Reload / του Ηλία Ιωακείμογλου

του Ηλία Ιωακείμογλου 

Η «εκπαίδευση» στον αγώνα, η ταξική συνειδητότητα και η ανάγκη για ένα νέο κόμμα που θα εκφράσει το δικό μας ταξικό μπλοκ δυνάμεων

Το μνη­μό­νιο 3.0 είναι το reload ενός οι­κο­νο­μι­κού, κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού παι­χνι­διού του οποί­ου οι πί­στες είναι λί­γο-πο­λύ γνω­στές από τα προη­γού­με­να πέντε χρό­νια οι­κο­νο­μι­κής ύφε­σης, εξα­θλί­ω­σης της κοι­νω­νί­ας και ανα­συ­γκρό­τη­σης των κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών συμ­μα­χιών. Μόνο που σε αυτόν τον τρίτο γύρο, ο ένας από τους δύο παί­κτες, οι αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, ει­σέρ­χε­ται στο παι­χνί­δι με ένα επί­πε­δο συ­νεί­δη­σης και πο­λι­τι­κών δε­ξιο­τή­των που είναι σαφώς ανώ­τε­ρο από αυτό που διέ­θε­τε στον πρώτο και στον δεύ­τε­ρο γύρο (που ξε­κί­νη­σαν το 2010 και το 2012 αντί­στοι­χα).

Βε­βαί­ως, μπο­ρεί κά­ποιος να ισχυ­ρι­στεί ότι το ίδιο ισχύ­ει και για τον άλλο παί­κτη, τις μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις (κρα­τι­κή εξου­σία, φο­ρείς της οι­κο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής, δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής, μα­ζι­κά μέσα προ­πα­γάν­δας κ.λπ.). Αναμ­φι­σβή­τη­τα, αμ­φό­τε­ροι οι παί­κτες απέ­κτη­σαν γνώ­σεις και δε­ξιό­τη­τες στη διάρ­κεια του πρώ­του γύρου, πλην όμως σε δια­φο­ρε­τι­κό βαθμό ο κα­θέ­νας.

Οι αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις κατά την εκ­κί­νη­ση είχαν πολύ πε­ριο­ρι­σμέ­νη συ­νεί­δη­ση των όσων επρό­κει­το να ακο­λου­θή­σουν, και πολύ μι­κρές γνώ­σεις και δε­ξιό­τη­τες για όσα θα χρεια­ζό­ταν να αντι­με­τω­πί­σουν. Οι μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, αντι­θέ­τως, με τα κόμ­μα­τά τους, τους κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς, κα­τα­σταλ­τι­κούς ή ιδε­ο­λο­γι­κούς, με τις επι­χει­ρή­σεις τους (που όλοι τώρα γνω­ρί­ζου­με ότι δεν είναι μόνο χώροι πα­ρα­γω­γής αλλά και ορ­γά­νω­σης της αστι­κής εξου­σί­ας και πο­λι­τι­κής επι­βο­λής), με τα τη­λε­ο­πτι­κά κα­νά­λια τους, και γε­νι­κά με όλες τις άλλες μορ­φές ορ­γά­νω­σης των κυ­ρί­αρ­χων κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων, είχαν ει­σέλ­θει στον αγώνα κατά πολύ πιο προ­ε­τοι­μα­σμέ­νες, με σα­φέ­στα­τη υπε­ρο­πλία ιδε­ο­λο­γι­κή και κα­τα­σταλ­τι­κή.

Η εκ­παί­δευ­ση στον αγώνα

Ο συ­σχε­τι­σμός δυ­νά­με­ων, όμως, δεν είναι τώρα ο ίδιος. Οι αντι­μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, όχι μόνον οι πο­λι­τι­κές αλλά και οι κοι­νω­νι­κές, έχουν μειώ­σει κατά πολύ την από­στα­σή τους από το μέ­γι­στο των δυ­να­το­τή­των τους. Αυτό συ­νέ­βη επει­δή οι κοι­νω­νι­κοί αγώ­νες λει­τουρ­γούν ως δια­δι­κα­σία εκ­μά­θη­σης. Ακρι­βώς όπως συμ­βαί­νει με κάθε επα­να­λαμ­βα­νό­με­νη πρα­κτι­κή, που μπο­ρεί να είναι μια ερ­γα­σια­κή δια­δι­κα­σία για την πα­ρα­γω­γή ενός προ­ϊ­ό­ντος, ένα παι­χνί­δι δε­ξιο­τή­των ή γνώ­σε­ων, μια δια­δι­κα­σία έντα­ξης σε ένα κοι­νω­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον (δη­λα­δή μια δια­δι­κα­σία κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης), η εκ­μά­θη­ση ενός μου­σι­κού ορ­γά­νου ή η άσκη­ση μιας αθλη­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, έτσι και οι συν­δι­κα­λι­στι­κοί, κοι­νω­νι­κοί και πο­λι­τι­κοί αγώ­νες εκ­παι­δεύ­ουν μέσα από την πρα­κτι­κή όσους συμ­με­τέ­χουν (που απο­κτούν έτσι γνώ­σεις και δε­ξιό­τη­τες σχε­τι­κές με το αντι­κεί­με­νο της εκά­στο­τε πρα­κτι­κής). Το πιο εν­δια­φέ­ρον όμως είναι ότι με κάθε επα­νά­λη­ψη μιας πρα­κτι­κής βελ­τιώ­νο­νται οι γνώ­σεις μας και οι δε­ξιό­τη­τές μας, πλην όμως βελ­τιώ­νο­νται τα­χύ­τε­ρα στα πρώτα στά­δια της δια­δρο­μής, στη διάρ­κεια των πρώ­των επα­να­λή­ψε­ων, όταν δη­λα­δή είναι με­γά­λη η από­στα­ση ανά­με­σα στην πα­ρού­σα κα­τά­στα­ση των γνώ­σε­ων και των δε­ξιο­τή­των μας και στην τε­λι­κή, βέλ­τι­στη κα­τά­στα­ση που μπο­ρού­με να φτά­σου­με. Έτσι, σε κάθε «παι­χνί­δι», σε κάθε επα­να­λαμ­βα­νό­με­νη πρα­κτι­κή, ο πιο αδέ­ξιος παί­κτης, ο πιο «άσχε­τος», προ­ο­δεύ­ει τα­χύ­τε­ρα από τον πιο επι­δέ­ξιο, έως ότου ο μα­θη­τευό­με­νος κά­ποια στιγ­μή να φτά­σει το μά­στο­ρα.

Έτσι λοι­πόν και στην πε­ρί­πτω­σή μας, οι αντι­μνη­μο­νια­κές μάζες, οι κοι­νω­νι­κές τά­ξεις και οι με­ρί­δες τους, οι αντι­μνη­μο­νια­κές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, δια­θέ­τουν πλέον συλ­λο­γι­κή ευ­φυ­ΐα, η οποία εμπλου­τί­στη­κε από τις διά­φο­ρες μορ­φές κοι­νω­νι­κής πρα­κτι­κής. Από τις μορ­φές αυ­το­ορ­γά­νω­σης και αλ­λη­λεγ­γύ­ης στις γει­το­νιές, την από­κρου­ση των μνη­μο­νια­κών ιδε­ο­λο­γη­μά­των και τους τρό­πους αντι­με­τώ­πι­σης της αστυ­νο­μι­κής βίας έως την ορ­γά­νω­ση της άμυ­νας στις ερ­γο­δο­τι­κές αυ­θαι­ρε­σί­ες και την ορ­γά­νω­ση των επι­χει­ρη­μά­των μας, οι δυ­νά­μεις μας πλέον ξε­κι­νούν τον τρίτο γύρο αντι­μνη­μο­νια­κών αγώ­νων από ισχυ­ρό­τε­ρη αντα­γω­νι­στι­κή θέση.

Η από­κρου­ση των επι­θέ­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα (και όποιας άλλης προ­κύ­ψει σε λίγο) αυτήν τη φορά θα είναι ισχυ­ρό­τε­ρη και τα­χύ­τε­ρη, ακρι­βώς επει­δή η γε­νι­κή διά­νοια, η συλ­λο­γι­κή ευ­φυ­ΐα των αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων βρί­σκε­ται σε πολύ υψη­λό­τε­ρο επί­πε­δο.

Η τα­ξι­κή συ­νει­δη­τό­τη­τα

Ένα άλλο πολύ ση­μα­ντι­κό στοι­χείο της συλ­λο­γι­κής αντι­μνη­μο­νια­κής ευ­φυ­ΐ­ας απο­κτή­θη­κε στη διάρ­κεια της εβδο­μά­δας του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, όταν ένας ολό­κλη­ρος λαός, ο δικός μας λαός, το συ­γκρό­τη­μα των υπο­τε­λών κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων, οι άνερ­γοι, οι μι­σθω­τοί του ιδιω­τι­κού και του δη­μό­σιου τομέα, η νε­ο­λαία, εί­δα­με διά γυ­μνού οφθαλ­μού τον εχθρι­κό λαό, το άρχον κοι­νω­νι­κό συ­γκρό­τη­μα, ενω­μέ­νο να αγω­νί­ζε­ται λυσ­σα­σμέ­να ενα­ντί­ον μας λες και ήταν ένα και μο­να­δι­κό πρό­σω­πο. Ο εχθρός αυτήν τη φορά έχει γίνει εξαι­ρε­τι­κά ορα­τός, έχει δια­κρι­τό πρό­σω­πο, όλοι εί­δα­με ότι είναι κυ­ρί­ως εσω­τε­ρι­κός εχθρός, βρί­σκε­ται μέσα στη χώρα, όλοι εί­δα­με από ποιους απο­τε­λεί­ται και κα­τα­λά­βα­με ότι ο πυ­ρή­νας των αγώ­νων μας είναι τα­ξι­κός.

Η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση των υπο­τε­λών κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων έχει ανέ­βει τώρα πολύ πιο ψηλά από τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων 1 και 2. Αυτό συ­νέ­νω­σε τις υπο­τε­λείς κοι­νω­νι­κές τά­ξεις σε ένα πρό­πλα­σμα κοι­νω­νι­κού μπλοκ εξου­σί­ας της ερ­γα­σί­ας που είναι αδια­νό­η­το ότι θα μπο­ρού­σε να εκ­προ­σω­πη­θεί από τους απο­στά­τες της ηγε­τι­κής ομά­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Επεί­γει τώρα, λοι­πόν, να συ­γκρο­τή­σου­με το νέο κόμμα που θα εκ­προ­σω­πή­σει αυτό το κοι­νω­νι­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων. Απαλ­λαγ­μέ­νοι από τους δήθεν «συ­ντρό­φους» που φορ­τώ­θη­καν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με το άνοιγ­μα του Τσί­πρα προς την Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά (2013-2014) και τους δη­μα­ρί­τες που τον πλαι­σιώ­νουν, επεί­γει να συ­γκρο­τή­σου­με τώρα πραγ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις βάσης χτι­σμέ­νες με κρι­τή­ριο τα­ξι­κό, σο­βα­ρό­τη­τα, συ­νέ­πεια και αγω­νι­στι­κό­τη­τα, για να προ­σφέ­ρου­με ορ­γα­νω­τι­κή ισχύ στο αντι­μνη­μο­νια­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων που ποτέ δεν ήταν τόσο αξιό­μα­χο όσο σή­με­ρα.

Πηγή : rproject