Λίγοι άνθρωποι αφήνουν πεθαίνοντας το σημάδι τους ανεξίτηλο όχι μόνο σε όσους τους αγάπησαν αλλά παντού. Ο διευθυντής της Ελευθεροτυπίας, έτσι όπως όλοι θα τον θυμούνται, χάραξε τη γραμμή αφετηρίας μιας ελεύθερης δημοκρατικής και ανεξάρτητης εφημερίδας. Η Ελευθεροτυπία μπήκε σε κάθε σπίτι με το Φυντανίδη στο τιμόνι και σημάδεψε γενιές ολόκληρες. Σε άλλους λίγο σε άλλους πολύ έμαθε πώς να γράφουν και πώς να σέβονται τον αναγνώστη. Εξάλλου ο ίδιος ξεκινούσε πάντα τη δουλειά του διαβάζοντας τα γράμματα των αναγνωστών. Ο Φυντανίδης με το παράξενο σφύριγμα στο σίγμα δίδαξε δημοσιογραφία αλλά πρόσφερε και την άνεση να μπορούν οι δημοσιογράφοι να διεκδικούν και να γράφουν την άποψη τους και αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Η εφημερίδα του Τεγόπουλου και του Φυντανίδη με όλα τα σωστά και όλα τα λάθη της διαμόρφωσε καθοριστικά το τοπίο της έντυπης ενημέρωσης στην Ελλάδα, στάθηκε απέναντι στη κιτρινίλα των σκουπιδιών της ενημέρωσης, των φτηνών αγοραίων προσφορών και της εξαπάτησης του κοινού. Θα γραφτούν πολλά τώρα θα ειπωθούν πολύ περισσότερα. Ένα πράγμα όμως είναι βέβαιο! Ο Σεραφείμ Φυντανίδης θα είναι πάντα ο δημοσιογράφος, ο διευθυντής της εφημερίδας που όλοι αγαπήσαμε και που ουσιαστικά έφυγε μαζί του από το 2007, τότε που άρχιζε ο κατήφορος της Ελευθεροτυπίας. Τότε ήταν που μάθαμε όλοι εκεί τη λέξη απόλυση, αποπομπή, κατάχρηση εξουσίας και αποστροφή στο διάλογο. Τότε πραγματικά έκλεισε οριστικά και για τους δύο ο κύκλος.
Στη Βιργινία και στο Λευτέρη τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Ο παλιός και ο νέος Ιός της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου