Διακήρυξη Της Συνδιάσκεψης Της 23ης Νοεμβρίου 2014 / Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας

Συμβούλιο Δράσης της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

Διακήρυξη της Συνδιάσκεψης της 23ης Νοεμβρίου 2014

Μπροστά σε μία νέα εξέγερση στα πανεπιστήμια

Τα καθήκοντα του φοιτητικού κινήματος


Φθινοπωρινό «πραξικόπημα» Σαμαρά-Λοβέρδου-Φορτσάκη στα πανεπιστήμια

Τίποτα δεν είναι ίδιο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας μετά το “λοκ άουτ” του πρύτανη του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) στη Νομική και την ΑΣΟΕΕ την 13η Νοέμβρη. Τα ΑΕΙ –ΤΕΙ γίνονται ξανά το επίκεντρο της επερχόμενης νεολαιίστικης εξέγερσης.
Γι' αυτό σαράντα ένα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου που άνοιξε το δρόμο για την ανατροπή της χούντας και επτά χρόνια μετά το μεγαλύτερο φοιτητικό κίνημα της Μεταπολίτευσης που αναχαίτισε την σημαντικότερη έκτοτε απόπειρα ανατροπής των μεταπολιτευτικών κεκτημένων της σπουδάζουσας νεολαίας, η μνημονιακή κυβέρνηση των συντριμμιών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να τσακίσει πραξικοπηματικά ότι έχει απομείνει από τις λαϊκές ελευθερίες των φοιτητών και γενικότερα της νεολαίας.

Ο «κεντροαριστερός» υπουργός Παιδείας, Λοβέρδος με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης του:
ξεκίνησε το ακαδημαϊκό έτος 2014 -2015 με ευθείες απειλές διαγραφής των “αιωνίων” φοιτητών (Αύγουστος) συνέχισε με την ανακοίνωση νέων “λουκέτων” στις σχολές της περιφέρειες και τις μαζικές μεταγραφές σε εκείνες του κέντρου (Σεπτέμβριος) έπειτα έστειλε τα ΜΑΤ για να πετάξει έξω από την Πρυτανεία τους φοιτητές που αντέδρασαν στην φύλαξη της από εταιρεία Security (Οκτώβριος) ξανάστειλε τα ΜΑΤ στη Νομική και την ΑΣΟΕΕ (Νοέμβριος) για να προλάβει την ενδεχόμενη απόφαση των αντίστοιχων φοιτητικών συλλόγων για κατάληψη κατά τον τριήμερο εορτασμό της 41ης επετείου του Πολυτεχνείου. απέτρεψε δύο φορές υπό την ωμή απειλή της παραβίασης του ασύλου από την αστυνομία, δύο φορές (13 και 14 Νοέμβρη) την σύγκλιση του συντονιστικού γενικών συνελεύσεων των κατειλλημένων σχολών της Αθήνας στο ΕΜΠ.

Μετά τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, ο Φορτσάκης ανακοίνωσε πως από εδώ και στο εξής θα οργανώνονται «ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα» μεταξύ των φοιτητών για να αποφασίζεται ή όχι μία κατάληψη…

Οι 500 και πλέον καταλήψεις σχολείων στις αρχές Νοεμβρίου ενάντια στο Νέο Λύκειο, την Τράπεζα Θεμάτων και τις καταργήσεις ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ αποτελεί την πρώτη απάντηση του μαθητικού κινήματος στην προσπάθεια να κλείσουν και άλλα σχολεία και να πεταχτούν οι μαθητές έξω από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή του φοιτητικού αγώνα ενάντια στις διαγραφές των «αιωνίων» φοιτητών, συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη της Πρυτανείας και πάλεψε για τη συνέχιση της, πήρε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στο «λοκ άουτ», επιμένοντας κόντρα σε όλες τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς –συμπεριλαμβανομένης και της «εξωκοινοβουλευτικής»- στα πανεπιστήμια στην πάλη για καταλήψεις διαρκείας ενάντια στο σύνολο της αντι-εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης», συντονισμό των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών.

Η “φύση” του φοιτητικού κινήματος καθορίζεται -μεταξύ άλλων- από τη φύση του χώρου όπου εδράζεται, δηλαδή το πανεπιστήμιο.

Το φοιτητικό κίνημα έχει νικήσει σε όλες τις αναμετρήσεις, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά μαζί και στην μεγαλύτερη ως τώρα που ήταν το κίνημα του 2006-2007 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο Γιαννάκου και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Την περίοδο από το 2008 και έπειτα, δηλαδή από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τις Γενικές Απεργίες του 2010-2012 ενάντια στα Μνημόνια, το φοιτητικό κίνημα αν και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, το έκανε με έναν “περιφερειακό” τρόπο, δείχνοντας ότι δεν έχει συγχρονιστεί με τις εξελίξεις στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο αν και παραμένει δημόσιο, έχει “αποσυνδεθεί” από την αγορά εργασίας, μιας και αυτή κυριαρχείται ολόενα και περισσότερο από τους ανέργους και τους μερικώς απασχολούμενους χαμηλής ειδίκευσης.

Από το πανεπιστήμιο η νεολαία ωθείται στην ανεργία και έτσι στη βίαιη προλεταριοποίηση.
Ζητούμενη είναι για την ΟΕΝ η άμεση σύνδεση του αγώνα των φοιτητών για όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας τους μέσα στα πανεπιστήμια (πχ. υποχρηματοδότηση, συγχωνεύσεις/καταργήσεις σχολών, νέοι οργανισμοί) με τον αγώνα όχι απλά για την ανάκτηση κάποιων ανύπαρκτων επαγγελματικών ή εργασιακών δικαιωμάτων ή ακόμα και την κατάκτηση νέων, αλλά για την κατάργηση της μισθωτής δουλείας χωρίς την οποία δεν πρόκειται να επιβιώσουν οι νέοι σήμερα -είτε είναι, είτε όχι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο αγώνας αυτός είναι αξεδιάλυτα δεμένος με τον αγώνα ενάντια στη διορισμένη -από την κυβέρνηση- διοίκηση του πανεπιστημίου, το Υπουργείο, την κυβέρνηση και την Τρόικα που μεθοδεύουν την επίθεση ενάντια στη νεολαία. Στόχος μας είναι η ανατροπή όλων των δεδομένων σχέσεων στο εσωτερικο του πανεπιστημίου με την οικονομία και την κοινωνία, για ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο.

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας συμμετέχει -κριτικά- στα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά ταυτόχρονα οι δυνάμεις της διατηρούν την ανεξαρτησία τους και παρεμβαίνουν αυτοτελώς μέσα στο φοιτητικό κίνημα κάθε στιγμή. Παλεύουμε η ΕΑΑΚ ως το μέτωπο των δυναμέων της επαναστατικής αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κάθε αγώνα της νεολαίας, κόντρα σε κάθε τάση ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος ή υποταγής σε οποιοδήποτε σχέδιο ταξικής συνεργασίας.

Μόνο η αυτοοργάνωση των φοιτητών μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, η ενότητα στη δράση όλων των αγωνιζομένων δυνάμεων, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, η αυτοάμυνα απέναντι στους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες, και προπαντός η πολιτική ανεξαρτησία απέναντι στην αστική τάξη, τα κόμματα της και τις φοιτητικές παρατάξεις της μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια νικηφόρα αναμέτρηση με την κυβέρνηση των Τροϊκανών.

2. Γιατί τώρα αυτή η λυσσασμένη επίθεση κατά της νεολαίας ;

Γιατί η κάτι παραπάνω από…ραγδαία κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις κυβέρνησης – φοιτητικού κινήματος την οποία ζούμε τελευταία, με πρωτοβουλία της πρώτης δεν οφείλεται στην «συγκρουσιακή» ιδιοσυγκρασία του πρύτανη του ΕΚΠΑ, Φορτσάκη, ή ακόμα και του υπ. Παιδείας και εκλεκτού του Δημοσιογραφικού Ομίλου Λαμπράκη (πχ Το Βήμα) Λοβέρδου που έχει δώσει τα χειρότερα δείγματα ως τώρα σε βάρος του λαού ως Υπουργός Εργασίας (αύξηση ορίου συνταξιοδότησης στα …67 χρόνια) ή ως Υπ. Υγείας (πχ εισαγωγή εισιτηρίου 5 ευρώ στα νοσοκομεία, στιγματισμός οροθετικών γυναικών).

Η εν εξελίξει λυσσασμένη επίθεση στην φοιτητική νεολαία ειδικά και στη νεολαία γενικότερα αποτελεί ταξική επιλογή της καταρρέουσας κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου λόγω της νέας φάσης χρεοκοπίας στην οποία έχει εισέλθει ο ελληνικός καπιταλισμός.
Προσοχή! Όπως και το 2011, ενώ ο ελληνικός καπιταλισμός βρισκόταν στην α’ φάση της χρεοκοπίας του, ήταν η νέα γενιά εκείνη που πλήρωσε πρώτη το πρώτο άγριο μέτρο λιτότητας (μείωση 20% του κατώτατου μισθού για τους νεοπροσλαμβανόμενους), έτσι και τώρα που ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται παραπέρα στην κρίση, η κυβέρνηση επιλέγει τη νεολαία για να κάνει τα νέα αντιδραστικά της «πειράματα»(μαζικές διαγραφές «αιωνίων» φοιτητών, αυταρχικοί νέοι «οργανισμοί» κλπ.).

Γιατί βρισκόμαστε σε νέα φάση χρεοκοπίας;

Η οριακή “ανάκαμψη” που εμφανίζει κατά το β' τρίμηνο του 2014 (Μάιος – Ιούλιος 2014) οφείλεται αποκλειστικά στη έξωθεν αυξημένη τουριστική κίνηση το περασμένο καλοκαίρι, την ίδια στιγμή που όλοι οι άλλοι μεγάλοι κλάδοι της οικονομίας οι οποίοι κατά κανόνα απασχολούν πιο ειδικευμένο προσωπικό –δηλαδή τους αποφοίτους των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας- συνεχίζουν να βυθίζονται στην ύφεση(πχ βιομηχανία, οικοδομικο –κατασκευαστικός τομέας) λόγω της συνεχιζόμενης πτώσης της εγχώριας ζήτησης αλλά πλέον και λόγω της πτώσης της ζήτησης από το εξωτερικό (επιβράδυνση και στην ευρωζώνη μετά τις «αναπτυσσόμενες» οικονομίες). Οι εισαγωγές έχουν πάρει πάλι τα πάνω τους, λόγω της σύνθλιψης της εγχώριας παραγωγής ανοίγοντας –σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα «ενεργειακή κρίση» (λόγω γεωπολιτικών αναταραχών σε Ρωσία, Μέση Ανατολή)- το δρόμο σε πληθωριστικές πιέσεις που θα εξανεμίσουν όποιο εισόδημα αφήσει όρθιο η νέα λιτότητα που έρχεται.

Τι είναι μπροστά μας;

Το σύντομο και εύθραυστο θερινό «διάλλειμα» στην ύφεση έχει ήδη… τελειώσειόπως δείχνει το έλλειμμα ρεκόρ για την τελευταία δεκαπενταετία στο ισοζύγιο απασχόλησης τον περασμένο Οκτώβριο. Οι «καθαρές» απολύσεις ξεπέρασαν τις …66.000 μέσα σ’ ένα μήνα, τσακίζοντας (μαζί με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών) τα έσοδα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, του κράτους (σ.σ. από φορολογία εισοδήματος, ΦΠΑ κλπ.) και των τραπεζών.

Γι’ αυτό, το τέλος του καλοκαιριού βρίσκει το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος προς ταμεία, τράπεζες, εφορία στα 165 δις. ευρώ, δηλαδή στο κατώφλι του …100% του ΑΕΠ της χώρας.
Έτσι η νεολαία, μαζί και η σπουδάζουσα, έχει στο κεφάλι της όχι μόνο ένα μη – βιώσιμο «δημόσιο» χρέος που αντιστοιχεί στο 175% του ΑΕΠ αλλά άλλο ένα, το ιδιωτικό, που αντιστοιχεί στο 90% του ΑΕΠ. Οποιαδήποτε «διαγραφή» και αν γίνει, είτε στο δημόσιο, είτε στο ιδιωτικό, στα πλαίσια του καπιταλισμού θα την πληρώσει τελικά η εργατική τάξη και η νεολαία της. Η διαγραφή χρεών θα φέρει νέα υποτίμηση των περιουσιών, την πλήρη ισοπέδωση της μικροαστικής τάξης, νέα άνοδο της ανεργίας, μείωση των μισθών και «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Το νέο «Μνημόνιο» που ετοιμάζουν αυτές τις μέρες η τρόικα και η κυβέρνηση δεν προβλέπει μόνο μία νέα πιθανή «αναδιάρθρωση» του ελληνικού δημοσίου χρέους αλλά και την επιτάχυνση μιας σειράς βασικών μέτρων λόγω της συνέχισης της ύφεσης στην Ελλάδα: Τη διάλυση των επικουρικών ασφαλιστικών ταμείων, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και την ιδιωτικοποίηση του δημοσίου σε όλες του τις εκφάνσεις (πχ ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, «μόνιμη κινητικότητα» δημοσίων υπαλλήλων, εξίσωση αμοιβών ιδιωτικών – δημοσίων υπαλλήλων κλπ.)

Γι’ αυτό, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι που ο ελληνικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) προχωρά σε ρήξη με όλους τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους» (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ).
Η τριπλή αυτή αδυναμία των καπιταλιστών στην Ελλάδα να προσαρμόσουν την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση στις επείγουσες απαιτήσεις της νέας φάσης της χρεοκοπίας που έχει μπει ο ελληνικός καπιταλισμός οδηγεί –όπως δείχνουν τα γεγονότα του φθινοπώρου– σε ρήξη στις σχέσεις φοιτητικού κινήματος-πανεπιστημιακής ελίτ (βλέπε κόντρα φοιτητικών συλλόγων-Φορτσάκη) και προπάντος σε μια ευθεία ρήξη φοιτητικού κινήματος-κυβέρνησης. Το γεγονός ότι αυτή η ρήξη συμπιπτεί χρονικά με μια ραγδαία αναδυόμενη πολιτική κρίση/κατάρρευση τελευταίας μνημονιακής κυβέρνησης θέτει επαναστατικά καθήκοντα στις αναπτυσσόμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις τα οποία αν δεν αντιμετωπίσει μαζί φυσικά με ολόκληρο το εργατικό κίνημα δεν θα μπορέσει να δώσει τη μάχη ούτε για τα δικά του “ιδιαίτερα ζητήματα”.

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας θεωρεί πως πίσω από την τρέχουσα σύγκρουση φοιτητικού κινήματος – υπ. Παιδείας και κυβέρνησης βρίσκεται η σύγκρουση μεταξύ εργασίας – κεφαλαίου.
Η μαζική προλεταριοποίηση που φέρνει η μαζική και μακροχρόνια ανεργία των νέων σε συνθήκες αξεπέραστης εδώ και επτά χρόνια, παγκόσμιας και εθνικής καπιταλιστικής κρίσης βάζει ταξικά εργατικά επαναστατικά καθήκοντα και στους φοιτητές.

Καμία αύξηση δεν πρόκειται να δοθεί στην κρατική χρηματοδότηση χωρίς τη διαγραφή ολόκληρου του κρατικού χρέους προς τους ξένους δανειστές, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Καμία έρευνα και παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος του λαού, χωρίς την επαναστατική ρήξη με τον καπιταλισμό σε εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα και την κοινή εργατική πάλη για τον παγκόσμιο κομμουνισμό, χωρίς την εργατική εξουσία.

Η μόνη διαγραφή ιδιωτικού χρέους που μπορεί να ωφελήσει τη νεολαία είναι εκείνη που θα προκύψει από την απαλλοτρίωση εκείνων στους οποίους «χρωστάμε» και πρώτα απ’ όλα τις τράπεζες.
Η δική μας γενιά θα είναι «χαμένη» αν δεν κατανοήσει τη φύση της επίθεσης που σήμερα δέχεται και δεν παλέψει για να την ανατρέψει, μαζί με τους φορείς της.

3. Τι να κάνουμε ;

Είναι γι’ αυτό που η τρέχουσα κλιμάκωση της επίθεσης της καταρρέουσας κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που βρίσκεται επικεφαλής ενός μισο-διαλυμένου αστικού κράτους και ενός χρεοκοπημένου και παρακμασμένου καπιταλισμού, απέναντι στους φοιτητές συμπυκνώνει, στην πιο αποκρουστική μορφή της:

την επίθεση που επιδιώκει να εξαπολύσει η κυβέρνησης των Τροϊκανών πάνω σε όλο το λαό.
Πριν απολύσει δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων στο Δημόσιο μέσω της αξιολόγησης με ποσοστώσεις (σ.σ. « μη – αποδοτικό» το 15%) και των καταργήσεων υπηρεσιών ή στον ιδιωτικό τομέα μέσω των ομαδικών απολύσεων, επιχειρεί να διαγράψει πάνω από 150.000 «αιωνίους» φοιτητές. Πριν περάσει το νέο αντιδραστικό συνδικαλιστικό νόμο για τους εργαζομένους, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει ένα ακόμα πιο αντιδραστικό «οργανισμό» στα ΑΕΙ –ΤΕΙ. Πριν συγχωνεύσει και άλλους δημόσιους οργανισμούς, επιχειρεί να βάλει «λουκέτο» και σε άλλες σχολές πέραν εκείνων που έβαλε το 2012, με το «σχέδιο Αθηνά»!

την αδυναμία των από πάνω να ελέγξουν με «ειρηνικό» τρόπο την κατάσταση η οποία διαμορφώνεται ειδικά για τους νέους λόγω της καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Σε συνθήκες όπου δύο στις τρεις προσλήψεις είναι μερικής απασχόλησης, πάνω από τους μισούς νέους 15 – 35 ετών είναι άνεργοι και ένας στους τρεις εργαζόμενους έχει καλύτερη εκπαίδευση από εκείνη που απαιτεί η θέση εργασίας του, τι εργασιακό μέλλον μπορούν να έχουν 700.000 “αιώνιοι”, ενεργοί φοιτητές και απόφοιτοι ΑΕΙ - ΤΕΙ; Σίγουρα, κανένα, στα πλαίσια – τουλάχιστον - του καπιταλισμού.
Ούτε η μετανάστευση δίνει κάποια διέξοδο. Πχ Το 2013, λιγότεροι από… 20.000 ενήλικες Έλληνες έφυγαν για τη Γερμανία. Η Γερμανία αποτελεί τη βασική χώρα-προορισμό από την Ελλάδα και ο αριθμός είναι πολύ μικρός σε σύγκριση με τους νέους 700.000 άνεργους από το 2008 μέχρι σήμερα, για να συγκροτήσει μεταναστευτικό ρεύμα.

Η αδυναμία των καπιταλιστών να ελέγξουν τη νεολαία με “ειρηνικά” πολιτικά μέσα οδηγεί στην επιστράτευση του κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την καταστολή της νεολαίας.

Γι' αυτό διαγράφονται σχεδόν οι μισοί φοιτητές των ΑΕΙ-ΤΕΙ, γι' αυτό στοιβάζονται οι υπόλοιποι στις σχολές των μεγάλων πόλεων της χώρας, γι' αυτό χτυπιούνται όσοι φοιτητές σηκώνουν κεφάλι ενάντια σ' αυτό το αδιέξοδο, όπως βλέπουμε εδώ και είκοσι μέρες. Η σύγκρουση αυτή στη δημόσια εκπαίδευση γίνεται πιο άγρια καθώς η ιδιωτική εκπαίδευση χρεοκοπεί (βλ. χρέη ιδιωτικών κολεγίων προς ΙΚΑ) και αδυνατεί να αποτελέσει «εναλλακτική» λύση για τους νέους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πετάγονται εκτός δημόσιας εκπαίδευσης. Επτά χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου – πλαισίου (Γιαννάκου), τα ΑΕΙ-ΤΕΙ βρίσκονται σε χειρότερη κρίση από εκείνη που επιχείρησε ο νόμος – πλαίσιο να αντιμετωπίσει για χάρη του κεφαλαίου.

Την αδύνατη πλέον αντιμετώπιση της κρίσης στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση με ευρωπαϊκά διεθνή καπιταλιστικά μέσα.

Η διαδικασία της Μπολόνια που στόχο είχε την ανάπτυξη ενός Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ) έχει αποτύχει μαζί με την όλη διαδικασία ενοποίησης της Ε.Ε., όπως φάνηκε με τη χρεοκοπία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου και, τελευταία, με το φιάσκο της πολιτικής της Ε.Ε. στην Ουκρανία.
Οι «φιλόδοξες» υποδείξεις του ΚΕΧΑΕ και της Στρατηγικής της Λισσαβόνας που ήθελαν (και) την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση να ανταγωνίζεται «στα ίσα» την βορειο-αμερικάνικη, ινδική και κινεζική (στην «έρευνα και ανάπτυξη», στην ανάπτυξη του εξειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού κλπ.) έχουν αντικατασταθεί από εξίσου αδιέξοδες ως τώρα ανελαστικές μνημονιακές εντολές της τρόικας που απαιτούν μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, κλείσιμο σχολών και στροφή στη «δυαδική εκπαίδευση» χαμηλού κόστους και ανύπαρκτων εργασιακών (πόσο μάλλον επαγγελματικών «δικαιωμάτων») σε σύνδεση με την φασόν – παραγωγή.

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας πιστεύει πως μόνο μία διεθνής και διεθνιστική επαναστατική διέξοδος υπάρχει από τη σημερινή κρίση στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παλεύουμε για τον διεθνή συντονισμό των φοιτητών για να ανατραπούν τα μέτρα ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, για μια πανανθρώπινη ελευθεριακή παιδεία σε ένα πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό. Η ΟΕΝ θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για την οργάνωση της 2ηςδιεθνούς συνάντησης επαναστατικής νεολαίας το 2015 (η 1η έγινε στην Αθήνα φέτος).

Παράλληλα παλεύουμε για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και για μία ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς, την αυτοδιαχείριση του πανεπιστημίου κάτω από εργατικό έλεγχο στα πλαίσια της εξουσίας της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό η ΟΕΝ την ίδια στιγμή που επικεντρώνει την πάλη της στα ΑΕΙ-ΤΕΙκαλεί όλη τη μαχόμενη φοιτητική πρωτοπορία σε μία καμπάνια στους χώρους της ιδιωτικής εκπαίδευσης, της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των σχολών μαθητείας του ΟΑΕΔ και τα ΚΕΚ-ΙΕΚ.

Η ΟΕΝ καλεί όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της εργατικής τάξης να συγκεντρώσουν την ισχύ τους σε ένα πανελλαδικό ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, σε ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο για να ανατραπούν τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, η κυβέρνηση και η τρόικα, να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ και του ΔΝΤ με την κατάκτηση της εργατικής εξουσία και μίας επαναστατικής σοσιαλιστικής διεξόδου από τον καπιταλισμό.

Ο επαναστατικός μαρξιστικός επανεξοπλισμός του φοιτητικού κινήματος και ολόκληρου του κινήματος της νεολαίας είναι αναγκαίος όρος για την προετοιμασία και την οργάνωση της νίκης. 

Καλούμε κάθε φοιτητή, κάθε φοιτήτρια να ενταχθεί στην Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, στην υπόθεση της πάλης για την οικοδόμηση μιας μαζικής επαναστατικής μαρξιστικής οργάνωσης νεολαίας.