«Ψύλλους στ' άχυρα» της πολιτικής διαχείρισης υπέρ της ανάκαμψης του κεφαλαίου, που υπηρετούν και οι δύο, αναζητούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, για να θολώσουν τα νερά αναφορικά με τη στρατηγική τους σύμπλευση και, ταυτόχρονα, για να πείσουν το κεφάλαιο - ο καθένας για τον εαυτό του - ότι είναι ικανοί να διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο τις υποθέσεις του.Ετσι, στις διαρκείς παρεμβάσεις της ΝΔ ότι η ανάκαμψη της οικονομίας προϋποθέτει λιγότερους φόρους, πρωτίστως για το κεφάλαιο και δευτερευόντως για την ενίσχυση της λαϊκής κατανάλωσης, η κυβέρνηση απαντά με το επιχείρημα ότι τέτοιες απόψεις είναι «η επιτομή της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας», μιας και η ΝΔ θέλει μέσω της μείωσης των φορολογικών εσόδων και των κρατικών δαπανών να αφήσει «ελεύθερο χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνει μπίζνες, δηλαδή επενδύσεις».
Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση εμφανίζεται να υπερασπίζεται τάχα τη φορολόγηση αυτών «που έχουν λεφτά», επειδή με αυτόν τον τρόπο το κράτος μπορεί να εγγυηθεί «αξιόπιστα, φτηνά δημόσια αγαθά», υπαινισσόμενη παροχές στο λαό! Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει στην εξαπάτηση του λαού.
Ο καβγάς αυτός δεν είναι, βέβαια, καινούριος και αντανακλά τη διαμάχη ανάμεσα σε διαφορετικές μερίδες του κεφαλαίου και των αστικών κομμάτων για το μείγμα της διαχείρισης.
Στην πραγματικότητα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διαπληκτίζονται για το ποιο θα είναι το μείγμα των «επεκτατικών» και των «περιοριστικών» μέτρων στην αστική διαχείριση, όχι βέβαια για να ανασάνει ο λαός από τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες και τους φόρους, αλλά για να υποβοηθήσει το κράτος πιο αποτελεσματικά την καπιταλιστική ανάκαμψη, με χρήμα, φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια στο κεφάλαιο.
Την ίδια λογική που υπηρετεί το «αίτημα» της ΝΔ για μείωση των φόρων στο κεφάλαιο, πράγμα που έκανε πράξη η κυβέρνηση με τον πρόσφατο «αναπτυξιακό νόμο», υπηρετεί, για παράδειγμα, και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διευθέτηση του χρέους. Ο «καημός» τους είναι κοινός: Να βρεθούν περισσότερα χρήματα από τον κρατικό κορβανά, ώστε να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις και όχι βέβαια για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα, πόσο μάλλον να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που καμώνεται τον υπερασπιστή του κράτους - «εγγυητή» των «δημόσιων αγαθών», είναι ο ίδιος που αφαιμάσσει συντάξεις και μισθούς ως μέσο αύξησης του ποσοστού κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων, την ίδια ώρα επίσης που με ταχύτατους ρυθμούς παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο υποδομές και τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως, για παράδειγμα, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, αυξάνοντας το κόστος χρήσης για το λαό και υπονομεύοντας παραπέρα τα γενικότερα συμφέροντά του.
Και σ' αυτήν του την πολιτική, η ΝΔ το μόνο που έχει να αντιπαραβάλει είναι ότι αυτή θα μπορούσε να τα κάνει καλύτερα, δίνοντας περισσότερα κίνητρα στο κεφάλαιο να επενδύσει.
Αλήθεια, τι άλλαξε προς το καλύτερο στην Υγεία με την πολιτική που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η χρηματοδότηση των νοσοκομείων μειώνεται κι άλλο, προσλήψεις δεν γίνονται και η επιχειρηματική δραστηριότητα καλπάζει στο χώρο; Τίποτα το διαφορετικό δεν γινόταν επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τίποτα το καινούριο δεν φέρνει για το λαό η πρόταση της ΝΔ για περισσότερα επεκτατικά στοιχεία στο μείγμα της διαχείρισης. Αλλωστε, θιασώτης αυτής της πολιτικής υπήρξε και στο παρελθόν η ΝΔ με τα διαδοχικά «Ζάππεια», ενώ με παρόμοια συνθήματα και διακηρύξεις ήρθε και ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση.
Επομένως, ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει». Είτε με φόρους στο λαό είτε με φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο είτε με διατήρηση της υψηλής φορολογίας είτε με μείωση των δαπανών, το κράτος είναι ταγμένο να υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Είναι το όργανο αναδιανομής του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου. Τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και η κοροϊδία της ΝΔ πρέπει να απαντηθούν με ένταση της ταξικής πάλης για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετούν και της εξουσίας του κεφαλαίου που υπερασπίζονται.
Πηγή : rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου