Τρεις δολοφονίες, δύο εισβολές των ΜΑΤ στην Αμυγδαλέζα και δύο ξυλοδαρμοί μεταναστών από τη Χ.Α. είναι ο απολογισμός των τελευταίων εβδομάδων γύρω από το ζήτημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Την Τετάρτη 11 Φλεβάρη αυτοκτόνησε στα κρατητήρια αλλοδαπών στη Θεσσαλονίκη 23χρονος Φατάλ Αμπντούλ από την Υεμένη.
Την επόμενη μέρα,ο Σαγιέντ Μεχντί Αχμπαρί, 23 χρονών από το Αφγανιστάν βρέθηκε επίσης νεκρός, από παθολογικά αίτια αυτή τη φορά, στο νοσοκομείο Σωτηρία, ενώ δύο μέρες μετά αυτοκτόνησε στο κελί του στην Αμυγδαλέζα ο 28χρονος Μοχάμεντ Ναντίμ από το Πακιστάν.
Με αφορμή την αυτοκτονία του Μοχά μεντ Ναντίμ, ξέσπασε στην Αμυγδαλέζα εξέγερση η οποία καταστάλθηκε άμεσα από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, ενώ η Χ.Α. επέστρεψε στο κέντρο της πόλης κάνοντας δύο επιθέσεις το βράδυ του Σαββάτου στην Ομόνοια. Ενώ ο αρμόδιος υπουργός στέκεται με έκπληξη μπροστά στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας και μιλάει για το σταδιακό κλείσιμο των στρατοπέδων, το κράτος και το παρακράτος του παραφυλάνε στη γωνία για να τσακίσουν, ξερνώντας ρατσιστικό μίσος και φασισμό τα ταξικά μας αδέρφια, μέσα και έξω από τα στρατόπεδα.
Η Αμυγδαλέζα, μαζί και οι άλλοι 51 χώροι εγκλεισμού μεταναστών που σύμφωνα με τη Migreurop καταγράφονται στην Ελλάδα δεν είναι μια παραφωνία μέσα στην αστική δημοκρατία, αλλά η ουσία της παρακμής και της χρεοκοπίας τόσο αυτής όσο και του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που υπηρετεί, του καπιταλισμού. Δεν πρόκειται απλώς για τις συνθήκες ή το χρόνο κράτησης. Στα σύγχρονα αυτά στρατόπεδα συγκέντρωσης κρατούνται χωρίς δίκη και χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα χιλιάδες άνθρωποι, κατηγορούμενοι όχι για κάτι που έκαναν, αλλά για αυτό που είναι. Άλλωστε δεν είναι άγνωστες οι περιπτώσεις που στο κολαστήριο-σύμβολο της Αμυγδαλέζας μεταφέρθηκαν άστεγοι, οροθετικοί, τοξικοεξαρτημένοι. Στο σώμα καθενός που πετιέται στο περιθώριο από τον σαπισμένο καπιταλισμό, εντοπίζεται η απειλή αυτής της διαφορετικότητας, με τους μετανάστες να γίνονται οι κύριοι στόχοι.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών δεν είναι ένα μέτρο διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Είναι ένας μηχανισμός ελέγχου και επιτήρησης της ζωής σε όλες της της εκφάνσεις. Από τις Αμυγδαλέζες και τα υπόγεια των Α.Τ. το κράτος επιτηρεί και καταστέλλει προληπτικά κάθε μορφή αντίστασης στο δημόσιο χώρο, προειδοποιώντας όποιον αντιστέκεται για το τι τον περιμένει. Στοχεύοντας στον πιο αδύναμο κρίκο, τους μετανάστες, εξαπολύει μια απειλή για όλη την εκμεταλλευόμενη και καταπιεσμένη εργατική τάξη.
Η πολιτική της Ε.Ε. γύρω από το ζήτημα της μετανάστευσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει κλιμακωτά αναπτυχθεί γύρω από δύο πυλώνες: τον εγκλεισμό και τον έλεγχο. Τείχη, φράχτες, ελεγχόμενα σημεία εισόδου, προηγμένα συστήματα παρακολούθησης, συρματοπλέγματα,κελιά και στρατιωτικές ορδές ανθρωποφυλάκων στήνουν το σκηνικό μέσα στο οποίο η ευρωπαϊκή ταυτότητα χτίζεται, πάνω στην ετερότητα των ξένων ή των “βαρβάρων”.
Η παγκόσμια, ιστορική, δομική κρίση του καπιταλισμού έχει συμπαρασύρει το οικοδόμημα της Ε.Ε. το οποίο αδυνατεί να επεκτείνει την επιρροή του στην Ανατολή. Στα απόνερα αυτής της καταστροφής συμπαρασύρονται οι πνιγμένοι της Λαμπεντούζας και του Φαρμακονησίου και οι δολοφονημένοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το γιγάντιο χάσμα ανάμεσα στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και το έθνος-κράτος δεν μπορεί να γεφυρωθεί. Γι' αυτό και οι αστικές κυβερνήσεις της Ε.Ε. είναι αναγκασμένες να κρατούν καθηλωμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της γης τους κολασμένους που φτάνουν στην πόρτα της Ευρώπης. Σε μια εποχή πολέμων και επαναστάσεων όπως αυτή στην οποία ζούμε, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν φτιασιδόνονται ούτε βελτιώνονται, γκρεμίζονται μαζί με όλο το σαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Ακούμε με χαρά τις αναγγελίες για το κλείσιμο των στρατοπέδων από τη νέα κυβέρνηση και τη μετατροπή του κέντρα φιλοξενίας. Δεν ξεχνάμε όμως τις χιλιάδες ονομασίες που βρέθηκαν για να περιγράψουν ανάλογους χώρους εγκλεισμού. Η επιλογή του όρου της “επιβλεπόμενης ελευθερίας” από το νέο υπουργό Προ.Πο. δεν είναι ...ατυχής, είναι επικίνδυνη. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πρέπει εδώ και τώρα να κλείσουν και οι έγκλειστοι να μεταφερθούν σε ανοιχτές δομές που ούτε θα φυλάγονται εσωτερικά ή εξωτερικά από την αστυνομία, ούτε θα βρίσκονται απομακρυσμένα έξω από την πόλη, αλλά μέσα στον αστικό ιστό. Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με την άμεση και χωρίς όρους νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Κάθε ολιγωρία είναι εγκληματική.
Το υπάρχον νομικό πλαίσιο αλλά και το κανονιστικό πλαίσιο της Ε.Ε. είναι εντελώς αντίθετο σε κάτι τέτοιο και δεν υπάρχει περιθώριο να “βελτιωθεί”.Η αγωνία της αστικής τάξης σε ολόκληρη την Ευρώπη να μείνει στη θέση της, ενώ τρίζει κάτω από τα πόδια της το έδαφος, είναι δεμένη άρρηκτα με τον εγκλεισμό και τον έλεγχο των ζωής των “ανεπιθύμητων”.
Η ενεργός επαναστατική κινητοποίηση των λαών της Ευρώπης για μια ενοποίηση πάνω σε σοσιαλιστικές βάσης είναι η μόνη εγγύηση για το τέλος της φρίκης των στρατοπέδων και των φασιστών που παραμονεύουν έξω από αυτά.
Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας
konservokouti-oen.blogspot.gr / eek.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου