Με κάθε ώρα και κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει τον εαυτό της σε ένα λούκι που οδηγεί σε συνεχείς εκπτώσεις σε βάρος των προσδοκιών του κόσμου που την ανέδειξε.
Η αναζήτηση ενός συμβιβασμού με την ΕΕ έχει παραχωρήσει στους τραπεζίτες και στις Βρυξέλλες ένα βέτο απέναντι σε κάθε διεκδίκηση των εργατών και της νεολαίας. Αύξηση του κατώτατου μισθού; «Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει κατώτατο μισθό μεγαλύτερο από άλλες χώρες της ΕΕ»» λέει ο Σόιμπλε. Επαναπρόσληψη των απολυμένων; «Θα παραβιάσετε το πλεόνασμα του προϋπολογισμού» λέει η Κομισιόν. Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων; «Κλείνω τη στρόφιγγα ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες» λέει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Οι επιπτώσεις αυτών των εκβιασμών είναι ήδη ορατές στις κυβερνητικές εξαγγελίες, τόσο στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, όσο και στις προετοιμασίες για ένα «πρόγραμμα-γέφυρα» που θα προτείνουν ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας στο Γιούρογκρουπ και στη Σύνοδο Κορυφής αυτής της βδομάδας. Μπορείτε να δείτε στις επόμενες σελίδες την εικόνα των υποχωρήσεων που φέρνει αυτή η τακτική.
Υπάρχει εναλλακτική
Το άμεσο, πιεστικό ερώτημα που αναδεικνύεται είναι: Υπάρχει εναλλακτική; Εδώ η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι. Αν η κυβέρνηση αρνηθεί να πληρώσει τα ομόλογα που λήγουν τον επόμενο μήνα, κερδίζει αυτόματα όλο τον χρόνο που διεκδικεί με τη φόρμουλα του «προγράμματος-γέφυρας». Αν προχωρήσει στη διαγραφή του χρέους, απαλλάσσεται από όλη την πίεση να φτιάχνει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς για να πληρώνει τόκους. Αν κρατικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, μπορεί να ακυρώσει τη στρόφιγγα της Φρανκφούρτης.
Είναι φανερό ότι αυτή η εναλλακτική σημαίνει ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ. Και πρέπει να γίνει φανερό ότι τώρα είναι η ώρα για αυτή τη ρήξη, γιατί το πρόβλημα το έχει η άλλη πλευρά, και οικονομικά και πολιτικά. Ο φόβος ότι μια ελληνική ρήξη με το ευρώ μπορεί να γίνει μια νέα Λήμαν Μπράδερς για την παγκόσμια οικονομία εκφράζεται ανοιχτά από κορυφαίους παράγοντες και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν έχει το κύρος και τη σταθερότητα για να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας αναταραχής.
Δεν πρέπει να περιμένουμε είτε παθητικά (είτε ακόμη χειρότερα χειροκροτώντας) τους υπουργούς της νέας κυβέρνησης να κάνουν στροφή και να εγκαταλείψουν τους συμβιβασμούς με την ΕΕ. Ο δρόμος προς την εργατική εναλλακτική μπορεί να ανοίξει μόνο με την επιμονή του οργανωμένου εργατικού κινήματος ότι δεν κάνουμε πίσω από τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Κάθε κομμάτι που επιμένει αγωνιστικά ότι δεν θα θυσιάσουμε την επιστροφή στις δουλειές μας, στα νοσοκομεία και στα σχολεία μας, στο βωμό των «γεφυρών» με την ΕΕ, χρειάζεται να έχει τη συμπαράσταση όλων μας. Ώστε όλοι μαζί να ξεμπλοκάρουμε την κατάσταση βροντοφωνάζοντας: Διαγράψτε το χρέος, όχι τις εργατικές διεκδικήσεις.
Πηγή : ergatiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου