Όταν Oι Ελεγκτές “Κάνουν Την Δουλειά Τους” Εις Βάρος Αυτών Που Δεν Έχουν Δουλειά.

Είμαι άνεργη μέλος της συλλογικότητας των απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis, που εδώ και τρία χρόνια παλεύουμε στο δρόμο και στα δικαστήρια διεκδικώντας τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις μας από τον πρώην εργοδότη μας Ανδρέα Κουρή που μας πέταξε στο δρόμο.

Το πρωί της Τετάρτης 3/12 με τα βιογραφικά μου στην τσάντα, ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά, πήγα στην οδό Αχαρνών για να αφήσω το βιογραφικό σημείωμα μου σε Super market της περιοχής. Στην συνέχεια επιβιβάστηκα σε λεωφορείο προκειμένου να πάω στο κέντρο της Αθήνας με σκοπό την συνέχεια του δύσκολου αγώνα ευρέσεως εργασίας. Επειδή όμως δεν έφτανε η αγωνία μου, η απελπισία μου, αλλά και η αφραγκία μου, έπεσα επάνω στον πιο απάνθρωπο ελεγκτή. Κατά την διάρκεια του ελέγχου του είπα πως είμαι άνεργη και για απόδειξη αυτού, του έδειξα την κάρτα ανεργίας μου, την οποία κατευθείαν χρησιμοποίησε ξεκινώντας να γράφει το πρόστιμο. Άρχισα να τον παρακαλώ να μου επιστρέψει την κάρτα μου και κλαίγοντας του εξήγησα πως είμαι άνεργη, απολυμένη χωρίς δεδουλευμένα και αποζημίωση, μητέρα δύο παιδιών. Του έδειξα τα βιογραφικά που είχα στην τσάντα μου αλλά και το πορτοφόλι μου, το οποίο δεν είχε μέσα ούτε ένα ευρώ. Το μόνο που μου απάντησε ήταν πως αυτός κάνει μόνο την δουλειά του και πως αν θέλω να πάω στη οδό Μεταξά 15 στην πλατεία Βικτωρίας για να πω τα παράπονά μου. Κατέβηκα κλαίγοντας και όταν πήγα εκεί που με έστειλε, ο διευθυντής του ΟΑΣΑ δήλωσε αναρμόδιος για την διαγραφή προστίμου. Μάλιστα κάλεσε στο τηλέφωνο τον ελεγκτή για να τον επιπλήξει για την ταλαιπωρία μου, αφού η αρμόδια υπηρεσία ΟΣΥ βρίσκεται στον Ρέντη και στην συνέχεια μου έδωσε ο ίδιος εισιτήριο για να πάω. Μετά από όλα αυτά δεν είχα κανένα ψυχικό απόθεμα για να πάω σε άλλη μια υπηρεσία και χρησιμοποίησα το εισιτήριο για να επιστρέψω σπίτι μου.

Καταγγέλλω άκαμπτους και ανάλγητους ελεγκτές χωρίς ψήγμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Το “κάνω την δουλειά μου” δεν τους δίνει κανένα ελαφρυντικό ούτε άλλοθι. Το “κάνω την δουλειά μου” δηλώνει μόνο αδιαφορία, ατομικισμό και απανθρωπιά. Το “κάνω την δουλειά μου” δεν σημαίνει ότι αδιαφορώ για τους συνανθρώπους μου. Κράτος και πάσης φύσεως αφεντικά καννιβαλίζουν σε βάρος των εκατομμυρίων ανέργων και μη. Σε αυτό τον νέο κόσμο γεμάτο καταπιεστές και εκμεταλλευτές ήρθαν να προστεθούν και οι ελεγκτές. Καλό θα ήταν να εκτός “από την δουλειά σας” να κοιτάξετε και λίγο γύρω σας. Ούτε ο εργαζόμενος αλλά πολύ περισσότερο ο άνεργος δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει ένα τόσο ακριβό εισιτήριο. Η δωρεάν και ελεύθερη μετακίνηση των ανέργων είναι δικαίωμα και όχι χάρη.

M.K

Μας στάλθηκε από την συλλογικότητα "Ανεργοι/ες από τις Γειτονιές της Αθήνας"