Τα Eπικίνδυνα Συλλαλητήρια / του Γιώργου Αλεξάτου

του Γιώργου Αλεξάτου

«¨Επικίνδυνα¨ συλλαλητήρια» είναι ο τίτλος άρθρου που υπογράφεται από τον Μιχάλη Μιχαήλ στο protagon.gr , και το οποίο αναφέρεται στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Πέμπτης. Και γιατί «επικίνδυνα»; Μα γιατί «μπορεί να αποδειχθούν, αν «ξεφύγουν», ως προς τη συνθηματολογία, τους τόνους και το κλίμα που θα επικρατήσει, σε «κακό μπελά», για τους πάντες, ιδίως για την κυβέρνηση και, τελικά, για την ίδια την χώρα».

Για να δείξει την έκταση του κινδύνου, ο αρθρογράφος αναφέρει το προηγούμενο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό το 1992. Αφήνοντας να υπονοηθεί πως και αυτά που έγιναν τώρα έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τον εθνικισμό. Το εξηγεί, μάλιστα, λίγο πιο κάτω, λέγοντας πως «είναι πιθανό να αναπτυχθεί μια αντιευρωπαϊκή ρητορική η οποία να θέσει υπό αμφισβήτηση το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας, ύστερα από 35 χρόνια. Να ανατραπεί το δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν», του Κων/νου Καραμανλή και να επικρατήσει το δόγμα του Τάκη Μπαλτάκου: «Η Ελλάδα είναι Βυζάντιο και δεν έχει σχέση με τη Δύση».»

Γιατί το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» είναι ιερό και όποιος το αμφισβητεί ευθυγραμμίζεται με τον Μπαλτάκο και θέλει «Βυζάντιο». Τα να θέλει μια πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική για τη χώρα, που να την καθιστά πραγματικά κυρίαρχη και ικανή να συνδιαλέγεται επί ίσοις όροις και με Δύση και Ανατολή και με Βορρά και Νότο, αυτό αποκλείεται από τη σκέψη του αρθρογράφου του protagon.gr. Κι έτσι, κινδυνολώντας, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις που προηγήθηκαν, θέτει το ζήτημα του τι θα γίνει αν «οι ευρωπαίοι εταίροι μπορεί «να τα πάρουν» οριστικά μαζί μας και να μας αφήσουν στην τύχη μας, μη εκδηλώνοντας καμία υποστήριξη για τα εθνικά μας θέματα, που παραμένουν ανοικτά. Καλύτερα, λοιπόν, να μην το σκεφτόμαστε, όπως και το τι μπορεί να προκύψει, εκτός όλων των άλλων, στην ευρύτερη περιοχή (ενεργειακά κ.λπ.). Τις συνέπειες δεν θα πρέπει κανείς να τις αγνοεί».

Μα, να ασκήσουμε εθνικά ανεξάρτητη και αξιοπρεπή πολιτική και «να τα πάρουν οι εταίροι μας και να μείνουμε μόνοι»; Να απαιτήσουμε την αποτίναξη του βραχνά της μνημονιακής υποδούλωσης, δυσαρεστώντας τους; Δεν μπορεί να φανταστεί μια τέτοια τραγική εξέλιξη ο αρθρογράφος.

Άλλωστε, τα συλλαλητήρια αυτά μπορεί «να εξελιχθούν σε μια νέα εκδοχή «αγανακτισμένων» και το κοινωνικό κλίμα που θα διαμορφωθεί να μην επιτρέψει να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες μετακινήσεις για την επίτευξη αμοιβαίων συμβιβαστικών λύσεων. Όπως έδειξε και η εμπειρία των «αγανακτισμένων» το 2011-2012, ίσως αρχίσει να ξαναδουλεύει η κάτω πλατεία και οι κατηγορούμενοι της Χρυσής Αυγής να τρίβουν τα χέρια τους για τη νέα δεξαμενή ψήφων».

Γνωρίζει, απ” ότι φαίνεται, πως οι λαϊκές κινητοποιήσεις λειτουργούν ως φραγμός σε συμβιβαστικές λύσεις, σε υποχωρήσεις που θα ακύρωναν την πολιτική κατεύθυνση της απαλλαγής από τη μνημονιακή πολιτική. Και καθώς ξέρει πως δεν θα πείσει και πολλούς με τον κίνδυνο που επισείει, επιστρατεύει και το τελευταίο του επιχείρημα: τη Χρυσή Αυγή. Αποδεικνύοντας πως δεν κατάλαβε τίποτα απολύτως από αυτό που είπε ο Βαρουφάκης στον Σόιμπλε, ταράζοντάς τον: Ο ναζισμός φύεται εκεί που κυριαρχούν πολιτικές λαϊκής εξαθλίωσης.

Λέγοντας πολλά, προδίδει και την ασχετοσύνη του, κοινή με πολλούς άλλους που δεν συμμετείχαν στο μεγαλειώδες κίνημα των πλατειών του 2011: Πού να ξέρει, ο δόλιος, ότι η Χρυσή Αυγή δεν συμμετείχε στις πλατείες, τις οποίες κατήγγειλλε ως «απολίτικες»! Κάτι που ξέρουμε όλοι όσοι δεν μάθαμε την ύπαρξή της με τις εκλογές του 2012 και παρακολουθούσαμε τη δράση και τις θέσεις της. Εδώ, θα μου πεις, δεν ξέρει πως ο κόσμος με τις ελληνικές σημαίες, που διαδήλωνε αυθόρμητα και καταγγελλόταν για «εθνικισμό», βρισκόταν στην πάνω και όχι στην κάτω πλατεία.

Η συμπύκνωση της σκέψης του γίνεται στο τέλος του άρθρου. Εκεί που δεν διστάζει να μιλήσει ευθέως για το πόσο επικίνδυνο είναι «να μπαίνει ο λαός μπροστά για να μη ληφθούν αποφάσεις από την υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας».

Κι όμως, είναι ακριβώς αυτό το σημείο με το οποίο θα συμφωνήσουμε μαζί του:

Ναι! Τα συλλαλητήρια είναι επικίνδυνα, όταν μ” αυτά ο λαός μπαίνει μπροστά για να εκφράσει τη θέλησή του. Επικίνδυνα για όλους εκείνους που θα ήθελαν οι αποφάσεις της κυβέρνησης να ρυμουλκηθούν στην κατεύθυνση της διάψευσης της ελπίδας του λαού για απαλλαγή από τη μνημονιακή πολιτική.

Γι” αυτό είμαστε μ” αυτά τα επικίνδυνα συλλαλητήρια!