ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΖΕΡΒΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ
1ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
12 / 11 | ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ 14 | 9 π.μ
O Μάριος Ζέρβας, στις 11 Μαρτίου του 2010, συνελήφθη από άνδρες των ΜΑΤ στην μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου.
Φορτώθηκε ένα παράλογο κατηγορητήριο και παρά τις δεκάδες μαρτυρίες και φωτογραφίες που αποδείκνυαν την αθωότητά του, προφυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε μετά από 43 μέρες, κάτω από την πίεση και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης.
ΝΑ ΑΘΩΩΘΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΖΕΡΒΑΣ
11 Μαρτίου 2010. Ο Μάριος Ζέρβας κατεβαίνει μαζί με τους φίλους του σε μια πορεία διαμαρτυρίας, για να διαδηλώσει ειρηνικά. Ήταν εκείνη ακριβώς την ημέρα που η ζωή του θα άλλαζε άρδην, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με το πιο βίαιο πρόσωπο του νόμου. Δυνάμεις των ΜΑΤ τον συλλαμβάνουν. Προπηλακισμοί, υβρεολόγιο, προσαγωγή και σύλληψη. Η συνέχεια για εκείνον και τους οικείους του ήταν σκληρή: ένα βαρύ κατηγορητήριο (ρίψη και κατοχή μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης και σκόπιμη σωματική βλάβη), με τις επιβαρυντικές διατάξεις του “κουκουλονόμου”, πέντε ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και άλλες 39 εγκλεισμός στην α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, έως την αποφυλάκισή του, με περιοριστικούς όρους.
12 Νοεμβρίου 2014. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μάριος συνεχίζει τη ζωή του, εξασκώντας ως επάγγελμα αυτό που αγαπά περισσότερο, την κολύμβηση. Την Τετάρτη, ξεκινά η δίκη του στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Ήδη, με αίτημα να αθωωθεί, τη μέρα της δίκης στις 09:00 το πρωί έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από το κτίριο του Εφετείου.
Ο Μάριος, ένας νέος, βαθιά συναισθηματικός, με ήρεμο τόνο αλλά και με μια ειλικρίνεια αφοπλιστική μιλά στο Tvxs.gr για τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, λίγες μόλις ώρες προτού δώσει μια από τις πιο σημαντικές μάχες της ζωής του.
- Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι περισσότερο, λίγο πριν την έναρξη αυτής της δίκης;
Μάριος Ζέρβας: Θαρρώ πως σε αυτή τη φάση έχει περάσει καιρός και έχουν καταλαγιάσει τα πράγματα μέσα μου. Ελπίζω, πλέον, σε μια δίκαιη αντιμετώπιση της κατάστασης. Γιατί, εάν το βάλουμε από την αρχή πώς πήγε το πράγμα, η πρώτη απόπειρα απονομής δικαιοσύνης που έγινε ενώπιον του ανακριτή, μάλλον δεν πήγε καλά. Ο ανακριτής άκουσε μόνον εμένα και έναν μάρτυρα, ενώ άκουσε τρεις κατήγορους, που ήταν οι άνδρες των ΜΑΤ. Οπότε αυτό, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήταν απόλυτα ισότιμο.
- Έμεινες στη φυλακή 44 ημέρες. Ποιες ήταν οι εμπειρίες που αποκόμισες από τις ημέρες εκείνες μέσα στο κελί;
Μ.Ζ.: Πώς μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, ο οποίος στερείται κάθε πτυχή της ελευθερίας του αλλά και άμεσα δικαιώματα; Της συναναστροφής, της βόλτας του, της σκέψης του. Σε ένα περιβάλλον, όπου υφίστασαι εγκλεισμό, ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις; Είναι όπως όλες οι εμπειρίες που περνάμε στη ζωή μας, όλες κάτι μας δίνουν. Έχουμε κάτι να πάρουμε, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως απόλυτο. Ωστόσο, η δική μου εμπειρία είναι κάτι που σίγουρα δεν θέλεις. Δεν τη θέλει σίγουρα κανείς. Ωστόσο, αυτοί που στέλνουν ανθρώπους με τέτοια ευκολία στη φυλακή, ας βάλουν τους εαυτούς τους στη θέση των φυλακισμένων, να δουν πώς πραγματικά είναι και όχι να βάζουν τον κόσμο απέναντι.
- Βγαίνεις από τη φυλακή με περιοριστικούς όρους...
Μ.Ζ.: Ναι, μετά το πέρας των 40 ημερών, βγήκα με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, που δέχτηκε την αίτηση αποφυλάκισης, με περιοριστικούς όρους, δηλαδή κάθε 1η και 16 του μήνα να παρουσιάζομαι στην αστυνομία και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ο πρώτος όρος έχει φύγει, έχει αρθεί, ο δεύτερος παραμένει ακόμα.
- Πώς θυμάσαι την ημέρα της σύλληψής σου;
Ξεκινήσαμε με τους φίλους μου, τη Χρυσάνθη και το Φίλιππο, να κατεβούμε στην πορεία. Εκείνο το μεσημέρι θα πήγαινα στη δουλειά μου, στο κολυμβητήριο. Στο σημείο, όπου βρισκόμασταν, στη συμβολή Πανεπιστημίου και Σίνα, λίγο πιο κάτω έχει σταματήσει η πορεία και αστυνομικοί πραγματοποιούν κάποιες συλλήψεις. Παρατηρούμε τη σύλληψη, με περίσσειο ζήλο, ενός ανηλίκου από άνδρες των ΜΑΤ και αποφασίζουμε να διαμαρτυρηθούμε ως εκπαιδευτικοί για την κατάσταση αυτή. Ξαφνικά βλέπουμε δυνάμεις των ΜΑΤ να πλησιάζουν γύρω μας και αρχίζουμε να τραβιόμαστε προς τα πίσω. Εκεί ακριβώς, δέχομαι μια επίθεση, ένα χέρι να με τραβάει από τα μαλλιά, με περίσσειο μένος και δύναμη. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η στιγμή της σύλληψης.
- Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που σου φέρθηκαν με αυτό το βίαιο τρόπο, πώς βλέπεις τον εαυτό σου;
Μ.Ζ.: Εννοείς τους τρεις άνδρες των ΜΑΤ... Είναι δύσκολο να το περιγράψεις. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση από εκεί και μετά που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις, δεν καταλαβαίνεις τι σου έχει συμβεί. Αλλά από εκεί και μετά, καταλήγεις με τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων, που τους δίνουν μεγαλύτερη αξία από τις δικές σου και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί έχει μεγαλύτερη δύναμη και αξίας ο λόγος ενός άντρα των ΜΑΤ απ’ ό,τι ενός άλλου απλού πολίτη; Και βρίσκεσαι εξαιτίας αυτών των ανθρώπων στη φυλακή. Ε, δεν μπορείς να νιώσεις καλά γι’ αυτούς! Εκείνη τη στιγμή που με συλλάβανε προσπαθούσα να δω τι συμβαίνει και να ηρεμήσω και κυρίως να ηρεμήσω αυτούς που βρίσκονταν γύρω μου. Εγώ, από την πρώτη στιγμή, σε αυτούς τους ανθρώπους, έλεγα «ήρεμα, ήρεμα δεν έγινε κάτι». Οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν απλά επιθετικοί προσδιορισμοί για τη μητέρα μου. Μπαίνοντας στη φυλακή, αυτούς τους ανθρώπους τους άφησα. Τους απώθησα από το μυαλό μου, τους παράτησα, δεν ασχολήθηκα άλλο μαζί τους. Είναι λίγο αυτό που μου συνέβη στη σύλληψη σε σύγκριση με αυτό που ερχόταν μπροστά μου, η φυλακή.
- Έχοντας βιώσει όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, εάν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, θα ξανακατέβαινες στην πορεία της 11ης Μαρτίου;
Αυτό που έχει γίνει, που έχει συμβεί, δεν αλλάζει. Με τίποτα. Δεν μπορώ να μετανιώσω για καμία στιγμή, για το ότι υπερασπίστηκα τα δικαιώματά μου, τα δικαιώματα των γενιών που έρχονται, τα δικαιώματα των γονιών μου και των ανθρώπων που αγαπάω. Για αυτόν, ακριβώς, τον λόγο δεν μετανιώνω για τίποτα, ούτε για ό,τι μου συνέβη, ούτε για τίποτε άλλο.
- Σε ευχαριστούμε πολύ...
Μ.Ζ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
11 Μαρτίου 2010. Ο Μάριος Ζέρβας κατεβαίνει μαζί με τους φίλους του σε μια πορεία διαμαρτυρίας, για να διαδηλώσει ειρηνικά. Ήταν εκείνη ακριβώς την ημέρα που η ζωή του θα άλλαζε άρδην, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με το πιο βίαιο πρόσωπο του νόμου. Δυνάμεις των ΜΑΤ τον συλλαμβάνουν. Προπηλακισμοί, υβρεολόγιο, προσαγωγή και σύλληψη. Η συνέχεια για εκείνον και τους οικείους του ήταν σκληρή: ένα βαρύ κατηγορητήριο (ρίψη και κατοχή μολότοφ, διατάραξη της κοινής ειρήνης και σκόπιμη σωματική βλάβη), με τις επιβαρυντικές διατάξεις του “κουκουλονόμου”, πέντε ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και άλλες 39 εγκλεισμός στην α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, έως την αποφυλάκισή του, με περιοριστικούς όρους.
12 Νοεμβρίου 2014. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μάριος συνεχίζει τη ζωή του, εξασκώντας ως επάγγελμα αυτό που αγαπά περισσότερο, την κολύμβηση. Την Τετάρτη, ξεκινά η δίκη του στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Ήδη, με αίτημα να αθωωθεί, τη μέρα της δίκης στις 09:00 το πρωί έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από το κτίριο του Εφετείου.
Ο Μάριος, ένας νέος, βαθιά συναισθηματικός, με ήρεμο τόνο αλλά και με μια ειλικρίνεια αφοπλιστική μιλά στο Tvxs.gr για τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, λίγες μόλις ώρες προτού δώσει μια από τις πιο σημαντικές μάχες της ζωής του.
- Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι περισσότερο, λίγο πριν την έναρξη αυτής της δίκης;
Μάριος Ζέρβας: Θαρρώ πως σε αυτή τη φάση έχει περάσει καιρός και έχουν καταλαγιάσει τα πράγματα μέσα μου. Ελπίζω, πλέον, σε μια δίκαιη αντιμετώπιση της κατάστασης. Γιατί, εάν το βάλουμε από την αρχή πώς πήγε το πράγμα, η πρώτη απόπειρα απονομής δικαιοσύνης που έγινε ενώπιον του ανακριτή, μάλλον δεν πήγε καλά. Ο ανακριτής άκουσε μόνον εμένα και έναν μάρτυρα, ενώ άκουσε τρεις κατήγορους, που ήταν οι άνδρες των ΜΑΤ. Οπότε αυτό, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήταν απόλυτα ισότιμο.
- Έμεινες στη φυλακή 44 ημέρες. Ποιες ήταν οι εμπειρίες που αποκόμισες από τις ημέρες εκείνες μέσα στο κελί;
Μ.Ζ.: Πώς μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, ο οποίος στερείται κάθε πτυχή της ελευθερίας του αλλά και άμεσα δικαιώματα; Της συναναστροφής, της βόλτας του, της σκέψης του. Σε ένα περιβάλλον, όπου υφίστασαι εγκλεισμό, ποια μπορεί να είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις; Είναι όπως όλες οι εμπειρίες που περνάμε στη ζωή μας, όλες κάτι μας δίνουν. Έχουμε κάτι να πάρουμε, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως απόλυτο. Ωστόσο, η δική μου εμπειρία είναι κάτι που σίγουρα δεν θέλεις. Δεν τη θέλει σίγουρα κανείς. Ωστόσο, αυτοί που στέλνουν ανθρώπους με τέτοια ευκολία στη φυλακή, ας βάλουν τους εαυτούς τους στη θέση των φυλακισμένων, να δουν πώς πραγματικά είναι και όχι να βάζουν τον κόσμο απέναντι.
- Βγαίνεις από τη φυλακή με περιοριστικούς όρους...
Μ.Ζ.: Ναι, μετά το πέρας των 40 ημερών, βγήκα με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, που δέχτηκε την αίτηση αποφυλάκισης, με περιοριστικούς όρους, δηλαδή κάθε 1η και 16 του μήνα να παρουσιάζομαι στην αστυνομία και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ο πρώτος όρος έχει φύγει, έχει αρθεί, ο δεύτερος παραμένει ακόμα.
- Πώς θυμάσαι την ημέρα της σύλληψής σου;
Ξεκινήσαμε με τους φίλους μου, τη Χρυσάνθη και το Φίλιππο, να κατεβούμε στην πορεία. Εκείνο το μεσημέρι θα πήγαινα στη δουλειά μου, στο κολυμβητήριο. Στο σημείο, όπου βρισκόμασταν, στη συμβολή Πανεπιστημίου και Σίνα, λίγο πιο κάτω έχει σταματήσει η πορεία και αστυνομικοί πραγματοποιούν κάποιες συλλήψεις. Παρατηρούμε τη σύλληψη, με περίσσειο ζήλο, ενός ανηλίκου από άνδρες των ΜΑΤ και αποφασίζουμε να διαμαρτυρηθούμε ως εκπαιδευτικοί για την κατάσταση αυτή. Ξαφνικά βλέπουμε δυνάμεις των ΜΑΤ να πλησιάζουν γύρω μας και αρχίζουμε να τραβιόμαστε προς τα πίσω. Εκεί ακριβώς, δέχομαι μια επίθεση, ένα χέρι να με τραβάει από τα μαλλιά, με περίσσειο μένος και δύναμη. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η στιγμή της σύλληψης.
- Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που σου φέρθηκαν με αυτό το βίαιο τρόπο, πώς βλέπεις τον εαυτό σου;
Μ.Ζ.: Εννοείς τους τρεις άνδρες των ΜΑΤ... Είναι δύσκολο να το περιγράψεις. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση από εκεί και μετά που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις, δεν καταλαβαίνεις τι σου έχει συμβεί. Αλλά από εκεί και μετά, καταλήγεις με τις μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων, που τους δίνουν μεγαλύτερη αξία από τις δικές σου και αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί έχει μεγαλύτερη δύναμη και αξίας ο λόγος ενός άντρα των ΜΑΤ απ’ ό,τι ενός άλλου απλού πολίτη; Και βρίσκεσαι εξαιτίας αυτών των ανθρώπων στη φυλακή. Ε, δεν μπορείς να νιώσεις καλά γι’ αυτούς! Εκείνη τη στιγμή που με συλλάβανε προσπαθούσα να δω τι συμβαίνει και να ηρεμήσω και κυρίως να ηρεμήσω αυτούς που βρίσκονταν γύρω μου. Εγώ, από την πρώτη στιγμή, σε αυτούς τους ανθρώπους, έλεγα «ήρεμα, ήρεμα δεν έγινε κάτι». Οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν απλά επιθετικοί προσδιορισμοί για τη μητέρα μου. Μπαίνοντας στη φυλακή, αυτούς τους ανθρώπους τους άφησα. Τους απώθησα από το μυαλό μου, τους παράτησα, δεν ασχολήθηκα άλλο μαζί τους. Είναι λίγο αυτό που μου συνέβη στη σύλληψη σε σύγκριση με αυτό που ερχόταν μπροστά μου, η φυλακή.
- Έχοντας βιώσει όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, εάν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, θα ξανακατέβαινες στην πορεία της 11ης Μαρτίου;
Αυτό που έχει γίνει, που έχει συμβεί, δεν αλλάζει. Με τίποτα. Δεν μπορώ να μετανιώσω για καμία στιγμή, για το ότι υπερασπίστηκα τα δικαιώματά μου, τα δικαιώματα των γενιών που έρχονται, τα δικαιώματα των γονιών μου και των ανθρώπων που αγαπάω. Για αυτόν, ακριβώς, τον λόγο δεν μετανιώνω για τίποτα, ούτε για ό,τι μου συνέβη, ούτε για τίποτε άλλο.
- Σε ευχαριστούμε πολύ...
Μ.Ζ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
‘’Αφορμή της σύλληψης μου, η συμμετοχή σε διαδήλωση υπεράσπισης του εργαζόμενου και μη πολίτη, έχοντας περίεργο κούρεμα και σακίδιο. Αιτία, ο παραδειγματισμός…’’
ΑπάντησηΔιαγραφή…γράφει σε επιστολή του, το 2010 ο Μάριος Ζ. προφυλακισμένος στην Α’ πτέρυγα, των φυλακών Κορυδαλλού, για 43 μέρες, μετά από τη σύλληψή του, σε μια απ' τις πιο μαζικές πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 11 Μαρτίου του 2010, ενάντια στα πρώτα μέτρα του μνημονίου. Ο Μάριος με μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών που τον συνέλαβαν, παραπέμπεται σε δίκη, φορτωμένος με κατηγορίες σε επίπεδο κακουργήματος, με το δικαστικό σώμα, σε διατεταγμένη υπηρεσία, να παρακάμπτει όλο το υλικό, αποτελούμενο από αυτόπτες μάρτυρες, φωτογραφίες και βίντεο, που όχι απλά αναιρούν τις καταθέσεις των αστυνομικών και αθωώνουν το Μάριο, αλλά αποκαλύπτουν και την πραγματική αιτία της τακτικής των μαζικών συλλήψεων, ως μορφή καταστολής ενός κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
“Αιτία ο παραδειγματισμός…” αφού, καμιά άλλη επιλογή για να «στερεωθεί» δεν έχει μια κυβέρνηση, που οδήγησε το λαό στην εξαθλίωση, την ανεργία, στη φτώχεια και στις αυτοκτονίες παίρνοντας συνεχώς νέα εξοντωτικά μέτρα, πέρα από το να κατασκευάζει ενόχους, να εφαρμόζει ωμή βία στις διαδηλώσεις και σε συνεργασία με το δικαστικό σύστημα να εξοντώνει με ποινικές διώξεις όσους αντιστέκονται. Μια τακτική η οποία δε στοχεύει σε τίποτε άλλο, από το να προλάβει γενικευμένες αντιδράσεις, να σπείρει το φόβο, να εξουθενώσει όσους αγωνίζονται, να συκοφαντήσει αυτούς που εξεγείρονται, μέσα από ψεύτικα κι εξωπραγματικά κατηγορητήρια, που παραπέμπουν σε δίκες αθώους, με μόνα αποδεικτικά στοιχειά τις καταθέσεις ΑΥΤΩΝ που διεμβολίζουν διαδηλωτές με τις μηχανές, ξυλοκοπούν φοιτητές και μαθητές και βασανίζουν γυναίκες μέχρι πνιγμού για να αποσπάσουν DNA στα κολαστήρια της ΓΑΔΑ. Δεν πάει πολύς καιρός που είδαμε τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ να παραπέμπονται κι αυτές σε δίκη με γελοίες κατηγορίες, όπως αυτή της “απρόκλητης σωματικής βλάβης’’ σε πάνοπλους αστυνομικούς των ΜΑΤ, υπό τον φόβο, μήπως ο αδιάκοπος τους για επιβίωση κι αξιοπρέπεια γίνει η αφορμή για μια συντονισμένη κινητοποίηση της εργατικής τάξης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τρέμει μπροστά σε μια γενικευμένη κινητοποίηση του λαού, μπροστά σε μια εξέγερση που θα τους ανατρέψει στους δρόμους και όχι περιμένοντας τις κάλπες. Εμείς απ’ την μεριά μας οφείλουμε να παλέψουμε για το συντονισμό όλων των κομματιών της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας, για μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για την ανατροπή της κυβέρνησης και να ανοίξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή του γερασμένου πια, χρεοκοπημένου καπιταλισμού.
Στο πρόσωπο του Μάριου δικάζεται ολόκληρη η νεολαία που αγωνίζεται για τη ζωή της. Μια ζωή που δε χωρά στη χρεοκοπία τους και στη μαζική ανεργία στην οποία έχουν καταδικάσει μια ολόκληρη γενιά. Στο πρόσωπο του Μάριου δικάζονται όλοι οι νέοι άνθρωποι που σηκώνουν κεφάλι μαζί με την εργατική τάξη, βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν το δικαίωμα τους να ζουν και να ονειρεύονται. Σε κάθε απόπειρα του κράτους να απομονώνει αγωνιστές και να τους καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες, εμείς στεκόμαστε πλάι τους, με όπλο μας την αλληλεγγύη, κάνοντας ξεκάθαρο πως δεν αφήνουμε ούτε έναν σύντροφο μας στα χέρια τους. Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή και την τρομοκρατία και η έμπρακτη αλληλεγγύη, είναι κομμάτι της πάλης μας για μια άλλη κοινωνία που θα την οργανώνουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας και όχι η εκμετάλλευση και η καταπίεση.
ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΖΕΡΒΑ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Μετά την σημερινή διακοπή, το δικαστήριο του Μάριου Ζέρβα μεταφέρθηκε για τις 2 Δεκέμβρη, 2014.
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αλληλεγγύη και η προσέλευση...
του κόσμου ήταν συγκινητική.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΞΑΝΑ την Τρίτη 2/12 στις 9πμ
Α’ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ
Λουκάρεως 14
4ος όροφος, αίθουσα 100Α
ΝΑ ΑΘΩΩΘΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΖΕΡΒΑΣ
Πηγή : KINHMA ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ