του Γιώργου Κρεασίδη
Σε μια κρίσιμη καμπή περνά η κοινωνική αντίσταση στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης μετά τις αποφάσεις αποκλιμάκωσης των κινητοποιήσεων από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, αλλά και από τους μεγαλοαγρότες. Ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο πρωτοβάθμιων και δράσης από τα κάτω για να αντιστραφεί η κατάσταση και να ανοίξει ο δρόμος για την κλιμάκωση των αγώνων, ώστε το νομοσχέδιο να μην κατατεθεί.
Στη συνεδρίασή της, την περασμένη Τετάρτη, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε ομόφωνα μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ σαν επόμενο αγωνιστικό βήμα, συλλαλητήριο στις 9 Μάρτη και 48ωρη απεργία «εάν και εφόσον» το νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή. Δυο μέρες μετά, αντίστοιχα η ΕΕ της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να περιμένει το επόμενο απεργιακό βήμα της ΓΣΕΕ, παρά τη σφοδρή αντίδραση των Παρεμβάσεων που έθεσαν το θέμα της αναγκαίας αγωνιστικής κλιμάκωσης με 48ωρη απεργία.
Σε μια κρίσιμη καμπή περνά η κοινωνική αντίσταση στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης μετά τις αποφάσεις αποκλιμάκωσης των κινητοποιήσεων από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, αλλά και από τους μεγαλοαγρότες. Ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο πρωτοβάθμιων και δράσης από τα κάτω για να αντιστραφεί η κατάσταση και να ανοίξει ο δρόμος για την κλιμάκωση των αγώνων, ώστε το νομοσχέδιο να μην κατατεθεί.
Στη συνεδρίασή της, την περασμένη Τετάρτη, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε ομόφωνα μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ σαν επόμενο αγωνιστικό βήμα, συλλαλητήριο στις 9 Μάρτη και 48ωρη απεργία «εάν και εφόσον» το νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή. Δυο μέρες μετά, αντίστοιχα η ΕΕ της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να περιμένει το επόμενο απεργιακό βήμα της ΓΣΕΕ, παρά τη σφοδρή αντίδραση των Παρεμβάσεων που έθεσαν το θέμα της αναγκαίας αγωνιστικής κλιμάκωσης με 48ωρη απεργία.
Κοντεύει να κλείσει μήνας από την 24ωρη απεργία στις 4/2 όταν κινητοποιήθηκαν εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι προκαλώντας μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση, η οποία έχει αντιληφθεί ότι το ασφαλιστικό θα είναι μια σφοδρή πολιτική σύγκρουση. Ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ λειτουργούν άλλοι μια φορά σαν εργολάβοι της υποταγής των εργαζομένων στο «μοιραίο», στο μονόδρομο των πολιτικών της ΕΕ και της εκάστοτε κυβέρνησης, θεματοφύλακες της πολιτικής σταθερότητας που το πολιτικό σκηνικό δεν μπορεί να διασφαλίσει. Ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός πάνω από όλα υπερασπίζεται τη στρατηγική σχέση της ελληνικής άρχουσας τάξης με την ΕΕ.
Το γεγονός ότι η γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ οδηγεί τις κοινωνικές αντιστάσεις στα ρηχά υιοθετώντας για άλλη μια φορά την μορφή πάλης που πρότεινε το ΠΑΜΕ, μια πρόταση σαφέστατης αποκλιμάκωσης, αναδεικνύει τα όρια της πολιτικής του ΚΚΕ. Η πρόταση για συλλαλητήριο, στο οποίο μάλιστα δε θα πάει αφού καλεί σε συγκέντρωση στη δική του κινητοποίηση και αναβολή κάθε απεργιακής κινητοποίησης μέχρι την κατάθεση του νομοσχεδίου στη βουλή, δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση κλιμάκωση κι αφήνει στον αέρα την καμπάνια αποκάλυψης του ασφαλιστικού της κυβέρνησης που έκαναν τα μέλη του ΠΑΜΕ (από τη δική τους σκοπιά) όλους τους προηγούμενους μήνες.
Σε αυτό το σκηνικό η παράταξη του ΜΕΤΑ, όπου συγκατοικούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της, συναινεί στη γραμμή της υποχώρησης από θέσεις κυβερνητικού συνδικαλισμού ή στην περίπτωση όσων διαφοροποιούνται αντιπολιτευόμενοι με μια γραμμή που επενδύει τα πάντα στο εκλογικό πεδίο.
Εξάλλου η κλιμάκωση του αγώνα αφορά πέρα από τη μορφή και την ανάγκη πολιτικής απάντησης στην πίεση που ασκεί στην κοινωνία η κυβέρνηση προβάλλοντας τους εκβιασμούς των δανειστών, την ένταση στο προσφυγικό δράμα που φέρνει η αντιδραστική πολιτική της «Ευρώπης-Φρούριο», αλλά και την απειλή μιας επανόδου της ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη. Πέρα λοιπόν από την ανάγκη να βγουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι ένα μήνα μετά την προηγούμενη απεργία και να συναντηθούν με τα μπλόκα πριν τα κλείσουν οι ελεγχόμενες ηγεσίες και οι εισαγγελικές απειλές, υπάρχει ανάγκη το εργατικό κίνημα να σηκώσει το γάντι της πολιτικής αντιπαράθεσης και να απαντήσει στον εκβιασμό με γραμμή σύγκρουσης με την κυβέρνηση και την ΕΕ. Επίσης, μια κοινωνία που μαχόμενη θα φράξει το δρόμο στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, κλείνει το δρόμο και στις λύσεις τύπου Μητσοτάκη.
Σε αυτό το τοπίο ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι πρωτοβουλίες αγωνιστικής κινητοποίησης και κλιμάκωσης από τα κάτω, βασικά μέσα από τα από πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά όχι μόνο. Τώρα το βάρος αντικειμενικά πέφτει στις γενικές συνελεύσεις και τις πρωτοβουλίες αγώνα, ώστε να ξεδιπλωθεί αγωνιστική δράση στη λογική της συνέχειας, της κλιμάκωσης και της πολιτικής απάντησης από το μαζικό κίνημα. Οι Συνελεύσεις Αγώνα, που πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (βλ. σελίδα 17) αποτελούν ένα ελπιδοφόρο βήμα. Το ορόσημο στις 9-10 Μάρτη, που προτάθηκε από τις ταξικές δυνάμεις για την πραγματοποίηση 48ωρης κινητοποίησης, μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς για πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων και νεολαίας, για δράση αλληλεγγύης στη μαχόμενη φτωχομεσαία αγροτιά κάτω από τη σημαία της συνέχειας του αγώνα. Όπως τονίζεται στο δελτίο τύπου της Συνέλευσης Αγώνα που έγινε την περασμένη Δευτέρα, «να πιάσουμε το νήμα των τελευταίων κινητοποιήσεων και να υπάρξουν άμεσα νέοι αγωνιστικοί σταθμοί. Να μην αφήσουμε χρόνο στην κυβέρνηση να αντεπιτεθεί. Με νέα 48ωρη απεργία και άλλες μορφές πάλης όπως συλλαλητήρια, καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, πριν η κυβέρνηση καταθέσει το νομοσχέδιο. Η απάντηση μας πρέπει να είναι μόνο μία: Μην τολμήσετε να το φέρετε!». Η συνέλευση κατέληξε σε αντίστοιχο προγραμματισμό δράσης, ενώ ανάλογες αποφάσεις πήρε η αντίστοιχη πρωτοβουλία της Θεσσαλονίκης που καλούσε σε συγκέντρωση αγωνιστικής επανεκκίνησης χτες στο άγαλμα Βενιζέλου.
Πηγή : prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου