Γράφτηκε από τον/την Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ
Στην παρούσα κρίσιμη στιγμή για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπου οι εκβιασμοί των δανειστών κορυφώνονται, απαιτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ μια αποφασιστική στάση, που θα περιλαμβάνει το κατάλληλο εναλλακτικό πρόγραμμα ρήξης και μια επεξεργασμένη πρόταση για μαζική δράση. Δυστυχώς όμως, ο πυρήνας της ηγεσίας του κόμματος, η Πολιτική Γραμματεία (Π.Γ), με την ανακοίνωση που εξέδωσε μετά από την πολύωρη χθεσινή συνεδρίασή της, όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένη να εκφράσει αυτή την αναγκαία πολιτική κατεύθυνση, αλλά αντίθετα, δείχνει μια εικόνα πολιτικής ατολμίας, αμηχανίας και σύγχυσης.
Η ανακοίνωση δεν περιλαμβάνει ούτε ένα ξεκάθαρο σύνθημα ή μήνυμα, αλλά μόνο θολές και αφηρημένες εκκλήσεις, χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό «δια ταύτα».
Ο εργαζόμενος λαός αναμένει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μια ειλικρινή αποτίμηση της εμπειρίας της λεγόμενης διαπραγμάτευσης. Η ηγεσία όμως αρνείται να αποδεχτεί την ίδια την πραγματικότητα, που δείχνει ότι με αυτή τη φάρσα πολιτικής αυτο-παγίδευσης, ούτε χρόνος κερδήθηκε, αλλά ούτε και σύμμαχοι. Αντίθετα χάθηκε πολύτιμος χρόνος προετοιμασίας και κινητοποίησης του εργαζόμενου λαού για την αναγκαία ρήξη, ενώ οι μόνοι αληθινοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι και η ευρωπαϊκή Αριστερά, μετά από την πολιτικά απαράδεκτη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη έχασαν κάθε διάθεση για μαζική δράση, λαμβάνοντας από την κυβέρνηση ισχυρά μηνύματα υποταγής. Μετά από 3,5 μήνες αδιέξοδης «διαπραγμάτευσης» η Π.Γ αρκείται σε διαπιστώσεις για το πόσο «εμμονικοί» είναι οι δανειστές, λες και τα δείγματα γραφής που εκείνοι είχαν δώσει τα προηγούμενα χρόνια θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν έστω και την ελάχιστη αισιοδοξία για γενναιόδωρες παραχωρήσεις σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση…
Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την κυβέρνηση να αρχίσει άμεσα να εφαρμόζει τις προγραμματικές της δηλώσεις. Αντί όμως η Π.Γ να εκφράσει πολιτικά αυτή τη λαϊκή απαίτηση ως θα όφειλε, συνηγορεί στην απαράδεκτη τοποθέτηση των προγραμματικών δηλώσεων στο παζάρι της «διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές, που έχει σαν θλιβερό αποτέλεσμα τη μετάθεσή τους για το αόριστο μέλλον. Ακόμα χειρότερα, συναινεί στη διαστρέβλωση από την κυβέρνηση της ρητής λαϊκής εντολής για κατάργηση των Μνημονίων και της λιτότητας, εμφανίζοντάς την σαν εντολή να μην παραβιαστούν τάχα, κάποιες αδιευκρίνιστες «κόκκινες γραμμές»…
Ο εργαζόμενος λαός δεν ζητά απλά από την ηγεσία του κόμματος αφηρημένες διαβεβαιώσεις ότι οι απαιτήσεις των δανειστών «δεν θα γίνουν αποδεκτές», όταν μάλιστα στη πράξη γίνεται το αντίθετο και η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί βασικές τους απαιτήσεις με το «πάγωμα» των κύριων μέτρων των προγραμματικών δηλώσεων και την κανονική πληρωμή δόσεων στους «θεσμούς» με τίμημα τη μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την ηγεσία να πει τι σκοπεύει να κάνει έναντι της αδιαλλαξίας των δανειστών συγκεκριμένα, ποια είναι η εναλλακτική της πολιτική λύση, ποιό είναι το εναλλακτικό της προγραμματικό σχέδιο. Τίποτα όμως δυστυχώς, δεν λέει γι’ αυτά η ανακοίνωση της Π.Γ, σα να αποτελούν μικρολεπτομέρειες και όχι θεμελιώδη ζητήματα για τη ζωή των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών...
Και για να αποφύγει το καθήκον να δώσει σαφείς πολιτικές απαντήσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που προαναφέρθηκαν, η Π.Γ καταφεύγει στην αφηρημένη επίκληση του «λαϊκού παράγοντα», καλώντας σε «μάχη για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια». Προφανώς, ο λαός δεν πρέπει να μάθει το πως συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να οργανωθεί και να διεξαχθεί αυτή η μάχη, στη βάση ποιών διεκδικήσεων, με ποιες πολιτικές συμμαχίες, με ποια στάση έναντι της ελληνικής άρχουσας τάξης, με ποια πολιτική προοπτική.… Όλα αυτά συνιστούν περιττές λεπτομέρειες για την Π. Γ… Αυτό που προέχει για εκείνην είναι μια ανέξοδη δήλωση πίστης στη σημασία του «λαϊκού παράγοντα», που όμως φυσικά δεν είναι ποτέ δυνατό να κινητοποιηθεί και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις με αφηρημένα άνωθεν παραγγέλματα.
Αντί για ανέξοδα «προσκλητήρια μάχης» στο λαό, η Π. Γ θα έπρεπε πρώτα να απαιτήσει να μπουν σε θέση και σε πνεύμα μάχης τα ίδια της τα κυβερνητικά στελέχη, με άξονα μια νέα πολιτική που θα κινείται στη γραμμή της ρήξης με τους εκβιαστές δανειστές και τους έλληνες καπιταλιστές φίλους τους. Η Κομμουνιστική Τάση έχει αναπτύξει αναλυτικά την προγραμματική ουσία (http://www.marxismos.com/greece-menu/greece-perspectives-analysis-menu/2347-enallaktiko-programma-tis-kommounistikis-tasis-gia-tin-kybernisi-tou-syriza-2.html), αλλά και την πολιτική τεκμηρίωση (http://www.marxismos.com/greece-menu/positions-oppinions-menu/2376-2015-05-05-13-30-50.html) αυτής της γραμμής ρήξης. Μόνο στη βάση μιας τέτοιας νέας πολιτικής, που θα συνοδεύεται από ειλικρινή αυτοκριτική για την ολέθρια σημερινή γραμμή του ανέντιμου – «έντιμου» συμβιβασμού, θα μπορέσει να κινητοποιηθεί μαζικά ο εργαζόμενος λαός, προκαλώντας το αναγκαίο κύμα πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας αλληλεγγύης.
Από την πρώτη στιγμή που συγκροτήθηκε η κυβέρνηση, κατέστη σαφές- τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό της χώρας- ότι η εντολή του
ελληνικού λαού είναι δεσμευτική και αποτελεί την πυξίδα στις διαπραγματεύσεις. Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι και κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού, εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των αγροτών και της νεολαίας. Εκφράζουν την ανάγκη της χώρας να μπει σε ένα νέο δρόμο ανάπτυξης, με πυρήνα της την κοινωνική δικαιοσύνη και την αναδιανομή του πλούτου. Η επιμονή των δανειστών να εφαρμόσουν το μνημονιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης Σαμαρά, δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό πολιτικών πιέσεων και χρηματοδοτικής ασφυξίας στη χώρα, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας στην
Ευρώπη. Εκφράζει την εμμονική προσήλωση στη λιτότητα που αποδομεί το κοινωνικό κράτος, την ολιγαρχική διεύθυνση των ευρωπαϊκών υποθέσεων σε κλειστές αίθουσες ανεπηρέαστες από την κοινωνική βούληση, οι οποίες στρώνουν το έδαφος στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Οι απαιτήσεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό που αγωνίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μπει τέλος στις εγκληματικές πολιτικές των μνημονίων. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς και από τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αγωνίζονται για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας. Οι πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν είναι οι παθητικοί καταναλωτές των ειδήσεων των 8, αντίθετα πιστεύουμε ότι μπορούν να είναι συμπρωταγωνιστές σε μια διαπραγμάτευση που αφορά την κοινή μοίρα όλων μας στην κλίμακα της Ευρώπης και του κόσμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει κάθε δυνατή πρωτοβουλία για την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των ευρωπαϊκών λαών. Σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς, αλλά και σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης οι βουλευτές, ευρωβουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν μαζί με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και τις αλληλέγγυες με αυτόν δυνάμεις σε ένα πλατύ κάλεσμα κινητοποίησης για την νίκη της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Τώρα είναι η ώρα να μπουν οι ίδιοι οι λαοί στην μάχη.»
Ο εργαζόμενος λαός αναμένει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μια ειλικρινή αποτίμηση της εμπειρίας της λεγόμενης διαπραγμάτευσης. Η ηγεσία όμως αρνείται να αποδεχτεί την ίδια την πραγματικότητα, που δείχνει ότι με αυτή τη φάρσα πολιτικής αυτο-παγίδευσης, ούτε χρόνος κερδήθηκε, αλλά ούτε και σύμμαχοι. Αντίθετα χάθηκε πολύτιμος χρόνος προετοιμασίας και κινητοποίησης του εργαζόμενου λαού για την αναγκαία ρήξη, ενώ οι μόνοι αληθινοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι και η ευρωπαϊκή Αριστερά, μετά από την πολιτικά απαράδεκτη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη έχασαν κάθε διάθεση για μαζική δράση, λαμβάνοντας από την κυβέρνηση ισχυρά μηνύματα υποταγής. Μετά από 3,5 μήνες αδιέξοδης «διαπραγμάτευσης» η Π.Γ αρκείται σε διαπιστώσεις για το πόσο «εμμονικοί» είναι οι δανειστές, λες και τα δείγματα γραφής που εκείνοι είχαν δώσει τα προηγούμενα χρόνια θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν έστω και την ελάχιστη αισιοδοξία για γενναιόδωρες παραχωρήσεις σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση…
Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την κυβέρνηση να αρχίσει άμεσα να εφαρμόζει τις προγραμματικές της δηλώσεις. Αντί όμως η Π.Γ να εκφράσει πολιτικά αυτή τη λαϊκή απαίτηση ως θα όφειλε, συνηγορεί στην απαράδεκτη τοποθέτηση των προγραμματικών δηλώσεων στο παζάρι της «διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές, που έχει σαν θλιβερό αποτέλεσμα τη μετάθεσή τους για το αόριστο μέλλον. Ακόμα χειρότερα, συναινεί στη διαστρέβλωση από την κυβέρνηση της ρητής λαϊκής εντολής για κατάργηση των Μνημονίων και της λιτότητας, εμφανίζοντάς την σαν εντολή να μην παραβιαστούν τάχα, κάποιες αδιευκρίνιστες «κόκκινες γραμμές»…
Ο εργαζόμενος λαός δεν ζητά απλά από την ηγεσία του κόμματος αφηρημένες διαβεβαιώσεις ότι οι απαιτήσεις των δανειστών «δεν θα γίνουν αποδεκτές», όταν μάλιστα στη πράξη γίνεται το αντίθετο και η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί βασικές τους απαιτήσεις με το «πάγωμα» των κύριων μέτρων των προγραμματικών δηλώσεων και την κανονική πληρωμή δόσεων στους «θεσμούς» με τίμημα τη μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την ηγεσία να πει τι σκοπεύει να κάνει έναντι της αδιαλλαξίας των δανειστών συγκεκριμένα, ποια είναι η εναλλακτική της πολιτική λύση, ποιό είναι το εναλλακτικό της προγραμματικό σχέδιο. Τίποτα όμως δυστυχώς, δεν λέει γι’ αυτά η ανακοίνωση της Π.Γ, σα να αποτελούν μικρολεπτομέρειες και όχι θεμελιώδη ζητήματα για τη ζωή των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών...
Και για να αποφύγει το καθήκον να δώσει σαφείς πολιτικές απαντήσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που προαναφέρθηκαν, η Π.Γ καταφεύγει στην αφηρημένη επίκληση του «λαϊκού παράγοντα», καλώντας σε «μάχη για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια». Προφανώς, ο λαός δεν πρέπει να μάθει το πως συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να οργανωθεί και να διεξαχθεί αυτή η μάχη, στη βάση ποιών διεκδικήσεων, με ποιες πολιτικές συμμαχίες, με ποια στάση έναντι της ελληνικής άρχουσας τάξης, με ποια πολιτική προοπτική.… Όλα αυτά συνιστούν περιττές λεπτομέρειες για την Π. Γ… Αυτό που προέχει για εκείνην είναι μια ανέξοδη δήλωση πίστης στη σημασία του «λαϊκού παράγοντα», που όμως φυσικά δεν είναι ποτέ δυνατό να κινητοποιηθεί και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις με αφηρημένα άνωθεν παραγγέλματα.
Αντί για ανέξοδα «προσκλητήρια μάχης» στο λαό, η Π. Γ θα έπρεπε πρώτα να απαιτήσει να μπουν σε θέση και σε πνεύμα μάχης τα ίδια της τα κυβερνητικά στελέχη, με άξονα μια νέα πολιτική που θα κινείται στη γραμμή της ρήξης με τους εκβιαστές δανειστές και τους έλληνες καπιταλιστές φίλους τους. Η Κομμουνιστική Τάση έχει αναπτύξει αναλυτικά την προγραμματική ουσία (http://www.marxismos.com/greece-menu/greece-perspectives-analysis-menu/2347-enallaktiko-programma-tis-kommounistikis-tasis-gia-tin-kybernisi-tou-syriza-2.html), αλλά και την πολιτική τεκμηρίωση (http://www.marxismos.com/greece-menu/positions-oppinions-menu/2376-2015-05-05-13-30-50.html) αυτής της γραμμής ρήξης. Μόνο στη βάση μιας τέτοιας νέας πολιτικής, που θα συνοδεύεται από ειλικρινή αυτοκριτική για την ολέθρια σημερινή γραμμή του ανέντιμου – «έντιμου» συμβιβασμού, θα μπορέσει να κινητοποιηθεί μαζικά ο εργαζόμενος λαός, προκαλώντας το αναγκαίο κύμα πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας αλληλεγγύης.
Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης της Πολιτικής Γραμματείας έχει ως εξής:
«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ – 14/5
Από την πρώτη στιγμή που συγκροτήθηκε η κυβέρνηση, κατέστη σαφές- τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό της χώρας- ότι η εντολή του
ελληνικού λαού είναι δεσμευτική και αποτελεί την πυξίδα στις διαπραγματεύσεις. Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι και κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού, εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των αγροτών και της νεολαίας. Εκφράζουν την ανάγκη της χώρας να μπει σε ένα νέο δρόμο ανάπτυξης, με πυρήνα της την κοινωνική δικαιοσύνη και την αναδιανομή του πλούτου. Η επιμονή των δανειστών να εφαρμόσουν το μνημονιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης Σαμαρά, δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό πολιτικών πιέσεων και χρηματοδοτικής ασφυξίας στη χώρα, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας στην
Ευρώπη. Εκφράζει την εμμονική προσήλωση στη λιτότητα που αποδομεί το κοινωνικό κράτος, την ολιγαρχική διεύθυνση των ευρωπαϊκών υποθέσεων σε κλειστές αίθουσες ανεπηρέαστες από την κοινωνική βούληση, οι οποίες στρώνουν το έδαφος στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Οι απαιτήσεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό που αγωνίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μπει τέλος στις εγκληματικές πολιτικές των μνημονίων. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς και από τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αγωνίζονται για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας. Οι πολίτες της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν είναι οι παθητικοί καταναλωτές των ειδήσεων των 8, αντίθετα πιστεύουμε ότι μπορούν να είναι συμπρωταγωνιστές σε μια διαπραγμάτευση που αφορά την κοινή μοίρα όλων μας στην κλίμακα της Ευρώπης και του κόσμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει κάθε δυνατή πρωτοβουλία για την ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των ευρωπαϊκών λαών. Σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς, αλλά και σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης οι βουλευτές, ευρωβουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν μαζί με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και τις αλληλέγγυες με αυτόν δυνάμεις σε ένα πλατύ κάλεσμα κινητοποίησης για την νίκη της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Τώρα είναι η ώρα να μπουν οι ίδιοι οι λαοί στην μάχη.»
Πηγή : marxismos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου