Οι συνθήκες μέσα στις οποίες κλείνουν τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι πολύ εκρηκτικότερες απ αυτές που την πυροδότησαν. Οι καπιταλιστικοί φραγμοί που στήθηκαν για να εμποδίσουν την προλεταριακή επανάσταση μετά την ανατροπή της χούντας, έχουν μετατραπεί στο αντίθετό τους: η ολοκλήρωση του ιστορικού έργου που ξεκίνησαν οι φοιτητές και οι εργάτες το Νοέμβρη του 1973 είναι σήμερα πιο αναγκαία και πιο δυνατή παρά ποτέ.
Η άρχουσα τάξη, εδώ και 40 χρόνια και πολύ περισσότερο τώρα, άλλοτε υμνολογώντας κι άλλοτε λασπολογώντας, δεν έχει πάψει να χύνει το δηλητήριό της και να πολεμά όλες εκείνες τις δημοκρατικές κατακτήσεις που κατακτήθηκαν πάνω στα συντρίμμια της στρατιωτικής δικτατορίας εγκαθιδρύοντας έναν αμφίρροπο ταξικό συσχετισμό, ασύμβατο με τις σημερινές ανάγκες της χωρίς διέξοδο καπιταλιστικής κρίσης.
Είναι καιρός η εργατική τάξη και η νεολαία να αποκτήσουν συνείδηση της δύναμης που αντιπροσωπεύει η διεθνής φύση και δυναμική της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Είναι μια εξέγερση που εκφράζει και κινητοποιεί τις δυνάμεις της ανίκητης μεταπολεμικά εργατικής τάξης, όπως αυτή διαμορφώθηκε διεθνώς και στην Ελλάδα στα χρόνια της τριαντάχρονης κεϋνσιανής καπιταλιστικής άνθησης. Η κατάρρευση της συμφωνίας του Μπρέτον Γούντς το 1971 και όλου του πλαισίου πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η προδοσία της παγκόσμιας επανάστασης μετά τη συντριβή του ναζισμού, πυροδοτεί από την Κεντρική Ευρώπη μέχρι τη Λατινική Αμερική και την Ασία, στα μέσα της; δεκαετίας του 60 έως τα τέλη του 70, επαναστατικές εξεγέρσεις που θέτουν το ίδιο φλέγον ζήτημα: την ολοκλήρωση της Οκτωβριανής Επανάστασης σε παγκόσμια κλίμακα. Η αναχαίτιση του επαναστατικού κύματος έδωσε χρόνο στους καπιταλιστές κάνοντας το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο. Τώρα ο χρόνος έχει τελειώσει!
Η σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση εμπεριέχει και ξεπερνά όλες τις προηγούμενες κρίσεις της εποχής της παρακμής του καπιταλισμού. 6 χρόνια μετά το ξέσπασμά της έχει φτάσει κάνει αδύνατη πλέον τη μέχρι τώρα αντιμετώπισή της από τις καπιταλιστικές Κυβερνήσεις. Όπως οι ίδιοι οι καπιταλιστές παραδέχονται, η αποτυχία των μέτρων συγκράτησης του κύματος χρεοκοπιών που ξέσπασε ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, φέρνει το φάσμα της χρεοκοπίας ολόκληρων κρατών στην ημερήσια διάταξη, με καταστροφικές συνέπειες πρώτα απ όλα για το κέντρο της καπιταλιστικής κρίσης, τις ΗΠΑ, το υψηλότερο σημείο έκφρασης της παρακμής του καπιταλισμού.
Την ίδια στιγμή ένα νέο κύμα λαϊκών εξεγέρσεων φουντώνει στις μέχρι πρότινος «αναδυόμενες» οικονομίες των χωρών του νότου κάτω από την επίδραση της στροφής που συντελείται στην παγκόσμια κρίση. Η κατάσταση του καπιταλισμού και εκεί είναι σε πολύ χειρότερο σημείο απ αυτό που ήταν η Αργεντινή το 2001. Η ταξική πάλη στην περιφέρεια του καπιταλισμού συγχρονίζεται με αυτήν των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων του Βορρά που βρίσκονται σε μακρόχρονη και παρατεταμένη ύφεση. Η κοινωνική επανάσταση στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική βγαίνει από τη μέχρι τώρα απομόνωσή της. Η εργατική τάξη στην Ευρώπη, αντιμέτωπη με μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση των καπιταλιστών, είναι ήδη σε αναβρασμό, όπως αποδεικνύεται από τις τελευταίες διαδηλώσεις στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πολωνία.
Μέσα σ αυτές τις συνθήκες είναι που η Κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας χάσει τον έλεγχο μετά τη ναζιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και έχοντας υποχρεωθεί σε μια περιορισμένη δίωξη ορισμένων αρχι-ναζιστών, οργανώνει με πρώτο βήμα την κατασταλτική επέμβαση στην ΕΡΤ την επόμενη μέρα της σύγκρουσης με το εργατικό κίνημα.
Η ιστορική σημασία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ότι εμποδίζει την εξουσία του στρατού και φέρνει στην επιφάνεια την κρίση αστικής εξουσίας σ αυτόν τον κομβικό για την ιμπεριαλιστική αλυσίδα κρίκο. Τώρα, το αστικό δημοκρατικό κράτος που εγκαθιδρύθηκε μετά την ανατροπή της χούντας, κλέβοντας – με τη βοήθεια της σταλινικής πολιτικής της «δημοκρατικής συνεργασίας των τάξεων» – τη νίκη από τους φοιτητές και τους εργάτες, δε μπορεί να αντέξει τις συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης κηρύσσοντας μια διαρκή «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» χωρίς όμως, όπως αποδείχτηκε και μετά την αστυνομική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στην κοινωνική εξέγερση της άνεργης νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008, να έχει τη δύναμη να την επιβάλλει. Είναι αδύναμοι και επικίνδυνοι- να τους ανατρέψουμε!
Το ΕΕΚ-Τροτσκιστές καλεί όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία να πάρουν μέσα από τις γραμμές του μέρος στις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις προς τιμή των 40 χρόνων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και τη φλόγα της εξέγερσης μετατρέποντας τα 40 χρόνια της σε συνειδητή μάχη για την εργατική εξουσία, τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου