ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : Ώρα Για Ανταρσία !

Μια διπλή μάχη ξεδιπλώνεται μέσα στον Απρίλη που ξεκινάει. Την Τετάρτη, προτελευταία μέρα του Μάρτη, η κυβέρνηση στέλνει στη Βουλή νομοσχέδιο που προσπαθεί να δώσει επίφαση νομιμότητας στα ρατσιστικά μέτρα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών που προβλέπει η Συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία. Και στις 4 Απρίλη επιστρέφει το Κουαρτέτο για να βάλει στην τελική ευθεία τη λεγόμενη «αξιολόγηση», με στόχο από τη μεριά της κυβέρνησης να κλείσει στις 15 Απρίλη.

Ουσιαστικά, το ρατσιστικό «μνημόνιο», οι ρυθμίσεις που σφαγιάζουν με απελάσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης τα δικαιώματα των προσφύγων, παίρνει το δρόμο προς τη Βουλή και οι υπουργοί φιλοδοξούν ότι άμεσα θα ακολουθήσει το Ασφαλιστικό του τρίτου μνημόνιου που σφαγιάζει τις συντάξεις.
 

Αλλά και στα δυο μέτωπα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπη με ανταρσίες. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες «υποδέχθηκαν» τον υπουργό Αστυνόμευσης Τόσκα στη Χίο με συνθήματα «Μην μας απελαύνετε», ενώ παντού οι αλληλέγγυοι αρνούνται να συμπράξουν σε τέτοιο έγκλημα. Οι εικόνες από τη Λέσβο, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, την Ειδομένη επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκει μπροστά της τον κόσμο που αγκάλιασε τους πρόσφυγες. Το συλλαλητήριο της Τετάρτης από την Ομόνοια στη Βουλή βάζει ξεκάθαρα την απαίτηση ότι και οι βουλευτές πρέπει να αρνηθούν την ψήφο τους στη Συμφωνία της Ντροπής.

Η αντίσταση κλιμακώνεται με την απεργία που έχει καλέσει η ΑΔΕΔΥ για τις 7 Απρίλη ενάντια στο Ασφαλιστικό-σφαγείο που ετοιμάζει ο Κατρούγκαλος με την Τρόικα. Οι δυο μάχες είναι αναπόσπαστα δεμένες. Το κίνημα των εκπαιδευτικών, των νοσοκομειακών και των εργαζόμενων στους δήμους απαιτεί να γίνουν προσλήψεις και να δοθεί χρηματοδότηση για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων. Ενώ η κυβέρνηση δίνει λεφτά για κέντρα κράτησης των προσφύγων και κόβει από τις κοινωνικές δαπάνες. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ απεργούσαν γιατί τους χρωστάνε δεδουλευμένα όχι μόνο από τους φετινούς μήνες αλλά και από το 2014 και το 2015!

Ρήξη

Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραφε το τρίτο μνημόνιο, μπορούσε ακόμα να χρησιμοποιεί τη δικαιολογία ότι αναγκάστηκε να το κάνει κάτω από την πίεση των συσχετισμών με την ΕΕ και τους δανειστές. Ούτε και τότε ήταν σωστό ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, και γι’ αυτό πολλοί αγωνιστές προχώρησαν σε ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα, οι δικαιολογίες έχουν στερέψει. Ο ίδιος ο Τσίπρας διεκδικεί την πατρότητα της «ευρωπαϊκής λύσης» που μαγείρεψαν παρέα με την Μέρκελ και τον Νταβούτογλου και τώρα μεταφράζεται σε μάντρωμα και απελάσεις των προσφύγων. Γι’ αυτό, τώρα είναι η ώρα ώστε οι ανταρσίες να πάρουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που μετά τη μέρα δράσης της 19 Μάρτη έχουν πάρει πανευρωπαϊκές διαστάσεις, αλλά και τις απεργίες και συνδέοντας την αντίσταση στην ΕΕ-φρούριο με την αντίσταση στην ΕΕ των μνημονίων.

Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται η διέξοδος. Τη ρήξη με την ΕΕ της λιτότητας και του ρατσισμού που αρνήθηκε και αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του, θα την επιβάλει το εργατικό κίνημα κλιμακώνοντας τις αντιστάσεις και δυναμώνοντας την αντικαπιταλιστική αριστερά.

Πηγή : ergatiki