Τα κινήματα δεν κατεβαίνουν στις εκλογές αλλά διαμορφώνουν αναμφίβολα κριτήρια για τους πολίτες που πηγαίνουν στην κάλπη. Ξεπηδούν από τα κάτω, είναι «ώριμα τέκνα της ανάγκης και της οργής», συνδιαμορφώνονται, δοκιμάζουν την άμεση δημοκρατία στη πράξη, επικοινωνούν και συντονίζονται οριζόντια. Αντικαθιστούν το εγώ με το εμείς, αντιπαρατάσσουν τη συλλογικότητα στην αυθεντία και την τεχνοκρατική αντίληψη της πολιτικής και της κοινωνικής οργάνωσης.
Το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» αντιστάθηκε στο μοντέλο της «ανάπτυξης των ολίγων» και της κρίσης τους που επιδιώκει μεθοδικά τη φτώχεια των πολλών μετατρέποντας τη ζωή μας σε εμπόρευμα. Οι σχεδιασμοί αυτοί βρήκαν πρόσφορο έδαφος την περίοδο του «ελληνικού εκσυγχρονισμού» με το χρηματιστήριο και τη καταλήστευση των ταμείων, με τους ολυμπιακούς αγώνες που σηματοδότησαν το ξεκίνημα για το μεγάλο φαγοπότι της νέας άρχουσας τάξης των «εθνικών εργολάβων», των τραπεζιτών και της συμμαχίας τους στην Ε.Ε και το «ισχυρό ευρώ» που έφερε τα μνημόνια, την ανεργία, τις μανωλάδες, τους άστεγους, τα χαράτσια τους τραγικούς αυτόχειρες. Αποτέλεσμα των σχεδιασμών και της εφαρμογής αυτών των πολιτικών το νέο αυταρχικό μοντέλο της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης που ζούμε τα τελευταία χρόνια και με προσχεδιασμένη, όπως αποδείχτηκε, την εμφάνιση του φασιστικού κτήνους, αντίπαλου δέους στην ανάπτυξη της συλλογικής ανατρεπτικής διαδικασίας που έρχεται αναπόφευκτα ως κυρίαρχη λαϊκή ιστορική αναγκαιότητα.
Το κίνημα ενάντια στα διόδια, τα εισιτήρια στα νοσοκομεία, τους πλειστηριασμούς, τα χαράτσια, το «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», σηματοδότησε αυτή ακριβώς τη περίοδο το ξεκίνημα από τα κάτω της αντίστασης στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τις ολοκληρωτικές αναδιαρθρώσεις σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σηματοδότησε τη σημασία του αγώνα για το δημόσιο και το κοινωνικό συμφέρον, αρνήθηκε κάθε συμβιβασμό και συμψηφισμό, υπερασπίζεται στους δρόμους αγωνιστικά το «δεν πληρώνουμε τη κρίση τους». Συνέβαλε και καλλιέργησε βαθιά την πεποίθηση όσων συμμετείχαν κι όσων το παρακολούθησαν, όσων συμμετέχουν και το παρακολουθούν, ότι τίποτα και ποτέ δεν κατακτήθηκε από τα πάνω για τους κάτω, τίποτα και ποτέ δεν κατακτήθηκε με αναθέσεις και αντιπροσώπευση γιατί ποτέ καμία ελπίδα και αγωνιστική διεκδίκηση της λαϊκής πλειοψηφίας που μετατράπηκε σε προεκλογική υπόσχεση δεν ευτύχησε να βγει από καμία κάλπη. Έμεινε εκεί …
Ποιά λαϊκή διεκδίκηση κερδήθηκε από «αντιπροσώπους» μέσα στα αστικά κοινοβούλια; Με ποιο κόσμο από τα κάτω συζήτησαν και συνεργάστηκαν για να φτιάξουν τα εκλογικά τους προγράμματα σχηματισμοί που διεκδικούν στις 25 Γενάρη τη ψήφο μας και υπόσχονται ανατροπές; Εμείς λέμε ότι στη πλειοψηφία τους έγιναν από τα πάνω, με ανακυκλωμένα υλικά και «αυθεντίες» που έχουν «βαριές υπογραφές» στο αστικό μας σύστημα. Ποιες εγγυήσεις μας παρέχουν όλα αυτά για λύσεις στη κατεύθυνση των λαϊκών συμφερόντων;
Η πρόθεση ψήφου δεν αποτελεί κριτήριο για εφησυχασμό και πανηγυρισμούς. Όσοι επιλέξουν τη συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία οφείλουν να έχουν συνειδητοποιήσει και να είναι αμετάκλητα αποφασισμένοι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να βρεθούμε ξανά στους δρόμους από τις 26 Γενάρη απαιτώντας χωρίς καμία υποχώρηση ή συμψηφισμό το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων μας, αλλιώς κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε άλλη μια φαρσοκωμωδία με όλες τις τραγικές συνέπειες της διάψευσης των ελπίδων και των προσδοκιών που δεν βασίστηκαν σε ένα ισχυρό και ανυποχώρητο λαϊκό κίνημα.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ – ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Μέτωπο αντίστασης και ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου