Κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ προβαλλόταν σαν το κόμμα που δίνει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια στην Ελλάδα. Και ασκούσε κριτική σε όσους μιλούσαν για κοινωνικές ανατροπές, ότι τάχα παραπέμπουν τα προβλήματα στη «Δευτέρα Παρουσία» της επανάστασης.
Σήμερα, η ανθρωπιστική κρίση χειροτερεύει. Η οικονομία βρίσκεται σε βουτιά, πριν ακόμα αρχίσουν οι νέες υφεσιακές περικοπές του τρίτου μνημόνιου. Και δίπλα στους άνεργους, στους άστεγους, στους απλήρωτους, στους φτωχοποιημένους νέους ή συνταξιούχους έρχονται να προστεθούν οι πρόσφυγες που τρέχουν να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου.
Η αναγκαιότητα για ένα πακέτο μέτρων, ένα μεταβατικό πρόγραμμα που αντιμετωπίζει εδώ και τώρα τις ανάγκες όλων αυτών που χτυπιούνται από την κρίση και φτάνει στη ρίζα του προβλήματος είναι σήμερα μεγαλύτερη.
Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη αντίθετη κατεύθυνση, είναι θλιβερό. Αντί για άμεση ανακούφιση, τώρα παραπέμπει σε μακρινές υποσχέσεις για οικονομική ανάκαμψη όταν έρθουν επενδύσεις αφού πρώτα γίνουν οι επώδυνες «μεταρρυθμίσεις» του τρίτου μνημόνιου. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η σκυτάλη περνάει στα χέρια της αριστερής αντιπολίτευσης.
Πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την πρόκληση;
Πρώτα απ’ όλα, ξεκαθαρίζοντας ότι οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι και συνδέοντας την πάλη ενάντια στη λιτότητα και τα μνημόνια με την πάλη ενάντια στον ρατσισμό. Κανένας απολυμένος δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το κλείσιμο των συνόρων, κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών δεν θα βελτιώσει τη θέση της εργατικής οικογένειας που δεν έχει
περίθαλψη για τον παππού ή τη γιαγιά και παιδικό σταθμό για τα παιδιά.
Αφετηρία μας πρέπει να είναι το αίτημα των προσφύγων για άνοιγμα των συνόρων, να πέσει ο φράχτης στον Έβρο ώστε να σταματήσουν να θαλασσοπνίγονται μικρά παιδιά στο Αιγαίο. Είναι πρόκληση να βγαίνει ο αρμόδιος υπουργός Μουζάλας και να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση της Ουγγαρίας για τον φράχτη της και την ίδια στιγμή να κρατάει κλειστό τον δικό του φράχτη.
Είναι ντροπή για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι η λύση είναι να γίνεται «διαλογή» των προσφύγων στην Τουρκία ώστε να μην περνάνε από την Ελλάδα.
Δίπλα στο άνοιγμα των συνόρων, είναι το αίτημα για άσυλο και στέγη στους κατατρεγμένους που καταφέρνουν να φτάσουν ως εδώ. Υπάρχουν πλήθος ακίνητα που βρίσκονται κλειστά και είναι ώρα να αξιοποιηθούν για να σταματήσει το δράμα στην πλατεία Βικτωρίας και σε όλα τα αντίστοιχα σημεία. Κάθε δημοτικό συμβούλιο που συνεδριάζει πρέπει να πάρει απόφαση ότι ανοίγει τους χώρους που ήδη διαθέτει και απαιτεί ακόμη περισσότερους βάζοντας χέρι στα αναξιοποίητα ακίνητα των κατασκευαστικών εταιρειών.
Χρηματοδότηση
Αλλά ταυτόχρονα, μαζί με τα συνδικάτα, κάθε δημοτική αρχή πρέπει να διεκδικεί χρηματοδότηση και προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών. Οι εθελοντικές προσπάθειες των αλληλέγγυων που αγκαλιάζουν τους πρόσφυγες δεν πρέπει να μείνουν μόνες.
Αντίθετα, πρέπει να συντονιστούν και να γενικευτούν βάζοντας στο στόχαστρο τη λιτότητα και τις περικοπές που χτυπάνε όλους, ντόπιους και πρόσφυγες.
Αυτές τις μέρες, οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές αναγκάστηκαν να κάνουν κινητοποίηση στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι απλήρωτοι και οι συμβάσεις τους λήγουν την 1η Οκτώβρη. Συνδικάτα, δημοτικές κινήσεις και αλληλέγγυοι χρειάζεται να ενώσουμε τις φωνές μας για να πληρωθούν, να μονιμοποιηθούν και να γίνουν νέες προσλήψεις για να στελεχωθούν ξανά τα ΚΑΠΗ, οι κλινικές, οι παιδικοί σταθμοί που έκλεισαν και που όλοι έχουμε ανάγκη.
Από τα πρώτα πράγματα που θα συζητήσει η νέα βουλή μετά τις προγραμματικές δηλώσεις είναι το σχέδιο του προϋπολογισμού. Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε περικοπή στις κοινωνικές δαπάνες σημαίνει επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης. Γι’ αυτό, είναι αναγκαίο να αναδείξουμε το μεγαλύτερο «ισοδύναμο μέτρο» που αγνοεί η κυβέρνηση, τη στάση πληρωμών προς τους τραπεζίτες για το χρέος.
Αν κλαδέψουμε τα τοκοχρεολύσια, μπορούμε να βρούμε όλα τα λεφτά που απαιτούνται.
Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα που μιλάει για ρήξη με την ΕΕ, διαγραφή του χρέους και κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο δεν είναι μια μακρινή ουτοπία, είναι η χειροπιαστή εναλλακτική λύση απέναντι στην κατάντια ενός συστήματος που φέρνει φτώχεια, πόλεμο και πνιγμούς στα σύνορα.
Τα πρώτα βήματα για να οργανώσουμε τους κοινούς αγώνες μας σε μια τέτοια κατεύθυνση έχουν ξεκινήσει. Τα συλλαλητήρια της περασμένης Παρασκευής είναι μια αφετηρία. Την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πηγαίνει στο τυπογραφείο, μια σειρά δημοτικές κινήσεις συντονίζονται. Ο σύλλογος δασκάλων «Αριστοτέλης» στο κέντρο της Αθήνας καλεί τα σωματεία να συντονιστούν. Το άλλο σαββατοκύριακο, 10-11 Οκτώβρη έρχονται στην Αθήνα με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ διεθνείς αντιπροσωπείες από μια σειρά χώρες για να μοιραστούμε τις εμπειρίες αυτής της πάλης που ανοίγει παντού.
Τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με συμβιβασμούς και ψεύτικους «ρεαλισμούς». Παραπομπή στις καλένδες είναι αυτό που κάνει ο Τσίπρας ελπίζοντας ότι ο Σόιμπλε θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία ντυμένος Αϊ-Βασίλης να μοιράσει ελάφρυνση του χρέους και επενδύσεις (από τα αποθεματικά της Φολκσβάγκεν άραγε;). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις αντικαπιταλιστικές της προτάσεις είναι η δύναμη που βρίσκεται πιο κοντά στις άμεσες ανάγκες μας.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου