Αριστερή Αντιπολίτευση Σε Μια Αντιλαϊκή Κυβέρνηση / του Γιάννη Ελαφρού

του Γιάννη Ελαφρού

Ενιαία πάλη ενάντια στα ευρωμνημόνια, στην Ευρώπη-Φρούριο και στον πόλεμο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ­ΑΝΕΛ βαδίζει ολοτα­χώς προς την κατάλη­ξη της συμφωνίας με ΕΕ και ΔΝΤ, που θα περιλαμβάνει σκληρότατα αντιλαϊκά μέτρα. Δεν χωρά καμιά ταλάντευση σε αυτή την εκτίμηση, καμιά αυταπά­τη περί διαπραγμάτευσης, που αφορά κάτι διαφορετικό από το περιτύλιγμα. Μαζί με τις βαρύτατες συνέπειες για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώ­ματα, η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρ­νησης έχει και βαριές πολιτικές συνέ­πειες, καθώς εμφανίζει μια «αριστε­ρή κυβέρνηση» να υλοποιεί την πο­λιτική κεφαλαίου και ΕΕ (που αναγο­ρεύεται σε μονόδρομο), να ξεπλένει το προηγούμενο μνημονιακό μπλοκ και να ανοίγει δρόμο για την αντεπίθεσή του, την αντεπίθεση της Δεξιάς, της Ακροδεξιάς ακόμα και των φασιστών.

Πρέπει να υπογραμμιστεί πως το αστικό μπλοκ και οι δυνάμεις κατα­στολής όχι μόνο αφήνουν προκλητι­κά στο απυρόβλητο, αλλά ξαμόλυσαν ξανά τα φασιστικά μπουλντόγκ για να χτυπήσουν το κίνημα, να σπείρουν το φόβο στο λαό και στους πρόσφυγες, όπως έγινε στη Χίο και στον Πειραιά προχθές. Για μια ακόμα φορά οι θρα­σύδειλοι νεοναζί έπαιζαν το παιχνίδι του συστήματος, αφού η συγκέντρω­σή τους –την ήμερα που ξεπουλιόταν το λιμάνι του Πειραιά στην κινεζική πολυεθνική Κόσκο– στρεφόταν ενά­ντια στην… Ισλαμοποίηση της Ελλά­δας και στους φτωχούς πρόσφυγες. Πολιτικοί μουτζούρηδες, όπως ο μνη­μονιακός Καρατζαφέρης, ανασύρο­νται από το καλάθι των αχρήστων (με μπαράζ προβεβλημένων συνεντεύξε­ων) για να μασκαρευτούν σε ελληνι­κή εκδοχή της Λεπέν…

Παρά τη γρα­φικότητα της εγχώριας Ακροδεξιάς, ο κίνδυνος δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όπως φαίνε­ται σε πολλές ευρωπαϊ­κές χώρες. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι βεβαί­ως η υπεράσπιση ή έστω η ανοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «για να μην έρθει η Δεξιά», ούτε μια λογική αποκλειστι­κής αντιφασιστικής δράσης, όσο απα­ραίτητη κι αν είναι. Η μάχη θα είναι συνολική και θα κριθεί από τη δυνα­τότητα να κερδίζει έδαφος μια αντίλη­ψη στρατηγικής ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του εργατικού κινήμα­τος και της μαχόμενης Αριστεράς, με πυρήνα την αντικαπιταλιστική επανα­στατική τακτική και τη σύγχρονη κομ­μουνιστική στρατηγική. Στις επερχό­μενες μάχες τίθεται το δίλημμα που θέσαμε μετά το Σεπτέμβρη του 2015, δηλαδή στρατηγική τομή ή στρατηγι­κή ήττα του εργατικού κινήματος και του λαού μας. Η μαχόμενη Αριστε­ρά πρέπει να τολμήσει, να πετάξει από πάνω της την «αρχαία σκουριά» του ρεφορμισμού και του πραγματισμού, να προχωρήσει επιτέλους στην «απο­ΣΥΡΙΖοποίηση» της λογικής της, αρ­νούμενη τις λογικές της καθαρότητας, των «μαγαζιών», της κοινοβουλευτι­κής εξαργύρωσης και του αδιέξοδου κινηματισμού. Σε πείσμα της μετεκλο­γικής «αριστερής μελαγχολίας» ο κό­σμος έδειξε πως μπορεί να κινητοποι­ηθεί (4 Φλεβάρη, αγροτικά μπλόκα, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες). Αντί να περιμένουμε να έρθει ο κόσμος προς τα εμάς, πρέπει να πάμε εμείς στο λαό. Εκεί θα ανασυσταθεί ξανά η ελπίδα της ανατροπής.

Η πολιτική παρέμβαση της αντι­καπιταλιστικής Αριστεράς πρέπει να ενοποιείται (και όχι να κατακερμα­τίζεται) σε ένα ισχυρό τρίπτυχο: Για τα κοινωνικά εργατικά-λαϊκά δικαιώ­ματα. Για τα δημοκρατικά δικαιώμα­τα και τις ελευθερίες. Για την ειρήνη, τη διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη και πάλη, για τα δικαιώματα των προσφύ­γων και των μεταναστών.

Κρίσιμα σημεία: Η ξεκάθαρη και βαθιά αντικυβερνητική τοποθέτηση, χωρίς καμία αυταπάτη για «ρεφορμι­στικό ΣΥΡΙΖΑ». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η μαχόμενη Αριστερά θα πρέπει να πρωτοστατήσουν σε μια εργατική λα­ϊκή αριστερή αντιπολίτευση στη συ­γκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που εφαρμόζει Μνημόνια και την αστική πολιτική σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται πε­ρί αντιλαϊκής κυβέρνη­σης, που καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά, πέρα από τη διαρκή δυσφήμησή της. «Βασικός πολιτικός στόχος είναι η ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονια­κής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαί­ου – ΕΕ – ΔΝΤ, η κατάργηση όλων των Μνημονίων και των αντιδραστι­κών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσε­ων, η ήττα και ανατροπή της συγκυ­βέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που την υλοποιεί και όλου του μνημονιακού μπλοκ» τονίζει εύστοχα η Πολιτική Απόφαση της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Δεύτερον, απαιτείται ευθύβολο μέ­τωπο κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της καταστροφικής πολιτικής της. Η συνολική αντιΕΕ πάλη και ο στό­χος της ρήξης και της αποδέσμευσης (από αντικαπιταλιστικές, εργατικές και διεθνιστικές θέσεις) αποτελούν πολι­τικό κρίκο, που δίνει ανατρεπτικό πε­ριεχόμενο στον αγώνα ενάντια στα ευ­ρωμνημόνια και στη φτώχεια – ανερ­γία – σύγχρονη δουλεία, ενάντια στη σύγχρονη δικτατορία της ΕΕ και στην ταπεινωτική επιτροπεία, ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο και στην Ελλάδα­φυλακή των προσφύγων, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Αναδιπλώσεις σε λογικές «αντιευρώ» και ευρωσκεπτι­κισμού δεν προδίδουν σοφία και σο­βαρότητα, αλλά αγνόηση των δραμα­τικών γεγονότων του 2015, της εμπει­ρίας του λαού και της Αριστεράς και έλλειψη αυτοκριτικής.

Τρίτον, να μη διστάσει να μιλήσει και να σηκώσει αιτήματα για τις με­γάλες αντικαπιταλιστικές τομές που απαιτούνται, σε μια εποχή ασύλλη­πτου πλούτου και απέραντης ένδειας. Αλήθεια, θα αρκούσαν μερικές σελί­δες μόνο από τις περιπτώσεις φοροα­ποφυγής και πειρατείας πλούτου των Panama Papers για να καλυφθούν οι ανάγκες των 50.000 προσφύγων και των εκατομμυρίων ανέργων, αστέγων και φτωχών της χώρας.

Πηγή : prin