Ο νέος κύκλος της αντιλαϊκής επίθεσης, που αποτελεί «προαπαιτούμενο» για την δεύτερη «αξιολόγηση» της εφαρμογής των μέτρων του τρίτου μνημονίου, βρίσκεται «προ των πυλών».Στη πρώτη γραμμή της επίθεσης βρίσκονται τα εργασιακά δικαιώματα .
Τόσο οι πρόσφατες δηλώσεις και οι ανακοινώσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ όσο και το υπόμνημα «διαπραγμάτευσης» του Υπουργείου Εργασίας προς στην «Επιτροπή ειδικών για τα εργασιακά», που φέρει και την υπογραφή των ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνουν πως ετοιμάζεται από το φθινόπωρο μια εκτεταμένη εργασιακή, λεγόμενη «μεταρρύθμιση» που επιδιώκει να πλήξει πολύ βαθύτερα τα δικαιώματα στη δουλειά, στο μισθό και στο μεροκάματο, στη συνδικαλιστική δράση.
Στο στόχαστρο της βρίσκονται οι σημερινοί περιορισμοί στις ομαδικές απολύσεις, ο κατώτατος μισθός και ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, οι συλλογικές συμβάσεις, το δικαίωμα στην απεργία και οι συνδικαλιστικές κατακτήσεις.
Τόσο οι πρόσφατες δηλώσεις και οι ανακοινώσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ όσο και το υπόμνημα «διαπραγμάτευσης» του Υπουργείου Εργασίας προς στην «Επιτροπή ειδικών για τα εργασιακά», που φέρει και την υπογραφή των ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνουν πως ετοιμάζεται από το φθινόπωρο μια εκτεταμένη εργασιακή, λεγόμενη «μεταρρύθμιση» που επιδιώκει να πλήξει πολύ βαθύτερα τα δικαιώματα στη δουλειά, στο μισθό και στο μεροκάματο, στη συνδικαλιστική δράση.
Στο στόχαστρο της βρίσκονται οι σημερινοί περιορισμοί στις ομαδικές απολύσεις, ο κατώτατος μισθός και ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, οι συλλογικές συμβάσεις, το δικαίωμα στην απεργία και οι συνδικαλιστικές κατακτήσεις.
Με το κυνικό «επιχείρημα» ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη «ευελιξία» στις επιχειρήσεις να προσαρμόζουν τους μισθούς και να διαχειρίζονται το εργατικό δυναμικό «ανάλογα με τις αντοχές και τις ανάγκες» τους, δηλαδή να «απελευθερωθεί η αγορά εργασίας» και από τα ελάχιστα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων, που το κεφάλαιο τα θεωρεί εμπόδιο στην ασύδοτη εκμεταλλευτική και επενδυτική του δράση και στο φόρτωμα όλων των συνεπειών της οικονομικής κρίσης πάνω στους εργαζόμενους, οι ιμπεριαλιστές «δανειστές» και ο ΣΕΒ, με «πρόθυμη» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλουν να προωθήσουν:
• το «ελεύθερο» στους εργοδότες να απολύουν μαζικά εργαζόμενους.
• τη μείωση του κατώτατου μισθού(αφαίρεση επιδομάτων προϋπηρεσίας κλπ.) και το καθορισμό του από το κράτος «με βάση τις αντοχές της οικονομίας».
• την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού.
• τον περιορισμό των συμβάσεων μόνο σε επίπεδο επιχείρησης ώστε ο εργοδότης έχει «ευελιξία αμοιβών» στην επιχείρηση του.
• την επαναφορά του λοκ-άουτ (της ανταπεργίας) των εργοδοτών ως όπλο ενάντια στους εργάτες που διεκδικούν.
• τη θέσπιση αυξημένων εμποδίων στη δυνατότητα των εργαζομένων να κηρύσσουν απεργία.
• την κατάργηση νομικών διατάξεων που δίνουν μια ελαχίστη προστασία σε εργαζόμενους που αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση. Η κυβέρνηση Τσίπρα κάτω από τις επιταγές της τρόικας - όπως έκανε και με το ασφαλιστικό-φορολογικό - μεθοδεύει τώρα το πέρασμα των αντεργατικών μέτρων με μια παραπλανητική προπαγάνδα και τακτική: Εμφανίζει ένα λεγόμενο «εθνικό μέτωπο άμυνας» (!) για τα εργασιακά με υπόμνημα που συνυπέγραψε με τους εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) και τη ΓΣΕΕ. Φορώντας αυτό τον μανδύα προσπαθεί να δείξει ότι «αμύνεται» με «κοινωνική συναίνεση» για τα εργασιακά δικαιώματα, ενώ, ήδη, έχει συμφωνήσει με το τρίτο μνημόνιο να αποδεχτεί τέτοια αντεργατικά μέτρα. Την ίδια ώρα, ο ΣΕΒ-που συνυπογράφει το κυβερνητικό υπόμνημα της δήθεν «άμυνας στα εργασιακά» - με ανακοίνωση του υπερθεματίζει όλο το προωθούμενο πακέτο των αντεργατικών μέτρων: Από τις ομαδικές απολύσεις και το λοκ-άουτ ως την ανατροπή της «υπερπροστασίας» των συνδικαλιστών και το χτύπημα του κατώτατου μισθού και της συλλογικής διαπραγμάτευσης. Αν αυτό το θέατρο δείχνει τη κυβερνητική υποκρισία, από την άλλη, η υπογραφή της διοίκησης της ΓΣΕΕ στο υπόμνημα της κυβέρνησης και του ΣΕΒ έρχεται να δείξει για μια ακόμα φορά την προκλητική ευθυγράμμιση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ με την μνημονιακή πολιτική και τον επαίσχυντο ρόλο που παίζει, σιγοντάροντας και στα χειρότερα αντεργατικά μέτρα που αυτή η εξοντωτική πολιτική υπαγορεύει.
Μπροστά στη νέα αντεργατική θύελλα και με δεδομένη την υπονομευτική και διαλυτική στάση της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση της υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων στα δικά τους χεριά. Στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στα σωματεία, σε συνελεύσεις και συγκεντρώσεις των εργαζομένων είναι ανάγκη να ξεσηκωθεί ένα μαζικό κύμα εργατοϋπαλληλικής αντίστασης, που μέσα από διαδηλώσεις, απεργίες και άλλες μορφές αγώνα, μέσα από πραγματικούς και συντονισμένους εργατικούς αγώνες στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, να παλέψει για να μην περάσει ο νέος κύκλος αντεργατικής επίθεσης!
ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΟ ΜΙΣΘΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ,
ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΣΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
26.7.2016
Δεν υπάρχει "ΑΑΣ", υπάρχει Λαϊκή Αντίσταση - ΑΑΣ ή ΛΑ-ΑΑΣ ή Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία. Είναι σαν να γράφουμε ΣΥΑ αντί για ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή