Τα Παλιά Καύσιμα Τελείωσαν, Ανάγκη Αντικαπιταλιστικής Τομής / του Γιάννη Ελαφρού

του Γιάννη Ελαφρού

Ετούτος ο Ιούλης σε τίποτα δεν θυμίζει τον περσινό. Η έξαρση του δημοψηφίσματος και η αίσθηση «προδοσίας» λόγω της μνημονιακής συμφωνίας του Α. Τσίπρα, έχει δώσει τη θέση της σε μια κατάσταση απογοήτευσης, οργής, αλλά και αίσθηση αδιεξόδου σε ευρύτερα εργατικά-λαϊκά στρώματα, που στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δουν τώρα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόζει πλήρως τα δύο μνημόνια των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να υλοποιεί ενεργητικά το 3ο που συνήψε πριν από ένα χρόνο με την ΕΕ, να εμπεδώνει ένα καθεστώς διαρκούς λεηλασίας και σφαγής των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι διαδηλώσεις στον ένα χρόνο του «Όχι» στο δημοψήφισμα ήταν πολύ μικρές και συσπείρωσαν κυρίως οργανωμένο δυναμικό. Σημαίνει αυτό πως δικαιώνεται η κυβερνητική πολιτική; Όποιος κυκλοφορεί στοιχειωδώς μέσα στην κοινωνία, θα καταλάβει πως τίποτα τέτοιο δεν ισχύει… Και δεν είναι από τα δεξιά, κυρίως, αυτή η καταγγελία, αν και η κυβέρνηση με την πολιτική της κάνει ότι μπορεί για να αναστήσει τα παραδοσιακά αστικά κόμματα.

Ο εργαζόμενος κόσμος, οι άνεργοι, η νεολαία των σπουδών αλλά και της νέας δουλείας, νιώθουν να ασφυκτιούν, αναζητούν μια διέξοδο, ενώ όλο το σύστημα ―καμιά φορά και η Αριστερά― τους λέει πως δεν υπάρχει. Δεν κοιτούν πίσω, αλλά μπροστά. Το δημοψήφισμα και το «Όχι» είναι πίσω, «πάλιωσε» πια. Όπως και ο αντιμνημονιακός αγώνας των προηγούμενων ετών. Όσο πιο γρήγορα αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες προκλήσεις και καταλάβουμε τις νέες ανώτερες αντιθέσεις και τα πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος (που ανοίγουν όμως νέες δυνατότητες, γιατί είναι πιο βαθιά), τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει η ανατρεπτική Αριστερά να συμβάλλει σε όρους αντεπίθεσης του κινήματος.

Αυτά τα θέματα έχει βάλει για συζήτηση το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στο Πανελλαδικό Σώμα που ολοκληρώνεται σήμερα. «Με μια πρώτη ματιά φαίνεται να κυριαρχεί η σταθερότητα, καθώς οι αντιστάσεις μοιάζουν υποτονικές, η απογοήτευση και το “δεν γίνεται τίποτα” κυριαρχεί μέσα σε πλατιά τμήματα των εργαζομένων, η νεολαία πιέζεται δραματικά μέσα στην πρέσα της ανεργίας-μετανάστευσης, ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός σαπίζει και χρεοκοπεί, ακόμα και το δυναμικό του κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς δείχνει να κλονίζεται. Τα παλιά καύσιμα, του ρηχού αντιμνημονιακού αγώνα με στόχο μια κυβερνητική αλλαγή εντός της ΕΕ και του συστήματος, εξαντλήθηκαν. Τα όπλα του παλιού φθαρμένου κινήματος και οι ιδέες μιας ηττημένης Αριστεράς της διαχείρισης ή της διαμαρτυρίας πέφτουν σε αχρηστία», σημειώνεται στην εισήγηση της Πολιτικής Επιτροπής. «Θα εθελοτυφλούσε, ωστόσο, όποιος δεν έβλεπε μέσα στην θερινή “ηρεμία” τα σύννεφα νέων κοινωνικών θυελλών που συγκεντρώνονται, όποιος δεν ακούει την εργατική λαϊκή οργή που συσσωρεύεται, την αναζήτηση βαθύτερων απαντήσεων από μειοψηφικά, αλλά κρίσιμα για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, τμήματα, όποιος δεν διαβλέπει τις δυνατότητες νέων ανώτερων αναμετρήσεων (καθώς η κρίση του ελληνικού και ευρωπαϊκού καπιταλισμού δεν ξεπερνιέται) και τους κόμβους αυτών των νέων συγκρούσεων», συμπληρώνεται. Ως βασικοί κόμβοι ξεχωρίζουν η μάχη για τα εργασιακά (αναμένεται και ο νόμος για τις ομαδικές απολύσεις και το κτύπημα των όποιων απομειναρίων συνδικαλιστικών ελευθεριών έχουν απομείνει), τα κλεισίματα επιχειρήσεων και την ανεργία, οι ιδιωτικοποιήσεις (λιμάνια, τρένα, Ελληνικό κλπ.), η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση κλπ.

«Ο αγώνας για να μην περάσουν τα μέτρα αυτά και για την αντεπίθεση ενός νικηφόρου κινήματος εργατικών λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων αποτελεί κόμβο, που μπορεί και πρέπει να γίνει σημείο στροφής των εξελίξεων», τονίζει η Π.Ε. του ΝΑΡ, η οποία απευθύνει κάλεσμα προς «όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς, όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να μπούμε όλοι μαζί στον αγώνα για να μην περάσει το αντεργατικό σφαγείο!» Με δουλειά αποκάλυψης και προετοιμασίας από σήμερα, με απεργίες, καταλήψεις και πολύπλευρο αγώνα διαρκείας. Με συσπείρωση δυνάμεων, με συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα, με την πάλη στα χέρια των εργατών.
Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς που έχουν βαθύνει, υπάρχει η δυνατότητα απάντησης στην απειλή μιας στρατηγικής ήττας του κόσμου της εργασίας, με μια στροφή, με μια τομή του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στη βαθύτερη ανασύνταξη και αντεπίθεση με όρους αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής της κανιβαλικής επιδρομής κεφαλαίου-ΕΕ -ΔΝΤ και των αντιδραστικών αστικών αναδιαρθρώσεων, με τη στρατηγική στο τιμόνι. Σε αυτή την αναγκαία τομή, σε μια ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο και στον τρόπο που παρεμβαίνουμε, σε μια στροφή μέσα στον κόσμο της εργασίας, στα φτωχά πληβειακά στρώματα, στη νεολαία που δεν συμβιβάζεται και δεν το βάζει κάτω, στους ανέργους με «τα χέρια στις τσέπες σαν δυο χειροβομβίδες» (Ν. Καρούζος), εκεί μέσα, να εξορύξουμε τις εκρηκτικές ύλες ενός μέλλοντος που δεν μπορεί να φυλακιστεί στη Βαστίλη της ΕΕ και του καπιταλιστικού μονόδρομου.

Πηγή : prin