Όχι Στο Τελεσίγραφο! Αποχώρηση Από Τις Διαπραγματεύσεις Τώρα!

Μόνη απάντηση στον εκβιασμό, η άμεση υλοποίηση σχεδίου ρήξης

Το τε­λι­κό στά­διο της «δια­πραγ­μά­τευ­σης» είναι το τε­λε­σί­γρα­φο. Η στάση των δα­νει­στών, δη­λα­δή των εκ­προ­σώ­πων του διε­θνούς χρη­μα­τι­στι­κού κε­φα­λαί­ου και του ιμπε­ρια­λι­σμού, εμπνέ­ε­ται πλέον κα­τα­φα­νώς από αυτό το δόγμα. Μέχρι το βράδυ σή­με­ρα, αρ­χι­κά στο Eurogroup και στη συ­νέ­χεια στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής, θα δια­τυ­πώ­σουν τις αμε­τα­κί­νη­τες θέ­σεις τους με τη μορφή τε­λε­σι­γρά­φου - take it or leave it. Το τε­λε­σί­γρα­φο «γαρ­νί­ρε­ται» ήδη με τρο­μο­λα­γνι­κές διαρ­ρο­ές για σχέ­διο Grexit από τον Σόι­μπλε, για πρό­τα­ση 6 μελών του Δ.Σ. της ΕΚΤ να δια­κο­πεί ο ELA κ.λπ.

Ό,τι κι αν έχει γίνει μέχρι σή­με­ρα, ό,τι και αν έχει συ­ζη­τη­θεί σχε­τι­κά με τα πε­πραγ­μέ­να, τώρα είναι νη πιο κρί­σι­μη στιγ­μή και πρέ­πει όλοι να συ­γκε­ντρω­θούν στο «Τι να κά­νου­με». Είναι η πιο κρί­σι­μη μέρα, και οι ση­με­ρι­νές απο­φά­σεις, σε συν­θή­κες ακραί­ας συ­μπύ­κνω­σης του ιστο­ρι­κού χρό­νου, θα είναι κα­θο­ρι­στι­κές - για τους επό­με­νους μήνες και τα επό­με­να χρό­νια!

Όταν λοι­πόν οι δα­νει­στές στή­νουν μια τέ­τοια πα­γί­δα, όταν δια­τυ­πώ­νουν το δί­λημ­μα «Ή δέ­χε­στε τις απαι­τή­σεις μας στο σύ­νο­λό τους ή τις δια­τυ­πώ­νου­με σε τε­λε­σί­γρα­φο», απλού­στα­τα δεν υπάρ­χει δια­πραγ­μά­τευ­ση: υπάρ­χει ωμή επι­βο­λή, εκ­βια­σμός, ιμπε­ρια­λι­στι­κός τρα­μπου­κι­σμός. Σε αυτές τις συν­θή­κες, και μόνο η πα­ρα­μο­νή της ελ­λη­νι­κής αντι­προ­σω­πεί­ας στις Βρυ­ξέλ­λες, συ­νι­στά πα­ρα­δο­χή ότι δια­πραγ­μα­τευό­μα­στε τους όρους της συ­ντρι­βής μας. Πα­ρα­μέ­νο­ντας σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό κλοιό, σε «πε­ρι­κυ­κλω­μέ­νο έδα­φος», δεν υπάρ­χει «συμ­φω­νία» που να μην ισο­δυ­να­μεί με ατι­μω­τι­κή συν­θη­κο­λό­γη­ση!

Η μόνη απά­ντη­ση λοι­πόν είναι η άμεση απο­χώ­ρη­ση από τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, η κα­ταγ­γε­λία των εκ­βια­στι­κών με­θό­δων των δα­νει­στών, η ακα­ριαία λήψη μέ­τρων ενά­ντια στην άμεση οι­κο­νο­μι­κή απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση (άμε­σος έλεγ­χος των τρα­πε­ζών, επι­βο­λή μέ­τρων -από την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και όχι από τον κ. Ντρά­γκι- πε­ριο­ρι­σμού στην κί­νη­ση κε­φα­λαί­ων, άμε­σος έλεγ­χος κρί­σι­μων το­μέ­ων όπως τα καύ­σι­μα, τα φάρ­μα­κα κ.λπ.), η άμεση υλο­ποί­η­ση προ­γράμ­μα­τος κά­λυ­ψης των ζω­τι­κών ανα­γκών των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των σε συν­δυα­σμό με εφαρ­μο­γή «μνη­μο­νί­ου» ενά­ντια στο κε­φά­λαιο κ.λπ.

Δεν υπάρ­χει αμ­φι­βο­λία ότι όλα αυτά θα μας βά­λουν σε μια τρο­χιά σύ­γκρου­σης με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα. Και ότι για να την ορ­γα­νώ­σου­με με νι­κη­φό­ρες προ­ο­πτι­κές, θα πρέ­πει να την «υπο­στη­ρί­ξου­με» με όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα και με όλες τις ανα­γκαί­ες επι­λο­γές (από κα­θα­ρά πο­λι­τι­κές μέχρι οι­κο­νο­μι­κές και νο­μι­σμα­τι­κές). Όμως η κα­θο­ρι­στι­κό­τε­ρη απ’ όλες είναι η προ­σπά­θεια να κερ­δη­θούν στον αγώνα, να μπουν στη μάχη, οι δικές μας «βα­ριές με­ραρ­χί­ες»: η ερ­γα­τι­κή τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα, ο κό­σμος της Αρι­στε­ράς, τα μέλη και στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Για να κερ­δη­θούν στον αγώνα, για να σχη­μα­τί­σου­με έτσι έναν αξιό­μα­χο «σχη­μα­τι­σμό μάχης», θα πρέ­πει η αλ­λα­γή πλεύ­σης να είναι πλή­ρης και ει­λι­κρι­νής, και να συ­νο­δεύ­ε­ται από πει­στι­κές πρά­ξεις.

Υπό αυτές τις αυ­στη­ρές προ­ϋ­πο­θέ­σεις, η «προ­σφυ­γή στο λαό» και με την έν­νοια της κάλ­πης θα μπο­ρού­σε να συμ­βά­λει στη συ­γκρό­τη­ση ενός αξιό­μα­χου «σχη­μα­τι­σμού μάχης», να απο­τε­λέ­σει τη μα­ζι­κή διερ­γα­σία μιας πο­λι­τι­κής επα­νε­ξόρ­μη­σης.

Είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά η τε­λευ­ταία στιγ­μή για να επι­χει­ρή­σου­με μια τέ­τοια σω­τή­ρια πο­λι­τι­κή στρο­φή. Τώρα που όλα έχουν απο­κα­λυ­φθεί στα μάτια και του πιο δύ­σπι­στου, που η κλε­ψύ­δρα του χρό­νου αδειά­ζει.

Όλοι τώρα θα κρι­θού­με χωρίς ελα­φρυ­ντι­κά από το «Δι­κα­στή­ριο της Ιστο­ρί­ας»!

Πηγή : rproject