Τι θα πράξει η κυβέρνηση που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα αυτό πλέον πλανάται πάνω από την ελληνική κοινωνία. Όσοι τον ψήφισαν, δίνοντας βάση στο κεντρικό προεκλογικό σύνθημά του «η ελπίδα έρχεται», τρέφουν προσδοκίες.
Η ομιλία του Αλ.Τσίπρα, το βράδυ της Κυριακής μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, συνέχισε να τις τροφοδοτεί. Το ίδιο και οι δηλώσεις της ηγεσίας του, που επακολούθησαν.
Τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει ή επηρεάζει ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούν ένα κλίμα ευφορίας για «ιστορική αλλαγή σελίδας». Η «Αυγή» (27.1), μάλιστα, έφτασε μέχρι το φαιδρό σημείο να γράφει πως «οι “αστοί” δεν τρομάξανε. Εμπιστευτήκαν την Αριστερά κάνοντας ένα βήμα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγάλο. Που ενδέχεται, επιτέλους, να σημάνει το τέλος του εμφυλίου»!…
Πόσο, όμως, μπορεί να κρατηθεί ψηλά ένας τέτοιος κουρνιαχτός πανηγυρισμών όταν η ιδία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε, ήδη, να μαζεύει τα αριστερόστροφα λόγια της, ενώ σαν κυβέρνηση ξεκίνησε με δεξιόστροφη περπατησιά κάνοντας συνεταίρο της το κόμμα του Καμμένου;
Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι στην πανηγυρική ομιλία του το βράδυ των εκλογών, ο Αλ.Τσίπρας στις αναφορές του για την κυβέρνηση που θα φτιάξει, με συστηματικό τρόπο απέφυγε να μιλήσει για σχηματισμό «κυβέρνησης της Αριστεράς», όπως υπόσχονταν εδώ και πάνω από δυο χρόνια προκειμένου να κερδίσει τους αριστερούς ψήφους. Επέλεξε να μιλήσει μόνο για «σχηματισμό κυβέρνησης όλων των Ελληνίδων και Ελλήνων», όπως έχουν κάνει πολλές φόρες μέχρι σήμερα και τα αστικά κόμματα που κυβερνούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Ο λόγος έγινε φανερός, όταν σχημάτισε συγκυβέρνηση με το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ και, μάλιστα, με τόσο γρήγορο τρόπο που δηλώνει ότι αυτή η συνεργασία ήταν «μιλημένη» και προετοιμασμένη από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τις εκλογές.
Η κυβερνητική συνεργασία με ένα κόμμα της Δεξιάς προδικάζει λίγο-πολύ και τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνει, ταυτόχρονα, μια επιλογή της ηγεσίας της που κρύβει και τη σκοπιμότητα να δικαιολογηθούν επερχόμενοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις της απέναντι στις πιέσεις των ντόπιων και ξένων παραγόντων του αστικού συστήματος.
Άλλωστε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Αλ.Τσίπρας και οι υπουργοί του, φρόντισαν, αμέσως, να δώσουν το «ρεαλιστικό» στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής που θα ασκήσουν. Παρά τις μεγαλοστομίες ότι «η τρόικα είναι παρελθόν», ο νέος πρωθυπουργός από την πρώτη ομιλία του έσπευσε να διακηρύξει πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεργαστεί» με την ΕΕ που αποτελεί και τον βασικό πυλώνα της τρόικας. Οι δημαγωγίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι «το σχήμα των συζητήσεων με την τρόικα έχει τελειώσει» και ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ θα συνεργαστεί και θα διαπραγματευτεί «μέσα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ» αποτελούν ευφυολογήματα μέσα από τα οποία η νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να ντύσει με νέα ονόματα και διαδικασίες τον συμβιβασμό της με την πολιτική που υπαγορεύουν τα πολιτικά κέντρα των ξένων και ντόπιων δανειστών.
Μέρα με τη μέρα και κάτω από τις πιέσεις που ασκούνται, κορυφαίοι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ το δηλώνουν αυτό όλο και πιο ανοιχτά. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Γ. Δραγασάκη ότι με την ΕΕ «δεν μιλάμε για τσαμπουκάδες αλλά για διάλογο», ότι «μέλημά μας είναι η εύρυθμη λειτουργία των τραπεζών» και ότι η νέα κυβέρνηση «δεν θα θίξει τα συμφέροντα των ιδιωτών μετόχων».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, έσπευσε να επαναλάβει ότι «δεν θα υπάρξει καμιά μονομαχία μεταξύ κυβέρνησης και ΕΕ» και συμπλήρωσε ότι η νέα κυβέρνηση θα αντικαταταστήσει την «ονομαζόμενη λιτότητα» με τον «λιτό βίο»(!), προαναγγέλλοντας με αυτήν τη διατύπωση τις λεκτικές αλχημείες στις οποίες θα επιδοθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να καλύψει τον συμβιβασμό του με την πολιτική της ΕΕ, που θα διαχειριστεί κυβερνητικά, ύστερα από τον «διάλογο χωρίς τσαμπουκάδες και μονομαχία» που θα κάνει με τους «ευρωπαίους εταίρους».
Ελάχιστες μέρες μετά τη συγκρότησή της, η νέα κυβέρνηση έχει δείξει όχι λίγα σημάδια για το ότι έχει στραμμένη την πλώρη της πολιτικής της στον συμβιβασμό με τη μνημονιακή πολιτική που απαιτεί η ΕΕ. Έναν συμβιβασμό, που ακόμα και αν, δημαγωγικά, τιτλοφορηθεί ως «απόσυρση του μνημονίου», όσο θα πυκνώνουν οι πιέσεις και οι εκβιασμοί θα αποδείχνεται επώδυνος για τον ελληνικό λαό και δεν θα μπορεί να μετριασθεί και να κρυφτεί κάτω από αριστερά φτιασίδια, σαν την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στον τόπο των εκτελεσμένων κομμουνιστών στην Καισαριανή.
Το «πακέτο» Ντράγκι
Οι Ευρωπαίοι, κρατώντας στάση αναμονής, χρησιμοποιούν την τακτική του μαστιγίου και του καρότου, επιχειρώντας να προσγειώσουν στην αμείλικτη πραγματικότητα τους κυβερνητικούς λεονταρισμούς και να θυμίσουν το ρόλο του «αφεντικού» στον επαρμένο ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο επιχειρούν να κάνουν και οι θεσμικοί φορείς της ντόπιας ολιγαρχίας με επικεφαλής τον ΣΕΒ, υπενθυμίζοντας στη νέα κυβέρνηση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.
Σημειώνουμε ότι σε σχέση με το «πακέτο Ντράγκι» δηλ. των μέτρων νομισματικής χαλάρωσης, για το οποίο ο Τσίπρας είχε δηλώσει ότι: «…Πρόκειται για μια σημαντική απόφαση, την οποία και θα αξιοποιήσει η επόμενη ελληνική κυβέρνηση προς όφελος της χώρας. Ο κ. Ντράγκι, με τη σημερινή ανακοίνωση του προγράμματος αγοράς ομολόγων, απάντησε στις ακραίες περιοριστικές πολιτικές τασσόμενος υπέρ της ποσοτικής χαλάρωσης…», τα ελληνικά ομόλογα τα οποία εντάσσονται στη χαμηλή πιστοληπτική βαθμίδα, προϋποθέτουν: α) την υπαγωγή της χώρας σε πρόγραμμα της ΕΕ και του ΔΝΤ, δηλαδή σε μνημόνια, β) θα προβλέπονται επιπλέον κριτήρια επιλεξιμότητας των ελληνικών ομολόγων, γ) το ύψος των παρεχόμενων κεφαλαίων προσδιορίζεται ανάλογα με τη συμμετοχή της κάθε εθνικής κεντρικής τράπεζας στο κεφάλαιο της ΕΚΤ (2,9% για την Ελλάδα), δ) προβλέπονται τρόποι διάχυσης και επιμερισμού τυχόν πιστωτικών κινδύνων ανάμεσα στην ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες. Οι κεντρικές τράπεζες θα αναλαμβάνουν τον κίνδυνο για περίπου το 80% από τις αγορές τίτλων. Σε αυτό το πλαίσιο, αποδυναμώνονται παραπέρα και οι όποιες προτάσεις για «κούρεμα» των ομολόγων που θα περάσουν στα χαρτοφυλάκια της ΕΚΤ, ε) οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ δεν θα μπορούν να αγοράσουν πάνω από το 33% του χρέους μιας χώρας. Το πώς αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης θα λειτουργήσουν «προς όφελος της χώρας», αυτό ανάγεται μάλλον στη σφαίρα των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης και των τραπεζιτών παρά στις ανάγκες επιβίωσης του χειμαζόμενου λαού μας.
Είναι σαφές πως οι εκπρόσωποι της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης που καταφθάνουν στην Αθήνα, θα εκτιμήσουν την κατάσταση με επίκεντρο την ελληνική οικονομική αντοχή για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, προκειμένου να δώσουν κάποια χρονικά περιθώρια, έτσι ώστε η νέα κυβέρνηση να είναι σε θέση να προχωρήσει στο «διάλογο», προκειμένου να εκτονωθεί η λαϊκή οργή και να ολοκληρωθεί η αντιλαϊκή αξιολόγηση με κάποιες μικροπαραχωρήσεις από πλευράς δανειστών, διαμορφώνοντας νέες ισορροπίες. Προφανώς παρεκκλίσεις από την όποια τελική συμβιβαστική γραμμή που έχουν χαράξει τα ξένα κέντρα, σημαίνει αυτόματα πάγωμα της ρευστότητας και των υπολοίπων παροχών και δόσεων.
Στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας της ΕΕ (Ecofin), της περασμένης Τρίτης κατατέθηκε το σχέδιο του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων», του γνωστού «πακέτου Γιουνκέρ», μέσω του οποίου προβλέπεται η διοχέτευση κεφαλαίων εκτιμώμενου ύψους 315 δις €, για την τόνωση των επενδύσεων σε επίπεδο ΕΕ. Στη χτεσινή συνεδρίαση επιβεβαιώθηκε το χρονοδιάγραμμα για την ίδρυση του Ταμείου το Μάρτη του 2015, προκειμένου οι πρώτες εκταμιεύσεις να αρχίσουν από τα μέσα του έτους. Θυμίζουμε πως το σχέδιο αυτό αφορά στην πραγματοποίηση επενδύσεων σε υποδομές, ιδίως στα ευρυζωνικά και ενεργειακά δίκτυα, καθώς και σε υποδομές μεταφορών σε βιομηχανικά κέντρα, στην εκπαίδευση, στην έρευνα και την καινοτομία, σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πρόκειται για σχέδιο που βελτιώνει σε επίπεδο τεχνικής, τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το «επενδυτικό ενδιαφέρον» στρέφεται στη χρηματοδότηση υποδομών όπως τα αεροδρόμια, οι σιδηρόδρομοι, τα λιμάνια και τα ενεργειακά δίκτυα, όπως δήλωσε πρόσφατα ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Κομισιόν στην Αθήνα.
Πηγή : ekdohi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου