Το editorial της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί 16/3

Τούτη την ώρα είναι ολοφάνερο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση οχυρώνεται ως ένωση-φρούριο των καπιταλιστών και των τραπεζιτών της γηραιάς ηπείρου ενάντια στους «παρίες» –πρόσφυγες και μετανάστες– που έρχονται έξω από αυτήν, αλλά και ενάντια στην τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των ντόπιων πληθυσμών, ενάντια στους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες ακόμα και των χωρών-μελών του ιδρυτικού «πυρήνα» της ΕΕ.

Οι ευ­θύ­νες της ΕΕ για τους πο­λέ­μους στην Ανα­το­λή, για τις επεμ­βά­σεις που κα­τέ­στρε­ψαν κράτη και χώρες στην πε­ριο­χή, είναι τε­ρά­στιες. Παρ’ όλα αυτά, ο χει­ρι­σμός των ευ­ρω­η­γε­σιών απέ­να­ντι στην προ­σφυ­γι­κή κρίση είναι ανοι­χτά ρα­τσι­στι­κός: οι «φρά­χτες», η πο­λι­τι­κή «απο­τρο­πής», οι «επα­να­προ­ω­θή­σεις», ο κυ­νι­σμός απέ­να­ντι σε χι­λιά­δες και χι­λιά­δες πνιγ­μούς, η αδια­φο­ρία για τα ανεί­πω­τα βά­σα­να εκα­το­ντά­δων χι­λιά­δων αν­θρώ­πων που ζη­τούν άσυλο, είναι μια εγκλη­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή.

Η πο­λι­τι­κή αυτή στρέ­φε­ται άμεσα και ενά­ντια σε ένα τμήμα πο­λι­τών που ζουν από καιρό μέσα στο φρού­ριο-ΕΕ: τα εκα­τομ­μύ­ρια των μου­σουλ­μά­νων ερ­γα­τών στις φτω­χο­γει­το­νιές των ευ­ρω­παϊ­κών μη­τρο­πό­λε­ων. Αυτό εξη­γεί τη γε­νι­κευ­μέ­νη άνοδο της ισλα­μο­φο­βί­ας, το ιδε­ο­λο­γι­κό και πο­λι­τι­κό υπό­βα­θρο για την άνοδο της ρα­τσι­στι­κής ακρο­δε­ξιάς στον ευ­ρω­παϊ­κό 21ο αιώνα.

Κα­θό­λου τυ­χαία, αυτά τα συμ­πτώ­μα­τα εκ­φυ­λι­σμού συν­δέ­ο­νται με μια γε­νι­κευ­μέ­νη υπο­χώ­ρη­ση της πο­λι­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας. Το Πα­ρί­σι, η πρω­τεύ­ου­σα της Γαλ­λι­κής Επα­νά­στα­σης, η πό­λη-λί­κνο της σύγ­χρο­νης αστι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, ζει σε συν­θή­κες πα­ρα­τε­τα­μέ­νου στρα­τιω­τι­κού νόμου, σε κα­θε­στώς έκτα­κτης ανά­γκης. Την ίδια στιγ­μή η Κο­μι­σιόν δια­τυ­μπα­νί­ζει ότι βα­σι­κές κα­τα­κτή­σεις της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας –όπως το δι­καί­ω­μα των λαϊ­κών τά­ξε­ων να επη­ρε­ά­ζουν τις οι­κο­νο­μι­κές απο­φά­σεις μέσω της ψήφου σε ερ­γα­τι­κά και αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα– ανή­κουν στο πα­ρελ­θόν, αφού οι προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί των κρα­τών-με­λών τί­θε­νται πλέον υπό την έγκρι­ση της Ευ­ρω­παϊ­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας και «θε­σμών» όπως η ίδια η Κο­μι­σιόν που δεν εκλέ­γο­νται από τους λαούς.

Είναι η κα­λύ­τε­ρη από­δει­ξη για τον υπό­γειο και ακή­ρυ­χτο πό­λε­μο, που όμως κα­θο­ρί­ζει όλες τις «με­γά­λες» απο­φά­σεις. Από το ξέ­σπα­σμα της πα­γκό­σμιας κρί­σης του κα­πι­τα­λι­σμού, το 2007-08, οι ευ­ρω­η­γε­σί­ες αφιέ­ρω­σαν κο­λοσ­σιαί­ους πό­ρους, τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ, προ­κει­μέ­νου να σώ­σουν τους με­γά­λους «ασθε­νείς», τις θη­ριώ­δεις ιδιω­τι­κές –και κα­τα­χρε­ω­μέ­νες– τρά­πε­ζες. Οι κυ­βερ­νή­σεις συν­δαύ­λι­σαν τη λι­τό­τη­τα, επι­χει­ρώ­ντας να κα­τα­νεί­μουν αυτό το «κό­στος» χει­ρι­σμού της κρί­σης πάνω στα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα, πάνω στα ερ­γα­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα. Σή­με­ρα, μπρο­στά στη δε­δο­μέ­νη επι­δεί­νω­ση της κρί­σης, οι σχε­δια­σμοί της λι­τό­τη­τας παίρ­νουν εφιαλ­τι­κές δια­στά­σεις: ο μι­σθός, η σύ­ντα­ξη, το δη­μό­σιο σχο­λείο και νο­σο­κο­μείο, όπως τα γνω­ρί­ζα­με τον 20ό αιώνα, τί­θε­νται σε πλήρη αμ­φι­σβή­τη­ση.

Στο στό­χα­στρο των γρα­βα­το­φο­ρε­μέ­νων ρα­τσι­στών, των ισλα­μο­φο­βι­κών, των προ­σφυ­γο­μά­χων, των πραγ­μα­τι­κών κα­θο­δη­γη­τών των ακρο­δε­ξιών συμ­μο­ριών, είναι ο «εσω­τε­ρι­κός εχθρός»: οι ερ­γά­τες, οι αγρό­τες, οι φτω­χοί όλων των χωρών της Ένω­σης.

Που για να προ­α­σπί­σουν τον εαυτό τους οφεί­λουν να συ­γκρου­στούν με όλη την «ιε­ραρ­χία» αυτής της σύγ­χρο­νης Ιεράς Συμ­μα­χί­ας: τους ντό­πιους κα­πι­τα­λι­στές, τις κυ­βερ­νή­σεις, αλλά και την Κο­μι­σιόν, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ.

Σε αυτήν τη βάση, τα τα­ξι­κά μας συμ­φέ­ρο­ντα συν­δέ­ο­νται στενά με την υπε­ρά­σπι­ση των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών, συν­δέ­ο­νται στενά με την πάλη ενά­ντια στο ρα­τσι­σμό και την ισλα­μο­φο­βία.

Ενά­ντια στην Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο, ενά­ντια στην Ένω­ση-στρα­τη­γείο για λο­γα­ρια­σμό του κε­φα­λαί­ου, του ρα­τσι­σμού, του ιμπε­ρια­λι­σμού και του πο­λέ­μου. 

Πηγή : rproject