κοινού αγώνα με το κίνημα που αντιστέκεται στη λιτότητα, στο ρατσισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη.
Άμεσα αυτό σημαίνει να οργανώσουμε την Πανεργατική απεργία στις 8 Δεκέμβρη, ενάντια στο μαγειρείο του νέου μνημόνιου. Εκείνη τη μέρα πρέπει να γίνει ένας σεισμός όπως έγινε στις 4 Φλεβάρη και αυτή τη φορά να μην αφήσουμε να πάει χαμένη η δυναμική του πανεργατικού ξεσηκωμού.
Δεμένη με αυτή την προσπάθεια είναι η καμπάνια για την πανευρωπαϊκή μέρα δράσης ενάντια στο ρατσισμό στις 18 Μάρτη. Μεγάλα κινήματα όπως το Αντισταθείτε στο Ρατσισμό στη Βρετανία και οι αντιφασίστες της Αυστρίας που διαδηλώνουν στη Βιέννη ενάντια στην άνοδο του Χόφερ συντονίζονται ήδη για τις 18 Μάρτη. Μαζί τους κι εμείς και όλοι όσοι πήραν μέρος στη διεθνή συνάντηση που κάλεσε η ΚΕΕΡΦΑ γι’ αυτό το σκοπό πρόσφατα.
Με τέτοια βήματα μπορούμε να δυναμώσουμε την εργατική αντίσταση παντού, να χτίσουμε την αντικαπιταλιστική αριστερά που παλεύει για την ανατροπή και όχι τη σταθεροποίηση της ΕΕ-φρούριο της λιτότητας και του ρατσισμού.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου