Οι τραγικές συνέπειες αυτής της επέμβασης γνωστές: Συλλήψεις,βασανισμοί και δολοφονίες αριστερών και δημοκρατικών ανθρώπων που αντιστάθηκαν,(Eλληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων) επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης και η καλύτερη αφορμή για την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο 5 μέρες αργότερα και να συνεχίσει το δολοφονικό τους έργο, έχοντας από τότε μέχρι σήμερα υπό την κατοχή της το 37% του κυπριακού εδάφους.
Αυτές τις συμφορές μας έφεραν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Όλα άρχισαν όταν μας επέβαλαν τις συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου το 1960 που δημιούργησαν ένα κράτος προτεκτοράτο. Αυτές οι συμφωνίες έβαζαν σε λειτουργία μια σειρά ωρολογιακές βόμβες που στα επόμενα χρόνια θα βουτούσαν το νησί μας στο αίμα. Έθεταν το νέο κράτος ουσιαστικά υπό την κηδεμονία των «εγγυητριών δυνάμεων» Ελλάδας, Τουρκίας και Μ. Βρετανίας.
Η Μ.Βρετανία διατηρεί από τότε μέχρι σήμερα το 5% των κυπριακών εδαφών υπό την κατοχή της και στα εδάφη αυτά αναπτύσσει στρατιωτικές βάσεις που χρησιμεύουν και ως ορμητήριο και μετόπισθεν των πολέμων του ΝΑΤΟ σε άλλες χώρες όπως Ιράκ και Αφγανιστάν.
Το σύστημα διακυβέρνησης του κράτους της Ζυρίχης ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργικό και αποσκοπούσε στον εθνοτικό ανταγωνισμό και διαχωρισμό. Αξίζει να σημειωθεί πως το καθεστώς της Ζυρίχης αποτέλεσε μοντέλο και για τη δημιουργία των σύγχρονων καθεστώτων-προτεκτοράτων στα Βαλκάνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Το 1963 η πολιτική κρίση που δημιουργήθηκε με τις προτάσεις Μακαρίου για αλλαγή του συντάγματος και τη άρνηση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να τις δεχθεί, μετατράπηκε σε ένοπλη δικοινοτική σύγκρουση. Σε εκείνες τις εχθροπραξίες "διέπρεψε" ο φασίστας και μετέπειτα πραξικοπηματίας Σαμψών, με σφαγές αμάχων Τ/Κ σε διάφορα χωριά όπως την Κοφίνου.
Και στις τάξεις των Τ/Κ κυριαρχούσε η προπαγάνδα της διχοτόμησης από τους φασίστες του Ντενκτάς και της ΤΜΤ. Η πολιτική αυτή απαιτούσε από τους Τ/Κ να κόψουν κάθε συνεργασία, συναλλαγή ακόμη και επαφή με τους Ε/Κ. Η πολιτική αυτή προωθείτο από τη Τουρκία. Απέναντι στους εθνικιστές αντιστάθηκαν σθεναρά πολλοί Τ/Κ αγωνιστές, συνδικαλιστές και κομμουνιστές, υποστηρίζοντας έμπρακτα την ειρηνική συνύπαρξη και αλληλεγγύη μεταξύ των δυο κοινοτήτων, πληρώνοντας πολλές φορές με τη ζωή τους αυτή τους τη στάση.
Τον Ιούνη του 1964 η ελληνική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διορίζει αρχηγό της ανωτάτης στρατιωτικής διοικήσεως αμύνης Κύπρου τον Γρίβα. Και παράλληλα αρχίζει η αποστολή, με κάθε μυστικότητα, στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο, της διαβόητης «Μεραρχία Κύπρου», για να «θωρακίσει τα ελληνικά αμυντικά σχέδια».
Ο πραγματικός στόχος, φυσικά, της αποστολής του Γρίβα και της Μεραρχίας του στην Κύπρο δεν ήταν η «άμυνα». «Ωστόσο, όπως αποκαλύπτεται σήμερα από έγγραφα των αμερικανικών κρατικών αρχείων» «η κάθοδος του Γρίβα και της μεραρχίας στην Κύπρο είχε αποφασιστεί με την παρότρυνση των ΗΠΑ και την ανοχή της Τουρκίας.Κύρια αποστολή της μεραρχίας ήταν να αποτρέψει τον κίνδυνο κομμουνιστικοποίησης της Κύπρου. Ήταν η εποχή που προετοιμάζονταν οι συνομιλίες για λύση διχοτόμησης με διπλή ένωση με το αμερικάνικο σχέδιο Άτσεσον, με τον Μακάριο να αντιδρά και να επιδιώκει συμμαχία με τη Σ. Ένωση και την Αίγυπτο.
Το 1971 η χούντα ξανάστειλε πίσω τον Γρίβα στην Κύπρο, για να οργανώσει την εοκα β. Ο οπλισμός της φασιστικής συμμορίας παρασχέθηκε από την "Εθνική Φρουρά", αλλά και εμμέσως από το Ισραήλ με αντάλλαγμα πληροφορίες για την εκγύμναση Παλαιστινίων στρατιωτών στο νησί από αντιστασιακές ομάδες. Μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων, απαγωγές, πολιτικές δολοφονίες και γενικότερα δολιοφθορά από τα όργανα της χούντας στην Κύπρο βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Οι φασίστες της εοκα β έχοντας σαν στόχο τη συγχώνευση- ένωση της Κύπρου με τη ελληνική χούντα, ρίχνουν νερό στο μύλο του ιμπεριαλισμού προετοιμάζοντας τη διχοτόμηση.
Ο Μακάριος αρχικά δεν έρχεται ανοιχτά σε ρήξη με τους συνταγματάρχες, αλλά προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις. Όταν όμως σφίγγει ο κλοιός των συνταγματαρχών, στέλνει επιστολή-τελεσίγραφο προς τον Γκυζίκη, με την οποία ζητάει την αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών-οργάνων της χούντας από την Κύπρο. Η απάντηση της χούντας είναι η οργάνωση και εκτέλεση του πραξικοπήματος. Ο Γρίβας πέθανε τον Ιανουάριο του 1974 και δεν πρόλαβε να οργανώσει το πολυπόθητο πραξικόπημα που ετοίμαζε. Το κενό όμως κάλυψαν άμεσα η χούντα και η εοκα β με τα γνωστά αποτελέσματα.
Και σήμερα τι έχουμε; Τους πραξικοπηματίες όχι μόνο να μένουν ατιμώρητοι, αλλά και να απολαμβάνουν μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια, θέσεις στο δημόσιο και σε κρατικούς μηχανισμούς όπως στρατός και αστυνομία. Κι όχι μόνο αυτό αλλά κάποιοι από αυτούς είναι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών, ξενοδοχείων, στελέχη δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων. Δυστυχώς ακόμα και η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια επέδειξε ατολμία και έλλειψη πολιτικής βούληση να συγκρουστεί με το βαθύ ακροδεξιό παρακράτος που κυριαρχεί από τη δεκαετία του 1960.
Το αποκορύφωμα σήμερα να έχουμε πρόεδρο της δημοκρατίας τον Νίκο Αναστασιάδη που ήταν δικηγόρος μελών της εοκα β όπως μαρτυρά και η πιο κάτω φωτογραφία. Η οργάνωση και νομιμοποίηση εθνικιστικών και νεοναζιστικών κομμάτων που υμνούν τη δράση της εοκα β κάνει ακόμα πιο εκρηκτική τη κατάσταση με τη ανοχή και συγκάλυψη όλων των υπολοίπων κομμάτων. Η συντονισμένη προσπάθεια για απενεχοποίηση και ηρωοποίηση των δολοφόνων πραξικοπηματιών δεν περιορίζεται φυσικά σ αυτά τα κόμματα, αφού κατά καιρούς νεκροί πραξικοπηματίες τιμήθηκαν από τον αρχιεπίσκοπο και εκπροσώπους των κομμάτων δησυ και ευρωκο!
Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερα και ειρηνικά, μόνο αν αναπτυχθεί ένα μαζικό αντικατοχικό και ταξικό κίνημα με μπροστάρη την ανεξάρτητη Αντικαπιταλιστική Αριστερά. Ένα κίνημα που θα δώσει μάχες και θα διεξάγει ανυποχώρητο αγώνα για να απομονωθούν οι φασίστες οπαδοί της διχοτόμησης, να φύγουν από τη μέση οι εγγυήτριες δυνάμεις, όλοι οι στρατοί και οι αγγλοαμερικάνικες βάσεις, για μια Κύπρο ελεύθερη και ανεξάρτητη, όχι μόνο εδαφικά αλλά και κοινωνικά.
Πηγή : ANTAΡΤΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου