του Παναγιώτη Κολοβού
Από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μετά, έχουν γίνει μια σειρά παραχωρήσεις από βασικές θέσεις του κόμματος, τις οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα υπεράσπιζε η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ στον εσωκομματικό και δημόσιο διάλογο.
ΑΝΕΛ…
Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, ήταν έξω από τις προγραμματικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις συνεργασίες. Τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας (ΑΠ) ωστόσο, δεν αντέδρασαν σε αυτή τη συνεργασία που αντικειμενικά νοθεύει το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και ας ήταν βασική θέση τους ήδη από το 2010, με την ίδρυση του σημερινού Αριστερού Ρεύματος στον τότε ΣΥΝ, ότι η τοποθέτηση ενάντια στο μνημόνιο δεν αρκεί για το επιδιωκόμενο μέτωπο στο οποίο ήθελε να πρωτοστατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν ωστόσο υλοποιήθηκε το σενάριο που όλη η αριστερή πτέρυγα απευχόταν, τα ηγετικά στελέχη της ΑΠ, όχι απλώς δεν διαφοροποιήθηκαν, αλλά ουσιαστικά αποδέχτηκαν την κυβερνητική συνεργασία στην καλύτερη περίπτωση σαν «αναγκαίο κακό», αποδεχόμενοι επί της ουσίας την επιχειρηματολογία της ηγετικής ομάδας και μάλιστα επικύρωσαν με τον πιο επίσημο τρόπο τη συμφωνία τους σε αυτή τη συγκυβέρνηση αναλαμβάνοντας κυβερνητικές θέσεις.
Χρέος…
Στη συνέχεια, όταν ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, άρχισε να υπαναχωρεί σε μια σειρά δημόσιες δηλώσεις του από την πάγια προγραμματική θέση και προεκλογική εξαγγελία για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, και πάλι δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία παρά μόνο διαβεβαιώσεις από τα στελέχη της ΑΠ, ότι η θέση του κόμματος δεν έχει αλλάξει, την ίδια στιγμή που διατυπωνόταν με κάθε επισημότητα από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό το ακριβώς αντίθετο.
Στη συνέχεια, όταν ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, άρχισε να υπαναχωρεί σε μια σειρά δημόσιες δηλώσεις του από την πάγια προγραμματική θέση και προεκλογική εξαγγελία για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, και πάλι δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία παρά μόνο διαβεβαιώσεις από τα στελέχη της ΑΠ, ότι η θέση του κόμματος δεν έχει αλλάξει, την ίδια στιγμή που διατυπωνόταν με κάθε επισημότητα από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό το ακριβώς αντίθετο.
Πρόεδρος Δημοκρατίας…
Επίσης, δεν υπήρξε ουσιαστικά διαφοροποίηση στην εκλογή του Παυλόπουλου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρά μόνο λεκτικές διαφοροποιήσεις στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, που τελικά κατέληξαν στην υπερψήφιση της πρότασης Τσίπρα, παρά τις ενστάσεις. Η μόνη διαφοροποίηση ήταν της συντρόφισσας Γ. Γαιτάνη από τη ΔΕΑ, που ωστόσο προτίμησε να απουσιάσει και όχι να καταψηφίσει ξεκάθαρα την πρόταση όπως θα όφειλε ένας εκπρόσωπος των ιδεών του επαναστατικού μαρξισμού στο κοινοβούλιο.
Που θα οδηγούσε όμως, η καταψήφιση του Παυλόπουλου από μέρους των βουλευτών της ΑΠ αναρωτιούνται πολλοί καλοπροαίρετοι σύντροφοι; Φυσικά αν δεν διαμορφωνόταν η αναγκαία πλειοψηφία θα οδηγούσε στον εξαναγκασμό του πρωθυπουργού να καταθέσει μια πρόταση για πρόεδρο προερχόμενο από την Αριστερά, ως όφειλε εξαρχής να κάνει. Και αυτό θα σηματοδοτούσε ότι η αριστερά της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικός θεματοφύλακας της προσήλωσης της κυβέρνησης στις προγραμματικές της εξαγγελίες και στην σταθερότητα της αριστερής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα τραυμάτιζε αυτό την δημόσια εικόνα της κυβέρνησης; Θεωρούμε πως αυτό έχει πολύ μικρότερη αξία, από την διαφαινόμενη ενότητα στη δεξιά διολίσθηση που τραυματίζει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την οργανωμένη βάση του και τους ψηφοφόρους που τον στήριξαν, θέλοντας πραγματικά ρήξη με το κατεστημένο και ανατροπή.
Επίσης, δεν υπήρξε ουσιαστικά διαφοροποίηση στην εκλογή του Παυλόπουλου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρά μόνο λεκτικές διαφοροποιήσεις στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, που τελικά κατέληξαν στην υπερψήφιση της πρότασης Τσίπρα, παρά τις ενστάσεις. Η μόνη διαφοροποίηση ήταν της συντρόφισσας Γ. Γαιτάνη από τη ΔΕΑ, που ωστόσο προτίμησε να απουσιάσει και όχι να καταψηφίσει ξεκάθαρα την πρόταση όπως θα όφειλε ένας εκπρόσωπος των ιδεών του επαναστατικού μαρξισμού στο κοινοβούλιο.
Που θα οδηγούσε όμως, η καταψήφιση του Παυλόπουλου από μέρους των βουλευτών της ΑΠ αναρωτιούνται πολλοί καλοπροαίρετοι σύντροφοι; Φυσικά αν δεν διαμορφωνόταν η αναγκαία πλειοψηφία θα οδηγούσε στον εξαναγκασμό του πρωθυπουργού να καταθέσει μια πρόταση για πρόεδρο προερχόμενο από την Αριστερά, ως όφειλε εξαρχής να κάνει. Και αυτό θα σηματοδοτούσε ότι η αριστερά της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικός θεματοφύλακας της προσήλωσης της κυβέρνησης στις προγραμματικές της εξαγγελίες και στην σταθερότητα της αριστερής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα τραυμάτιζε αυτό την δημόσια εικόνα της κυβέρνησης; Θεωρούμε πως αυτό έχει πολύ μικρότερη αξία, από την διαφαινόμενη ενότητα στη δεξιά διολίσθηση που τραυματίζει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την οργανωμένη βάση του και τους ψηφοφόρους που τον στήριξαν, θέλοντας πραγματικά ρήξη με το κατεστημένο και ανατροπή.
Συμφωνία στο Eurogroup…
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω είναι πταίσματα μπροστά στην κατώτερη των περιστάσεων αντίδραση των ηγετικών στελεχών της ΑΠ, στη συμφωνία υποταγής που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τη λίστα Βαρουφάκη προς το Eurogroup. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για μια κομβική αλλαγή που σηματοδοτεί τον συμβιβασμό της κυβέρνησης με την απαίτηση των δανειστών και της ελληνικής αστικής τάξης για λιτότητα.
Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση, οι ηγεσίες της ΑΠ έβλεπαν την Παρασκευή 20/2 «Συμφωνία Αίνιγμα στο Eurogroup» (κεντρικό άρθρο στην ιστοσελίδα Ιskra του ΑΡ στις 20/2) και η ηγεσία του Κόκκινου δικτύου (ΔΕΑ- ΑΠΟ) «Χαραμάδα ανάσας και δεσμεύσεις» (κεντρικό άρθρο την ίδια μέρα στην ιστοσελίδα R-project που εκφράζει την τάση αυτή). Και ενώ οι σ. του Κόκκινου Δικτύου έβγαλαν δημόσια ανακοίνωση που καταδικάζει τη λίστα Βαρουφάκη επί της οποίας έκλεισε η συμφωνία, οι ηγετικοί σ. του ΑΡ ακόμα και σήμερα δεν έχουν λάβει επίσημα κεντρική θέση ενάντια στη συμφωνία της υποταγής, παρά τα αρκετά άρθρα που έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα Iskra όντας σε διάφορους βαθμούς επικριτικά στην εν λόγω συμφωνία και τα οποία μπορούν ανά πάσα στιγμή να θεωρηθούν από την ηγεσία της τάσης «απόψεις» στο δημόσιο διάλογο που δεν εκφράζουν τη συλλογική θέση της τάσης.
Αυτή η τακτική δείχνει δυστυχώς ότι οι ηγετικοί σύντροφοι του ΑΡ, προσπαθούν εναγωνίως να κρατήσουν μια άτολμη, διπλωματική στάση που δεν θα τους φέρει σε ευθεία ρήξη με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή προσπαθούν εναγωνίως να δώσουν το μήνυμα στην κομματική και εκλογική τους βάση, που δικαίως έχει δυσαρεστηθεί από τις εξελίξεις, ότι δεν έχουν παραδώσει τα όπλα και δεν έχουν συμβιβαστεί, αλλά πιέζουν την κυβέρνηση προς τα αριστερά και ασκούν κριτική.
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω είναι πταίσματα μπροστά στην κατώτερη των περιστάσεων αντίδραση των ηγετικών στελεχών της ΑΠ, στη συμφωνία υποταγής που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τη λίστα Βαρουφάκη προς το Eurogroup. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για μια κομβική αλλαγή που σηματοδοτεί τον συμβιβασμό της κυβέρνησης με την απαίτηση των δανειστών και της ελληνικής αστικής τάξης για λιτότητα.
Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση, οι ηγεσίες της ΑΠ έβλεπαν την Παρασκευή 20/2 «Συμφωνία Αίνιγμα στο Eurogroup» (κεντρικό άρθρο στην ιστοσελίδα Ιskra του ΑΡ στις 20/2) και η ηγεσία του Κόκκινου δικτύου (ΔΕΑ- ΑΠΟ) «Χαραμάδα ανάσας και δεσμεύσεις» (κεντρικό άρθρο την ίδια μέρα στην ιστοσελίδα R-project που εκφράζει την τάση αυτή). Και ενώ οι σ. του Κόκκινου Δικτύου έβγαλαν δημόσια ανακοίνωση που καταδικάζει τη λίστα Βαρουφάκη επί της οποίας έκλεισε η συμφωνία, οι ηγετικοί σ. του ΑΡ ακόμα και σήμερα δεν έχουν λάβει επίσημα κεντρική θέση ενάντια στη συμφωνία της υποταγής, παρά τα αρκετά άρθρα που έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα Iskra όντας σε διάφορους βαθμούς επικριτικά στην εν λόγω συμφωνία και τα οποία μπορούν ανά πάσα στιγμή να θεωρηθούν από την ηγεσία της τάσης «απόψεις» στο δημόσιο διάλογο που δεν εκφράζουν τη συλλογική θέση της τάσης.
Αυτή η τακτική δείχνει δυστυχώς ότι οι ηγετικοί σύντροφοι του ΑΡ, προσπαθούν εναγωνίως να κρατήσουν μια άτολμη, διπλωματική στάση που δεν θα τους φέρει σε ευθεία ρήξη με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή προσπαθούν εναγωνίως να δώσουν το μήνυμα στην κομματική και εκλογική τους βάση, που δικαίως έχει δυσαρεστηθεί από τις εξελίξεις, ότι δεν έχουν παραδώσει τα όπλα και δεν έχουν συμβιβαστεί, αλλά πιέζουν την κυβέρνηση προς τα αριστερά και ασκούν κριτική.
Τα αναγκαία καθήκοντα
Μια συνεπής με τις έως τώρα διακηρύξεις των συντρόφων της ΑΠ στάση, απαιτεί την ξεκάθαρη και χωρίς αστερίσκους καταδίκη της συμφωνίας και την δημόσια δηλωμένη πρόθεση τους να την καταψηφίσουν στην Βουλή. Ένα καλό πρώτο μήνυμα θα ήταν η υπερψήφιση του σχεδίου νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, όπως ακριβώς είχαν κάνει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το 2012.
Αυτό θα έδειχνε ξεκάθαρα την σταθερή προσήλωση των βουλευτών της ΑΠ στον σκοπό να καταργήσουν τα μνημόνια και να μην συναινέσουν στο συμβιβασμό με αυτά. Την ίδια στιγμή, η ΑΠ σαν η ισχυρότερη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ τάση στ’ αριστερά της ηγεσίας, οφείλει να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου εντός του ΣΥΡΙΖΑ όλων των τάσεων και των αγωνιστών που δεν συμφωνούν με την εγκατάλειψη του κομματικού προγράμματος από την κυβέρνηση, για να δώσει τη μάχη στα όργανα και τις οργανώσεις του κόμματος για την ακύρωση της συμφωνίας και την επιστροφή της κυβέρνησης στο πρόγραμμα το οποίο ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι βουλευτές της ΑΠ να άρουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους στην κυβέρνηση, αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να ακυρώσει την συμφωνία. Μια διαφορετική στάση της ΑΠ, θα σημάνει δυστυχώς την συνενοχή των ηγετικών της στελεχών στην καταστροφική για την Αριστερά πορεία στην οποία οδηγεί η απότομη δεξιά στροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν την συνεδρίαση της Κ.Ε. στις 28/2 - 1/3. Στην συνεδρίαση αυτή, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά η αντιφατική στάση των ηγετικών συντρόφων της ΑΠ, αφού παρότι εκφώνησαν μια σειρά πολύ επικριτικές τοποθετήσεις για την συμφωνία και τη στάση της ηγετικής ομάδας σε σωστή κατεύθυνση, τελικά υπερψήφισαν το κείμενο της πολιτικής απόφασης, αντί να καταθέσουν αντιπαραθετικό και πρότειναν προς ψήφιση μια τροπολογία, η οποία αν και κάνει κριτική στη συμφωνία, δεν βάζει ζήτημα ακύρωσης της, αλλά την αναγκαιότητα «παρά τη συμφωνία» να μην γίνει υποχώρηση στην εφαρμογή του προγράμματος, μια θέση ανεδαφική στις δεδομένες συνθήκες.
Μια συνεπής με τις έως τώρα διακηρύξεις των συντρόφων της ΑΠ στάση, απαιτεί την ξεκάθαρη και χωρίς αστερίσκους καταδίκη της συμφωνίας και την δημόσια δηλωμένη πρόθεση τους να την καταψηφίσουν στην Βουλή. Ένα καλό πρώτο μήνυμα θα ήταν η υπερψήφιση του σχεδίου νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, όπως ακριβώς είχαν κάνει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το 2012.
Αυτό θα έδειχνε ξεκάθαρα την σταθερή προσήλωση των βουλευτών της ΑΠ στον σκοπό να καταργήσουν τα μνημόνια και να μην συναινέσουν στο συμβιβασμό με αυτά. Την ίδια στιγμή, η ΑΠ σαν η ισχυρότερη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ τάση στ’ αριστερά της ηγεσίας, οφείλει να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου εντός του ΣΥΡΙΖΑ όλων των τάσεων και των αγωνιστών που δεν συμφωνούν με την εγκατάλειψη του κομματικού προγράμματος από την κυβέρνηση, για να δώσει τη μάχη στα όργανα και τις οργανώσεις του κόμματος για την ακύρωση της συμφωνίας και την επιστροφή της κυβέρνησης στο πρόγραμμα το οποίο ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι βουλευτές της ΑΠ να άρουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους στην κυβέρνηση, αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να ακυρώσει την συμφωνία. Μια διαφορετική στάση της ΑΠ, θα σημάνει δυστυχώς την συνενοχή των ηγετικών της στελεχών στην καταστροφική για την Αριστερά πορεία στην οποία οδηγεί η απότομη δεξιά στροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν την συνεδρίαση της Κ.Ε. στις 28/2 - 1/3. Στην συνεδρίαση αυτή, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά η αντιφατική στάση των ηγετικών συντρόφων της ΑΠ, αφού παρότι εκφώνησαν μια σειρά πολύ επικριτικές τοποθετήσεις για την συμφωνία και τη στάση της ηγετικής ομάδας σε σωστή κατεύθυνση, τελικά υπερψήφισαν το κείμενο της πολιτικής απόφασης, αντί να καταθέσουν αντιπαραθετικό και πρότειναν προς ψήφιση μια τροπολογία, η οποία αν και κάνει κριτική στη συμφωνία, δεν βάζει ζήτημα ακύρωσης της, αλλά την αναγκαιότητα «παρά τη συμφωνία» να μην γίνει υποχώρηση στην εφαρμογή του προγράμματος, μια θέση ανεδαφική στις δεδομένες συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου